آموزش در مصر باستان

آموزش و پرورش در مصر باستان بر اساس سیستم اجتماعی محافظه کار آن شکل گرفت. در حالی که برای تحصیل ارزش قائل بود، تا حد زیادی محدود به فرزندان کسانی بود که دارای امکانات بودند. از آنجایی که خانواده‌های مشابه اغلب در طول نسل‌ها مناصب غیرنظامی و نظامی را در اداره کاخ داشتند، آموزش یکی از ابزارهایی بود که حافظه نهادی به نسل‌ها منتقل می‌شد.

تاریخ سیستم آموزشی مصر باستان نامشخص است و آن ریشه ها به ما نرسیده است. با این حال، یک سیستم آموزشی در طول تاریخ طولانی مصر باستان وجود داشته است. ریشه‌های آن احتمالاً در آغاز پادشاهی مصر در سال 3000 قبل از میلاد نهفته است، اگرچه در غیاب شواهد باستان‌شناسی یا تاریخی تأییدکننده، این تا حد زیادی حدس و گمان است.

فهرست محتوا

حقایقی درباره آموزش و پرورش در مصر باستان

• برنامه درسی آموزش مصر باستان شامل خواندن، نوشتن، اخلاق، ریاضیات، ورزش و آموزش مذهبی بود
• مصریان از هیروگلیف یا نمادها در زبان نوشتاری خود استفاده می کردند. زبان آنها عمدتاً از صامت ها تشکیل شده بود و مصوت های کمی داشت
• آموزش رسمی برای پسران جوان از زمانی آغاز شد که آنها 7 ساله شدند
• اکثر پسران پس از اتمام تحصیلات رسمی خود در حرفه پدر خود شاگرد شدند
• 6>کاتبان آموزش های دنیوی در مورد خواندن، نوشتن، پزشکی و ریاضیات ارائه می دادند
• کشیش ها تدریس می کردنددروس دین و اخلاق
• تصاویر به جای مانده نشان می دهد که کودکان در کلاس درس پشت میزهای خود نشسته اند، در حالی که معلم روی میز بزرگتر نشسته است
• اکثر زنان در مصر باستان مجاز به دریافت مراسم رسمی نبودند. آموزش و پرورش اما در خانه آموزش دیده بودند
• زنان طبقه پایین به ندرت می توانستند بخوانند یا بنویسند

دسترسی به آموزش

از این رو، برای کودکان نخبگان جامعه مصر مرسوم بود. حضور در مدرسه به عنوان اعضای این خانواده ها مستلزم آموزش در رشته های مختلف برای اطمینان از اداره کارآمد کشور است. موضوعات متداول تحت پوشش درسی آموزش مصر باستان شامل خواندن، نوشتن، اخلاق، ریاضیات، ورزش و آموزش دینی بود.

دختران به مدرسه فرستاده نمی شدند، اما توسط مادرانشان در خانه آموزش می دیدند. دختران در مورد خواندن آشپزی، خیاطی و مدیریت خانه آموزش دریافت کردند. این موضوعات از نظر اجتماعی برای زنان مهم تلقی می‌شد و آموزش فراتر از این موضوعات غیرضروری تلقی می‌شد.

کودکان طبقات پایین مصر به دلیل هزینه، تعداد محدود مدارس موجود و رزرو مدرسه به ندرت آموزش دریافت می‌کردند. مکان هایی برای کودکان از پیشینه های سلطنتی و ثروتمند.

سیستم آموزشی مصر باستان

مادران تا زمانی که پسران به سن 4 سالگی برسند، مسئول آموزش فرزندان خود، چه پسر و چه دختر بودند. از آن سن به بعد، پدرانشان این کار را به عهده گرفتندمسئولیت آموزش به پسرانشان احترام به والدین، به ویژه برای مادران، در فرزندان ریشه دوانده بود و بر اخلاق، آداب و اخلاق کاری و ایجاد اخلاق کاری تمرکز زیادی داشت. بی احترامی و تنبلی به شدت مجازات شد.

شواهد باستان شناسی نشان می دهد که شباهت هایی بین محیط های آموزشی مصر باستان و مدرن وجود دارد. تصاویر روی مقبره ها و معابد کودکان را نشان می دهد که در یک کلاس درس پشت میزهای خود نشسته اند، در حالی که یک معلم روی میز بزرگتر نشسته است.

وقتی پسران جوان 7 ساله شدند، تحصیلات رسمی خود را آغاز کردند. دانش آموزان متون آموزشی به نام کمتی را می خوانند. اینها به جای چپ به راست به صورت عمودی نوشته می شدند

معلمان مصر باستان

معلمان مصر باستان به دو دسته تقسیم می شدند: کشیشان و کاتبان. نقش کشیش ها ارائه درس های دین و اخلاق بود. کاتبان در مورد خواندن، نوشتن و موضوعاتی از جمله پزشکی و ریاضیات آموزش های سکولار ارائه می کردند. در سیستم آموزشی مصر باستان، همان کاتب تمام موضوعات مدرسه را تدریس می کرد. این امر به ویژه در مدارس روستا رایج بود.

معلمان متخصص در مدارسی که به آموزش جریان تخصصی آموزش اختصاص داشتند تدریس می کردند. یکی از انواع آموزش به «آموزش حکمت» معروف بود. برنامه درسی آن شامل دروس اخلاق و اخلاق بود. سایر جریان های آموزشی تخصصی شامل پزشکی برای پزشکان و ریاضیات برایکار ساخت و ساز.

برنامه درسی آموزش مصر باستان

طیف متنوعی از موضوعات در مدارس مصر باستان تدریس می شد. تمرکز دانش‌آموزان جوان‌تر معمولاً به خواندن، نوشتن و ریاضیات پایه محدود می‌شد. دامنه موضوعات با پیشرفت دانش آموزان به سیستم گسترش یافت و دروسی مانند ریاضیات، تاریخ، جغرافیا، پزشکی، اخلاق، علوم، اخلاق و موسیقی را در بر گرفت.

بعد از پایان تحصیل، بیشتر دانش آموزان حرفه های خود را دنبال کردند. پدران آنها با این حال، انتخاب یک مسیر آموزشی تخصصی برای دانش آموزان نیز غیرعادی نبود. سیستم آموزش عالی مصر بر تولید پزشکان ماهر متمرکز بود و همچنین شامل فرزندان اشراف مصر و صاحبان مناصب سلطنتی بود.

کارآموزی جوانان

در سن 14 سالگی، کودکان پایین و متوسط والدین کلاس تحصیلات رسمی خود را به پایان رساندند و به عنوان کارآموز نزد پدران خود شروع به کار کردند. مشاغل معمولی که در سیستم کارآموزی کار می کردند شامل کشاورزی، نجاری، سنگ تراشی، رنگرزی چرم و پارچه، کار فلز و چرم و جواهرسازی بود. صنعتگران انتظار داشتند که پسرانشان شاگرد تجارت آنها شوند. تحرک رو به بالا در مصر باستان نادر بود.

دختران جوان در خانه های خود با مادران خود باقی می ماندند. به آنها آموزش داده شد که چگونه خانه داری کنند، آشپزی، شیرینی پزی، تربیت کودک و مهارت های اولیه پزشکی از جمله استفاده از روغن.و گیاهان به دخترانی که از موقعیت اجتماعی بالاتری برخوردار بودند، آموزش می دیدند که از بازدیدکنندگان با منزلت بالا سرگرم شوند و بر خدمتکاران و بردگان خانه نظارت کنند.

بنابراین، مانند پسران، دختران نیز در مهارت هایی آموزش می دیدند که برای طبقه اجتماعی و مسئولیت های احتمالی آنها مناسب بود. . از آنجایی که انتخاب های شغلی برای زنان به شدت محدود شده بود، کارآموزی های حرفه ای عمدتاً به آموزش نانوایی، بافنده، سرگرمی یا رقصنده محدود می شد.

دختران با سن بالا گاهی اوقات آموزش های بیشتری دریافت می کردند. بسته به جایگاه پدرشان در جامعه، می‌توان انتظار داشت که یک دختر بلندپایه در اداره کسب‌وکار خانوادگی در زمانی که پدر نبود کمک کند. زنان اصیل گهگاه آموزش رسمی بیشتری دریافت کردند تا آنها را قادر به خواندن، نوشتن و رمزگذاری کند.

آشنایی با هنر، تاریخ و سیاست، از ویژگی های تحصیلات آنها بود، زیرا زنان نجیب باید به اندازه کافی تحصیلات لازم را کسب کنند. آنها یک همسر قابل قبول برای یک شوهر طبقه بالاتر و همچنین توانایی مدیریت کسب و کار خانوادگی هستند.

کاتبان به عنوان یک حرفه

یکی از معدود انتخاب های شغلی که تحرک رو به بالا را در مصر باستان ثابت می کند، شاگردی موفقیت آمیز نزد یک کاتب بود. دختران معمولاً از کاتب شدن منع می شدند، اگرچه استثنائاتی وجود داشت.

اسناد بازمانده چند پزشک زن در مصر باستان را توصیف می کنند و آن زنان به عنوان کاتبان آموزش می دیدند.آنها را قادر می سازد متون و رساله های پزشکی را بخوانند.

تحصیلات گسترده یک کاتب شامل تمرین نوشتن صدها هیروگلیف و نمادهایی بود که زبان مصری را تشکیل می دادند. کاتبان نوشتن را روی چوب، سفال و سنگ تمرین می کردند تا مطمئن شوند که کلماتشان دقیق و خوانا باشد. ضرب و شتم مجازات رایج برای قلمزنی نامرغوب بود. پاپیروس؛ کمیاب و گران بود و برای تمرینات تمرینی استفاده نمی شد.

آموزش دینی

آموزش دینی همراه با موضوعات دیگر در مصر باستان تدریس می شد. مصریان باستان مشرک بودند. آنها خدایان زیادی را به جای یک خدا می پرستیدند. از آنجایی که تمام مصریان باستان خدایان و الهه های یکسانی را می پرستیدند، آموزش مذهبی نسبتاً یکنواخت بود. کودکان از سنین کودکی احترام و احترام به خدایان را یاد می‌گرفتند و بی‌احترامی یا نافرمانی منجر به تنبیه‌های سخت می‌شد.

مدرسه شاهزاده

مدرسه شاهزاده پسران پادشاه و اشراف یا اشراف را آموزش می‌داد. مقامات عالی هیچ دختری اجازه حضور در آن را نداشت. پسران جوان خوش آتیه نیز اجازه حضور یافتند و این افتخار بزرگی محسوب می شد. همچنین یکی از معدود راه‌هایی بود که دانش‌آموزی از طبقه پایین در جامعه رشد می‌کرد.

دانش‌آموزان جوان‌تر در زمینه نوشتن و ریاضیات آموزش دیدند. دانش آموزان مسن تر در خواندن، نوشتن، ریاضیات و تاریخ آموزش دیدند. ریاضیات مبتنی بر یک سیستم اعشاری بود و شامل حساب، هندسه، علم،نجوم، موسیقی و پزشکی.

مفهوم حکمت مصر باستان

برای مصریان باستان حکمت ناشی از اطاعت از قوانین طبیعی است که بر زندگی روزمره آنها حاکم بود. خرد از پایبندی به مفاهیم حقیقت، صداقت و عدالت به دست آمد. از این رو، به دانش آموزان مصری این مفاهیم آموزش داده شد تا بتوانند به حکمت واقعی دست یابند.

فلسفه در مصر باستان به عنوان یک جریان آموزشی جداگانه دیده نمی شد. فلسفه همراه با آموزش اخلاقی و دینی تدریس می شد. از همه دانش‌آموزان انتظار می‌رفت که مفاهیم فلسفی را هم درک کنند و هم آن را تمرین کنند.

تأمل در گذشته

زندگی فرهنگی و مذهبی غنی مصر باستان مبتنی بر یک سیستم آموزشی بود که در عین حال برنامه درسی گسترده‌ای را به مردان ارائه می‌کرد. دانش آموزان اساساً برای تداوم ساختار اجتماعی محافظه کارانه و غیرکشسان طراحی شده اند.