آیا دهقانان کرست می پوشیدند؟

آیا دهقانان کرست می پوشیدند؟
David Meyer

وقتی کسی از کرست نام می برد، بسیاری از ما فوراً تصویر زنی را به تصویر می کشیم که قادر به نفس کشیدن یا حرکت نیست، همه اینها به خاطر زیبا به نظر رسیدن.

این تا حدودی درست بود، اما همه اینها بد نیست. همانطور که ممکن است در مورد کرست فکر کنید. به همان اندازه که ممکن است تنگ بوده باشد، زنان به دلیل مد و درک آن زمان عاشق پوشیدن آن‌ها بودند.

اگرچه کرست‌ها با اشرافیت همراه بود، اما سوال این است که آیا دهقانان کرست می‌پوشیدند و چرا؟

بیایید دریابیم.

فهرست محتوا

همچنین ببینید: گلهایی که نماد برادری هستند

    آیا دهقانان کرست می پوشیدند؟

    نقاشی ژولین دوپره - دهقانانی که یونجه را جابجا می کنند.

    ژولین دوپره، مالکیت عمومی، از طریق ویکی مدیا کامانز

    کرست ها در قرن شانزدهم به وجود آمدند اما تا چند قرن بعد محبوبیت نداشتند.

    زنان دهقان در قرن نوزدهم از کرست استفاده می کردند تا نشان دهند که قابل احترام هستند. آنها آنها را هنگام انجام کارهای سخت و همچنین در کنوانسیون های اجتماعی یا کلیسا می پوشیدند.

    زنان دهقان طبقه کارگر کرست های خود را از مواد ارزان قیمت در اواخر دهه 1800 می ساختند. آنها تا حدودی به دلیل اختراع چرخ خیاطی توانستند این کار را انجام دهند.

    کرست ها بخشی از لباس روزمره زنان دهقان بودند و آنها همچنین آنها را به عنوان جایگزین سوتین می پوشیدند. بدون سوتین در دهه 1800. در واقع، اولین سوتین مدرن در سال 1889 اختراع شد و در یک کاتالوگ کرست به عنوان یک لباس زیر ساخته شده از دو ظاهر شد.قطعات.

    تاریخچه کرست

    منشاء نام

    نام "کرست" از کلمه فرانسوی گرفته شده است. cors ، که به معنای "بدن" است، و همچنین از کلمه لاتین قدیمی برای بدن - corpus 1 گرفته شده است.

    قدیمی ترین تصویر کرست

    قدیمی ترین تصویر کرست در تمدن مینوی2، حدود 1600 قبل از میلاد یافت شد. مجسمه های آن زمان لباس هایی شبیه به آنچه امروزه به عنوان کرست می شناسیم را نشان می دادند.

    کرست در اواخر قرون وسطی

    یک زن قرون وسطایی در حال تنظیم کرست خود

    شکل و ظاهر کرست همانطور که امروزه می شناسیم شروع به ظهور کرد اواخر قرون وسطی، در قرن پانزدهم.

    در این دوره، کرست توسط زنان قد بلندی پوشیده می شد که می خواستند کمر کوچک خود را صاف کنند (از نظر بصری جذاب تلقی می شد). با پوشیدن کرست، آنها می‌توانستند بر سینه‌شان تأکید کنند و ظاهر برجسته‌تر و پرافتخارتری به هیکل خود بدهند.

    در این اواخر قرون وسطی، زنان کرست را هم به عنوان لباس زیر و هم به عنوان لباس بیرونی می‌پوشیدند. با توری در جلو یا پشت محکم نگه داشته می شد. کرست‌های توری جلو با شکم‌هایی پوشانده می‌شد که توری‌ها را می‌پوشاند و کرست را یک تکه می‌کرد.

    کرست در قرن 16-19

    تصویر ملکه الیزابت اول قرن شانزدهم. بازسازی تاریخی.

    شاید شما از ملکه الیزابت I3 و نحوه نمایش او در آن اطلاع داشته باشیدپرتره هایی که یک کرست لباس بیرونی پوشیده اند. او نمونه‌ای است که کرست‌ها را منحصراً خانواده‌های سلطنتی می‌پوشیدند.

    کرست‌ها در این زمان به عنوان «می‌ماند» نیز شناخته می‌شدند که توسط مردان برجسته‌ای مانند هنری III4، پادشاه فرانسه می‌پوشیدند.

    توسط قرن 18، کرست توسط بورژواها (طبقه متوسط) و دهقانان (طبقه پایین) پذیرفته شد.

    زنان دهقان در این زمان کرست های خود را از مواد ارزان قیمت می ساختند و بعدها توانستند آن را به تولید انبوه برسانند. اختراع چرخ خیاطی5 در اوایل قرن نوزدهم. کرست‌ها همچنین با استفاده از قالب‌گیری بخار شکل می‌گرفتند و تولید آن‌ها را در مقیاس بزرگ‌تر آسان‌تر و سریع‌تر می‌کردند.

    از آنجایی که مد در اواخر قرن نوزدهم تکامل یافت، کرست‌ها طولانی‌تر شدند و اغلب برای پوشاندن باسن گسترش یافتند.

    کرست در قرن بیستم

    آغاز قرن بیستم کاهش محبوبیت کرست را نشان داد.

    با تکامل مد، زنان از همه طبقات شروع به پوشیدن سوتین کردند که ظاهرا راحت تر بود.

    این بدان معنا نیست که مردم کرست را کاملاً فراموش کرده باشند. آنها هنوز برای مراسم رسمی، به ویژه به عنوان لباس بیرونی در اواسط قرن بیستم محبوب بودند.

    چرا زنان کرست می پوشیدند؟

    موزه هنر شهرستان لس آنجلس، عمومی دامنه، از طریق Wikimedia Commons

    زنان برای بیش از 400 سال کرست می پوشیدند زیرا نمادی از موقعیت، زیبایی و شهرت بودند. آنهابر زیبایی بدن یک زن تاکید می کرد، زیرا تصور می شد زنان با کمر باریک جوان تر، زنانه تر و جذب مردان هستند.

    ایده همچنین این بود که کرست حرکات بدنی یک زن نجیب را محدود می کند، به این معنی که او می تواند هزینه های مالی خود را بپردازد. برای استخدام دیگران به عنوان خدمتکار

    این برای اواخر قرون وسطی صادق بود، اما در اواخر قرن 18، زنان طبقه کارگر کرست را به عنوان لباس روزمره خود می پوشیدند. این واقعیت که زنان دهقان نیز آنها را می پوشیدند به این معنی بود که کرست آنها را از کار کردن محدود نمی کرد.

    همچنین ببینید: آیا سلت ها وایکینگ بودند؟

    مهمتر از همه، زنان دهقان در قرن هجدهم کرست می پوشیدند تا خود را محترم نشان دهند و به اشراف بالاتر در عرصه اجتماعی نزدیک شوند. وضعیت

    امروزه کرست ها چگونه تلقی می شوند؟

    امروزه کرست ها به عنوان آثاری از دوران گذشته تلقی می شوند.

    شیوه زندگی مدرن که آغاز شد در پایان دو جنگ جهانی، به تکامل سریع مد کمک کرد. فناوری جدید و درک بدن انسان، جراحی های پلاستیک، رژیم غذایی سالم و ورزش منظم را راهی برای زندگی مدرن کرده است.

    به دلیل بسیاری از عوامل در حال تحول، کرست بخش کوچکی از لباس های جشن سنتی باقی مانده است. اما دیگر مانند قرن ها پیش به معنای احترام و اشراف نیست.

    امروزه از انواع کرست در مد استفاده می شود. بسیاری از طراحانی که می خواهند بر زیبایی اندام زنانه تاکید کنند از کرست های سفارشی با طرح ها و اشکال مختلف استفاده می کنند.لباس بیرونی.

    نتیجه گیری

    بدون شک کرست امروزه محبوبیت خود را حفظ کرده است، نه به عنوان بخشی از لباس روزمره ما، بلکه به عنوان افزودنی به مد و جشن های سنتی.

    آیا دهقانان به دلیل مد، موقعیت، یا شاید به این دلیل که آنها را راحت می‌پنداشتند، کرست می‌پوشیدند؟

    به‌عنوان مردم امروز، ما هرگز ماهیت پیچیده باورهای مد را که قرن‌ها پیش وجود داشت، کاملاً درک نخواهیم کرد. .

    برای ما کرست ها عمدتاً نمایانگر دوره ای از تاریخ هستند که زنان فاقد آزادی بیان بودند. زمانی که آنها مجبور بودند دردهای جسمی طاقت فرسایی را تحمل کنند تا برای مردان مسلط خوب به نظر برسند.

    این به سادگی ما را به یاد زمانی می اندازد که زنان از هر نظر با مردان نابرابر بودند.

    منابع

    1. //en.wikipedia.org/wiki/Corpus
    2. //www.penfield.edu/webpages/jgiotto/onlinetextbook.cfm?subpage=1624570
    3. //awpc.cattcenter.iastate.edu/directory/queen-elizabeth-i/
    4. //www.girouard.org/cgi-bin/page.pl?file=henry3&n=6
    5. //americanhistory.si.edu/collections/search/object/nmah_630930

    تصویر سرصفحه با حسن نیت: جولین دوپر، دامنه عمومی، از طریق Wikimedia Commons <1




    David Meyer
    David Meyer
    جرمی کروز، یک مورخ و مربی پرشور، ذهن خلاقی است که در پس وبلاگ جذاب برای دوستداران تاریخ، معلمان و دانش آموزان آنها قرار دارد. جرمی با عشقی عمیق به گذشته و تعهدی تزلزل ناپذیر به گسترش دانش تاریخی، خود را به عنوان منبع قابل اعتماد اطلاعات و الهام معرفی کرده است.سفر جرمی به دنیای تاریخ در دوران کودکی او آغاز شد، زیرا او مشتاقانه هر کتاب تاریخی را که به دستش می رسید می خورد. او که مجذوب داستان های تمدن های باستانی، لحظات مهم در زمان، و افرادی بود که دنیای ما را شکل دادند، از همان دوران کودکی می دانست که می خواهد این اشتیاق را با دیگران به اشتراک بگذارد.جرمی پس از اتمام تحصیلات رسمی خود در تاریخ، شغل معلمی را آغاز کرد که بیش از یک دهه طول کشید. تعهد او به پرورش عشق به تاریخ در میان شاگردانش تزلزل ناپذیر بود، و او پیوسته به دنبال راه‌های نوآورانه برای درگیر کردن و مجذوب کردن ذهن‌های جوان بود. او با شناخت پتانسیل فناوری به عنوان یک ابزار آموزشی قدرتمند، توجه خود را به حوزه دیجیتال معطوف کرد و وبلاگ تاریخ تأثیرگذار خود را ایجاد کرد.وبلاگ جرمی گواهی بر تعهد او برای قابل دسترسی و جذاب کردن تاریخ برای همه است. او از طریق نوشتن شیوا، تحقیقات دقیق و داستان سرایی پر جنب و جوش خود، به وقایع گذشته روح می بخشد و به خوانندگان این امکان را می دهد تا احساس کنند که گویی شاهد وقوع تاریخ هستند.چشم هایشان. خواه این یک حکایت نادر شناخته شده باشد، چه تحلیلی عمیق از یک رویداد تاریخی مهم، یا کاوشی در زندگی شخصیت های تاثیرگذار، روایت های گیرا او طرفداران اختصاصی را به خود جلب کرده است.جرمی فراتر از وبلاگ خود، همچنین به طور فعال در تلاش‌های مختلف حفاظت از تاریخی مشارکت دارد و با موزه‌ها و جوامع تاریخی محلی همکاری نزدیک دارد تا اطمینان حاصل شود که داستان‌های گذشته ما برای نسل‌های آینده محافظت می‌شود. او که به خاطر سخنرانی‌های پویا و کارگاه‌های آموزشی برای سایر معلمان شناخته می‌شود، دائماً تلاش می‌کند تا دیگران را برای کاوش عمیق‌تر در ملیله‌های غنی تاریخ ترغیب کند.وبلاگ جرمی کروز به عنوان شاهدی بر تعهد تزلزل ناپذیر او برای قابل دسترسی، جذاب و مرتبط کردن تاریخ در دنیای پرشتاب امروز است. او با توانایی عجیب خود در انتقال خوانندگان به قلب لحظات تاریخی، همچنان به پرورش عشق به گذشته در بین علاقه مندان به تاریخ، معلمان و دانش آموزان مشتاق آنها ادامه می دهد.