فهرست مطالب
رومیان در نگهداری سوابق مکتوب بسیار ماهر بودند، که بخش مهمی از این است که چرا ما چیزهای زیادی در مورد آنها می دانیم.
میلیون ها نوشته رومی، از نامه های خصوصی که بر روی موم نرم و کتیبه های سنگی نوشته شده اند، باقی مانده است. بر روی بناهای تاریخی بزرگ به اشعار زیبا و تاریخ که با دقت روی طومارهای پاپیروس نوشته شده است>
فهرست مطالب
رومیان درباره چه چیزی نوشتند؟
رومیان به جای کاغذ از این موارد استفاده می کردند:
- لوح های چوبی پوشیده شده با موم
- پوست ساخته شده از پوست حیوانات
- پوست نازک پاپیروس مصری
پاپیروس مصری
گیاه یا درخت پاپیروس که در باتلاق های کشورهای گرمسیری، به ویژه دره نیل یافت می شود، ساقه ها و ساقه های آن بریده شده، خیس شده و به هم فشرده شده است. و سپس در آفتاب خشک کنید. [1] این صفحات منفرد بین 3-12 اینچ عرض و 8-14 اینچ ارتفاع داشتند.
نوشتن پاپیروس مصر باستان گری تاد از Xinzheng، چین، CC0، از طریق Wikimedia Commons
قدیمی ها روی این برگه‌ها می‌نوشت و آنها را کنار هم می‌چسباند تا کتابی درست شود. نویسندگان می‌توانند این فرآیند چسباندن را هنگام نوشتن کتاب ادامه دهند، به طوری که ورق‌های اشغال شده در هنگام چیدمان حداقل 50 یارد کشیده می‌شوند. [2]
با این حال، نویسندگان رومی معمولاً هر اثر طولانی را به چند رول تقسیم می‌کردند، زیرا یک کتاب بزرگ به معنای صفحات چسبانده شده برای ساختیک رول بزرگ (حداقل 90 یارد).
رول های پاپیروس در یک محفظه پوستی با رنگ زرد یا بنفش قرار می گیرند که شاعر مارسیال از آن به عنوان توگا بنفش یاد می کند.
واقعیت جالب : پاپیروس در آب و هوای خشک مانند مصر پایدار است. در شرایط اروپایی، تنها چند دهه دوام می آورد. پاپیروس وارداتی که زمانی در یونان و ایتالیا باستان رایج بود، بیش از حد قابل تعمیر است. [5]
لوح های چوبی پوشیده شده با موم
در روم باستان از tabulae به معنای لوح از هر نوع (چوب، فلز یا سنگ) استفاده می کردند. ، اما بیشتر از چوب. آنها عمدتاً از صنوبر یا راش، گاهی از چوب مرکبات یا حتی عاج ساخته می‌شدند و به شکل مستطیلی و با موم پوشانده می‌شدند. CC0، از طریق Wikimedia Commons
این قرص‌های مومی دارای یک طرف چوبی بیرونی و موم در طرف‌های داخلی بودند. با استفاده از سیم برای لولا، دو تکه چوب را می‌بندند تا باز شوند و مانند کتاب بسته شوند. یک حاشیه برآمده در اطراف موم روی هر قرص از مالش آنها به یکدیگر جلوگیری می‌کند.
بعضی از قرص‌ها ریز بودند و می‌توان آنها را در دست نگه داشت. اینها عمدتاً برای نوشتن نامه ها، نامه های عاشقانه، وصیت نامه، و سایر اسناد قانونی و نگهداری از مبالغ دریافتی و پرداختی استفاده می شد.
رومیان باستان فرم کدکس (جمع - کدها) را از این لوح های مومی توسعه دادند. جایگزینی تدریجی طومار پاپیروسبا کدکس یکی از پیشرفت های مهم در کتاب سازی بود.
Codex، جد تاریخی کتاب مدرن، از صفحات پاپیروس، پوسته یا مواد دیگر استفاده می‌کرد. [4]
پوست حیوانات
به نظر می رسد در میان رومی ها، پاپیروس و ورق های پوستی تنها موادی بوده اند که برای نوشتن کتاب ها استفاده می شده است.
پاپیروس به عنوان سطح نوشتاری در قرون اول قبل از میلاد و بعد از میلاد رقیبی پیدا کرد - پوستی که از پوست حیوانات ساخته شده بود. ورقه های پوست به هم چسبانده شده و تا می شوند، و به شکل کوئری می شوند که برای شکل دادن به کدهای کتاب مانند آنهایی که از گیاه پاپیروس ساخته شده اند استفاده می شود.
پوست آماده ساخته شده از پوست بز Michal Maňas, CC BY 2.5, از طریق Wikimedia Commons
پوست بهتر از پاپیروس بود زیرا ضخیم تر، بادوام تر و قابل استفاده مجدد بود و از هر دو طرف برای نوشتن استفاده می شد، اگرچه پشت آن استفاده نمی شد و رنگ زعفرانی داشت.
با شکل کدکس که توسط نویسندگان اولیه مسیحی پذیرفته شده بود، کدها با بریدن صفحات از رول های پاپیروس در جهان یونانی-رومی شکل می گرفتند. کدها نسبت به طومارهای پاپیروس بهتر شده بودند، به خصوص برای ایجاد متون با حجم زیاد.
آنها از چه مواد نوشتاری دیگری استفاده می کردند؟
رومی ها با جوهر فلزی، عمدتاً جوهر سرب می نوشتند. نسخ خطی یا آثار مقدس مهمی با جوهر قرمز نوشته می شد که نمادی از رومیان نجیب بود. این جوهر از سرب قرمز یا اخرای قرمز ساخته شده بود.
اما بیشترجوهر سیاه معمولی، یا atramentum ، از موادی مانند دوده یا سوسپانسیون سیاه چراغ در یک محلول چسب یا صمغ عربی استفاده می‌کرد.
قلم‌های فلزی یا نی به طور گسترده استفاده می‌شد و قلم‌های قلمی در قرون وسطی وجود داشت. .
رومیان نیز جوهر نامرئی یا دلسوز داشتند که احتمالاً برای نامه های عاشقانه، جادو و جاسوسی استفاده می شد. تنها با گرما یا استفاده از برخی مواد شیمیایی می توان آن را بیرون آورد.
سوابقی از جوهر نامرئی ساخته شده با مر وجود دارد. همچنین، متنی که با استفاده از شیر نوشته شده بود، با پراکندگی خاکستر روی آن قابل مشاهده بود.
جوهرهای سفالی یا فلزی برای نگهداری جوهر استفاده می‌شد.
همچنین ببینید: 7 نماد برتر عشق مادر دخترچگونه کاغذ رایج شد؟
در حالی که طومارهای پاپیروس مورد استفاده در مصر در حدود قرن 4 قبل از میلاد، شواهدی از اولین ورق کاغذ مانند مبتنی بر گیاه را تشکیل می دهند، تا قبل از 25-220 پس از میلاد، در دوره هان شرقی در چین، نبود که کاغذسازی واقعی بوجود آمد.
در ابتدا، چینی ها از ورقه های پارچه ای برای نوشتن و طراحی استفاده می کردند تا اینکه یک مقام دربار چینی نمونه اولیه کاغذی را با استفاده از پوست درخت توت ساخت.
بای جویی "Pi Pa Xing" ، به خط در حال اجرا، خوشنویسی توسط ون ژنگ مینگ، سلسله مینگ. ون ژنگ مینگ، CC BY-SA 2.5، از طریق Wikimedia Commons
راز کاغذسازی چینی به خاورمیانه گسترش یافت (جایگزین پاپیروس) در قرن هشتم و سرانجام به اروپا (جایگزین صفحات چوبی و پوست حیوانات) در قرن یازدهم.
همچنین ببینید: 10 نماد برتر مراقبت با معانیحدود قرن سیزدهم،اسپانیا کارخانه‌های کاغذسازی داشت که از چرخ‌های آبی برای کاغذسازی استفاده می‌کردند.
فرایند کاغذسازی در قرن نوزدهم بهبود یافت و از چوب درختان برای تولید کاغذ در اروپا استفاده شد. این امر کاغذ را عادی کرد.
قدیمی‌ترین سند در اروپا که به قبل از 1080 پس از میلاد برمی‌گردد، میسال سیلوهای مضراب است. حاوی 157 برگ، فقط 37 برگ اول روی کاغذ و بقیه روی کاغذ هستند.
نتیجه گیری
رومیان در دوران باستان از پاپیروس مصری، پوست حیوانات و لوح های مومی استفاده می کردند. تا مدت‌ها پس از سقوط امپراتوری روم، مانند بسیاری از کشورهای جهان غرب، کاغذ نداشته‌ام. ممکن است باورنکردنی به نظر برسد، اما تنها ده قرن است که کاغذ در اطراف وجود داشته است، در حالی که برای مدت کوتاه‌تری رایج بوده است.
