فهرست مطالب
مذهب در مصر باستان در تمام جنبه های جامعه نفوذ کرد. دین مصر باستان باورهای الهیاتی، مراسم آیینی، اعمال جادویی و معنویت گرایی را ترکیب می کرد. نقش اصلی دین در زندگی روزمره مصریان به دلیل اعتقاد آنها به این است که زندگی زمینی آنها تنها یک مرحله از سفر ابدی آنها را نشان می دهد. از آنجایی که اعمال فرد در طول زندگی بر خود، زندگی دیگران و ادامه عملکرد جهان تأثیر می گذارد. بدین ترتیب خدایان با داشتن یک زندگی هماهنگ، انسانها را خواستند که شاد باشند و از لذت لذت ببرند. به این ترتیب، شخص می توانست حق ادامه سفر خود را پس از مرگ کسب کند، متوفی برای کسب سفر آخرت نیاز به زندگی شایسته داشت.
با تکریم معات در طول زندگی، شخص خود را در کنار خدایان و نیروهای متحد نور قرار می دادند تا با نیروهای آشوب و تاریکی مقابله کنند. تنها از طریق این اقدامات، یک مصری باستان می‌توانست ارزیابی مطلوبی توسط اوزیریس، پروردگار مردگان، زمانی که روح متوفی پس از مرگ در تالار حقیقت وزن می‌شد، دریافت کند.
این نظام اعتقادی غنی مصر باستان با هسته‌اش شرک 8700 خدا به مدت 3000 سال به طول انجامید، به استثنای دوره آمارنا، زمانی که پادشاه آخناتون یکتاپرستی و پرستش آتن را معرفی کرد.
جدولچارچوب اجتماعی مصر باستان را بر اساس هماهنگی و تعادل ایجاد کنید. در این چارچوب، زندگی یک فرد برای مدتی با سلامت جامعه در ارتباط بود.
پنپت گریه یا «گشایش سال» جشنی بود که سالانه به مناسبت آغاز سال جدید برگزار می‌شد. این جشنواره باروری مزارع را برای سال آینده تضمین کرد. تاریخ آن متفاوت بود، زیرا با سیلاب های سالانه رود نیل مرتبط بود، اما معمولاً در ماه جولای برگزار می شد.
جشنواره خویاک مرگ و رستاخیز اوزیریس را گرامی داشت. هنگامی که سیل‌های رود نیل سرانجام فروکش کرد، مصری‌ها دانه‌هایی را در بستر اوزیریس کاشتند تا از شکوفا شدن محصولاتشان اطمینان حاصل کنند، درست همانطور که اوزیریس معروف بود.
جشنواره سد سلطنت فرعون را گرامی داشت. این جشنواره که هر سه سال یک بار در طول سلطنت فرعون برگزار می‌شد، سرشار از آیین‌های آیینی بود، از جمله تقدیم ستون فقرات یک گاو نر، که نشان‌دهنده قدرت پرشور فرعون بود.
تأمل در گذشته
برای 3000 سال، مجموعه غنی و پیچیده اعتقادات و اعمال مذهبی مصر باستان دوام آورد و تکامل یافت. تاکید آن بر داشتن یک زندگی خوب و کمک یک فرد به هماهنگی و تعادل در جامعه به عنوان یک کل نشان می دهد که فریب عبور آرام از زندگی پس از مرگ برای بسیاری از مصریان عادی چقدر موثر بوده است.
تصویر سربرگ با حسن نیت: موزه بریتانیا [دامنه عمومی]، از طریق Wikimedia Commons
مطالبحقایقی درباره دین در مصر باستان
- مصرهای باستان یک سیستم اعتقادی شرک متشکل از 8700 خدا داشتند
- محبوب ترین خدایان مصر باستان عبارت بودند از اوزیریس، ایسیس، هوروس، نو، ری، آنوبیس و ست.
- حیواناتی مانند شاهین، آیبیس، گاو، شیر، گربه، قوچ و تمساح با خدایان و الهه های فردی مرتبط بودند
- هکا خدای سحر و جادو رابطه بین پرستندگان و خدایانشان را تسهیل می کرد
- خدایان و الهه ها اغلب از یک حرفه محافظت می کردند
- آیین های پس از مرگ شامل فرآیند مومیایی کردن برای فراهم کردن مکانی برای اقامت روح بود. آیین "باز کردن دهان" تضمین می کند که حواس می توانند در زندگی پس از مرگ استفاده شوند، جسد را در پارچه مومیایی حاوی طلسم ها و جواهرات محافظ قرار می دهند و ماسکی شبیه به مرده روی صورت می گذارند
- خدایان روستای محلی به طور خصوصی پرستش می شدند. در خانه های مردم و در زیارتگاه ها
- شرک به مدت 3000 سال انجام شد و تنها برای مدت کوتاهی توسط فرعون آخناتون که آتن را به عنوان خدای یگانه معرفی کرد، قطع شد و اولین ایمان توحیدی جهان را ایجاد کرد
- فقط فرعون، ملکه، کاهنان و کاهنان اجازه ورود به معابد را داشتند. مصریان معمولی فقط اجازه داشتند به دروازه های معبد نزدیک شوند.
مفهوم خدا
مصریان باستان معتقد بودند که خدایانشان قهرمانان نظم و اربابان خلقت هستند. خدایانشان تراشیده بودندنظم از هرج و مرج و ثروتمندترین سرزمین روی زمین را به مردم مصر وصیت کرد. ارتش مصر از لشکرکشی های طولانی در خارج از مرزهای خود اجتناب کرد، زیرا می ترسید در یک میدان جنگ خارجی بمیرند و آداب دفن را که آنها را قادر می سازد به سفر خود به زندگی پس از مرگ ادامه دهند، دریافت نکنند.
به دلایل مشابه، فراعنه مصر امتناع کردند. از دختران خود به عنوان عروس سیاسی برای بستن ائتلاف با پادشاهان خارجی استفاده کنند. خدایان مصر لطف خیرخواهانه خود را به این سرزمین عطا کرده بودند و در عوض مصریان باید به آنها احترام می گذاشتند.
بنای چارچوب های مذهبی مصر مفهوم هکا یا جادو بود. خدای هکا این را تجسم کرد. او همیشه وجود داشت و در زمان آفرینش آنجا بود. هکا علاوه بر خدای جادو و پزشکی بودن، قدرتی بود که خدایان را قادر می ساخت وظایف خود را انجام دهند و به پرستندگان خود اجازه می داد با خدایان خود ارتباط برقرار کنند.
هکا همه جا حاضر بود و زندگی روزمره مصری ها را آغشته می کرد. معنی و جادوی حفظ معات. پرستندگان ممکن است از خدا یا الهه ای برای یک موهبت خاص دعا کنند، اما این هکا بود که رابطه بین پرستندگان و خدایان آنها را تسهیل کرد.
هر خدا و الهه حوزه ای داشت. هاتور الهه عشق و مهربانی مصر باستان بود که با مادری، شفقت، سخاوت و قدردانی همراه بود. یک سلسله مراتب واضح در میان خدایان با وجود داشتخدای خورشید، آمون را، و ایزیس، الهه زندگی، اغلب برای موقعیت برتر رقابت می کنند. محبوبیت خدایان و الهه ها اغلب در طول هزاران سال افزایش و کاهش یافت. با 8700 خدا و الهه، اجتناب ناپذیر بود که بسیاری از آنها تکامل پیدا کنند و ویژگی های آنها برای ایجاد خدایان جدید ادغام شود.
همچنین ببینید: 10 نماد برتر مراقبت با معانیاسطوره و دین
خدایان در اسطوره های رایج مصر باستان نقش داشتند که سعی در توضیح آن داشتند. و جهان خود را همانطور که آن را درک کرده اند توصیف کنند. طبیعت و چرخه های طبیعی به شدت بر این اسطوره ها تأثیر گذاشته است، به ویژه الگوهایی که به راحتی می توان آنها را ثبت کرد، مانند گذر خورشید در طول روز، ماه و تأثیر آن بر جزر و مد و سیل سالانه نیل.
اسطوره شناسی اعمال کرده است. تأثیر قابل توجهی بر فرهنگ مصر باستان از جمله آیین های مذهبی، جشنواره ها و آیین های مقدس آن. این آیین‌ها و مناسک برجسته‌ای را در صحنه‌هایی که بر روی دیوارهای معبد، در مقبره‌ها، در ادبیات مصری و حتی بر روی جواهرات و طلسم‌های محافظی که می‌پوشیدند، نشان می‌دهند.
مصریان باستان اسطوره‌ها را راهنمای زندگی روزمره و اعمال خود می‌دانستند. و به عنوان راهی برای تضمین جایگاه خود در زندگی پس از مرگ.
نقش مرکزی زندگی پس از مرگ
متوسط امید به زندگی مصریان باستان تقریباً 40 سال بود. در حالی که آنها بدون شک زندگی را دوست داشتند، مصریان باستان می خواستند زندگی آنها فراتر از پرده مرگ ادامه یابد. آنها شدیداً به حفظ آن اعتقاد داشتندبدن متوفی و تامین هر آنچه که در آخرت به آن نیاز دارد. مرگ یک وقفه کوتاه و نابهنگام بود و با رعایت شیوه‌های تشییع جنازه مقدس، یک متوفی می‌توانست از زندگی ابدی بدون درد در مزارع یالو لذت ببرد.
اما برای اطمینان از حق متوفی برای ورود به مزارع یالو، قلب آدم باید سبک باشد پس از مرگ یک شخص، روح به تالار حقیقت رسید تا توسط اوزیریس و چهل و دو قاضی مورد قضاوت قرار گیرد. اوزیریس آب یا قلب متوفی را روی یک ترازو طلایی در برابر پر سفید حقیقت معات وزن می کرد.
اگر قلب متوفی از پر ماآت سبکتر بود، متوفی منتظر نتیجه کنفرانس اوزیریس با توت خدا بود. حکمت و چهل و دو قاضی در صورتی که متوفی شایسته تشخیص داده شود، اجازه عبور از سالن برای ادامه وجود خود در بهشت داده می شود. اگر قلب متوفی از اعمال ناشایست سنگینی می‌کرد، روی زمین انداخته می‌شد تا توسط آموت غافل‌گیر که به وجودش پایان می‌داد، او را ببلعد.
وقتی از تالار حقیقت فراتر رفت، متوفی به قایق حراف هدایت می‌شد. او موجودی توهین آمیز و بداخلاق بود که متوفی باید نسبت به او ادب نشان می داد. مهربانی با حراف حافظ، نشان داد که متوفی شایسته این است که از دریاچه گل ها به دشت نی ها منتقل شود، آینه ای از وجود زمینی بدون گرسنگی، بیماری یا مرگ. یکی در آن زمان وجود داشت و با کسانی که گذشتند ملاقات می کردقبل یا در انتظار رسیدن عزیزان.
فراعنه به عنوان خدایان زنده
پادشاهی الهی یکی از ویژگی های ماندگار زندگی مذهبی مصر باستان بود. این عقیده معتقد بود که فرعون یک خدا و همچنین حاکم سیاسی مصر است. فراعنه مصر ارتباط تنگاتنگی با هوروس پسر خدای خورشید را داشتند.
به دلیل این رابطه الهی، فرعون در جامعه مصر بسیار قدرتمند بود، همانطور که کشیشی نیز چنین بود. در زمان برداشت محصول خوب، مصریان باستان بخت و اقبال خود را به فرعون و کاهنان نسبت دادن به خدایان تعبیر می کردند، در حالی که در زمان بد. فرعون و کاهنان به دلیل خشم خدایان مقصر تلقی می شدند.
فرقه ها و معابد مصر باستان
فرقه ها فرقه هایی بودند که برای خدمت به یک خدا اختصاص داده شده بودند. از پادشاهی قدیم به بعد، کشیشان معمولاً همجنس خدا یا الهه خود بودند. کاهنان و کاهنان مجاز به ازدواج، بچه دار شدن و مالکیت ملک و زمین بودند. جدای از آداب و رسومی که نیاز به تطهیر قبل از انجام مناسک داشتند، کاهنان و کاهنان زندگی منظمی داشتند.
اعضای کشیش قبل از انجام یک مراسم، دوره طولانی آموزش را پشت سر گذاشتند. اعضای فرقه معبد خود و مجموعه اطراف آن را نگهداری می کردند، مراسم مذهبی و مناسک مقدسی از جمله ازدواج، برکت دادن مزرعه یا خانه و تشییع جنازه را انجام می دادند. بسیاری به عنوان عمل کردندشفا دهندگان و پزشکان، خدای هکا و همچنین دانشمندان، اخترشناسان، مشاوران ازدواج را می‌خواندند و خواب‌ها و فال را تعبیر می‌کردند. کاهنانی که به الهه سرکی خدمت می‌کردند، پزشکان مراقبت‌های پزشکی را ارائه می‌کردند، اما این هکا بود که این قدرت را فراهم کرد تا سرکت را برای شفای درخواست‌کنندگان خود بخواند.
کاهنان معبد برای تشویق باروری یا محافظت در برابر شر، حرزها را برکت می‌دادند. آنها همچنین مراسم تطهیر و جن گیری را برای بیرون راندن نیروهای شیطانی و ارواح انجام می دادند. وظیفه اصلی یک فرقه این بود که به خدای خود و پیروانشان در میان جامعه محلی خود خدمت کنند و از مجسمه خدای خود در معبدشان مراقبت کنند.
اعتقاد بر این بود که معابد مصر باستان خانه های واقعی زمینی خدایان آنها بوده است. الهه ها هر روز صبح، یک کاهن سر یا کاهن خود را تطهیر می‌کردند، لباس‌های کتانی سفید تازه و صندل‌های تمیز به‌عنوان دفتر کارشان می‌پوشیدند، قبل از اینکه به قلب معبد خود بروند تا از مجسمه خدای خود مراقبت کنند، همانطور که هر کسی که تحت مراقبت خود قرار می‌گرفت.
همچنین ببینید: 10 نماد برتر آشتی با معانیدرهای معبد باز شد تا اتاق را غرق در نور خورشید صبحگاهی کند، قبل از اینکه مجسمه در درونی ترین محراب پاکسازی شود، دوباره لباس پوشیده شود و در روغن معطر غسل داده شود. پس از آن، درهای حرم داخلی بسته و ایمن شد. رئیس کشیش به تنهایی از نزدیکی نزدیک به خدا یا الهه لذت می برد. پیروان برای عبادت یا رفع نیازهایشان به مناطق بیرونی معبد محدود می شدندتوسط کشیشان سطح پایین تر که آنها نیز هدایای آنها را پذیرفتند.
معابد به تدریج قدرت اجتماعی و سیاسی را جمع کردند که با قدرت خود فرعون رقابت می کرد. آنها صاحب زمین های کشاورزی بودند و از منابع غذایی خود تأمین می کردند و از لشکرکشی های نظامی فرعون سهمی از غنایم دریافت می کردند. همچنین رایج بود که فرعون ها زمین و کالا را به معبد هدیه می دادند یا هزینه بازسازی و توسعه آن را می پرداختند.
برخی از وسیع ترین مجموعه های معبد در اقصر، در ابو سیمبل، معبد آمون در کارناک، و معبد هوروس در ادفو، کوم اومبو و معبد ایزیس فیله.
متون مذهبی
فرقه های مذهبی مصر باستان دارای «متون مقدس» مدون استاندارد شده ای نبودند که ما آنها را می شناسیم. با این حال، مصر شناسان بر این باورند که دستورات مذهبی اصلی که در معبد به کار رفته است، به احکامی که در متون اهرام، متون تابوت و کتاب مصری مردگان آمده است، تقریبی است.
متون اهرام قدیمی ترین معابر مقدس مصر باستان باقی مانده است و به سال قبل از میلاد مسیح برمی گردد. . 2400 تا 2300 قبل از میلاد اعتقاد بر این است که متون تابوت پس از متون هرمی آمده اند و قدمت آن به حدود سال قبل می رسد. 2134-2040 قبل از میلاد، در حالی که تصور می شود که کتاب مشهور مردگان که مصریان باستان به عنوان کتاب در آمدن روز به روز می شناسند، اولین بار بین حدود 1550 و 1070 قبل از میلاد نوشته شده باشد. کتاب مجموعه‌ای از طلسم‌هایی است که روح از آن برای کمک به عبور از زندگی پس از مرگ استفاده می‌کند. هر سه اثر شاملدستورالعمل دقیق برای کمک به روح در مسیریابی در خطرات بسیاری که در انتظار او در زندگی پس از مرگ است.
نقش جشن های مذهبی
جشن های مقدس مصر ماهیت مقدس تکریم خدایان را با زندگی روزمره سکولار آمیختند. از مردم مصر اعیاد مذهبی نمازگزاران را بسیج کردند. جشنواره‌های مفصلی مانند جشنواره زیبای وادی، زندگی، اجتماع و تمامیت تجلیل از خدای آمون. مجسمه خدا را از پناهگاه درونی خود می برند و با کشتی یا کشتی به خیابان ها می برند تا در اطراف خانوارهای جامعه رژه می روند تا در جشن ها شرکت کنند تا به رود نیل پرتاب شود. پس از آن، کاهنان به درخواست‌کنندگان پاسخ دادند در حالی که پیشگویی‌ها اراده خدایان را آشکار می‌کردند.
عبادت‌کنندگانی که در جشنواره وادی شرکت می‌کردند، از زیارتگاه آمون دیدن کردند تا برای شادابی جسمانی دعا کنند و برای خدای خود نذری‌هایی را برای قدردانی از سلامتی و جان خود به جای گذاشتند. . بسیاری از نذورات دست نخورده به خدا تقدیم می شد. در موقعیت‌های دیگر، آنها را در هم شکستند تا بر فداکاری پرستندگان به خدایشان تأکید شود.
خانواده‌های کامل در این جشنواره‌ها شرکت کردند، آن‌هایی که به دنبال شریک زندگی بودند، زوج‌های جوان‌تر و نوجوانان. اعضای قدیمی جامعه، فقرا و همچنین ثروتمندان، اشراف و بردگان همگی در زندگی مذهبی جامعه سهیم بودند.
اعمال مذهبی و زندگی روزمره آنها در هم آمیخته شد
