فراعنه مصر باستان

مصر باستان در شمال آفریقا در دلتای نیل، یکی از قدرتمندترین و تأثیرگذارترین تمدن های جهان باستان بود. ساختار سیاسی پیچیده و سازمان اجتماعی، لشکرکشی‌های نظامی، فرهنگ پر جنب و جوش، زبان و مراسم مذهبی در عصر برنز به اوج رسید و سایه‌ای را ایجاد کرد که در طول گرگ و میش طولانی آن تا عصر آهن ادامه داشت، زمانی که سرانجام توسط روم تسخیر شد.

مردم مصر باستان در یک سیستم سلسله مراتبی سازماندهی شده بودند. فرعون و خاندانش در راس اجلاس اجتماعی آنها قرار داشتند. در پایین سلسله مراتب اجتماعی، کشاورزان، کارگران غیر ماهر و بردگان قرار داشتند.

تحرک اجتماعی در طبقات جامعه مصر ناشناخته نبود، اما طبقات به وضوح مشخص و عمدتاً ساکن بودند. ثروت و قدرت در نزدیکترین قله جامعه مصر باستان انباشته شده بود و فرعون ثروتمندترین و قدرتمندترین آنها بود.

فهرست مطالب

حقایقی در مورد فراعنه مصر باستان

• فرعونها خدایان مصر باستان بودند
• کلمه "فرعون" از طریق دست نوشته های یونانی به ما می رسد
• یونانیان باستان و مردم عبری به پادشاهان اشاره می کردند. واژه «فرعون» در مصر برای توصیف فرمانروای آنها تا زمان مرنپتا در حدود قرن بیستم استفاده نمی شد. 1200 قبل از میلاد
• در جامعه مصر باستان ثروت و قدرت در نزدیکترین قله انباشته شده بود و فرعون ثروتمندترین و ثروتمندترین آنها بود.فراعنه برای مشروعیت سلسله خود، با اشراف زادگان زن ازدواج کردند و نسب خود را به ممفیس، که در آن زمان پایتخت مصر بود، پیوند دادند.

  گمان می رود که این رویه با نارمر آغاز شده است، که ممفیس را به عنوان پایتخت خود انتخاب کرد. نارمر حکومت خود را تثبیت کرد و با ازدواج با شاهزاده خانم نیتهتپ، شهر جدید خود را به شهر قدیمی نقده پیوند داد.

  برای حفظ خلوص نسل خونی، بسیاری از فراعنه با خواهران یا خواهران ناتنی خود ازدواج کردند، در حالی که فرعون آخناتون با خود ازدواج کرد. دختران خود را.

  فراعنه و اهرام نمادین آنها

  فرعونان مصر شکل جدیدی از ساخت و سازهای تاریخی ایجاد کردند که مترادف با حکومت آنها است. ایمهوتپ (حدود 2667-2600 قبل از میلاد) وزیر پادشاه جوسر (حدود 2670 پیش از میلاد) هرم پلکانی باشکوهی را ایجاد کرد.

  هرم پله ای که به عنوان محل استراحت ابدی جوسر در نظر گرفته شده بود، بلندترین سازه زمان خود بود و آغازگر آن بود. روشی جدید برای ارج نهادن نه تنها جوسر، بلکه خود مصر و شکوفایی که سرزمین تحت فرمانروایی او از آن برخوردار بود.

  شکوه مجموعه اطراف هرم پله‌ای همراه با ارتفاع حیرت‌انگیز هرم در ساختار، ثروت و اعتبار می‌خواست. و منابع.

  سایر پادشاهان سلسله سوم از جمله سکهمخت و خابا هرم مدفون و هرم لایه ای را به دنبال طرح ایمهوتپ ساختند. فراعنه پادشاهی قدیم (حدود 2613-2181 قبل از میلاد) این مدل ساخت و ساز را ادامه دادند که به اوج خود رسید.در هرم بزرگ در جیزه. این سازه باشکوه خوفو (2589-2566 پ. ]، از طریق Wikimedia Commons

  یک فرعون چند همسر داشت؟

  فرعون‌ها اغلب چندین زن داشتند، اما تنها یک زن به‌طور رسمی به عنوان ملکه شناخته می‌شد.

  آیا فرعون‌ها همیشه مرد بودند؟

  بیشتر فراعنه مرد بودند اما برخی از فراعنه معروف مانند هاتشپسوت، نفرتیتی و بعدها کلئوپاترا زن بودند.

  امپراتوری مصر و سلسله هجدهم

  با فروپاشی مصر پادشاهی میانه در سال 1782 قبل از میلاد، مصر توسط مردم مرموز سامی معروف به هیکسوس اداره می شد. فرمانروایان هیکسوس سلطه فراعنه مصر را حفظ کردند، بنابراین آداب و رسوم مصر را تا زمانی که سلسله سلطنتی سلسله هجدهم مصر، هیکسوس ها را سرنگون کرد و پادشاهی آنها را دوباره به دست آورد، حفظ کردند. با اخراج هیکسوس ها از مصر، فوراً مناطق حائل را در اطراف مرزهای مصر به عنوان اقدامی پیشگیرانه در برابر تهاجمات دیگر ایجاد کرد. این مناطق مستحکم شد و پادگان های دائمی ایجاد شد. از نظر سیاسی، مدیرانی که مستقیماً به فرعون گزارش می دادند، بر این مناطق حکومت می کردند.

  پادشاهی میانه مصر برخی از بزرگترین فراعنه خود از جمله رامسس بزرگ و آمنهوتپ سوم (1386-1353 قبل از میلاد) را تولید کرد.

  این دوره مصرامپراتوری قدرت و اعتبار فرعون را در اوج خود دید. مصر منابع بخش وسیعی از قلمرو را که از بین النهرین، از طریق شام در سراسر آفریقای شمالی تا لیبی و از جنوب تا پادشاهی بزرگ نوبی کوش امتداد داشت، تحت کنترل داشت.

  بیشتر فراعنه مرد بودند اما در طول پادشاهی میانه، ملکه هتشپسوت سلسله هجدهم (1479-1458 قبل از میلاد) با موفقیت به عنوان یک پادشاه زن برای بیش از بیست سال حکومت کرد. هتشپسوت در طول سلطنت خود صلح و رفاه به ارمغان آورد.

  هتشپسوت پیوندهای تجاری خود را با سرزمین پونت دوباره برقرار کرد و از سفرهای تجاری گسترده حمایت کرد. افزایش تجارت باعث رونق اقتصادی شد. در نتیجه، هتشپسوت بیش از هر فرعون دیگری غیر از رامزس دوم، پروژه‌های کارهای عمومی را آغاز کرد.

  وقتی توتموس سوم (1458-1425 قبل از میلاد) پس از هتشپسوت بر تخت نشست، دستور داد تصویر او از تمام معابد و بناهای تاریخی او حذف شود. توتموس سوم می ترسید که مثال هتشپسوت به سایر زنان سلطنتی الهام بخشد که «محل خود را فراموش کنند» و در آرزوی قدرتی باشند که خدایان مصر برای فرعون های مرد در نظر گرفته بودند.

  زوال فراعنه مصر

  در زمان پادشاهی جدید مصر را به عالی ترین موفقیت های نظامی، سیاسی و اقتصادی ارتقا داد، چالش های جدید خود را نشان داد. قدرت عالی و تأثیرات منصب فرعون پس از سلطنت بسیار موفق رامسس سوم (1186-1155 ق. م.) کاهش یافت.در نهایت، مردم دریاهای مهاجم را در یک سلسله نبردهای فرسایشی که در خشکی و دریا به راه انداختند، شکست داد.

  هزینه ای که دولت مصر برای پیروزی آنها بر مردم دریا، چه از نظر مالی و چه از نظر تلفات، فاجعه بار و ناپایدار بود. . اقتصاد مصر پس از پایان این درگیری شروع به نزول کرد.

  اولین اعتصاب کارگری در تاریخ ثبت شده در زمان سلطنت رامسس سوم رخ داد. این اعتصاب توانایی فرعون را در انجام وظیفه خود در حفظ معات به طور جدی زیر سوال برد. همچنین سؤالات نگران‌کننده‌ای را مطرح می‌کرد که اشراف مصر واقعاً چقدر به رفاه مردمش اهمیت می‌دادند.

  این مسائل و سایر مسائل پیچیده در پایان دادن به پادشاهی جدید مؤثر بودند. این دوره از بی ثباتی آغازگر دوره میانی سوم (حدود 1069-525 پ. تبس در ابتدا. قدرت واقعی به طور متناوب در نوسان بود، زیرا ابتدا یک شهر و سپس شهر دیگر تحت سلطه بود.

  با این حال، این دو شهر علیرغم برنامه‌های اغلب کاملاً متضادشان موفق به حکومت مشترک شدند. تانیس مقر یک قدرت سکولار بود، در حالی که تبس یک حکومت دینی بود.

  از آنجایی که هیچ تمایزی واقعی بین زندگی سکولار و مذهبی فرد در مصر باستان وجود نداشت، «سکولار» برابر با «عمل گرا» بود. حاکمان تانیس به این نتیجه رسیدند.تصمیمات خود را با توجه به شرایط غالباً آشفته ای که با آنها روبرو بود، می پذیرفتند و مسئولیت آن تصمیمات را می پذیرفتند، حتی اگر در طول فرآیند تصمیم گیری با خدایان مشورت می شد. حکومت آنها، آمون را مستقیماً به عنوان "پادشاه" واقعی تبس قرار می دهد. همانطور که دو خانه حاکم بودند. موقعیت همسر خدا آمون، موقعیتی از قدرت و ثروت قابل توجه، نشان می دهد که چگونه مصر باستان در این دوره زمانی که هر دو دختر فرمانروایان تانیس و تبس این مقام را داشتند، به موقعیت مناسبی رسید.

  پروژه های مشترک. و سیاست‌ها به طور مکرر توسط هر دو شهر وارد شده است. شواهد این امر به صورت کتیبه‌هایی که به دستور پادشاهان و کاهنان ایجاد شده است به ما رسیده است. به نظر می‌رسد که هر یک مشروعیت حکومت دیگری را درک کرده و به آن احترام می‌گذارند.

  پس از دوره میانی سوم، مصر نتوانست بار دیگر قدرت اقتصادی، نظامی و سیاسی قبلی خود را از سر بگیرد. در اواخر سلسله 22، مصر خود را با جنگ داخلی تقسیم کرد.

  در زمان سلسله 23، مصر با تقسیم قدرت بین پادشاهان خودخوانده که از تانیس، هرموپولیس، تبس حکومت می کردند، تکه تکه شد. ،ممفیس، هراکلوپولیس و سایس. این تقسیم اجتماعی و سیاسی دفاع متحد قبلی کشور را در هم شکست و نوبی ها از این خلاء قدرت استفاده کردند و از جنوب حمله کردند.

  سلسله های 24 و 25 مصر تحت حاکمیت نوبیا متحد شدند. با این حال، دولت تضعیف شده قادر به مقاومت در برابر تهاجمات پی در پی آشوریان نبود، زیرا ابتدا اسرحدون (681-669 پ. در حالی که آشوری ها در نهایت از مصر رانده شدند، این کشور فاقد منابع لازم برای شکست سایر قدرت های مهاجم بود.

  حیثیت اجتماعی و سیاسی دفتر فرعون به دنبال شکست مصر از پارس ها در نبرد به شدت کاهش یافت. از پلوسیوم در سال 525 پ.م.

  این تهاجم ایرانیان به طور ناگهانی به خودمختاری مصر پایان داد تا اینکه آمیرتائوس (حدود 404-398 پ.م.) سلسله 28 در اواخر دوره ظهور کرد. آمیرتائوس با موفقیت مصر سفلی را از انقیاد پارسیان آزاد کرد اما نتوانست کشور را تحت حاکمیت مصر متحد کند.

  ایران تا سلسله 30 ام (حدود 380-343 ق.م.) در دوره متأخر به سلطنت بر مصر علیا ادامه دادند. بار دیگر مصر را متحد کرد.

  این وضعیت ادامه پیدا نکرد زیرا ایرانیان بار دیگر در سال 343 قبل از میلاد با حمله به مصر بازگشتند. پس از آن، مصر تا سال 331 قبل از میلاد، زمانی که اسکندر مقدونی مصر را فتح کرد، به مقام ساتراپی تنزل یافت. حیثیت فرعونپس از فتوحات اسکندر مقدونی و تأسیس سلسله بطلمیوسی توسط وی، باز هم بیشتر از این کاهش یافت. عنوان بیشتر از درخشش و همچنین قدرت سیاسی خود دست کشیده بود. با مرگ کلئوپاترا در سال 30 قبل از میلاد، مصر به یک استان رومی کاهش یافت. قدرت نظامی، انسجام مذهبی و درخشش سازمانی فراعنه مدت‌ها در حافظه محو شده بود.

  تأمل در گذشته

  آیا مصریان باستان آنقدر که به نظر می‌رسند قدرتمند بودند یا مبلغان درخشانی بودند. چه کسی از کتیبه های روی بناها و معابد برای ادعای عظمت استفاده کرد؟

  قدرتمند از همه
• فرعون از قدرت های گسترده ای برخوردار بود. او مسئول ایجاد قوانین و حفظ نظم اجتماعی، تضمین دفاع از مصر باستان در برابر دشمنانش و گسترش مرزهایش از طریق جنگ های فتوحانه بود
• مهمترین وظایف دینی فرعون، حفظ معات بود. معات مفاهیم حقیقت، نظم، هماهنگی، تعادل، قانون، اخلاق و عدالت را نشان می داد.
• فرعون مسئول خشنود کردن خدایان بود تا اطمینان حاصل شود که سیل های سالانه غنی نیل برای اطمینان از برداشت پربار می رسید
• مردم معتقد بودند که فرعون آنها برای سلامتی و خوشبختی سرزمین و مردم مصر ضروری است
• اولین فرعون مصر اعتقاد بر این است که یا نارمر یا منس است
• پپی دوم طولانی ترین فرعون مصر بود که تقریباً 90 سال سلطنت کرد!
• اکثر فراعنه فرمانروایان مرد بودند، با این حال، برخی از فراعنه معروف از جمله هاتشپسوت، نفرتیتی و کلئوپاترا زن بودند. در سیستم اعتقادی مصریان باستان این آموزه بود که فرعون آنها تجسم زمینی هوروس، خدای سر شاهین است
• با مرگ فرعون، اعتقاد بر این بود که او به اوزیریس، خدای زندگی پس از مرگ، دنیای زیرین تبدیل شد. و تولد دوباره و بنابراین در آسمان ها سفر کرد تا دوباره با خورشید متحد شود در حالی که یک پادشاه جدید حکومت هوروس را بر روی زمین به دست گرفت
• امروزه معروف ترین فرعون توت عنخ آمون است اما رامسسII در دوران باستان مشهورتر بود.

مسئولیت های اجتماعی فرعون مصر باستان

فرعون بر این باور بود که خدایی بر روی زمین است، فرعون از قدرت های گسترده ای استفاده می کرد. او مسئول ایجاد قوانین و حفظ نظم اجتماعی بود، و تضمین می کرد که مصر باستان در برابر دشمنانش به دلیل گسترش مرزهایش از طریق جنگ های فتح و راضی کردن خدایان برای اطمینان از رسیدن سیل های سالانه غنی نیل و برداشت محصول فراوان، دفاع می شود.

امروزه، کلمه فرعون در واژگان رایج ما برای توصیف سلسله پادشاهان مصر باستان از سلسله اول قرن بیستم اقتباس شده است. 3150 قبل از میلاد تا الحاق مصر توسط امپراتوری روم در حال گسترش در 30 قبل از میلاد.

تعریف فرعون

در سلسله‌های اولیه مصر، پادشاهان مصر باستان حداکثر تا سه عنوان داشتند. این ها بودندHorus، نام Sedge و Bee و نام Two Ladies. هور طلایی همراه با عناوین نام و پرنومن بعداً اضافه شد.

کلمه «فرعون» شکل یونانی کلمه مصر باستان pero یا per-a-a است که عنوانی بود که به اقامتگاه سلطنتی داده می شد. به معنای "خانه بزرگ" است. با گذشت زمان، نام محل سکونت پادشاه ارتباط تنگاتنگی با خود حاکم داشت و به مرور زمان منحصراً برای توصیف رهبر مردم مصر استفاده می شد.

حکام اولیه مصر به عنوان فرعون شناخته نمی شدند، بلکه به عنوان پادشاه شناخته می شدند. . عنوان افتخاری «فرعون» برای نشان دادن یک فرمانروا فقط در دوره پادشاهی جدید ظاهر شد که از حدود 1570 تا 1069 قبل از میلاد ادامه داشت.

مقامات خارجی و اعضای دربار معمولاً پادشاهان را خطاب می‌کردند. از سلسله سلسله های قبل از پادشاهی جدید به عنوان «عالیجناب»، در حالی که حاکمان خارجی او را «برادر» خطاب می کردند. به نظر می‌رسد که پس از اینکه پادشاه مصر به عنوان فرعون نامیده شد، هر دوی این روش‌ها همچنان استفاده می‌شوند.

هوروس به عنوان خدای سر شاهین مصری باستان به تصویر کشیده شده است. تقدیم به تصویر: جف دال [CC BY-SA 4.0]، از طریق Wikimedia Commons

مصریان معتقد بودند که فرعونشان نماینده کدام خدای باستانی است؟

فرعون تا حدی به دلیل نقش او به عنوان کاهن اعظم هر معبد، قدرتمندترین فرد در پادشاهی بود. فرعون در باور باستانی به عنوان بخشی از انسان و بخشی از خدا بودمردم مصر.

در سیستم اعتقادی مصریان باستان این آموزه تصریح شده بود که فرعون آنها تجسم زمینی هوروس، خدای سر شاهین است. هوروس پسر Ra (Re) خدای خورشید مصری بود. پس از مرگ یک فرعون، اعتقاد بر این بود که او به اوزیریس خدای زندگی پس از مرگ، دنیای زیرین و تولد دوباره در مرگ تبدیل شد و در آسمان ها سفر کرد تا دوباره با خورشید متحد شود، در حالی که پادشاه جدیدی حکومت هوروس را بر روی زمین به دست گرفت.

ایجاد خط پادشاهان مصر

بسیاری از مورخان عقیده دارند که داستان مصر باستان از زمانی آغاز می شود که شمال و جنوب به عنوان یک کشور متحد شدند.

مصر زمانی از دو کشور مستقل تشکیل شده بود. پادشاهی ها، پادشاهی های علیا و سفلی. مصر پایین به عنوان تاج قرمز شناخته می شد در حالی که مصر علیا به عنوان تاج سفید شناخته می شد. زمانی در حدود 3100 یا 3150 قبل از میلاد فرعون شمال به جنوب حمله کرد و آن را فتح کرد و برای اولین بار مصر را با موفقیت متحد کرد.

محققان بر این باورند که نام آن فرعون منس بود که بعداً به نام نارمر شناخته شد. با اتحاد مصر سفلی و علیا منس یا نارمر اولین فرعون واقعی مصر شد و پادشاهی قدیم را آغاز کرد. منس همچنین اولین فرعون سلسله اول در مصر شد. منس یا نارمر بر روی کتیبه های آن زمان با دو تاج مصر به تصویر کشیده شده است که نشان دهنده اتحاد دو پادشاهی است.

منس اولین پادشاهی را تأسیس کرد.پایتخت مصر، جایی که دو تاج سابق مخالف با یکدیگر ملاقات کردند. ممفیس نام داشت. بعداً تبس جانشین ممفیس شد و پایتخت مصر شد تا به نوبه خود توسط عمارنا در زمان پادشاهی آخناتون جانشین او شود.

مردم معتقد بودند سلطنت منس/نارمر منعکس کننده اراده خدایان است، با این حال، منصب رسمی خود پادشاه تا سلسله های بعدی مربوط به الهی نبود.

پادشاه رانب همچنین در برخی منابع به عنوان نبرا، پادشاهی در زمان سلسله دوم مصر (2890 تا 2670 قبل از میلاد) شناخته می شود، اعتقاد بر این است که اولین فرعون است. برای پیوند نام خود با الهی، سلطنت خود را به عنوان منعکس کننده اراده خدایان قرار می دهد. وظایف و تکالیف آنها به عنوان بار مقدسی تلقی می شد که خدایانشان بر دوش آنها گذاشته بودند.

فرعون و حفظ معات

مهمترین وظایف دینی فرعون نگهداری در سراسر پادشاهی ما بود. در برای مصریان باستان، معات مفاهیم حقیقت، نظم، هماهنگی، تعادل، قانون، اخلاق و عدالت را نشان می داد.

مآت نیز الهه ای بود که این مفاهیم الهی را تجسم می کرد. قلمرو او شامل تنظیم فصول، ستارگان، و اعمال انسان های فانی به همراه خدایان بود که نظم را از هرج و مرج در لحظه خلقت شکل داده بودند. نقطه مقابل ایدئولوژیک او عصفت، کهن بودمفهوم مصری آشوب، خشونت، بی عدالتی، یا انجام شر بر اساس آن عمل کنید.

حفظ معات دستور خدایان مصری بوده است. حفظ آن برای مردم عادی مصر حیاتی بود تا مردم عادی مصر از بهترین زندگی ممکن خود لذت ببرند.

از این رو، جنگ از دریچه معات به عنوان جنبه اساسی حکومت فرعون تلقی می شد. جنگ برای بازگرداندن تعادل و هماهنگی در سرتاسر سرزمین، جوهر مآت، ضروری تلقی می‌شد.

شعر پنتور که توسط کاتبان رامسس دوم، بزرگ (1279-1213 پ.م.) نوشته شده است. مظهر این درک از جنگ است. این شعر پیروزی رامسس دوم بر هیتی ها را در طول نبرد کادش در سال 1274 قبل از میلاد به عنوان بازگرداندن ماآت می داند.

رامسس دوم هیتی ها را به گونه ای به تصویر می کشد که تعادل مصر را به هم ریخته اند. بنابراین باید با هیتی ها به شدت برخورد شود. حمله به سرزمین‌های همسایه پادشاهی‌های رقیب فقط نبردی برای کنترل منابع حیاتی نبود. برای بازگرداندن هماهنگی در زمین ضروری بود. از این رو این وظیفه مقدس فرعون بود که از مرزهای مصر در برابر حمله دفاع کند و به سرزمین های مجاور حمله کند.

اولین پادشاه مصر

مصریان باستان معتقد بودند که اوزیریس اولین "پادشاه" مصر است. خودجانشینان، سلسله فرمانروایان فانی مصر به اوزیریس احترام گذاشتند، و شاهکارهای او را به نام کلاهبردار و شیطون برای حمایت از اقتدار خود، با حمل، پذیرفتند. کلاهبردار نشان دهنده سلطنت و تعهد او برای ارائه راهنمایی به مردمش بود، در حالی که شپش نماد حاصلخیزی زمین از طریق استفاده از آن در خرمن کوبیدن گندم بود. که در نهایت توسط اوزیریس در پانتئون مصر جذب شد. هنگامی که اوزیریس در نقش سنتی خود به عنوان اولین پادشاه مصر کاملاً تثبیت شد، پسرش هوروس نیز با سلطنت یک فرعون مرتبط شد.

تندیس ازیریس.

تندیس ازیریس. : راما [CC BY-SA 3.0 fr]، از طریق Wikimedia Commons

Sacred Cylinders of the Pharaoh and the Rods of Horus

سیلندرهای فرعون و میله های هوروس اغلب اشیایی استوانه ای هستند در دستان پادشاهان مصری در مجسمه های آنها به تصویر کشیده شده است. مصر شناسان معتقدند که این اشیاء مقدس در مراسم مذهبی برای متمرکز کردن انرژی معنوی و فکری فرعون استفاده شده است. استفاده از آنها شبیه مهره های نگرانی کومبولی و مهره های تسبیح امروزی است.

فرعون به عنوان حاکم عالی مردم مصر و واسطه بین خدایان و مردم، تجسم یک خدا بر روی زمین بود. هنگامی که فرعون بر تخت نشست، بلافاصله با او پیوند خوردهوروس.

هوروس خدای مصری بود که نیروهای هرج و مرج را بیرون کرد و نظم را بازگرداند. هنگامی که فرعون درگذشت، او به طور مشابه با اوزیریس، خدای زندگی پس از مرگ و فرمانروای جهان زیرین مرتبط بود. برای ساختن معابد و بناهای باشکوهی که دستاوردهای شخصی او را جشن می گیرند و به خدایان مصر احترام می گذارند که به او قدرت حکومت در این زندگی عطا کردند و به عنوان راهنمای او در زندگی بعدی عمل کردند.

به عنوان بخشی از او فرعون در مراسم بزرگ مذهبی به انجام وظایف دینی پرداخت و مکان معابد جدید را انتخاب کرد و دستور داد که چه کاری به نام او انجام شود. فرعون، با این حال، کشیشان منصوب نکرد و به ندرت در طراحی معابدی که به نام او ساخته می شد، شرکت فعال داشت.

فرعون در نقش خود به عنوان "ارباب دو سرزمین" قوانین مصر را صادر کرد، و مالک همه آنها بود. سرزمین مصر، جمع آوری مالیات ها را هدایت می کرد و به جنگ می پرداخت یا از خاک مصر در برابر تهاجم دفاع می کرد.

ایجاد خط جانشینی فرعون

حکام مصر معمولاً پسران یا وارثان فرعون قبلی بودند. معمولاً این پسران فرزندان همسر بزرگ فرعون و همسر اصلی او بودند. با این حال، گهگاه وارث فرزند همسری بود که فرعون از او حمایت می کرد.

در تلاش برای تامین امنیت