خانه‌های مصر باستان چگونه ساخته می‌شدند مواد مورد استفاده

همانند سایر فرهنگ ها، خانه مرکز زندگی اجتماعی بود. خانه‌های مصر باستان با یک چیدمان معمولی و با استفاده از طیف محدودی از مواد طبیعی ساخته شده‌اند. بیشتر خانه‌ها در مصر باستان با استفاده از مصالح در دسترس و فراوان ساخته شده‌اند.

فهرست مطالب

حقایق درباره خانه‌های مصر باستان قدیمی ترین خانه های ثبت شده مصر به دوران پیش از سلسله عصر حجر در حدود 6000 سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد.

خانه های اولیه مصر باستان از چوب و داوب ساخته شده اند، فرآیندی که با استفاده از چوب های در هم تنیده برای ایجاد چارچوبی برای دیوار ساخته شده است. با گل یا خاک رس پوشانده شده و اجازه داده می شود تا خشک شود

در مصر باستان معمول بود که مردم با خانواده های دیگر در یک خانه چند اتاقه با یک حیاط مشترک زندگی کنند

"Adobe" از ریشه گرفته شده است. کلمه مصری باستان «dbe» به معنی «خشت گلی»

آجرهای گلی خشتی از مخلوط گل و خاک رس مرطوب شده با آب و پخته شده در آفتاب استفاده می کردند

مصریان باستان بر تکنیک جرم گیری تسلط داشتند. -تولید آجر گلی در مقیاس صنعتی

چه خانه یک فرد ثروتمند باشد چه یک خانواده فقیر، خانه های مصر باستان دارای چیدمان ها و پلان های مشابه بودند

متداول ترین مصالح مورد استفاده برای ساختن خانه های مصر باستان، آجرهای گلی آفتاب پز بودند. در میان نخبگان ثروتمند، گهگاه از سنگ برای ساختن خانه‌های باشکوه‌تر و بزرگ‌ترشان استفاده می‌شد.برخلاف اکثر تمدن‌های دیگر، چوب به دلیل سختی‌های آب و هوای صحرای مصر کمیاب و گران بود، بنابراین استفاده از آن به تکیه‌گاه‌های سازه‌ای، درها و سقف‌ها در خانه‌ها محدود شد.

همه مصالح ساختمانی طبیعی

آب و هوای خشک مصر باستان و خورشید شدید به طور قابل توجهی بر نحوه طراحی و ساخت خانه های مصریان باستان تأثیر گذاشته است. نمونه های اولیه خانه های مصری از مخلوطی از پاپیروس و گل ساخته شده بودند. با این حال، سیل سالانه نیل، که مناطق اطراف را به مدت سه ماه از سال زیر آب می برد، خسارات قابل توجهی به خانه ها وارد می کرد و بسیاری از خانه ها را از بین می برد.

مصریان باستان با آزمایش، یاد گرفتند که گرمای خورشید را به دام بیندازند. برای پختن آجرهای گلی مقاوم آنها با استفاده از مخلوطی از گل و خاک رس که از کرانه رودخانه نیل حفر شده و با آب مرطوب شده بود تا دوغاب ضخیم تشکیل شود، در نهایت بر تکنیک تولید انبوه آجر گلی در مقیاس صنعتی تسلط یافتند.

مصریان باستان این را بیل می کردند. قالب‌های چوبی از پیش ساخته شده را به شکل آجر درآورید. سپس قالب‌های پر شده را در فضای باز گذاشته و در زیر آفتاب سوزان مصر می‌گذارند تا خشک شوند.

با توجه به میزان کار بسیار تکراری مورد نیاز برای تولید انبوه آجرهای گلی، این کار معمولاً به کودکان و بردگان.

این نیروی کار وظیفه هر روز گل و گل را حمل می کرد، قالب ها را پر می کرد، آنها را تنظیم می کرد.قبل از اینکه در نهایت خشت های گلی تمام شده را به محل ساخت و ساز منتقل کنند، خشک شوند.

مصریان باستان دریافتند که آجرهای گلی مصالح ساختمانی بسیار بادوام و بسیار محکم تر از گل و پاپیروس به عنوان مصالح ساختمانی هستند. با این حال، باد و باران در طول اعصار، در حالی که مستحکم بود، حتی محکم‌ترین ساختمان‌های خشتی را نیز فرسایش می‌داد و تپه‌های ملایمی را ایجاد می‌کرد که امروزه در سایت‌های باستان‌شناسی مصر می‌بینیم.

طراحی خانه‌های استاندارد در مصر باستان

باستان شناسان دریافته اند که اکثر خانه های مصر باستان با سقف مسطح به عنوان بخشی از طراحی آنها این ویژگی طراحی، ساخت و ساز را در دوره ای که همه چیز دست ساز بود، ساده کرد، در حالی که در کنار آفتاب سوزان مصر، یک عقب نشینی خوشایند را نیز فراهم کرد. خانواده ها اغلب در دوران باستان غذا می خوردند، استراحت می کردند، با هم در می آمدند و می خوابیدند.

زندگی خانگی مصر باستان

خانواده در مرکز واحد اجتماعی مصر باستان قرار داشت. نقش ها و وظایف خاصی هم به مردان و هم به زنان اختصاص داده شد. مردان معمولاً در خارج از منزل در کشاورزی یا ساخت و ساز کار می کردند.

از زنان اغلب انتظار می رفت که به شوهران خود در مزارع کمک کنند، اما بیشتر وقت خود را به مدیریت خانه، آشپزی، بافندگی، ریسندگی و خیاطی اختصاص می دادند.

0>میانگین سن ازدواج مردان بودحدوداً از 16 تا 20 سالگی انتظار می رفت که در آن زمان به یک حرفه اکتفا کنند. در مقابل، زنان معمولاً در اوایل نوجوانی و اغلب جوان‌تر ازدواج می‌کردند.

خانه‌های طبقه کارگر

مصریان باستان فقیرتر اغلب در خانه‌های تک اتاقی زندگی می‌کردند. اتاق تنها برای خواب در طول روز برای فرار از گرمای تاول زا و برای ذخیره سازی استفاده می شد. فضای داخلی اتاق با حصیرهای بافته شده از نی یا نی، چهارپایه های چوبی و گهگاه یک تخت چوبی که با پایه ریسمانی که از موی حیوانات تابیده شده و چمن بلند ساخته شده بود، تجهیز شده بود.

دسترسی به سقف مسطح بسیار مهم از طریق میسر بود. یک نردبان، یک سطح شیب دار یا گاهی اوقات یک راه پله. در شب سقف به یک فضای خواب تبدیل می شد، زیرا معمولاً خنک تر از اتاق یک نفره زیر بود. سایبان‌های بافته شده از نی در طول روز سایه ایجاد می‌کردند.

برای کمک به جلوگیری از ورود مگس‌ها، شن، گرد و غبار و گرما به داخل خانه، هر پنجره و در با صفحه‌های حصیر نی تعبیه شد. یکی از ویژگی‌های مشترک این طرح‌های خانه‌های باستانی، موقعیت آستانه در چهار فوت از سطح زمین بود تا از مارهای سمی، عقرب‌ها و شن‌های همیشه حاضر در حال وزش جلوگیری شود. یک رمپ کم دسترسی به درگاه را فراهم می‌کرد.

طبقه همکف به حیاط دیواری باز می‌شد. ساکنان اغلب کتان را به کتان می‌ریختند. از زمین های کوچک سبزیجات و غذای پخته مراقبت می کرد. برای دام های خانواده، جوجه ها وبزها آزادانه در داخل حیاط پرسه می زنند.

لوله کشی موجود نبود، بنابراین در این خانه های کم حمام وجود نداشت. ساکنان در صورت نیاز به استفاده از حمام، تعداد محدودی گزینه داشتند. اینها برای حفاری سوراخی در خارج از دیوار خانه، پیاده روی تا مرز روستا، تخلیه زباله های خود در رودخانه نیل یا داشتن یک گلدان محفظه ای در اتاق بودند. برخی از خانه ها در حیاط خانه بیرونی می ساختند.

در کنار نبود لوله کشی، این خانه های ساده فاقد آب روان بودند. برده ها یا کودکان را به روستا می فرستادند تا پارچ ها یا پوست ها را پر از آب کنند. این خانه‌ها باید نیازهای روزانه خود را برای نوشیدن، پخت و پز و شستشو برآورده می‌کردند.

اگر خانواده در یک شهر یا شهرک زندگی می‌کردند، این خانه‌های ساده اغلب در دو طبقه نزدیک به هم ساخته می‌شدند. استفاده از دیوار مشترک به طور موثر هزینه های ساخت و ساز و زمان مورد نیاز برای اتمام یک خانه را کاهش می دهد. طبقه پایین اغلب برای مقاصد تجاری مانند کارگاه یا نانوایی مورد استفاده قرار می گرفت، در حالی که اتاق طبقه بالا منطقه خانواده بود.

در شهرهای نزدیک که اهرام و سایر بناهای تاریخی بزرگ ساخته می شد، صنعتگران و کارگران امکاناتی در اختیار داشتند. خانه ها.

خانه های طبقه بالا

ثروتمندان ترجیح می دادند خانه های خود را در سواحل رودخانه نیل بسازند. نمای بیرونی خانه‌های آن‌ها به رنگ سفید برای انعکاس نور خورشید و گرما بود و به خنک شدن فضای داخلی در طول روز کمک می‌کرد. در شرایطی کهبسیار ثروتمند، دیوارهای بیرونی آنها با سنگ آهک پوشیده شده بود. این باعث می‌شود که خانه‌های آن‌ها در زیر نور خورشید بدرخشد و جلوه زیبایی شناختی دلپذیری برای تکمیل خواص خنک‌کننده آن ایجاد کند. دیوارهای داخلی خانه های ثروتمندان با رنگ های پاستلی روشن رنگ آمیزی شده بود که ظاهری تمیز و تازه به اتاق ها می بخشید.

در حالی که طبقه کارگر و اعضای فقیر جامعه به یک لایه آجر گلی برای خود بسنده می کردند. در خانه‌ها، مصری‌های ثروتمند اغلب از دو یا سه لایه خشت در خانه‌های خود استفاده می‌کردند.

بسیار ثروتمندترین مصری‌ها خانه‌هایشان را از سنگ می‌ساختند. بسیاری از این خانه ها دارای دروازه های گرانیتی بودند که می توانستند از داخل قفل شوند. باستان شناسان کلیدهای باستانی را کشف کرده اند که قدمت آنها به 1550 سال قبل از میلاد می رسد.

مصر شناسان خانه های نخبگان ثروتمند مصر را با حداکثر 30 اتاق در خانه های وسیع آنها کشف کردند. بسیاری از این اتاق‌ها انباری برای مواد غذایی، روغن و شراب بودند که در کوزه‌های مهر و موم شده قرار می‌گرفتند.

بعضی از اتاق‌ها برای مهمانان یا منحصراً در اختیار کودکان بود. برخی از خانه‌های ثروتمندان حتی حمام داشتند، اگرچه آنها نیز فاقد آب جاری بودند. پلان طبقات خانه های طراحی شده برای اشراف اغلب دارای یک سوئیت اصلی واقع در پشت اتاق نشیمن بود که همراه با توالت مخصوص به خود بود.

این خانه های بزرگ و وسیع اغلب دارای درهای جلو و عقب بودند در حالی که پنجره ها دارای میله هایی برای جلوگیری از سرنشینان بودند. و حیوانات وحشی از ورود.

در هستهاین خانه های ثروتمند یک سکوی مرتفع بود. این ویژگی طراحی که برای جلوگیری از شن و ماسه در نظر گرفته شده بود، منطقه اصلی زندگی را تشکیل می داد. اینجا، در قلب خانه، در ماه‌های تابستان خنک‌تر و در زمستان گرم بود.

همانطور که انتظار می‌رفت، باستان‌شناسان دریافته‌اند که ثروتمندان از وسایل و لوازم و همچنین دارایی‌های شخصی بیشتری لذت می‌برند. اینها شامل تخت، آینه، ظروف پخت و پز، قابلمه، قفسه بندی، گرما و روشنایی بود. اتاق‌های خواب دارای ظرف‌های عطر، لوازم آرایشی و مجموعه‌ای از لباس‌های تمیز و یدکی بودند.

باغ‌ها و حیاط‌های این خانه‌های ثروتمند تزئین شده بودند. فواره های حیاط، استخرها و باغ های وسیع در چیدمان آنها به چشم می خورد. بسیاری از این استخرها مملو از ماهی‌های رنگارنگ بودند، در حالی که باغ‌های پیچیده آن‌ها با گل‌های بابونه و گل‌های ذرت، رنگ‌های خاصی به آن‌ها اضافه می‌کردند. طرح های این باغ ها بر روی تابلوهای مقبره دیده می شود. برخی از خانه‌های برجسته حتی دارای استخرهای سرپوشیده بودند.

تأمل در گذشته

مصرهای باستان توانایی ساختن خانه‌هایی کاملاً متناسب با محیط خشن خود را داشتند و در عین حال از مصالح فراوان و به آسانی در دسترس استفاده می‌کردند. . خانه مصری ها چه ثروتمند و چه فقیر مرکز زندگی اجتماعی و سنگ بنای جامعه بود.