مد فرانسوی در دهه 1960

دهه 1960 یک دوره انفجاری با گرایش های عجیب و غریب تا مرزی و عجیب عصر فضا تا شبح های آندروژنی کاملاً جدید بود.

پارچه‌ها و رنگ‌های مصنوعی مد را به راحتی در دسترس زنان عادی قرار دادند. هر قانون با خوشحالی شکسته شد. دوره ای از تغییراتی بود که مدت ها منتظرش بودیم.

بسیاری از مردم از شکل دادن به همان قالب معمولی خسته شده بودند.

فهرست مطالب

شکل

شبح دهه 1960 را می توان به سه دسته تقسیم کرد که همه آنها در طول دهه شصت توسط زنان مختلف پوشیده شدند.

هایپر زنانه و کلاسیک

سبک فوق زنانه اواخر دهه 50 شامل دامن های دایره کامل، A لباس‌های خط‌دار و لباس‌های کت و شلوار که به اوایل دهه 1960 سرایت کردند.

بهترین نسخه از این سبک در جکی کندی، با لباس های Givenchy و Chanel دیده شد، و هنوز هم توسط کیت میدلتون ورزش می شود.

این شکل انتخاب بسیاری از خانم‌ها باقی می‌ماند، حتی اگر گرایش‌ها به کوتاه‌تر شدن دامن‌ها و از دست دادن ساختار لباس‌ها تغییر کند.

به این دلیل است که آنها مایلند تصویر بانویی دهه 1950 را همراه با مفاهیم فرهنگی آن حفظ کنند.

اگرچه در نوع خود شیک و شیک است، اما نمی تواند شمع موجی از نوآوری را که مدهای عصر جدید دهه 60 به آنها وارد شده است نگه دارد.

دختران جوانتر لباس های یقه قایقی یا بلوزهای دکمه دار می پوشیدند. با یقه های پیتر پان.

بی شکل اما رنگارنگ

در آغاز دهه 60، لباس‌ها بالاتر رفته بودند زانو، و اولین مجموعه دیور به رهبری ایو سن لوران از نظر ساختاری نسبت به سلف خود تمایل کمتری داشت.

در اواسط دهه شصت، ما با جنبش دامن کوتاه لباس‌های شیفت آزاد آشنا شدیم. این سبک آندروژنی گشاد و راحت بود.

تیپ بدنی گیمین متعلق به آدری هپبورن نسبت به ساعت شنی کامل محبوبیت پیدا کرد، مانند ساعت شنی متعلق به مرلین مونرو.

گیمین ها ریزه اندام و تقریبا پسرانه با موهای کوتاه بودند.

فرانسه در این دهه به شدت از جنبش مد جوانان بریتانیایی الهام گرفت. پارچه‌ها و رنگ‌های مصنوعی تولید انبوه لباس‌های چاپ شده با طراحی پیچیده در پارچه‌های باکیفیت را برای زنان عادی امکان‌پذیر ساخت.

اگر در دهه شصت در خیابان های پاریس قدم می زدید، انبوهی از لباس های مستقیم بدون آستین، رنگ های روشن یا سیاه و سفید با خطوط لبه های بسیار کوتاه را می دیدید.

مغز متفکر پشت این ظاهر یک طراح بریتانیایی به نام مری کوانت بود. با این حال، این سبک توسط طراحانی مانند Andre Courreges و Pierre Cardin به باندهای فرودگاه فرانسوی وارد شد.

مردان نیز باید از الگوهای دیوانه کننده روی پیراهن ها و کت و شلوارهای دکمه دار لذت ببرند. وجود داشتهرگز الگوها و ترکیبی از الگوها در باند فرودگاه و در جامعه مرتفع و معمولی دیده نشده بود.

مردانه و نمادین

شلوار و تاکسیدو برای زنان. با این حال، تعداد کمی از زنان از دهه 30 شلوار می پوشیدند. در طول دهه 40، بسیاری از مشاغل سنتی مردانه توسط زنان برای حفظ اقتصاد به کار گرفته شد.

در این مدت، لباس‌ها کاربردی نبودند و بسیاری از زنان به دلیل راحتی ترجیح دادند شلوار بپوشند.

شلوار همیشه نماد استقلال مالی از زمان رکود بزرگ آمریکا بوده است. در دهه 60 بود که زنان آزادی کار با انتخاب خود را داشتند و شروع به رد تبلیغات سنتی خانه‌داری کردند.

این در انتخاب لباس آنها منعکس شد. زنان بیش از هر زمان دیگری شروع به پوشیدن شلوار کردند. این تغییر هنوز قبل از پذیرفته شدن شلوار به عنوان آندروژن واقعی بود.

بنابراین این امر هنوز به عنوان یک شورش علیه هنجارهای جنسیتی سنتی تلقی می‌شد.

موج دوم فمینیسم که در دهه 60 درخشید، یک جنبش بسیار نوری بود. این نشان داد که بسیاری از فمینیست ها آنچه را که به طور سنتی زنانه بود به عنوان چیزی که آنها را در غل و زنجیر قرار می داد، کنار می گذاشتند.

کرست ها کاملاً ناپدید شدند و سوتین ها در خیابان ها سوزانده شدند. بسیاری از فمینیست های موج دوم انتخاب کردند که شلوار بپوشند تا نماد برابری خود با مردان باشد - نمادی ظریف تر از یک سوتین سوزان.

این مرحله سیاسی دقیقاً باعث شد تا لباس زنانه سیگاری Le Smoking اثر ایو سن لوران ساخته شود.در سال 1966 راه اندازی شد. ضربه سر و صدا آن بود.

به نقل از او گفته می شود که تاکسیدو چیزی است که یک زن همیشه در آن احساس خوش تیپی خواهد داشت. از آنجایی که مدها محو می شوند و سبک جاودانه است.

او به سادگی کت و شلوار یک مرد را به یک زن نکوبید، بلکه آن را به بدن او قالب زد. آموزگاری طراح فرانسوی زیر نظر کریستین دیور باعث شد تا او با اهمیت ساختار در خیاطی آشنا شود.

افسانه هایی مانند بریژیت باردو و فرانسوا هاردی به طور مرتب شلوار و کت و شلوار می پوشیدند.

مو

French Fashion در دهه 1960 بدون آرایش مو ناقص بود. مدل مو در دهه شصت همه چیز در مورد حجم بود. در حالی که آمریکایی ها می گفتند: "هر چه موها بلندتر باشد به خدا نزدیک تر است."

فرانسوی ها قدرت اعتدال را می دانستند. خدا را شکر!

باب کرکی مرزی که توسط بسیاری از افراد مشهور و هنرپیشه در دهه 1960 استفاده می شد، روشی متوسط ​​برای داشتن موهای کوتاه بود.

بسیاری از کوتاه کردن تمام موهای خود در پیراهنی مانند آدری هپبورن نمی ترسیدند. با این حال، کسانی که ترجیح می‌دهند موهایشان را بلند بپوشند، آن‌ها را با موهای مجلل و شیک می‌پوشیدند.

شما می‌توانید مو را تصور کنید که از ابر قارچی بمب اتمی الهام گرفته شده است. هر چقدر هم که عجیب به نظر می رسد، این اثر شوق عصر اتمی بود.

اما، همانطور که همه گرایش ها رقیبان دارند، موهای فر و کرکی با موهای صاف رقابت می کنند.باب هندسی هر دو سبک تا حدودی امروزه باقی مانده اند و هر کدام پیروان خود را دارند.

آرایش

آرایش در اوایل دهه شصت مانند دهه پنجاه بود. خانم ها رژگونه و سایه های رنگی زیادی را انتخاب کردند.

آبی و صورتی های پاستلی با خط چشم گربه ای هنوز همه چیز را به خود اختصاص داده بود. لب‌های تیره همچنان بر صحنه غالب بودند و مژه مصنوعی برای متعادل کردن چنین چشم‌های رنگی بسیار ضروری بود.

اما در اواسط دهه شصت، ما شاهد تمرکز زیادی بر روی ریمل زدن به مژه‌های پایین و ریمل‌های مصنوعی روی مژه‌ها بودیم. چشم ها را گردتر و کودکانه تر نشان دهید.

در حالی که سایه چشم رنگی تا حدی باقی ماند، با خط گرافیکی گرد و لب های برهنه کم رنگ نیز ترکیب شد. ترکیب سایه پاستلی و لاینر گرافیکی به دلیل آرایش در برنامه محبوب HBO "Euphoria" بازگشته است.

یکی از شخصیت های اصلی، تابلوهای خلق و خوی گریم مدی، به شدت از نگاه سرمقاله دهه 1960 الهام گرفته شده است.

با این حال، همانطور که این روند امروزه محبوب است، زنان شیک در آن زمان، به ویژه پاریسی ها، در اواخر دهه 1960 به احیای هنر دکو در دهه 1920 رفتند. آنها ظاهرهای دودی لک دار را ترجیح می دادند.

نمایش هایی مانند "The Queen's Gambit" نتفلیکس نشان می دهد که چگونه مد از ابتدای دهه 60 تا پایان خود پیشرفت کرده است.

The Shoes

Have تا به حال آهنگ معروف نانسی سیناترا را شنیده اید، «این چکمه هابرای پیاده روی ساخته شده اند؟» آن وقت می دانید که خواننده درست گفته است که در یکی از این روزها، این چکمه ها روی سر شما راه می روند.

با مستقل‌تر شدن زنان و کوچک‌تر شدن خطوط لبه‌های کناری، کفش‌سازان از این فرصت استفاده کردند تا پاهای زنان را به رخ بکشند.

چکمه های چرمی تا زانو برای اولین بار ظاهر شدند. چکمه‌های مچ پا نیز در کمد لباس زنان شاغل مورد استقبال قرار می‌گرفت.

مد عصر فضا

تصویر با احترام: Piqsels

عصر فضا تأثیر زیادی بر صنعت مد داشته است. کل مجموعه ها در اواخر دهه شصت بر اساس این مفهوم منتشر شدند که ممکن است در فضا پوشیده شوند یا از سفر فضایی الهام گرفته شوند.

لباس‌هایی با شکل منحصربه‌فرد، روسری پیچ‌دار، چکمه‌های چرمی تا بالای ران، کمربندهای چرمی هندسی و موارد دیگر در پایان دهه به صحنه مد معرفی شدند.

فیلم "2001: یک ادیسه فضایی" احساسات و پیش‌بینی‌هایی را که مردم دهه 60 در مورد قرن بیست و یکم داشتند را نشان می‌دهد.

گرچه برخی از این طرح‌ها به سادگی عجیب و غریب بودند و چنین نبودند. آنها برای مدت طولانی دوام آوردند، آنها دوره جدیدی از خلاقیت بدون کلاه را در مد بالا باز کردند.

طراحان هرگز به اندازه اکنون آزاد نبودند. از نقطه نظر تجاری در صنعت مد، هر تبلیغاتی تبلیغات خوبی بود.

این فقط آغاز بدلکاری های جنجالی دیوانه کننده برای جلب توجه جهانیان بوددنیای مد رقابتی.

این شوق عصر فضا منحصر به لباس نبود، اما هر صنعتی دست خود را در محصولاتی با زیبایی‌شناسی آینده نگر امتحان کرد.

یک سبک بسیار خاص در عصر فضا از مبلمان، فناوری، وسایل آشپزخانه و حتی وسایل نقلیه وجود دارد.

همانطور که مردم لباس های دوره قرن شانزدهم و هفدهم را انتخاب می کنند، خرده فرهنگ مد عصر فضا نیز وجود دارد.

نتیجه

تغییر نقش های جنسیتی، در دسترس بودن مواد ارزان‌تر، طراحان جدید تازه، و مجموعه‌های آماده لباس، به عصر جدیدی از مد فرانسوی در دهه 1960 منجر شد.

قوانین توسط بسیاری از پنجره بیرون انداخته شدند، در حالی که برخی از آنها به شبح‌های قدیمی‌تر چسبیده بودند.

دهه 60 بدون شک یکی از نمادین‌ترین دهه‌های تاریخ مد بود، با بسیاری از گرایش‌ها هنوز هم امروزه از نظر مذهبی دنبال می‌شود.

جهان تشنه تغییر بود و صنعت مد با کمک بیشتری ارائه شد. آن‌ها این تکلیف را درک می‌کردند.

در حالی که شکستن قوانین به معنای چند شکست و تصادف بود، در تاریخ مد در مدت زمان بسیار کوتاهی بیش از هر زمان دیگری به دست آمد.

تصویر سربرگ با حسن نیت: تصویر شروین خدامی از Pexels