فهرست مطالب
این بزرگترین امپراتوری در تاریخ غرب آفریقا بود که از رودخانه سنگال در غرب تا مالی مرکزی در شرق، با پایتخت آن گائو گسترش یافت.
منابع
- سونگهای، امپراتوری آفریقا، قرن 15-16
پادشاهی سونگهای (یا امپراتوری سونگهای)، آخرین پادشاهی سودان غربی، از خاکستر امپراتوری مالی رشد کرد. مانند پادشاهی های قبلی این منطقه، سونگهای بر معادن نمک و طلا کنترل داشت.
در حالی که تجارت با مسلمانان (مانند بربرهای شمال آفریقا) را تشویق می کرد، بازارهای پررونق در بیشتر شهرها دارای آجیل کولا، چوب های گرانبها بودند. روغن نخل، ادویه جات، بردگان، عاج و طلا در ازای مس، اسب، اسلحه، پارچه و نمک معامله می شد. [1]
فهرست محتوا
ظهور امپراتوری و شبکه های تجاری
نمک در فروش در بازار تیمبوکتو ارائه تصویر: رابین تیلور از طریق www.flickr.com (CC BY 2.0)
نمایش ثروت و سخاوت توسط حاکم مسلمان مالی توجه اروپا و کل جهان اسلام را به خود جلب کرد. با مرگ حاکم در قرن چهاردهم، سونگهای ظهور خود را در حدود سال 1464 آغاز کرد. مسلم)، که سلسله آسکیا را در سال 1493 تأسیس کرد.
این دو فرمانروای امپراتوری سونگهای حکومت سازمان یافته ای را به این منطقه معرفی کردند. در 100 سال اول، با اسلام به عنوان یک دین به اوج خود رسید و پادشاه به طور فعال آموزش های اسلامی را ترویج کرد.
توره تجارت را با استانداردسازی ارز، معیارها و وزن ها بهبود بخشید. سونگهای از طریق تجارت ثروت به دست آورد، درست مانندپادشاهی های مالی و غنا قبل از آن.
با طبقه ممتاز صنعتگران و بردگان که به عنوان کارگران مزرعه خدمت می کردند، تجارت در دوره توره واقعاً رونق داشت و عمده صادرات آن برده، طلا و آجیل کولا بود. اینها با نمک، اسب، منسوجات و کالاهای لوکس مبادله شدند.
تجارت در امپراتوری سونگهای
صفحات نمکی تاودنی، که به تازگی در بندر رودخانه موپتی (مالی) تخلیه شده است. Taguelmoust، CC BY-SA 3.0، از طریق Wikimedia Commons
ظهور سونگهای با اقتصاد قوی مبتنی بر تجارت همراه بود. زیارت های مکرر مسلمانان مالی موجب ارتقای تجارت بین آسیا و غرب آفریقا شد. درست مانند غنا و مالی، رودخانه نیجر یک منبع حیاتی برای حمل و نقل کالا بود.
به غیر از تجارت محلی در داخل سونگهای، امپراتوری در کنار سایر کالاها مانند تجارت نمک و طلای ماوراء صحرا درگیر بود. پوست گاو، آجیل کولا، و بردگان.
هنگامی که تاجران برای تجارت از راه دور در سراسر صحرای صحرا سفر می کردند، از شهرهای محلی در امتداد مسیر تجاری مسکن و مواد غذایی دریافت می کردند. [6]
تجارت ماوراء صحرا به تجارت و مبادله نمک، پارچه، آجیل کولا، آهن، مس و طلا محدود نمی شد. همچنین به معنای همکاری نزدیک و وابستگی متقابل بین پادشاهی های جنوب و شمال صحرا بود.
به همان اندازه که طلا برای شمال مهم بود، نمک صحرای صحرا نیز به همان اندازه برای اقتصاد و پادشاهی مهم بود.جنوب. مبادله این کالاها بود که به ثبات سیاسی و اقتصادی منطقه کمک کرد.
ساختار اقتصادی
یک سیستم قبیله ای اقتصاد سونگهای را تعیین کرد. اولاد مستقیم مردم اصیل سونگهای و نجیب زادگان در راس قرار داشتند و پس از آن بازرگانان و آزادگان قرار داشتند. طایفه های معمولی نجار، ماهیگیران و فلزکاران بودند.
شرکت کنندگان طبقه پایین عمدتاً مهاجران غیرکشاورزی بودند که در مواقعی که دارای امتیازات ویژه بودند، می توانستند موقعیت های بالایی در جامعه داشته باشند. در انتهای سیستم قبیله ای بردگان و اسیران جنگی بودند که مجبور به کار (عمدتاً کشاورزی) می شدند.
در حالی که مراکز تجاری به مراکز شهری مدرن با میدان های عمومی بزرگ برای بازارهای مشترک تبدیل می شدند، جوامع روستایی عمدتاً از طریق کشاورزی به کشاورزی متکی بودند. بازارهای روستایی [4]
سیستم اقیانوس اطلس، تماس با اروپایی ها
هنگامی که پرتغالی ها در قرن 15 وارد شدند، تجارت برده در اقیانوس اطلس در حال افزایش بود که منجر به زوال امپراتوری سونگهای شد. ، زیرا قادر به افزایش مالیات از کالاهای حمل شده از طریق قلمرو خود نبود. در عوض بردگان از اقیانوس اطلس منتقل می شدند. [6]
تجارت برده، که بیش از 400 سال به طول انجامید، تأثیر قابل توجهی بر سقوط امپراتوری سونگهای گذاشت. بردگان آفریقایی در اوایل دهه 1500 اسیر شدند و به عنوان برده در قاره آمریکا مشغول به کار شدند. [1]
در حالی که پرتغال،بریتانیا، فرانسه و اسپانیا بازیگران کلیدی در تجارت برده بودند، پرتغال ابتدا خود را در منطقه تثبیت کرد و با پادشاهی های غرب آفریقا قراردادهایی منعقد کرد. از این رو، تجارت طلا و برده را در انحصار خود داشت.
همچنین ببینید: سمبولیسم زمستان (14 معنی برتر)با گسترش فرصت های تجاری در دریای مدیترانه و اروپا، تجارت در سراسر صحرا افزایش یافت و به استفاده از رودخانه های گامبیا و سنگال دسترسی پیدا کرد و مدت طولانی را به دو نیم کرد. مسیرهای ماوراء صحرای ایستاده.
پرتغالی ها در ازای عاج، فلفل، بردگان و طلا، اسب، شراب، ابزار، پارچه و ظروف مسی آوردند. این تجارت رو به رشد در سراسر اقیانوس اطلس به عنوان سیستم تجارت مثلثی شناخته شد.
سیستم تجارت مثلثی
نقشه تجارت مثلثی در اقیانوس اطلس بین قدرت های اروپایی و مستعمرات آنها در غرب آفریقا و قاره آمریکا . Isaac Pérez Bolado، CC BY-SA 3.0، از طریق Wikimedia Commons
تجارت مثلثی، یا تجارت برده اقیانوس اطلس، یک سیستم تجاری بود که حول سه حوزه می چرخید. [1]
در آغاز در آفریقا، محموله‌های بزرگی از برده‌ها به سراسر اقیانوس اطلس منتقل شد تا در قاره آمریکا (آمریکای شمالی و جنوبی و دریای کارائیب) برای کار در مزارع فروخته شود.
همچنین ببینید: 14 نماد برتر بخشش با معانیاینها کشتی هایی که بردگان را تخلیه می کردند محصولاتی مانند تنباکو، پنبه و شکر را از مزارع برای فروش در اروپا حمل می کردند. و از اروپا، این کشتی ها کالاهای تولیدی مانند اسلحه، رام، آهن وپارچه‌ای که با طلا و بردگان مبادله می‌شد.
در حالی که همکاری پادشاهان و بازرگانان آفریقایی به دستگیری بیشتر بردگان از داخل آفریقای غربی کمک کرد، اروپایی‌ها لشکرکشی‌های گاه به گاه برای دستگیری آنها ترتیب دادند.
<0 در عوض به پادشاهان آفریقایی کالاهای تجاری مختلفی مانند اسب، براندی، منسوجات، پوسته‌های کاوری (که به عنوان پول سرو می‌شود)، مهره‌ها و تفنگ داده می‌شوند. زمانی که پادشاهی های غرب آفریقا ارتش های خود را در ارتش های حرفه ای سازماندهی می کردند، این اسلحه ها یک کالای تجاری حیاتی بودند. مبارزات سیاسی داخلی و جنگ های داخلی و ثروت معدنی آن مهاجمان را وسوسه می کرد. [2]زمانی که ارتش مراکش (یکی از قلمروهای آن) برای تصرف معادن طلا و تجارت طلای جنوب صحرا شورش کرد، منجر به حمله مراکش شد و امپراتوری سونگهای در سال 1591 فروپاشید. 1>
آنارشی در سال 1612 منجر به سقوط شهرهای سونگهای شد و بزرگترین امپراتوری در تاریخ آفریقا ناپدید شد.
نتیجه
امپراتوری سونگهای نه تنها تا زمان فروپاشی خود به گسترش قلمرو خود ادامه داد، بلکه تجارت گسترده ای در امتداد مسیر ماوراء صحرا داشت.
زمانی که بر منطقه تسلط یافت. تجارت کاروان های صحرا، اسب، شکر، ظروف شیشه ای، پارچه های خوب و نمک سنگ در ازای برده ها، پوست، آجیل کولا، ادویه جات ترشی جات به سودان منتقل شد.
