قورباغه ها در مصر باستان

قورباغه ها به دسته "دوزیستان" تعلق دارند. این حیوانات خونسرد در زمستان به خواب زمستانی می روند و در طول چرخه زندگی خود تغییراتی را پشت سر می گذارند.

این با جفت گیری، تخم گذاری، رشد کردن به قورباغه ها در تخم ها و سپس به صورت قورباغه های جوان بدون دم شروع می شود. به همین دلیل است که قورباغه ها را با اسطوره های آفرینش در مصر باستان مرتبط می دانند.

از هرج و مرج تا هستی، و از دنیای بی نظمی به دنیای نظم، قورباغه همه چیز را دیده است.

در مصر باستان، خدایان و الهه ها با قورباغه مرتبط بوده اند. مانند هقت، پتاه، هه، هاوهت، کک، نون و آمون.

روند پوشیدن طلسم قورباغه نیز برای تشویق باروری رایج بوده است و در کنار مرده ها دفن می شدند تا به محافظت و احیای آنها کمک کنند.

در واقع، مومیایی کردن قورباغه ها با مرده ها یک رسم رایج بود. این طلسم ها جادویی و الهی دیده می شدند و اعتقاد بر این بود که تولد دوباره را تضمین می کنند.

تصاویر قورباغه ها بر روی گرزهای آپوتروپیک (گرزهای تولد) به تصویر کشیده شد زیرا قورباغه ها به عنوان محافظ خانواده و نگهبان زنان باردار دیده می شدند.

وقتی مسیحیت در قرن چهارم پس از میلاد به مصر آمد، قورباغه همچنان به عنوان نماد قبطی رستاخیز و تولد دوباره مورد توجه قرار گرفت.

علاوه بر این، قورباغه یکی از اولین موجوداتی است که در دوران پیش از دودمان بر روی طلسم ها به تصویر کشیده شده است.

مصری ها قورباغه ها را با اصطلاح onomatopoeic "kerer" می نامیدند. ایده های مصری در مورد بازسازی با قورباغه همراه بود.

در واقع هیروگلیف یک قورباغه به عدد 100000 می رسید. تصاویر قورباغه‌ها در کنار حیوانات ترسناک‌تر روی سکوهای مختلف مانند عاج‌های پادشاهی میانه و عاج‌های تولد دیده می‌شوند.

نمونه‌های زنده از این موارد در موزه منچستر موجود است.

اشیاء مختلف، مانند دهانه‌ها، تصاویر قورباغه‌ها را بر روی خود دارند که به معنای ارتباط با سیل نیل و آب سرریز است.

قورباغه ها در طول شمایل نگاری فراعنه نشان داده شده اند، و آنها به عنوان نمادهای رستاخیز مسیحی در زمان قبطی ظاهر می شوند - لامپ های سفالی اغلب تصاویر این قورباغه ها را به تصویر می کشند.

فهرست محتوا

چرخه زندگی قورباغه ها در مصر باستان

قورباغه ها به تعداد زیادی در باتلاق های رود نیل زندگی می کردند. طغیان رود نیل یک رویداد حیاتی برای کشاورزی بود زیرا آب بسیاری از مزارع دور را تأمین می کرد.

قورباغه‌ها در آب‌های گل آلود به جا مانده از امواج در حال رشد رشد می‌کنند. از این رو، آنها شناخته شدندبه عنوان نمادهای فراوانی

آنها نمادی برای عدد "هفنو" شدند که به 10000 یا یک عدد عظیم اشاره دارد.

چرخه زندگی یک قورباغه با جفت گیری آغاز شد. یک جفت قورباغه بالغ در حالی که ماده تخم‌های خود را می‌گذارد، درگیر شبکه‌ای می‌شوند.

قورباغه ها در داخل تخم ها شروع به رشد می کنند و سپس به قورباغه های جوان تبدیل می شوند.

قورباغه ها پاهای عقب و اندام های جلویی ایجاد می کنند اما هنوز به قورباغه های کاملاً رشد یافته تبدیل نمی شوند.

قورباغه ها دم خود را دارند، اما وقتی به یک قورباغه جوان بالغ می شوند، دم خود را از دست می دهند. هیچی بی جهت

تنها چهار خدای قورباغه و چهار الهه مار در این هرج و مرج زندگی می کردند. چهار جفت خدایان شامل نون و ناونت، آمون و آمونت، هه و هاوههت، و کک و کائوکت بودند.

باروری قورباغه، همراه با ارتباط آنها با آب، که برای زندگی انسان ضروری بود، منجر به باستان شد. مصریان به آنها به عنوان نمادهای قدرتمند، قدرتمند و مثبت نگاه می کنند.

قورباغه ها و رودخانه نیل

آب برای انسان ضروری است وجود داشتن. بدون آن، انسان نمی تواند زنده بماند. از آنجایی که مصریان مذهبی بودند، اعتقادات فرهنگی آنها از آب سرچشمه می گرفت.

دلتای نیل و رود نیل در مصر برخی از قدیمی ترین زمین های کشاورزی در جهان هستند.

آنها تحت تعقیب بوده اندکشت برای حدود 5000 سال. از آنجایی که مصر دارای آب و هوای خشک با نرخ تبخیر بالا و بارندگی بسیار کم است، منبع آب رودخانه نیل تازه باقی می ماند.

علاوه بر این، هیچ توسعه طبیعی خاک در این منطقه امکان پذیر نیست. از این رو، رودخانه نیل تنها برای کشاورزی، صنعت و مصارف خانگی مورد استفاده قرار می گرفت.

خورشید و رودخانه برای مصریان باستان اهمیت داشتند زیرا پرتوهای حیاتبخش خورشید به رشد محصولات کشاورزی کمک می کرد. کوچک شود و بمیرد.

از سوی دیگر، رودخانه خاک را حاصلخیز کرد و هر چیزی را که در مسیرش قرار می‌گرفت از بین برد. نبود آن می تواند قحطی را به سرزمین ها بیاورد.

خورشید و رودخانه با هم چرخه مرگ و تولد دوباره را به اشتراک گذاشتند. هر روز خورشید در افق غرب می‌میرد و هر روز در آسمان شرقی دوباره متولد می‌شود. طغیان سالانه رودخانه

از این رو، تولد دوباره یک موضوع مهم در فرهنگ مصر بود. این به عنوان یک رویداد طبیعی پس از مرگ تلقی می شد و اعتقاد مصریان به زندگی پس از مرگ را تقویت می کرد.

مصریان، مانند خورشید و محصولات زراعی، مطمئن بودند که پس از پایان زندگی اول خود، دوباره طلوع خواهند کرد تا زندگی دومی داشته باشند.

قورباغه به عنوان نماد زندگی و باروری در نظر گرفته می شد. زیرا پس از طغیان سالانه رودخانه نیل، میلیون ها نفر از آنها سر برآوردند.

این سیل منبع باروری برای سرزمین‌های دوردست بود. از آنجایی که قورباغه ها در آب های گل آلود به جا مانده از امواج نیل رشد می کردند، به راحتی می توان درک کرد که چرا آنها به عنوان نمادهای فراوانی شناخته شدند.

در اساطیر مصر، هاپی خدایی سیل سالانه رودخانه نیل بود. او با گیاهان پاپیروس تزئین شده بود و صدها قورباغه احاطه شده بود.

نمادهای آفرینش

قورباغه خدای سردار، پتا دگرگونی خود را به‌عنوان بازکننده جهان پایین ایجاد کرد. لباس او یک لباس تنگ بود که شبیه به روکش های مومیایی بود.

این نقش او را از طرف ارواح ساکن در دنیای زیرزمینی برجسته کرد.

Ptah به عنوان خدای آفرینش شناخته می شد زیرا او تنها خدایی بود که جهان را در مصر باستان با استفاده از قلب و زبان خود خلق کرد.

به بیان ساده، جهان بر اساس قدرت کلام و فرمان او خلق شده است. به همه خدایان بعدی بر اساس آنچه قلب پتاه ابداع کرده بود و زبان دستور داده بود کار کردند.

از آنجایی که قورباغه موجودی است که زبانش در نوک دهانش ثابت است، بر خلاف سایر حیواناتی که زبان در گلو دارند، زبان یک ویژگی متمایز کننده هم برای پتاه و هم برای قورباغه است.

نیروهای آشوب

خدایان hhw، kkw، nnnw، و Imnبه عنوان تجسم نیروهای باستانی آشوب دیده می شدند.

این چهار نر از هشت خدای اوگدواد هرموپولیس به صورت قورباغه به تصویر کشیده شدند در حالی که چهار ماده به صورت مارهایی که در گل و لای هرج و مرج شنا می کنند به تصویر کشیده شدند.

نمادهای تولد دوباره

مصریان باستان از علامت قورباغه برای نوشتن نام متوفی استفاده می کردند.

اصطلاح خوشایند مورد استفاده به عنوان "زندگی دوباره" است. از آنجایی که قورباغه نماد تولد دوباره بود، نقش خود را در رستاخیز نشان داد.

قورباغه ها با رستاخیز همراه بودند زیرا در زمستان ها در دوره خواب زمستانی، تمام فعالیت های خود را متوقف می کردند و در میان پنهان می شدند. سنگ ها

آنها تا سپیده دم بهار در استخرها یا سواحل رودخانه ثابت ماندند. این قورباغه های خواب زمستانی برای زنده ماندن نیازی به غذا ندارند. تقریباً به نظر می‌رسید که آنها مرده‌اند.

وقتی بهار می‌رسید، این قورباغه‌ها از گل و لای می‌پریدند و به حالت فعال برمی‌گشتند.

از این رو، آنها به عنوان نمادهای رستاخیز و تولد در فرهنگ مصر باستان شناخته شدند.

نمادهای قبطی تولد دوباره

با گسترش مسیحیت در قرن چهارم پس از میلاد، قورباغه به عنوان نماد قبطی تولد دوباره در نظر گرفته شد.

لامپ های یافت شده در مصر قورباغه هایی را به تصویر می کشند که در قسمت بالایی کشیده شده اند.

در یکی از این چراغها نوشته شده است: "من قیامت هستم." لامپ طلوع خورشید را به تصویر می کشد و قورباغه روی آن استPtah که به خاطر زندگی اش در اساطیر مصر شناخته می شود.

الهه هکت

در مصر باستان، قورباغه ها به عنوان نمادهای باروری و آب نیز شناخته می شدند. الهه آب، هکت، نمایانگر بدن زنی با سر قورباغه بود و با مراحل بعدی زایمان همراه بود.

هقت به شریک خنوم، رب النوع معروف بود. او همراه با دیگر خدایان، ایجاد فرزند در رحم مادر را بر عهده داشت و در هنگام تولد او به عنوان ماما حضور داشت.

همچنین به عنوان الهه زایمان، آفرینش و جوانه زنی غلات شناخته می شود، هکت الهه باروری

لقب "خادمان هکت" به کشیش هایی اطلاق می شد که به عنوان ماما برای کمک به الهه در مأموریتش آموزش دیده بودند.

وقتی خنوم سفالگر شد، الهه هکت مسئولیت آن را به عهده گرفت. به خدایان و انسان هایی که توسط چرخ سفالگری آفریده شده اند، زندگی می بخشد.

سپس به نوزاد تازه متولد شده نفس حیات بخشید و او را برای رشد در شکم مادرش قرار داد. هکت به دلیل قدرت زندگی اش در مراسم تدفین در ابیدوس نیز شرکت می کرد.

تابوت‌ها تصویری از هکت را به‌عنوان خدای محافظ مردگان منعکس می‌کردند.

در هنگام زایمان، زنان از حرزهای هکت به عنوان محافظ استفاده می‌کردند. آیین پادشاهی میانه شامل چاقوهای عاج و کلاپر (نوعی آلات موسیقی) بود که نام او یا او را نشان می داد.تصویر به عنوان نمادی از محافظت در داخل خانه.

درباره الهه هکت بیشتر بیاموزید

خنوم

خنوم یکی از اولین خدایان مصری بود. او سر قورباغه ای داشت که شاخ داشت اما بدن یک انسان بود. او در اصل خدای سرچشمه رود نیل بود.

به دلیل طغیان سالانه رود نیل، گل و لای، خاک رس و آب به زمین ها سرازیر می شود. قورباغه ها دوباره ظاهر می شوند، زیرا زندگی به محیط اطراف آورده می شود.

به همین دلیل خنوم را آفریننده بدن فرزندان انسان می دانستند.

این کودکان انسان روی چرخ سفالگری از خاک رس ساخته شدند. پس از شکل گیری و ساخت، آنها را در شکم مادران خود قرار دادند.

گفته می شود خنوم خدایان دیگری را نیز ساخته است. او به عنوان سفالگر و پروردگار الهی شناخته می شود.

هه و هاوهت

هه خدا بود و هاوهت الهه بی نهایت، زمان، عمر طولانی و ابدیت بود. هه به عنوان قورباغه و هاوهت به عنوان یک مار به تصویر کشیده شد.

اسم آنها به معنای "بی پایان" بود و هر دو خدایان اصلی اوگدواد بودند.

هه به عنوان خدای بی شکلی نیز شناخته می شد. او به عنوان مردی به تصویر کشیده شد که دو دنده کف دست را در دستان خود خمیده است. هر کدام از اینها با یک قورباغه و یک حلقه شن خاتمه می یافتند.

حلقه شن نمادی از بی نهایت بود، در حالی که دنده های کف دستنماد گذشت زمان آنها همچنین در معابد برای ثبت چرخه های زمان حضور داشتند.

نون و ناونت

نون تجسم آب های باستانی بود که در هرج و مرج قبل از ایجاد زمین وجود داشت.

آمون از نون آفریده شد و در اولین قطعه زمین قیام کرد. اسطوره دیگری بیان می کند که این توث بود که از نون آفریده شد و خدایان اوگدوآد ​​آهنگ او را ادامه دادند تا اطمینان حاصل کنند که خورشید در آسمان سفر می کند.

نون به عنوان یک مرد قورباغه سر نشان داده شد. مردی سبز یا آبی ریش دار که شاخه خرمایی را که نماد عمر طولانی اوست، بر سر می بست و دیگری را در دست می گرفت.

نون همچنین در حالی که دستانش را دراز کرده و بارک خورشیدی را در دست گرفته است، از یک بدنه آب بیرون می‌آید.

خدای آشوب، نون، کشیشی نداشت. هیچ معبدی به نام او پیدا نشده است و او هرگز به عنوان یک خدای شخصی پرستیده نشد.

در عوض، دریاچه‌های مختلف نماد او در معابد بودند که آب‌های آشفته را قبل از تولد زمین نشان می‌دادند.

Naunet را به‌عنوان زن سر مار دیده می‌شد که همراه با شریک زندگی‌اش در هرج و مرج آبی زندگی می‌کرد. راهبه

نام او همان راهبه ها بود که فقط یک پایان زنانه اضافه می کرد. Naunet بیش از یک الهه واقعی، نسخه زنانه نون بود.

او بیشتر یک دوگانگی و یک نسخه انتزاعی از یک الهه بود.

Kek and Kauket

Kek مخفف تاریکی است. او خدای تاریکی بود