عشق و ازدواج در مصر باستان

در حالی که برخی از عناصر ازدواج در مصر باستان در ظاهر شبیه به آداب و رسوم امروزی به نظر می رسد، سایر قراردادهای باستانی به طور اساسی متفاوت بودند. علاوه بر این، روایت‌های باقی‌مانده از آداب و رسوم ازدواج در مصر باستان نتوانسته است تصویر کاملی را به ما ارائه دهد.

همانطور که امروزه جامعه مصری، ازدواج را یک تعهد مادام العمر می‌دانست. علیرغم این قرارداد، طلاق در مصر باستان نسبتاً رایج بود.

جامعه مصر باستان یک واحد خانواده هسته ای پایدار را به عنوان مبنایی برای یک جامعه پایدار و هماهنگ می دید. در حالی که اعضای خانواده سلطنتی آزاد بودند که با هر کسی که انتخاب می کردند ازدواج کنند، این رویه تا حدی با افسانه ازدواج خدایان مانند نات و گب، برادرش یا اوزیریس و خواهرش ایسیس، مصریان باستانی معمولی تشویق می شدند تا خارج از محدوده خود ازدواج کنند. نژادهای خونی به جز در مورد پسرعموها.

حارم با محارم به جز در میان خانواده سلطنتی که می توانستند با برادران و خواهران خود ازدواج کنند، دلسرد می شد. انتظارات تک همسری در مورد ازدواج های سلطنتی که از فرعون انتظار می رفت چندین همسر داشته باشد صدق نمی کرد.

پسرها اغلب در حدود 15 تا 20 سالگی ازدواج می کردند، در حالی که دختران اغلب در 12 سالگی ازدواج می کردند. در این سن، انتظار می رفت که پسری حرفه پدرش را یاد گرفته و در آن تسلط پیدا کند، در حالی که یک دختر، به شرطی که از تبار سلطنتی نباشد، در مدیریت آموزش دیده باشد.امید به زندگی برای اکثر مردان سی سالگی آنها بود در حالی که زنان اغلب در سن شانزده سالگی در هنگام زایمان جان خود را از دست می دادند یا در غیر این صورت فقط کمی بیشتر از شوهرانشان عمر می کردند. اعتقاد بر این بود که این ایده که یک روز با شریک زندگی خود در زندگی پس از مرگ وصلت می کند، منبع آرامش است و درد و اندوه درگذشت آنها را کاهش می دهد. ایده پیوندهای زناشویی ابدی زوج ها را برانگیخت تا تمام تلاش خود را برای اطمینان از لذت بردن از زندگی بر روی زمین انجام دهند تا از وجود مشابهی در زندگی پس از مرگ اطمینان حاصل کنند.

کتیبه ها و نقاشی های مقبره نشان می دهد که زوج متاهل از یکدیگر لذت می برند. شرکتی در میدان نی‌های الیزیایی که در همان فعالیت‌هایی که در زمان حیاتشان انجام می‌دادند، مشغول بودند. از این رو، ایده آل مصر باستان ازدواج موفق و شادی بود که تا ابد ادامه داشت.

یکی از جنبه های اصلی اعتقاد مذهبی مصر باستان این مفهوم بود که پس از مرگ آنها، اوزیریس در مورد پاکی روح آنها قضاوت می کرد. با این حال، برای رسیدن به بهشت ​​ابدی که میدان نی مصری در زندگی پس از مرگ بود، متوفی باید محاکمه ای را توسط اوزیریس قاضی مردگان و ارباب مصری جهان زیرین در تالار حقیقت پشت سر بگذارد. در این محاکمه، قلب متوفی با پر حقیقت سنجیده می شد. اگر زندگی آنها شایسته ارزیابی می شد،آنها سفری خطرناک را به سمت میدان نی آغاز کردند. در اینجا زندگی زمینی آنها همراه با همه عزیزان و دارایی های زمینی آنها ادامه می یابد. با این حال، اگر قلب آنها نالایق قضاوت شود، آن را روی زمین انداخته و توسط "غاله‌خوار" یک جانور درنده معروف به آمنتی، خدایی با صورت تمساح، قسمت جلوی پلنگ و پشت کرگدن، آن را بلعید.

در نتیجه، اگر همسر متوفی از داشتن یک زندگی متعادل و هماهنگ برای احترام به مأئت کوتاهی کرده باشد، ممکن است ملاقات مجدد با شریک زندگی خود اتفاق نیفتد و متوفی متحمل عواقب ناگوار شود. کتیبه‌ها، اشعار و اسناد متعددی باقی مانده است که نشان می‌دهد همسری که جان سالم به در برده است، بر این باور است که شریک زندگی پس از مرگ از آنها انتقام می‌گیرد.

تأمل در گذشته

مصریان باستان زندگی را دوست داشتند و امیدوار بودند به زندگی خود ادامه دهند. لذت های زمینی لذت بخش در زندگی پس از مرگ. ازدواج یکی از جنبه‌های زندگی روزمره آنها بود که انتظار می‌رفت مصریان باستان برای همگان از آن لذت ببرند، به شرطی که فرد در طول مدتی که روی زمین زندگی می‌کرد، یک زندگی با فضیلت داشته باشد. 3.0]، از طریق Wikimedia Commons

از آنجایی که میانگین امید به زندگی در مصر باستان حدود 30 سال بود، برای مصریان باستان این سنین ازدواج ممکن است به اندازه جوانی تصور نمی شد. آنها امروزه برای ما ظاهر می شوند.

فهرست مطالب

حقایقی در مورد ازدواج در مصر باستان

• جامعه مصر باستان ازدواج را ترجیح می دانست state
• ازدواج های زیادی برای تضمین پیشرفت شخصی و ثبات جمعی ترتیب داده شد
• اما عشق رمانتیک برای بسیاری از زوج ها مفهوم مهمی باقی ماند. عشق رمانتیک موضوع مکرر شاعران بود، به ویژه در دوره پادشاهی جدید (حدود 1570-1069 پیش از میلاد)
• ازدواج تک همسری بود، به جز خانواده سلطنتی که اجازه چند همسری داشتند
• تنها مدارک قانونی مورد نیاز یک قرارداد ازدواج بود.
• قبل از سلسله 26 (حدود 664 تا 332 قبل از میلاد) زنان معمولاً در انتخاب همسر خود حرف کمی داشتند یا اصلاً حرفی نداشتند. پدر و مادر عروس و داماد یا والدین او در مورد مسابقه تصمیم گرفتند
• حارم با محارم ممنوع بود به جز حق سلطنت
• زن و شوهر نمی توانستند بیشتر از پسرعموها با هم ارتباط نزدیک داشته باشند
• پسرها در حدود 15 تا 20 سالگی ازدواج کردند در حالی که دختران در سن 12 سالگی ازدواج کردند، بنابراین ازدواج بین مردان مسن و دختران جوان بسیار زیاد بود
• جهیزیه اولیه شوهر به والدین همسرش تقریباً معادلقیمت یک برده.
• اگر شوهری از همسرش جدا شود، زن به طور خودکار حدود یک سوم پول خود را برای حمایت از همسر دریافت می کند. و مجسمه‌ها زوج‌های خوشبخت را نشان می‌دهند.

ازدواج و عشق رمانتیک

تعداد زیادی از نقاشی‌های مقبره مصر باستان زوج‌های مهربان را نشان می‌دهند که به درک مفهوم عشق رمانتیک در میان مصریان باستان اشاره دارد. در هنر مقبره‌ها، تصاویری از زوج‌هایی که به‌صورت صمیمی دست می‌زنند و همسرشان را با محبت نوازش می‌کنند، با خوشحالی لبخند می‌زنند و به یکدیگر هدیه می‌دهند. مقبره فرعون توت عنخ آمون مملو از تصاویر عاشقانه از او و ملکه آنخسنامون همسرش است که لحظات عاشقانه ای را به اشتراک می گذارند.

در حالی که به نظر می رسد قوی ترین انگیزه های اجتماعی حاکم بر انتخاب شریک زندگی، موقعیت، نسب، عادات شخصی و به نظر می رسد که بسیاری از زوج ها به دنبال عشق رمانتیک به عنوان پایه ای برای روابط خود بوده اند. زن و شوهرها فعالانه به دنبال این بودند که همسرانشان خوشحال باشند زیرا مصریان باستان معتقد بودند که پیوند آنها بسیار فراتر از مقبره و به زندگی پس از مرگ ادامه می‌یابد و هیچ مصری باستانی نمی‌خواست تا ابد در یک ازدواج ناخوشایند محبوس شود.

Greater. به نظر می رسد که بر خوشبختی یک زن تاکید شده است تا همتای مرد او. وظیفه اجتماعی مرد در ازدواج تأمین معاش او بودهمسر و جلب رضایت او، تضمین خوشبختی او. به نوبه خود، از یک همسر انتظار می رفت که خانه مشترک آنها را مدیریت کند تا از تمیز و مرتب بودن خانه اطمینان حاصل کند و بر اجرای روان خانه نظارت کند. همچنین از یک همسر انتظار می رفت که مطمئن شود که او به خوبی آراسته و تمیز است و از فرزندان مراقبت می کند که آنها را با رفتارهای خوب آموزش می دهد. بیش از هر چیز، از یک همسر انتظار می رفت که راضی باشد. برای شوهرش، این ترتیب به این معنا بود که حتی اگر او عاشقانه همسرش را دوست نداشته باشد، شوهر می تواند راضی باشد. این پیوندهای متقابل به زن و شوهر اجازه می‌داد تا زندگی متعادل و هماهنگی را مطابق با مفهوم کلی مذهبی مصر باستان یعنی معات در آماده‌سازی برای زندگی پس از مرگ داشته باشند.

اشعار باقی‌مانده به ما رسیده است که به شدت ایده‌آل شده‌اند. نسخه عشق رمانتیک این اشعار شامل قصیده های پس از مرگ از یک شوهر سوگوار برای همسر مرحومش است. با این حال، عاشقانه همیشه فراتر از قبر زنده نمی ماند. این آثار شاعرانه همچنین شامل التماس‌های ناامیدانه از سوی زنان بیوه از دست رفته است که از همسران متوفی خود التماس می‌کنند که از عذاب آنها در زندگی پس از مرگ دست بردارند. و همسر سازگار به عنوان شریک. در حالی که شوهر به عنوان ارباب خانواده در نظر گرفته می شد که هم زن و هم فرزندان باید از او اطاعت کنند، زنان خانوادهبه هیچ وجه مطیع شوهرانشان تلقی نمی شوند.

مردان از مدیریت خرد خانواده خود طرد می شدند. ترتیبات داخلی در اختیار زوجه بود. با فرض اینکه او نقش خود را به‌عنوان یک همسر به خوبی انجام می‌دهد، می‌توان انتظار داشت که برای مدیریت خانواده‌شان باقی بماند. در واقع، مصر باستان کلمه ای برای "باکره" ندارد. مصریان باستان تمایلات جنسی را چیزی جز بخشی از زندگی عادی نمی دانستند. بزرگسالان مجرد در انجام امور آزاد بودند و نامشروع بودن هیچ انگی برای کودکان نداشت. این هنجارهای اجتماعی به مصریان باستان کمک کرد تا اطمینان حاصل کنند که شرکای زندگی در سطوح مختلف سازگار هستند و به کاهش موارد طلاق کمک می کند.

قراردادهای ازدواج مصر باستان

مگر اینکه آنها بسیار ضعیف بودند، برای مصریان باستان ازدواج معمولاً با قراردادی مشابه قراردادهای پیش از ازدواج فعلی ما همراه بود. در این قرارداد قیمت عروس مشخص شده بود که مبلغی بود که خانواده داماد به خانواده عروس در ازای افتخار ازدواج با عروس می پرداخت. همچنین غرامت زن را در صورت طلاق همسرش تعیین کرده است.

قرارداد ازدواج به طور مشابه کالاهایی را که عروس برای ازدواج آورده است و اقلامی را که عروس می‌تواند با خود بردارد مشخص می‌کند.آیا او و شوهرش باید طلاق بگیرند حضانت فرزندان همیشه به مادر واگذار می شد. بچه ها در صورت طلاق، مادر را همراهی می کردند، صرف نظر از اینکه چه کسی طلاق را آغاز کرده است. نمونه‌های باقی‌مانده از قراردادهای ازدواج مصر باستان به سمت حصول اطمینان از مراقبت از همسر سابق و اینکه فقیر و بی‌عیب رها نمی‌شد، منحرف شدند.

پدر عروس معمولاً قرارداد ازدواج را تنظیم می‌کرد. به طور رسمی با حضور شاهدان امضا شد. این قرارداد ازدواج الزام آور بود و اغلب تنها سند مورد نیاز برای اثبات قانونی بودن ازدواج در مصر باستان بود.

نقش های جنسیتی در ازدواج مصری

در حالی که مردان و زنان تا حد زیادی طبق قانون برابر بودند. در مصر باستان، انتظارات جنسیتی خاص وجود داشت. این وظیفه مرد در جامعه مصر باستان بود که همسرش را تامین کند. وقتی مردی ازدواج می‌کند، از او انتظار می‌رفت که خانواده‌ای مستقر به ازدواج بیاورد. یک قرارداد اجتماعی قوی وجود داشت مبنی بر اینکه مردان ازدواج را به تأخیر می اندازند تا زمانی که وسایل کافی برای حمایت از خانواده را داشته باشند. خانواده های گسترده به ندرت زیر یک سقف زندگی می کردند. ایجاد خانواده خود نشان داد که مردی قادر به تأمین همسر و هر فرزندی است که ممکن است داشته باشد.

زن معمولاً بسته به ثروت و موقعیت خانواده اش، وسایل خانه را برای ازدواج می آورد.

فقدان مراسم

مصریان باستان به این مفهوم اهمیت می دادنداز ازدواج نقاشی های مقبره اغلب زوج ها را با هم نشان می دهد. علاوه بر این، باستان شناسان اغلب مجسمه های جفتی را پیدا می کردند که این زوج را در مقبره ها نشان می داد.

علی رغم این قراردادهای اجتماعی که از ازدواج حمایت می کرد، مصریان باستان یک مراسم رسمی ازدواج را به عنوان بخشی از روند قانونی خود اتخاذ نمی کردند.

مصر باستان و طلاق

طلاق شریک زندگی در مصر باستان به همان اندازه ساده بود که خود فرآیند ازدواج. هیچ فرآیند پیچیده قانونی درگیر نبود. شروط مشخص کننده توافق در صورت انحلال ازدواج به وضوح در قرارداد ازدواج مشروح شده است، که منابع باقیمانده نشان می دهند که تا حد زیادی مورد احترام قرار گرفته است.

در طول پادشاهی جدید مصر و دوره متأخر، این قراردادهای ازدواج تکامل یافته و پیچیده تر شدند. از آنجایی که به نظر می رسد طلاق به طور فزاینده ای مدون شده است و مقامات مرکزی مصر بیشتر درگیر روند طلاق شده اند.

بسیاری از قراردادهای ازدواج مصری تصریح می کردند که زن مطلقه تا زمانی که مجدداً ازدواج کند، حق حمایت از همسر را دارد. به استثنای مواردی که زنی ثروت را به ارث می برد، معمولاً مسئول حمایت همسرش بود.صرف نظر از اینکه فرزندان بخشی از ازدواج بوده اند یا خیر. زوجه همچنین مهریه ای را که داماد یا خانواده داماد قبل از عروسی پرداخت کرده بود، نزد خود نگه داشته است.

مصریان باستان و خیانت

داستان ها و هشدارها در مورد همسران خیانتکار از موضوعات رایج در مصر باستان است. ادبیات. داستان دو برادر که با نام سرنوشت یک زن خیانتکار نیز شناخته می شود یکی از محبوب ترین داستان ها بود. داستان برادران باتا و آنپو و همسر آنپو را روایت می کند. برادر بزرگتر، آنپو با برادر کوچکترش باتا و همسرش زندگی می کرد. بر اساس داستان، یک روز، زمانی که باتا از کار در مزرعه به دنبال بذر بیشتر برای کاشت بازگشت، همسر برادرش سعی می کند او را اغوا کند. باتا او را رد کرد و قول داد که در مورد آنچه اتفاق افتاده است به کسی نگوید. سپس دوباره به مزارع رفت. وقتی آنپو بعداً به خانه بازگشت، همسرش ادعا کرد که باتا به او تجاوز کرده است. این دروغ‌ها، آنپو را علیه باتا قرار می‌دهد.

داستان زن خیانتکار به دلیل تنوع زیاد در نتایج بالقوه‌ای که خیانت می‌تواند باعث شود، به عنوان یک خط داستانی محبوب ظاهر شد. در داستان آنپو و باتا رابطه آنها بین دو برادر از بین می رود و در نهایت همسر کشته می شود. با این حال، او قبل از مرگ، مشکلاتی را در زندگی برادران و در جامعه بزرگتر ایجاد می کند. اعتقاد قوی مصریان به آرمان هماهنگی و تعادل در سطح اجتماعی وجود داردعلاقه قابل توجهی به این خط داستانی در میان مخاطبان باستان ایجاد کرد.

یکی از اسطوره‌های باستانی که همیشه محبوب بود، خدایان اوزیریس و ایزیس و قتل اوزیریس به دست برادرش ست بود. در نسخه‌ای که به طور گسترده کپی شده است، ست پس از تصمیم همسرش نفتیس مبنی بر تغییر شکل ایسیس به منظور اغوای اوزیریس، تصمیم به قتل اوزیریس می‌گیرد. هرج و مرج ناشی از قتل اوزیریس؛ که در چارچوب اقدام یک همسر خیانتکار ظاهراً تأثیر قدرتمندی بر مخاطبان باستانی داشته است. اوزیریس در داستان بی تقصیر دیده می شود زیرا معتقد بود با همسرش می خوابد. همانطور که در داستان های اخلاقی مشابه معمول است، تقصیر را محکم به پای نفتیس، «زن دیگر» می اندازند.

این دیدگاه از خطری که می تواند ناشی از خیانت همسر باشد، تا حدی پاسخ قوی جامعه مصر را توضیح می دهد. موارد خیانت کنوانسیون اجتماعی فشار قابل توجهی را بر زن برای وفاداری به شوهران خود وارد می کرد. در مواردی که زن وفادار نبود و ثابت شد، می‌توان زن را یا با سوزاندن در آتش یا سنگسار اعدام کرد. در بسیاری از موارد، سرنوشت زن در دست شوهرش نبود. دادگاه می‌تواند خواسته‌های شوهر را رد کند و حکم به اعدام زن بدهد.

ازدواج در زندگی پس از مرگ

مصریان باستان معتقد بودند که ازدواج‌ها ابدی هستند و به زندگی پس از مرگ نیز کشیده می‌شوند. را