فهرست مطالب
قرون وسطی، همچنین به عنوان قرون تاریک شناخته می شود، زمانی در تاریخ بین فروپاشی تمدن روم و شروع رنسانس است.
در این زمان، سه طبقه اساسی جامعه وجود داشت، خانواده های سلطنتی، اعیان و دهقانان. در زیر من همه چیز را در مورد اشراف قرون وسطی به شما خواهم گفت، از جمله نحوه نجیب شدن مردم، وظایف نجیب زادگان و زنان نجیب و زندگی روزمره آنها. ثروت، قدرت یا انتصاب کافی توسط یک سلطنتی، و این الزامات در طول زمان تغییر می کند. از آنجایی که اشراف در این دوران قدرت را در دست داشتند، اغلب "مراقبان" یک منطقه از زمین بودند و وظایفی مانند تامین مالی و تصمیم گیری داشتند.
نجیب شدن، زندگی اشراف و وظایف یک نجیب زاده یا نجیب زاده در قرون وسطی تغییر زیادی کرد. با این حال، جدا کردن واقعیت از داستان در این دوره همیشه آسان نیست.
اگرچه امروزه اسناد زیادی در مورد اشرافیت و چگونگی تبدیل شدن به یک نجیب وجود دارد، لازم است به یاد داشته باشید که این فرآیندها تغییر کرده اند، چیزی که من نیز توضیح خواهم داد.
فهرست محتوا.
چگونه یک نفر در قرون وسطی نجیب شد
چگونه یک شخص نجیب شد بسته به زمان و مکان در قرون وسطی اساساً متفاوت است. در آغاز قرون وسطی، قوانین و مقررات بسیار کمتری وجود داشتدر مورد نجیب شدن، به همین دلیل است که برخی معتقدند فردی با ثروت یا قدرت کافی می تواند نجیب شود. [1]
با گذشت زمان در قرون وسطی، اشراف اساساً طبقه متوسط جامعه شدند. آنها مسئولیت بسیار بیشتری در قبال زمین خود و افرادی که در منطقه تعیین شده خود ماندند و کار کردند، داشتند.
به همین دلیل، این احتمال وجود دارد که با توسعه نظام اشراف، مردم یا اشراف را به عنوان ارث دریافت می کردند و یا از طریق شاه یا سایر خانواده های سلطنتی به اشراف منصوب می شدند. یک نجیب با گذشت زمان تغییر می کند، ضروری است بدانیم که در اواخر قرون وسطی، قوانین بسیار بیشتری در مورد اینکه چه کسی یک نجیب بود و چه کسی نبود، وجود داشت. بسیاری از مردم اگر «زندگی نجیب» نداشتند، وضعیت اشرافشان حذف شد.
بسیاری بر این باورند که در قرون وسطی، به ویژه در قرون وسطی بالا، اشرافیت باید از طریق یک جدول زمانی مستند به اثبات برسد.[3 ]
یک مثال این است که در آغاز قرون وسطی، هر کسی که پول کافی برای آموزش خوب و تهیه تجهیزات لازم را داشته باشد، می تواند شوالیه شود.
اما در قرون وسطی بالا ، شوالیه را نه تنها می توان خرید، بلکه این شرط را نیز داشت که بتوانید نشان دهید که اجداد شما شوالیه بوده اند.
ممکن است که شوالیه بودن به خوبی تنظیم شده باشد زیرا رتبه شما را در جامعه بهتر می کند و شما را به یکنجیب "طبقه پایین". در مقابل، قبل از این دوره، شوالیه ها همیشه نجیب نبودند.
به ظاهر ساده ترین راه برای تبدیل شدن به یک نجیب این است که از یک نسل نجیب باشید. در آغاز قرون وسطی، برخی از مردم بر این باور بودند که نسل نجیب می تواند توسط فرزندان مادر یا پدر منتقل شود.
اما، در قرون وسطی، اکثریت پذیرفتند که فقط نسب پدری به حساب می آید و به شما اجازه می دهد اشراف و سرزمین به ارث ببرید. [4]
مسئولیت ها و زندگی یک نجیب در قرون وسطی
همانطور که قبلاً بحث شد، اشراف و مالکیت زمین دست به دست هم دادند و اغلب این سرزمین بود که اجازه می داد اشراف برای تامین مالی خانواده و زندگی خود.
بسته به نوع یا رتبه، برخی از اشراف زمینی برای کمک به ایجاد درآمد و مطالبه در زمینهای اطراف دارایی خود دارند، که اغلب به طبقه کارگر آن زمان "اجاره" داده می شد.
اگرچه ممکن است شخصی در قرون وسطی نجیب باشد، اما توجه به این نکته نیز ضروری است که اشرافیت تغییر کرد و برای حفظ موقعیت خانوادگی خود مجبور بودید زندگی اشرافی داشته باشید.[5]
زندگی اشرافی به این معنا بود که از اشراف انتظار می رفت که دارایی و منزلت نشان دهند و تا حدی با اشراف دیگر رقابت کنند، اما نمی توانستند کارهای خاصی مانند تاجر بودن یا تجارت دستی انجام دهند.
زیرا اشراف به کار در املاک خود و انجام "نجیب" محدود شدندمشاغل، اشراف اغلب تغییر می‌کردند، و رتبه اشراف را می‌توان از هر کسی که طبق قوانین زندگی نمی‌کرد گرفته شد.
با این حال، محدودیت‌هایی که یک نجیب می‌توانست انجام دهد برای ایجاد وجوه نیز بر وضعیت اشراف تأثیر می‌گذارد، زیرا برخی از اشراف برای حفظ سبک زندگی خود باید بدهکار شوند و در صورت عدم توانایی پرداخت، وضعیت آنها حذف می‌شود. این بدهی.
همچنین ببینید: وایکینگ ها در نبرد چه می پوشیدند؟یک نجیب به غیر از زندگی روزمره نگهداری از املاک، وظایف دیگری در قبال منطقه خود و خانواده سلطنتی داشت. [6] نجیب زادگان ضمن اطمینان از نظم و ترتیب سرزمینشان، باید زمان زیادی را صرف آموزش در نبرد کنند، زیرا یکی از انتظارات یک نجیب این بود که در صورت نیاز برای پادشاه خود بجنگند.
علاوه بر این که نجیب زاده ها به خوبی آموزش دیده اند، ممکن است به ویژه در آغاز قرون وسطی به شوالیه های سلطنتی نیز نیاز داشته باشند. تامین شوالیه ها به خانواده های سلطنتی به این معنا بود که اشراف یک منطقه باید هم خود و هم دیگر مبارزان جوان را آموزش و تامین کنند.
در حالی که اشراف زادگان در قرون وسطی مسئولیت قابل توجهی داشتند، نجیب زاده های آن زمان نیز مسئولیت داشتند. . زنان نجیب معمولاً روزهای برگزاری مراسم و گردهمایی هایی برای افزایش یا حفظ جایگاه اجتماعی خانواده داشتند.
اما وقتی نجیب زادگان آن منطقه از املاک خود دور بودند، بدون توجه به دلیل، آن نجیب زاده موظف بود که این کار را انجام دهد. گوشته و مدیریت و حفظ منطقه تا زمانی کهبازگشت بزرگواران
این مسئولیت بدان معنی بود که زنان نجیب گاه هر جنبه ای از دارایی را مدیریت می کردند، از جمله امور مالی و طبقه کارگر منطقه که رعیت نیز نامیده می شد.
چگونه کسی ثابت می کرد که نجیب هستند؟
اگرچه در آغاز قرون وسطی، عنوان، دستیابی و چگونگی نجیب شدن شما به صورت ضعیف تری تعریف شد، اما در دهه 1300 که به عنوان قرون وسطی عالی نیز شناخته می شود، اشراف و عنوان نجیب تقریباً غیرممکن بود. برای آمدن
همچنین ببینید: 24 نماد حفاظتی باستانی و معانی آنهااز آنجا که در قرون وسطی، اشرافیت عمدتاً به ارث رسیده بود، اشراف به گروهی بسته‌تر از خانواده‌های اصیل تبدیل شدند و اثبات اشرافیت شما از طریق یک نسل اصیل بسیار رایج‌تر و مورد توجه قرار گرفت.
با این حال، تا این مرحله از زمان، نیاز چندانی به اثبات میراث خود وجود نداشت، و این امر اثبات اشرافیت خود را در آن زمان دشوار می‌کرد.[3]
این به دلیل آن است. اشراف قرون وسطی که ما اکنون از نام خانوادگی استفاده می کنیم تا نشان دهیم به کدام خانواده تعلق داریم زیرا قبل از این زمان مردم یک نام داشتند. نام خانوادگی اغلب از متعلقات درون خانواده گرفته می‌شود، مانند قلعه مورد علاقه یا معتبرترین قلعه متعلق به خانواده و اداره می‌شود.
علاوه بر استفاده از نام‌های خانوادگی که می‌تواند میراث و میراث شما را ثابت کند. در خط اشراف، بسیاری از خانواده های نجیب نیز کت یا بازو تولید کردند.
نشان یک خانواده نمایشی بصری از خانواده بودو تخصصها و رتبه آنها که بر روی سپر یا پرچم چاپ می کردند. نشان نیز راهی برای اثبات اشرافیت شما شد، به همین دلیل است که به روشی که در بالا گفته شد نشان داده شد.
آیا شوالیه ها نجیب بودند؟
همانطور که قبلاً به اختصار ذکر شد، قبلاً وظیفه اشراف بود که در جنگ با پادشاهان خود بجنگند و برای همین منظور شوالیه هایی را برای خانواده سلطنتی فراهم کنند.
اما با گذشت زمان، شوالیه بودن نیز به عنوان نجیب تلقی می شد و اگر شوالیه می شدی، نجیب می شدی و ممکن است یک قطعه زمین همراه با عنوان جدید دریافت کنی.
در قرون وسطی، نقش شوالیه ها بسیار تغییر کرد، ابتدا افرادی با آموزش و تجهیزات لازم، که اغلب توسط اشراف ارائه می شد، و بعداً تبدیل به گروهی از افرادی شدند که استانداردهایی را تعیین می کردند و باید مجموعه ای از قوانین را رعایت می کردند. [8]
یکی از راه‌هایی که کسی می‌تواند شوالیه شود، اعطای عنوان نجیب به عنوان پرداختی برای خدمت به خانواده سلطنتی است. با این حال، ذکر این نکته ضروری است که شوالیه ها در این دوران نه به اشراف بالا، بلکه به اشراف پایین تر تعلق داشتند.
یکی از دلایلی که شوالیه‌ها به عنوان اشراف پایین‌تر در نظر گرفته می‌شوند این است که، اگرچه ممکن است زمین داشته باشند، اما اغلب هنوز بودجه لازم برای حفظ مناطق خود را نداشتند، و نیاز به ادامه خدمت به خانواده سلطنتی و پادشاه برای دستمزد برای حفظ زمین داشتند. آنها دریافت کردند.
نتیجه گیری
قرون وسطی دوره ای از تاریخ است کهمفاهیمی را معرفی کرد که امروزه هنوز مورد استفاده قرار می گیرند، مانند نام خانوادگی. اگرچه برخی از جنبه ها و زندگی بزرگان این زمان برای ما عجیب به نظر می رسد، اما دانستن زندگی بزرگان و نحوه دریافت و حفظ القاب آنها جالب است.
همچنین جالب است که ببینیم زندگی بزرگواران اگرچه بهتر بود، اما پیچیدگی آنها کمتر از مردم عادی نبود>
تصویر سرصفحه: Jan Matejko، دامنه عمومی، از طریق Wikimedia Commons
