طب مصر باستان

روش‌های پزشکی مصر باستان به قدری پیشرفته بود که بسیاری از روش‌ها و مشاهدات آن‌ها قرن‌ها پس از سقوط روم تحت‌الشعاع طب غربی قرار نگرفت. هم یونانیان باستان و هم رومیان از تخصص پزشکی مصر وام گرفته بودند. پزشکان در مصر باستان هم مرد و هم زن بودند، به خانه می رفتند، اهمیت پاکیزگی را در درمان بیماران خود درک می کردند و فواید شفابخش رایحه درمانی و ماساژ را می دانستند و می دانستند که بیماری را می توان به طور موثر با استفاده از داروها درمان کرد.

مورخین. و مصر شناسان گمان می کنند که میزان مرگ و میر به دنبال مداخلات پزشکی در مصر باستان کمتر از بیمارستان های اروپایی در دوران مسیحیت بوده است تا اینکه در اواسط قرن بیستم، روش های بهداشت شخصی و عقیم سازی ابزار مورد استفاده قرار گرفت.

با این حال، حتی در فرهنگی که در آن اجساد به طور مرتب برای مومیایی کردن کالبد شکافی می‌شدند، پزشکان مصر باستان کمترین بینش را در مورد نحوه عملکرد اندام‌های داخلی داشتند و به طور معمول نیروهای ماوراء طبیعی را برای بیماری یا بیماری سرزنش می‌کردند.

فهرست محتوا

حقایقی در مورد پزشکی در مصر باستان

• مصرهای باستان به تمیزی اهمیت می دادند. آنها بدن خود را حمام می کردند و پاک می کردند و موهای بدن خود را می تراشیدند تا از بیماری جلوگیری کنند
• آنها معتقد بودند که بدن انسان دارای گذرگاه هایی است که مانند کانال های آبیاری عمل می کند. وقتی آنها مسدود شدند،ماوراء الطبیعه به همان اندازه قانع کننده بود و بیشتر علوم پزشکی آنها به طلسم ها و افسون ها اختصاص داشت.فرد بیمار شد
• مصریان باستان درباره نحوه عملکرد بدن تحقیق کردند و یافته های خود را مستند کردند
• آنها دریافتند که نبض به ضربان قلب و لوله های برونش به ریه ها متصل است
• مالاریا در مصر رایج بود و پزشکان هیچ درمانی برای آن نداشتند
• مصریان باستان 11 تکنیک مختلف را برای کمک به زایمان دشوار اختراع کردند
• فقط الکل به عنوان بیهوشی در طی عمل جراحی استفاده می شد.
• A انگل در رودخانه نیل باعث شیستوزومیازیس شد که منجر به مرگ و میرهای متعدد شد
• پزشکان مصر باستان در دندانپزشکی، فارماکولوژی، زنان، کالبد شکافی، مومیایی کردن و شفای عمومی تخصص داشتند.
• سلسله چهارم مصر باستان Peseshet جهان را تولید کرد. اولین پزشک زن عنوان او "بانوی ناظر بانوی پزشکان" بود

مقابله با بیماری ها و جراحات

به لطف ماهیت علت و معلولی صدمات، مصریان باستان صدمات را ساده می دانستند. و درمان کنید. بیماری مشکل سازتر بود.

پزشکان مصر باستان نوعی تریاژ را انجام می دادند. به نظر می رسد که آنها به طور معمول صدمات را به سه کلاس مختلف تقسیم می کنند. تصور نمی شد که اینها تهدید کننده زندگی باشند، بنابراین می توان انتظار داشت که بیمار بدون دخالت پزشک زنده بماند. این بیماران تحت نظر قرار گرفتند تا مطمئن شوند که وضعیت آنها اینطور نیستبدتر شدن

پزشکان با خواندن طلسم های جادویی بسیاری از بیماری ها را درمان می کردند. به طور مشابه، گناه اغلب به عنوان علت اصلی بیماری تلقی می شد. زمانی که این امر منتفی شد، اغلب تصور می‌شد که بیمار در حال تحمل مصیبت و مصیبت است که توسط خدایان، توسط یک شبح خشمگین گرفته شده است یا از یک حمله شیطانی رنج می‌برد. ورود نیروی شیطانی به بدن محتمل ترین عامل بیماری و بیماری تلقی می شد. پس از آن، بیشتر پزشکان شعبده باز بودند.

بیماری های باستان

مصر باستان از سرماخوردگی، بیماری قلبی، برونشیت، آبله، سل، آپاندیسیت، سنگ کلیه، مالاریا، بیماری کبد، ذات الریه، سرطان، زوال عقل؛ حصبه، آرتریت، انحنای ستون فقرات، فشار خون بالا، اسهال خونی، کیست تخمدان، بیلهرزیازیس ناشی از نوشیدن آب آلوده و تراخم.

متون پزشکی مصر باستان

تنها تعداد کمی از متون پزشکی مصر باستان تا به امروز زنده مانده اند. اینها نحوه تلقی مصریان باستان از بیماری و رویکردهایی را که برای درمان علائم بیمار و ایجاد درمان در پیش گرفتند، روشن می کند. به درجات مختلف، همه این متون جادوی دلسوزانه را در کنار تکنیک های پزشکی خود گنجانده بودند.

دوران پادشاهی جدید (حدود 1570 - حدود 1069 قبل از میلاد) پاپیروس پزشکی برلین درباره باروری وپیشگیری از بارداری و حاوی اولین تست های بارداری شناخته شده است. پاپیروس ادوین اسمیت (حدود 1600 قبل از میلاد) قدیمی ترین متن جراحی جهان است. پاپیروس پزشکی چستر بیتی (حدود 1200 قبل از میلاد) در مورد درمان بیماری آنورکتال توصیه می کند و حشیش را برای بیماران سرطانی توصیه می کند. پاپیروس Ebers (حدود 1550 قبل از میلاد) درمان های احتمالی برای دیابت، بیماری قلبی، سرطان، افسردگی و پیشگیری از بارداری را مورد بحث قرار می دهد، در حالی که پاپیروس جادویی دموتیک لندن و لیدن (حدود قرن 3 پس از میلاد) پیشگویی و جادوهای جادویی را پوشش می دهد.

پاپیروس پزشکی New Kingdom Hearst درباره درمان مشکلات گوارشی و عفونت‌های دستگاه ادراری بحث می‌کند. پاپیروس زنان کاهون (حدود 1800 ق.م) به مشکلات بارداری و لقاح می پردازد و. پاپیروس پزشکی لندن (حدود 1782-1570 پ. این یک مدرسه و کتابخانه تخصصی بود که به یک معبد متصل شده بود.

پزشکان و کادر پزشکی

اولین پزشکی که در مصر باستان به عنوان خدای شفا و پزشکی معرفی شد وزیر و معمار بود. ایمهوتپ (حدود 2667-2600 پ. به جای مجازاتاز طرف خدایان یا یک نفرین ماوراء طبیعی.

در حالی که زنان در دوران سلسله اولیه هنگامی که مریت-پتاه به عنوان پزشک ارشد دربار سلطنتی خدمت می کرد، وارد پرونده پزشکی شدند. 2700 ق.م. شواهد حاکی از آن است که معبد نیث در سائیس در مصر سفلی خانه یک دانشکده پزشکی به سرپرستی یک زن بوده است. افسانه معروف یونانی آگنودیس آتن (حدود قرن چهارم پیش از میلاد) بیان می کند که چگونه آگنودیس پس از رد شدن از ورود به حرفه پزشکی به دلیل اینکه یک زن بود، به مصر سفر کرد، جایی که سازمان پزشکی به زنان پزشک احترام می گذاشت.

نحوه و نحوه آموزش پزشکان در مصر باستان ناشناخته است. با این حال، مدارس مهمی در اسکندریه و همچنین در سایس فعالیت می کردند. پزشک باید باسواد و پاک از نظر جسم و روح باشد. پزشکان به عنوان wabau یا مناسک خالص نامیده می شدند. بنابراین از آنها انتظار می رفت که با دقت و مکرر مانند هر کاهن اعظم حمام کنند.

در مصر باستان، پزشکان متخصص بودند. با این حال، اما پزشکان عمومی یا swnw و شعبده بازان متخصص یا sau وجود داشتند. ماماها، پرستاران، پیش‌بین‌ها، مهمانداران و ماساژورها به پزشک کمک می‌کردند. ولادت در انحصار زنان خانه و ماما بود. هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد ماماها آموزش پزشکی دیده اند. کلمه پادشاهی قدیم برای ماما با کلمه "پرستار" یا کسی که به پزشک کمک می کند مرتبط است. ماماها اغلب اقوام زن، دوستان و یاهمسایه ها.

در مقایسه، یک پرستار می تواند مرد یا زن باشد و به عنوان یک متخصص پزشکی قابل احترام در نظر گرفته می شود. پرتقاضاترین پرستار یک پرستار خیس بود. با توجه به مرگ و میر بالای مادران، پرستاران خیس اهمیت ویژه ای پیدا کردند. اسناد قانونی بین زنانی که به طور منظم در هنگام زایمان جان خود را از دست می دادند و توافقات بین خانواده ها و پرستاران را نشان می دهد که پرستار خیس از نوزاد مراقبت کند در صورتی که مادر در زایمان بمیرد.

پرستاران در اقدامات پزشکی کمک می کردند و به طور گسترده مورد احترام بودند. در طول پادشاهی جدید، بازنمایی آنها در مقبره ها و معابد با امر الهی مرتبط بود.

دندانپزشکان

دندانپزشکی به عنوان یک تخصص از حرفه پزشکی مستقر مصر باستان ظهور کرد، اما نتوانست به طور گسترده توسعه یابد. مصریان باستان در طول تاریخ فرهنگ خود از مشکلات دندانی طولانی رنج می بردند. پزشکان نیز دندانپزشکی می کردند اما به نظر می رسد دندانپزشکان نسبتاً کمی وجود دارد. Hesyre (حدود 2600 پ.م.)، رئیس دندانپزشکان و پزشک فرعون جوسر (حدود 2700 پ. 3000 سال قبل از میلاد و 2500 پ.م. اعتقاد بر این است که شامل کشیدن دندان یا سوراخ کردن حفره است. به نظر می رسد مشکلات دندانی در مصر باستان به دلیل رژیم غذایی سرشار از نان درشت و ... شایع بوده است.سایش سریع مرتبط با فراگیر شدن ماسه در غذای آنها.

پاپیروس ادوین اسمیت حاوی پیشنهاداتی برای التیام زخم های دهان ناشی از فرسودگی بافت دندان و در نتیجه آبسه، التهاب و از دست دادن دندان است. مصریان باستان دهانشویه‌های تسکین دهنده درد را تولید کردند که باعث سلامت دندان‌ها و لثه‌ها نیز می‌شد. مواد تشکیل دهنده آنها شامل آبجو شیرین، کرفس و سبوس بود.

جراحی های دندانپزشکی در مصر باستان نیز انجام می شد. درمان های ثبت شده شامل تخلیه آبسه، بریدن بافت لثه بیمار و درمان فک دررفته است. مومیایی‌هایی نیز با پل‌های دندانی در محل پیدا شده‌اند.

به نظر می‌رسد فرعون پادشاهی جدید هتشپسوت (1479-1458 قبل از میلاد) در نتیجه عوارض ناشی از یک دندان آبسه مرده است. همانطور که می توان از اشعه ایکس و اسکن مومیایی ها مشاهده کرد، مشکلات دندانی غیر معمول نبود. شواهدی از کشیدن دندان و شکل دادن به دندان های مصنوعی باقی مانده است در حالی که تریاک به عنوان یک نوع اولیه بیهوشی استفاده می شد. درمان توصیه شده، خواندن افسون های آیینی و طلسم های جادویی برای بیرون راندن کرم بود. طلسم های مشابهی در مورد کرم دندان در کتیبه های میخی حفاری شده در سومر باستان یافت شده است.

پزشکی مصر باستان، خدایان شفابخش و ابزار پزشکی

پزشکان ودندانپزشکان از گیاهان دارویی و ادویه جات استفاده زیادی کردند. یکی از درمان‌هایی که برای بوی بد دهان تجویز می‌شد، جویدن آدامس حاوی دارچین، عسل، پیگنون، کندر و مر بود. مصریان باستان نیز اهمیت رژیم غذایی در سلامتی را دریافتند و سوابق بهبودهای پیشنهادی در رژیم غذایی باقی مانده است.

باورهای جادویی در میان جامعه مصر رایج بود و داروهای جادویی مانند هر روش درمانی جایگزین طبیعی و طبیعی تلقی می شدند. . هکا خدای جادو نیز به عنوان خدای پزشکی وظیفه مضاعف انجام می داد. هکا در حالی که عصایی را حمل می کند و دو مار در اطراف آن پیچیده شده اند به تصویر کشیده شده است. این یونانیان باستان این نماد را پذیرفتند و آن را با خدای شفابخش خود اسکلپیوس مرتبط کردند. امروزه این میراث در کادوس نماد حرفه پزشکی قابل شناسایی است. در اصل تصور می شود که کادوسئوس در سومر به عنوان عصای نینازو، پسر گولا، الهه شفای سومری، قبل از اینکه از مصر به یونان راه یابد، ظهور کرده است.

علاوه بر هکا، چندین خدای دیگر نیز دارای اهمیت بودند. نقش های شفابخش، به ویژه سخمت، سوبک، نفرتومند و سرکت. هر کشیش سرکت یک پزشک بود، اگرچه برعکس، همه پزشکان به فرقه او تعلق نداشتند. طلسم ها و طلسم های جادویی مرتباً از مداخله سرکت و سخمت همراه با هکا درخواست می کردند. در شرایط خاص، می توان از کمک جادویی نیز استفاده کردخدایانی مانند تواورت یا بس در موارد بیماری کودکان یا مسائل باروری. به نظر می رسد که سوبک، خدای تمساح مصری، مرتباً برای جراحی یا سایر روش های تهاجمی مورد توجه قرار گرفته است. نفرتوم، خدای مصری عطرهای مرتبط با شفا و نیلوفر آبی، در طول درمان های مبتنی بر رایحه درمانی احضار شد. پاپیروس کاهون درمانی را توصیف می کند که اغلب برای زنان تجویز می شود. این شامل بخور دادن بیمار با بخور برای بیرون راندن ارواح شیطانی بود. کمک نفرتوم در طول این جلسات درمانی مورد استفاده قرار می گرفت.

روش های جراحی به طرز شگفت آوری رایج بودند. کاوش ها ابزارهای متعددی را شناسایی کرده اند که برخی از آنها حتی امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرند. جراحان مصری از چخماق و چاقوی فلزی، اره‌های استخوانی، پروب، فورسپس، اسپکول، لنست برای باز کردن رگ‌ها و گیره‌ها برای توقف جریان خون، قیچی، انبر دندان، کاتتر، اسفنج، فیال، باند کتانی و ترازو استفاده می‌کردند. همانطور که شواهد نشان داده شده توسط اسکن های گرفته شده از مومیایی ها، جراحی ها به طرز شگفت انگیزی موفقیت آمیز بودند. بقایای دیگر شواهدی از زنده ماندن از جراحی مغز و قطع عضو برای چندین سال نشان می دهد. اندام های مصنوعی که معمولاً از چوب حکاکی شده اند نیز در طی حفاری ها کشف شده اند.

تأمل در گذشته

مصریان باستان به دلیل تجربه در مومیایی کردن، دانش گسترده ای از آناتومی انباشته بودند. با این حال، اعتقاد آنها به جادو، ارواح و