تاریخچه مد در پاریس

شهری که صنعت مد اطفال را متحمل شد تا به ماشین امروزی تبدیل شود - پاریس. بیایید تاریخچه مد پاریس را مورد بحث قرار دهیم.

ظهور پاریس به عنوان پایتخت مد جهان

لویی چهاردهم

پادشاه خورشید، طولانی ترین پادشاه فرانسه، لویی دیودونئا، پایه و اساس ظهور مد فرانسوی را بنا نهاد. Dieudonnéa به معنای "هدیه خداوند" است. لویی چهاردهم که گرایش مرکانتیلیسم را در میان کشورهای اروپایی رهبری می کرد، به شدت بر گردآوری ثروت از طریق تجارت برای استثمار سیاسی تمرکز کرد.

او سرمایه گذاری زیادی در صنعت و تولید به ویژه پارچه های لوکس انجام داد. در عین حال، واردات هر گونه پارچه در کشور ممنوع شد.

پادشاه از چهار سالگی، لویی چهاردهم، سلیقه بسیار خوبی داشت. وقتی تصمیم گرفت قلعه شکار پدرش را به کاخ ورسای تبدیل کند، بهترین مواد موجود را خواست. در بیست سالگی متوجه شد که پارچه‌های فرانسوی و کالاهای لوکس پست‌تر هستند و باید کالاهایی را وارد کند که استانداردهایش را رعایت کند. پر کردن خزانه سایر کشورها در دوره ای که پول مستقیماً به قدرت تبدیل می شد غیرقابل قبول بود. بهترین ها باید فرانسوی باشند!

سیاست های پادشاه به زودی به ثمر نشست و فرانسه شروع به صادرات همه چیز از لباس های لوکس و جواهرات گرفته تا شراب و اثاثیه خوب کرد و مشاغل زیادی برای مردمش ایجاد کرد.سالی است که هفته مد پاریس برگزار می شود که در آن مدل ها، طراحان و افراد مشهور به پاریس می آیند تا آخرین خلاقیت های صنعت مد را به جهانیان نشان دهند.

برندهایی مانند Dior، Givenchy، Yves Saint Laurent، Louis Vuitton، Lanvin، Claudie Pierlot، Jean Paul Gaultier، و Hermes هنوز بر دنیای تجمل و مد تسلط دارند. روندهایی که به زودی محو می شوند به راحتی مردان و زنان پاریسی را تحت تأثیر قرار نمی دهند.

آنها می توانند دنیای مد را بخوانند و با اطمینان چیزهایی بخرند که می دانند می توانند حداقل برای یک دهه یا برای همیشه بپوشند. اساساً آنها می دانند که کدام روندها باقی خواهند ماند. وقتی به یک مدل خارج از وظیفه فکر می کنید، لباس خیابانی پاریسی را تصور می کنید.

Wrapping Up

پاریس چهارصد سال پیش و امروز برترین بازیکن دنیای مد بود. . صنعت مد همانطور که می شناسیم در شهر نور متولد شد. این مکانی است که برای اولین بار از خرید به عنوان یک فعالیت تفریحی لذت می برد. ناآرامی های سیاسی در تاریخ آن تنها باعث بهبود صنعت مد و لوکس آن شد.

با وجود به اشتراک گذاشتن تاج و تخت با دیگر شهرهای مد پس از جنگ، کیفیت و سبک آن هنوز از بقیه متمایز است. اگر فرانسه تاج پادشاهی مد را بر سر می‌گذارد، پس پاریس جواهر تاجگذاری است.

این مجله تفریحی به سرعت به دادگاه‌های خارجی رسید و دستورات مد فرانسوی سرازیر شد. پادشاه همچنین دستور داد تا خیابان‌های پاریس در شب روشن شود تا خریدهای شبانه را تبلیغ کنند.

Jean-Baptiste Colbert

مد پاریس آنقدر پرسود و محبوب بود که ژان باپتیست کولبر، وزیر دارایی و امور اقتصادی کینگ، گفت: «مد برای فرانسه همان چیزی است که معادن طلا برای اسپانیایی‌ها هستند». صحت این بیانیه متزلزل است، اما وضعیت را به درستی توصیف می کند. بنابراین تا سال 1680، 30 درصد نیروی کار در پاریس بر روی کالاهای مد کار می کردند.

کولبر همچنین الزام کرد که پارچه های جدید دو بار در سال برای فصول مختلف منتشر شوند. تصاویر مد برای تابستان و زمستان با طرفداران و پارچه های سبک در تابستان و خز و پارچه های سنگین در زمستان مشخص می شد. این استراتژی می خواست فروش را در زمان های قابل پیش بینی افزایش دهد و بسیار موفق بود. این منشأ منسوخ شدن مد برنامه ریزی شده مدرن است.

امروزه شانزده فصل کوچک مد سریع در سال وجود دارد که در آن برندهایی مانند زارا و شین مجموعه‌هایی را منتشر می‌کنند. رامعرفی روندهای فصلی سودهای کلانی ایجاد کرد و در اواخر دهه 1600، فرانسه در زمینه سبک و سلیقه، با پاریس به عنوان عصای فرمانروای آن، حاکمیت جهانی را در اختیار داشت.

مد پاریس در دوران باروک

لوئیس چهاردهم در سال 1715 درگذشت. دوره سلطنت او دوره هنر باروک در اروپا بود. دوران باروک به خاطر ابهت و شکوه فراوانش شناخته شده بود. پادشاه قوانین سختگیرانه ای برای مد در دادگاه وضع کرد. هر مرد با موقعیت و همسرش مجبور بود برای هر مناسبت لباس خاصی بپوشد. اگر لباس مناسب نپوشیدید، اجازه حضور در دادگاه را نداشتید و قدرت را از دست دادید.

اشراف زاده ها با رعایت قوانین مد ورشکست شدند. پادشاه برای کمد لباستان به شما پول قرض می‌دهد و شما را در چنگ خود نگه می‌دارد. بنابراین پادشاه لوئی چهاردهم قرن‌ها قبل از فیلمبرداری فیلم «دختران بدجنس» گفت: «نمی‌توانی با ما بنشینی».

زنان کمتر از مردان تزیینی داشتند زیرا پادشاه اجازه نمی داد کسی بهتر از خودش لباس بپوشد. شبح دوره باروک توسط باسک تعریف شد. ساختاری کرست مانند که به جای دراز کشیدن زیر لباس با نوک بلند در جلو و از پشت بند دیده می شد. یقه‌ای کشیده، شانه‌های برهنه شیب‌دار و آستین‌های بلند و بزرگ داشت.

آستین‌های پف دار به نمایش اصلی ثروت و موقعیت تبدیل شدند و حتی در اواخر دهه 1870 در آمریکا ظاهر شدند، که به عنوان عصر طلاکاری شناخته می‌شود. لباس‌های باسکی به‌علاوه پوشیدن رشته‌ای از مروارید مانند یک بند پشتی، چندان آراسته نمی‌شدند، مگر اینکه در دادگاه حضور داشتید. زنان کلاه هایی شبیه به کلاه مردان آن زمان بر سر می گذاشتند که بزرگ و با پرهای شترمرغ آراسته شده بود.

اشراف زاده های هر دو جنس کفش های قاطری و پاشنه بلند بدون بند می پوشیدند - بسیار شبیه به آنچه امروز داریم. مردان به ویژه در دوران باروک شکوهمند بودند. لباس آنها عبارت بود از:

• کلاههای کوتاه شده
• پریویس
• ژابوت یا روسری توری در جلوی پیراهن آنها
• جلیقه های براق
• پیراهن‌های بلند با سرآستین‌های توری
• کمربندهای حلقه‌ای روبانی
• شلوارهای دمپایی، چنان پر و چین‌دار که شبیه دامن بودند
• توپ توری
• کفش های پاشنه بلند

Marie Antoinette

ماری آنتوانت قبل از بیست سالگی ملکه فرانسه شد. این زیباروی شیرین اتریشی که در سرزمینی بیگانه با حریم خصوصی بسیار کم و ازدواجی بی رمق، منزوی شده است، به عنوان پناهگاهی وارد دنیای مد شد. رز برتین، خیاطی او، اولین طراح مد مشهور شد.

ماری با موهایی که گرانش را به چالش می کشد و لباس های استادانه زیبا با دامن های بزرگ و بزرگ تبدیل شد. او به تصویر قطعی مد فرانسوی تبدیل شد. هر روز صبح، یک زن فرانسوی که می‌توانست هزینه‌اش را بپردازد، از مد ملکه پیروی می‌کرد و می‌پوشید:

• جوراب
• Chemise
• Stays کرست
• کمربند جیبی
• دامن حلقه ای
• پتیکو
• پتوهای مجلسی
• Stomacher
• لباس

Marie تمرکز را به ارمغان آورد و زینت بخشیدن به لباس زنان به عنوان مردان مد خود را از دوره پرشور باروک ساده کردند.

مد Regency

دوره Regency در اوایل دهه 1800 آغاز شد. این منحصر به فردترین و مشهورترین دوره تاریخ مد اروپا است. بسیاری از فیلم ها و برنامه های تلویزیونی بر اساس این دوره ساخته شده اند، از جمله غرور و تعصب و بریجتون. از آنجایی که مد در این دوران کاملاً با هر چیزی قبل یا بعد از آن متفاوت بود، جذاب است.

در حالی که مد مردان تا حد زیادی ثابت ماند، مد زنان از دامن‌های حلقه‌ای بزرگ و کرست‌ها به خطوط کمر امپراتوری و دامن‌های روان تبدیل شد.

اما همیلتون

هنر روم باستان، از جمله مجسمه‌ها و نقاشی‌ها، الهام‌بخش مد در این دوره بود. یکی از بزرگترین الهامات، Herculaneum Bacante بودنشان دهنده رقصان فداییان باکوس. اما همیلتون یک نماد نئوکلاسیک بود که با نگرش‌های متفاوتی برای نقاشی توسط هنرمندانی که از خانه همسرش در ناپل بازدید کردند، عکس می‌گرفت. تصویر او بر روی نقاشی های بی شماری بود که بینندگان را با موهای وحشی و لباس های عجیب و غریب خود مجذوب خود می کرد.

او بیشتر از همه به عنوان هرکولانیوم باکانته پوشیده شده در لباس های الهام گرفته از دوران باستان ژست می گرفت. او شروع به پوشیدن لباس‌های الهام‌گرفته از رومی کرد که همیشه برای او طراحی شده بود، بنابراین به چهره جنبش هنر نئوکلاسیک و نماد مد تبدیل شد. زنان در اروپا دامن‌ها و کلاه گیس‌های بزرگ را کنار گذاشتند و موهای طبیعی را با پارچه‌های روان و نرم بر روی بدنشان پوشیدند. شهرت او باعث شد تا اشراف زادگان به دیدار او بروند تا شخصاً او را ببینند. او چیزی بود که امروز یک تأثیرگذار رسانه های اجتماعی خواهد بود. نه هر اینفلوئنسر، بلکه کسی که بیشترین فالوور را در سراسر جهان دارد. کایلی جنر دهه 1800.

با این حال، پس از انقلاب فرانسه، زنان مد لباس کمر امپراتوری را صرفاً از آنجایی که در هنرهای اطرافشان برجسته شده بود، نگرفتند. بسیاری از زنان در دوران انقلاب و پس از آن به زندان افتادند. زنانی مانند ترزا تالن و خود ملکه ماری آنتوانت فقط در حبس مجاز به پوشیدن لباس های خود بودند. این اغلب همان چیزی بود که هنگام فرستادن به گیوتین می پوشیدند.

زنان فرانسوی از لباس‌های نئوکلاسیک استفاده کردند که در سرتاسر اروپا به‌عنوان ادای احترام به این زنان رواج یافت. آی تینماد زنده ماندن در آن دوران بود. زنان همچنین شروع به بستن بند لباس‌های خود با روبان‌های قرمز کردند و گردن‌بندهای مهره‌دار قرمز را برای نشان دادن خون از دست رفته در گیوتین می‌پوشند.

ناپلئون صنعت نساجی فرانسه را پس از هرج و مرج شورش احیا کرد. دغدغه اصلی او تبلیغ ابریشم و توری لیون بود. هر دو ماده لباس های زیبای دوران سلطنت یا نئوکلاسیک را می ساختند. علیرغم همه تحولات سیاسی در قرن نوزدهم، بخش مد و تجمل فرانسه همچنان بر جهان تسلط داشت.

هرمس شروع به فروش تجهیزات و روسری های لوکس سوارکاری کرد در حالی که لویی ویتون مغازه جعبه سازی خود را افتتاح کرد. این نام ها میراثی را که در آن زمان شروع کرده بودند نمی دانستند.

چارلز فردریک ورث

نویسنده ناشناس نویسنده ناشناس، دامنه عمومی، از طریق ویکی‌مدیا کامانز

مد در گذشته بسیار فردی بود. خیاطان و خیاطان لباس های سفارشی را متناسب با سبک های متمایز مشتریان خود ایجاد می کردند. چارلز فردریک ورث آن را تغییر داد و با افتتاح آتلیه خود در سال 1858، صنعت مد مدرن را شروع کرد.

او اولین کسی بود که هر فصل به جای لباس های سفارشی مشتریان، مجموعه های انتخابی لباس تهیه کرد. او پیشگام فرهنگ نمایش مد در پاریس بود و به جای عروسک های پاندورا از مدل های واقعی و زنده استفاده کرد. عروسک های پاندورا فرانسوی بودندعروسک های مد برای به تصویر کشیدن طرح ها استفاده می شود. نوشتن نام او بر روی برچسب یک تغییر بزرگ در صنعت مد بود. مردم مدام طرح های او را از بین می بردند، بنابراین او به این راه حل فکر کرد.

Le Chambre Syndicale de la Haute Couture Parisien

او همچنین یک انجمن تجاری را راه اندازی کرد که استانداردهای خاصی را برای آنچه می توان به عنوان یک برند مد لباس یا "High Sewing" شناخته شود، تعیین کرد. این انجمن Le Chambre Syndicale de la Haute Couture Parisian نام داشت و امروزه تحت عنوان Federation De La Haute Couture Et De La Mode وجود دارد.

فرانسوی‌ها به خود می‌بالند که بالاترین استانداردها را برای مد، غذا، شراب خوب و همه چیزهای تجملی تعیین می‌کنند. برای اینکه امروزه به عنوان یک مؤسسه مد لباس بالا در نظر گرفته شوید، باید این شرایط را برآورده کنید:

• باید لباس های سفارشی برای مشتریان خصوصی بسازید
• لباس ها باید با بیش از یک لباس ساخته شوند. با استفاده از آتلیه
• باید حداقل پانزده کارمند تمام وقت استخدام شود
• همچنین باید حداقل بیست کارگر فنی تمام وقت در یک کارگاه استخدام شود
• باید مجموعه ای را ارائه دهید حداقل بیش از پنجاه طرح اصلی برای عموم در تابستان و زمستان در ژوئیه و ژانویه

برند چارلز، خانه ارزش، بسیاری از زنان ثروتمند و با نفوذ آن زمان مانند امپراطور یوگنی و ملکه الکساندرا را پوشاند. . این همچنین دوره انکار بزرگ مردانه بود که در آن مردان از این دوری می‌کردندرنگ های مخصوص زنان را انتخاب کرد و به جای آن لباس های تقریباً کاملا مشکی را انتخاب کرد. در این زمان، خیاطی و برش باکیفیت بیش از تزیین لباس مردانه ارزش داشت.

مد پاریس در قرن بیستم

در اوایل قرن بیستم، برندهایی مانند Chanel، Lanvin، و Vionnet رایج شدند. از آنجایی که پاریس در سیصد سال گذشته پایتخت دنیای مد باقی ماند، تصویری از پاریسی ها شکل گرفت. یک زن پاریسی در همه چیز بهتر بود و همیشه عالی به نظر می رسید. او همان کسی بود که بقیه زنان جهان می خواستند باشند. نه تنها نمادهای زنان نجیب پاریسی بودند، بلکه حتی کتابداران، پیشخدمت ها، منشی ها و خانه داران نیز الهام بخش بودند.

چهار بزرگ

در طول اشغال فرانسه توسط آلمان در دهه 1940، مد فرانسوی ضربه بزرگی به خود گرفت زیرا هیچ طرحی نمی توانست کشور را ترک کند. در آن زمان طراحان نیویورکی این شکاف را احساس کردند و از آن بهره بردند. لندن و میلان از دهه 50 پیروی کردند. پادشاه دنیای مد که زمانی تنها بود به یکی از چهار شهر بزرگ مد در جهان تبدیل شد.

ظهور سایر شهرهای مد اجتناب ناپذیر بود و آنها باید منتظر می ماندند تا پاریس از صحنه خارج شود.

مد پاریس امروز

مد پاریسی امروز شیک و شیک است. وقتی در خیابان با کسی روبرو می شوید، لباس او کاملاً فکر شده به نظر می رسد. پاریسی ها بهترین لباس های دنیا را می پوشند. هر