فهرست مطالب
وایکینگ ها اغلب با نبردهای بی رحمانه و حملات وحشیانه در آغاز قرون وسطی همراه بودند. با این حال، آنها تمام وقت خود را در نبردهای خونین سپری نکردند - آنها همچنین در کشاورزی و تکنیک های شکار برای حفظ خود مهارت داشتند.
اگرچه آنها برای رزق و روزی به یک رژیم غذایی ساده وابسته بودند، اما به طور پراکنده ماهی و گوشت میل می کردند.
در این مقاله، ما یاد خواهیم گرفت که چگونه وایکینگ ها از روش های ماهیگیری خود برای تهیه و صید موفقیت آمیز ماهی استفاده کردند، که سلف تکنیک های ماهیگیری مدرن شد.
فهرست محتوا
آیا وایکینگ ها ماهیگیری را دوست داشتند؟
طبق شواهد باستان شناسی، ماهیگیری نقش مهمی در اقتصاد وایکینگ ها داشت. [1]
پس از چندین حفاری، قطعات متعددی از تجهیزات ماهیگیری آنها در خرابه ها، گورها و شهرهای باستانی پیدا شده است.
اسکاندیناویایی ها به انواع دماهای شدید عادت داشتند. زمانی که کشت محصولات در دماهای زیر صفر غیرممکن بود، اکثر آنها مهارت های ماهیگیری، شکار و چوب داری را توسعه دادند که باید همیشه حفظ می شد. از آنجایی که آنها زمان زیادی را در آب سپری می کردند، ماهیگیری بخش عمده ای از آنچه وایکینگ ها می خوردند را تشکیل می داد.
شواهد باستان شناسی تایید می کند که آنها ماهیگیران ماهری بوده اند. وایکینگها به مصرف هر نوع ماهی که دریا عرضه می‌کرد معروف است. [2] از شاه ماهی گرفته تا نهنگ، آنها دامنه وسیعی داشتندکام غذا!
Leiv Eiriksson آمریکای شمالی را کشف کردChristian Krohg، دامنه عمومی، از طریق Wikimedia Commons
روشهای ماهیگیری وایکینگ
تجهیزات ماهیگیری عصر وایکینگها کاملاً محدود بود اگر ما آنها را با محدوده دنیای مدرن مقایسه می کنیم.
از آنجایی که مقدار نسبتاً کمی از تجهیزات از گذشته به دست آمده است، تجزیه و تحلیل کامل شیوه های ماهیگیری وایکینگ ها در دوره قرون وسطی دشوار است.
آنها از طیف گسترده ای از ماهی ها لذت می بردند - ماهی های آب شیرین مانند سالمون، قزل آلا و مارماهی محبوب بودند. علاوه بر این، ماهی های آب شور مانند شاه ماهی، کاد و صدف نیز به طور گسترده مصرف می شدند.
وایکینگها از روشهای ماهیگیری منحصربه‌فردی برای غنی‌تر کردن اقتصاد ماهیگیری خود استفاده می‌کردند که برخی از آنها در زیر ذکر شده است.
تورهای ماهیگیری
هاف توری یکی از برجسته ترین تکنیک های ماهیگیری است که در دریای ایرلند انجام می شود. [3] برخلاف روش ابتدایی صید ماهی با تور، هاف توری روشی بود که شامل 16 فوت سیم مشبک روی یک تیر 14 فوتی بود.
به گفته بسیاری از مورخان، هنگامی که نورس ها به دریای ایرلند رسیدند، دریانوردان نوردیک روش ماهیگیری را توسعه دادند که بیشتر برای جزر و مدهای محلی مناسب بود. [4] در این روش، ماهیگیران نوردیک از آسایش قایق‌های خود خط و خطوط نمی‌ریختند. در عوض، آنها در آب ایستادند و قطب حافظ را به طور همزمان حمل کردند.
همچنین ببینید: سنگ تولد برای 1 ژانویه چیست؟این روش یک فوتبال ایجاد کردساختار هدف مانندی که ماهی قزل آلا یا ماهی آزاد را در سنگرهای خود به دام می اندازد. این فرآیند با نام Haafing نیز شناخته می شود.
اگرچه روشی مؤثر است، اما طبق گفته‌های نتترهای امروزی می‌تواند زمان‌بر باشد. این ماهیگیران مجبور بودند ساعت‌ها در آب سرد بایستند، زیرا ماهی‌ها از هر طرف با سر به پاهایشان شنا می‌کردند.
هیجان ماهیگیران نوردیک الهام گرفته از فصل هافینگ برای آزمایش محدودیت های خود!
نیزه
در قرون وسطی، ماهیگیری معمولاً در قایق‌های حفر شده و مناطق بستر دریا در مجاورت انجام می‌شد.
ماهیگیری با نیزه و ماهیگیری در میان ماهیگیران وایکینگ غیر معمول نبود. حدس زده می شود که همراه با قلاب ماهی و شاخک ماهی از شاخه های تیز نیزه نیز ساخته می شده است.
آنها شاخک های آهنی با تیزی خاص در ناحیه کمانی شکل بودند. اعتقاد بر این است که ماهیگیر دو بازو را بر روی تیرک بلند سوار کرده و مارماهی ها را همزمان به سیخ می کشیدند.
شناورهای خالص و سینکرها
همراه با تورهای ماهیگیری، شناورهای توری نیز به طور گسترده در کشورهای شمال اروپا مورد استفاده قرار گرفتند. این شناورها از پوست غان نورد شده ساخته می شدند که معمولاً چگالی کم داشتند. این شناورها برای دوام طولانی ساخته شده بودند و جایگزینی عالی برای سایر تله های ماهیگیری از جمله چوب ماهیگیری یا نخ ماهیگیری بودند.
سینکرهای توری از سنگ صابون ساخته شده بودند و تصویر معمولی آنها مانند تکه‌هایی از سنگ چخماق با سوراخ‌هایی بود که با چوب سوراخ شده بود.میله هایی که در این سوراخ های بزرگ قرار می گیرند. این قطعات به پارچه توری متصل می شوند و در حین صید یکپارچه ماهی، شناوری را حفظ می کنند.
چگونه ماهی را تهیه کردند؟
اگرچه غلات و سبزیجات برای رژیم وایکینگ حیاتی بودند، ماهی و گوشت در پالت آنها بسیار مورد علاقه بود. در حالی که حیوانات اهلی در خانه‌های مزرعه پرورش داده می‌شدند و به آسانی آماده می‌شدند، ماهی‌ها باید قبل از سرو روی میز دودی، نمک‌زدایی و خشک شوند.
گوشت تخمیر شده کوسه گرینلنداسناد: Chris 73 / Wikimedia Commons
همچنین ببینید: نماد آبشار (12 معنی برتر)وایکینگ ها ماهی شور را به روش های زیر تهیه می کردند:
- آنها سر و روده را برش می دادند از ماهی و قطعات آن را کاملا تمیز کرد.
- سپس قطعات ماهی به صورت لایه‌ها در یک ظرف چوبی با نمک کافی برای جداسازی لایه‌هایشان ذخیره می‌شوند.
- چند روزی در این ظروف نگهداری می‌شدند
- سپس نمک‌ها را خشک می‌کردند و با یک چاقوی تیز برشی روی دم‌ها ایجاد می‌کردند.
- سپس ماهی را با استفاده از نخ کتان به صورت جفت از دم بسته می‌شدند
- پس از این، دوباره آن را روی یک رشته محکم آویزان می‌کردند و به مدت یک هفته در بیرون خشک می‌کردند.
- وقتی برای خوردن آماده شد، قسمت های گوشتی آن را از استخوان جدا می کردند یا با کمک قیچی به نوارهای نازک برش می دادند.
این فرآیند سخت به همان اندازه که برای صید ماهی در بستر دریا نیاز است به تلاش نیاز داشت.
نتیجه
وایکینگ ها بودندبا وجود اینکه گروهی برجسته در قرون وسطی بودند، جلوتر از زمان خود بودند. ماهیگیری بیشتر از کشاورزی در اقتصاد آنها یکپارچه بود و آن را به یکی از رایج ترین مشاغل در عصر وایکینگ ها تبدیل کرد.
وایکینگها در بسیاری از زمینه‌ها مهارت داشتند و از تکنیک‌های منحصربه‌فرد خود در موقعیت‌های مختلف استفاده می‌کردند. حباب تفکر)
