فهرست مطالب
وایکینگ ها گروهی متمایز از مردم بودند که به دلیل فرهنگ جذاب و گشت و گذارهای دریانوردی مورد ارزیابی قرار گرفتند. علیرغم اینکه مسیحیان غالب آن زمان با مفاهیم منفی همراه بود و عموماً به عنوان وایکینگ ها شناخته می شدند، این اصطلاح خاص در بین مردم محلی رد و بدل نشد.
همچنین ببینید: هاتشپسوت: ملکه با اختیارات یک فرعوندر کمال تعجب، آنها خود را Ostmen می نامیدند، در حالی که به طور کلی به عنوان دانمارکی، نورس و نورسمن نیز شناخته می شدند. در این مقاله، حقایق جالبی در مورد خانه های وایکینگ ها و تفاوت آنها در مقایسه با توصیف های امروزی خواهیم آموخت.
همچنین ببینید: رویدادهای مهم در قرون وسطی
فهرست محتوا
وایکینگ ها چه کسانی بودند؟
وایکینگ ها گروهی از مردان دریانورد بودند که از سال 800 پس از میلاد تا قرن یازدهم به قاره اروپا یورش بردند و غارت کردند. آنها به دزدان دریایی، غارتگران یا تاجران در بسیاری از مناطق شمال اروپا از جمله بریتانیا و ایسلند شهرت بدنام داشتند.
فرود وایکینگها در آمریکامارشال، اچ. ای. (هنریتا الیزابت)، ب. 1876، مالکیت عمومی، از طریق Wikimedia Commons
آنها یکی از مردم آلمانی بودند که در قرن هشتم کنترل سیاسی و نظامی بر آنگلوساکسون ها اعمال کردند. آغاز عصر وایکینگ ها اغلب در سال 793 پس از میلاد است و با حمله به Lindisfarne، یک صومعه مهم در انگلستان آغاز می شود. Widsith یک وقایع نگاری آنگلوساکسون است که ممکن است اولین ذکر کلمه "وایکینگ" از نهم باشد.قرن. [2]
در انگلیسی قدیم، این کلمه به دزدان دریایی یا مهاجمان اسکاندیناویایی اطلاق می‌شود که بسیاری از صومعه‌ها را برای منفعت مادی و انعام ویران کردند. شهرک نشینان وایکینگ به این دلیل معروف بودند که هرگز در یک مکان ساکن نشدند. آنها هرگز وارد سرزمین های داخلی نشدند و همیشه بنادر دریایی را به عنوان هدف اصلی خود برای حمله و غارت کالاها انتخاب می کردند.
این دزدان دریایی دریانورد با نام های زیادی شناخته می شدند. برخی از آنها به شرح زیر است.
دیگران چه نامیده می شدند؟
وایکینگ ها اغلب با نام های زیادی بسته به منطقه مربوطه محل مورد خطاب قرار می گرفتند.
در حالی که برخی از آنها به دلیل زادگاهشان آنها را دانمارکی یا اسکاندیناویایی می نامیدند، برخی دیگر از این شکارچیان فضل به عنوان مردم شمالی یاد می کردند. ما در مورد این اصطلاحات وایکینگ در زیر توضیح داده ایم:
Norsemen
کلمه "وایکینگ" چندین بار برای اشاره به اسکاندیناوی های تاریخی استفاده شده است. برای قرن‌ها، مردم کشورهای اروپایی، به ویژه در قرون وسطی، فضل‌بازان شمال را نورسمن می‌نامیدند.
از لحاظ تاریخی، اصطلاح "نوردی" برای اشاره به مردم نروژ استفاده می شد. اصطلاح نورتمن در لاتین به "Normannus" تبدیل شد که مربوط به نورمن ها است. [3] از آنجایی که اسکاندیناوی به طور کامل مانند امروز ایجاد نشده بود، شامل کشورهای شمال اروپا مانند دانمارک، نروژ و سوئد بود.
در بسیاری از نسخه‌ها، از آنها به عنوان دانمارکی - مردم دانمارک نیز یاد می‌شد. وجود نداشتاصطلاح واحد برای مردم اسکاندیناوی در قرون وسطی، بنابراین وایکینگ ها اغلب با نام های بسیاری خطاب می شدند.
Ostmen
بر اساس برخی تفاسیر، وایکینگ ها توسط مردم انگلستان در قرن 12 و 14 به نام Ostmen شناخته می شدند. این اصطلاح برای اشاره به مردم اسکاندیناوی-گالیک استفاده می شود.
این واژه از کلمه اسکاندیناوی قدیم «austr» یا «شرق» سرچشمه گرفته است و در قرون وسطی برای خطاب به هموطنان اسکاندیناوی استفاده می‌شده است. معنای لغوی آن «مردان شرق» بود.
سایر شرایط
وایکینگ ها در چندین منطقه اسکاتلند و ایرلند ساکن شدند - پس از چندین سال حمله به منطقه.
نسل های متوالی این نورسمن ها فرهنگ گالیک را پذیرفتند. در نتیجه، اصطلاحاتی مانند «فین گال» (نسب نروژی)، «دوب گال» (دانمارکی)، و «گال گویدل» برای اشاره به مردم گیلیک با منشأ خارجی استفاده شد.
در اروپای شرقی، اسکاندیناوی ها به عنوان "وارانگی ها" شناخته می شدند. در امپراتوری بیزانس، محافظ شخصی به عنوان گارد وارنگی شناخته می شد که متشکل از نروژی ها یا آنگلوساکسون ها بود. در زبان اسکاندیناوی قدیم، اصطلاح "Vᴂringjar" به معنای "مردان قسم خورده" است.
آیا آنها خود را وایکینگ می نامیدند؟
وایکینگ ها خود را نامی بسیار متفاوت از آنچه در متون تاریخ قرون وسطی ذکر شده است می نامیدند.
اگرچه مورخان و زبان شناسان اصطلاح وایکینگ را برای اشاره به مردم اسکاندیناوی پذیرفته اند،هیچ مدرک مکتوبی وجود ندارد که تأیید کند وایکینگ ها خود را با این اصطلاح مرتبط کرده اند یا خیر.
بسیاری از وایکینگها از اصطلاح "Vikingr" برای تعمیم همه اسکاندیناوی‌هایی که در سفرهای دریایی خارج از کشور شرکت داشتند استفاده کردند. وقتی صحبت از زبان اسکاندیناوی باستانی به میان می‌آید، وایکینگها با "heil og sᴂl" به یکدیگر سلام می‌کردند که به معنای سالم و شادی است.
زندگی روزمره در عصر وایکینگهاتصویر با حسن نیت: wikimedia.org
آنها خود را چه می نامیدند؟
کلمه "وایکینگ ها" به طور گسترده در میان مردم نورس استفاده نمی شد. در دوران وایکینگ ها، مردم در مناطق و قبیله های پراکنده در سراسر منطقه ساکن شدند. این اصطلاح معمولاً به جای استفاده از یک گروه یا قبیله خاص با "دزدی دریایی" یا "حمله" همراه بود.
این یک توصیف کننده شخصی بود که به معنای حمله دریایی یا ماجراجویی بود. «برو وایکینگ» یک عبارت رایج در آن زمان بود که به نفوذ نورسمن ها یا دانمارکی ها به مناطق خارجی نسبت داده می شد.
اسکاندیناوی دزدان دریایی دریانورد را "Vikingr" می نامیدند زیرا در کلمات خود بر "r" تأکید می کردند. کلمه "وایکینگ ها" به نسخه انگلیسی اصطلاح باستانی اشاره دارد که توسط مورخان رایج شده است.
در زبان اسکاندیناوی قدیم، اصطلاح "Vikingr" به مردی از "Vik" یا یک خلیج خاص در نروژ اشاره دارد. به طور کلی، یک وایکینگر در این ماجراجویی های دریایی شرکت می کرد و در واقع به اسکاندیناوی ها اشاره نمی کرد.
نظریه دیگری ارتباط برقرار می کند"ویک" به بخش جنوب غربی نروژ، جایی که تعدادی از وایکینگ ها از آنجا آمده اند.
نتیجه
هیچ مدرک مکتوبی برای ردیابی صحیح تاریخ وایکینگ ها وجود ندارد. از آنجایی که آنها هیچ متن مکتوبی را پشت سر نگذاشتند، ما فقط می توانیم از ارجاعات مختلف کشورهای دیگر در اروپا استفاده کنیم.
برای نتیجه گیری، آنها به هیچ گروه، قبیله یا منطقه خاصی تعلق نداشتند. اصطلاح "وایکینگ" منشأ خود را در نورس قدیم دارد، حتی اگر امروز معنای متفاوتی داشته باشد.
