Anubis: God van de mummificatie en het hiernamaals

Anubis, een van de oudste goden in het Egyptische pantheon, is de god van het hiernamaals, de hulpelozen en de verloren zielen. Anubis is ook de Egyptische beschermgod van de mummificatie. Men denkt dat zijn cultus is voortgekomen uit de verering van een eerdere en veel oudere god, Wepwawet, die wordt afgebeeld met een jakhalskop.

Afbeeldingen van Anubis sieren vroege koninklijke graven uit de eerste dynastie van Egypte (ca. 3150-2890 v. Chr.), maar er wordt aangenomen dat zijn cultus al bloeide tegen de tijd dat deze rituele beschermende grafbeelden werden gegraveerd.

Beelden van jakhalzen en wilde honden die pas begraven lijken opgraven, zouden de inspiratie zijn geweest voor de cultus van Anubis. De cultus zelf ontstond in de vroege pre-dynastieke periode in Egypte (ca. 6000-3150 v. Chr.). De oude Egyptenaren zagen een gezaghebbende hond als godheid die vastberaden bescherming bood tegen de plunderingen van de roedels wilde honden die door de dorpsranden zwierven.

Inhoudsopgave

Feiten over Anubis

• Anubis was de oude Egyptische god van de doden en de onderwereld
• In de tijd van het Middenrijk werd Osiris de god van de onderwereld.
• De Anubis-cultus kwam voort uit een oudere jakhalsgod Wepwawet
• Anubis werd gezien als de uitvinder van mummificatie en balsemen in zijn rol als god van de onderwereld.
• Anubis' kennis van anatomie, opgedaan tijdens het balsemen, leidde ertoe dat hij de beschermgod van de anesthesiologie werd.
• Hij leidde overleden zielen door de gevaarlijke Duat (dodenrijk)
• Anubis was ook aanwezig bij de Wachter van de Weegschaal, die werd gebruikt tijdens de ceremonie van het wegen van het hart waarbij het leven van de overledene werd beoordeeld.
• De verering van Anubis gaat terug tot het Oude Rijk, waardoor Anubis een van de oudste oude Egyptische goden is.

Visuele voorstelling en mystieke associaties

Anubis wordt afgebeeld als een robuuste, gespierde man met een jakhalskop of als een zwarte jakhals-hond kruising met scherp gespitste oren. Voor de Egyptenaren stond zwart voor het aardse verval van het lichaam samen met de vruchtbare grond van de Nijlvallei, die stond voor leven en de kracht van regeneratie.

Als krachtige zwarte hond werd Anubis gezien als de verdediger van de doden die ervoor zorgde dat ze hun rechtmatige begrafenis kregen. Men geloofde dat Anubis de overledenen bijstond toen ze het hiernamaals binnengingen en hen hielp bij hun wederopstanding.

In overeenstemming met het Egyptische geloof in het Westen als de richting van de dood en het hiernamaals, het pad van de ondergaande zon volgend, werd Anubis de "Eerste van de westerlingen" genoemd in de periode voorafgaand aan de opkomst van Osiris tijdens het Middenrijk van Egypte (ca. 2040-1782 v. Chr.). Anubis eiste dus de eer op de koning van de doden of "westerlingen" te zijn.

Tijdens deze manifestatie vertegenwoordigde Anubis de eeuwige gerechtigheid. Hij behield deze rol zelfs later en werd vervangen door Osiris die de eretitel "Eerste van de westerlingen" kreeg.

Vroeger in de geschiedenis van Egypte dacht men dat Anubis de toegewijde zoon was van Ra en zijn gemalin Hesat. Na zijn opname in de mythe van Osiris werd Anubis echter herschapen als de zoon van Osiris en Nephthys. Nephthys was de schoonzus van Osiris. Tot op heden is Anubis de eerste godheid die op grafmuren werd ingeschreven en werd zijn bescherming ingeroepen namens de doden die in de tombe begraven lagen.

Anubis wordt dan ook meestal afgebeeld als iemand die het lijk van de farao verzorgt, toezicht houdt op het mummificatieproces en de begrafenisrituelen, of samen met Osiris en Thoth de diep symbolische "Weging van het Hart van de Ziel in de Hal der Waarheid" in het Egyptische hiernamaals uitvoert. Om in het eeuwige paradijs te komen dat door het rietveld wordt beloofd, moesten de doden een test doorstaan door Osiris, de Heer van deIn deze test werd iemands hart gewogen tegen de heilige witte veer van de waarheid.

Een veel voorkomende inscriptie die in veel graven is gevonden, toont Anubis als een man met een jakhalshoofd die staand of knielend de gouden weegschaal vasthoudt waarop het hart werd afgewogen tegen de veer.

Anubis' dochter was Qebhet of Kabechet. Haar rol was om verfrissend water te brengen en troost te bieden aan de doden in afwachting van hun oordeel in de Hal der Waarheid. Anubis' connectie met Qebhet en de godin Nephthys, een van de oorspronkelijke vijf goden, onderstreept zijn lang gevestigde rol als de opperste bewaker van de doden die zielen begeleidde op hun reis naar het hiernamaals.

Oorsprong en assimilatie in de mythe van Osiris

Anubis vervulde de rol van de enige Heer van de Doden tijdens de Egyptische Vroegdynastieke Periode (ca. 3150-2613 v. Chr.) tot het Oude Rijk (ca. 2613-2181 v. Chr.). Hij werd ook aanbeden als de deugdzame scheidsrechter van alle zielen. Toen de mythe van Osiris echter aan populariteit en invloed won, absorbeerde Osiris geleidelijk de goddelijke eigenschappen van Anubis. De blijvende populariteit van Anubis zorgde er echter voor dat hij de goddelijke eigenschappen van Anubis overnam.effectief opgenomen in de mythe van Osiris.

Ten eerste werden zijn oorspronkelijke afstamming en historische achtergrond terzijde geschoven. Het eerdere verhaal van Anubis stelde hem voor als de zoon van Osiris en Nephthys, de vrouw van Set. Anubis werd verwekt tijdens hun affaire. Dit verhaal vertelt hoe Nephthys aanvankelijk werd aangetrokken door de schoonheid van Osiris, de broer van Set. Nephthys misleidde Osiris en veranderde zichzelf en verscheen voor hem in de gedaante van Isis, die de vrouw van Set was.De vrouw van Osiris. Nephthys verleidde Osiris en werd zwanger van Anubis, maar verliet hem kort na zijn geboorte uit angst dat Set haar affaire zou ontdekken. Isis ontdekte de waarheid over hun affaire en ging op zoek naar hun babyzoon. Toen Isis Anubis eindelijk vond, adopteerde ze hem als haar eigen zoon. Set ontdekte ook de waarheid achter de affaire, wat de reden was om Osiris te vermoorden.

Nadat Anubis was opgenomen in de Egyptische mythe van Osiris, werd hij routinematig afgebeeld als de "loopjongen" en beschermer van Osiris. Anubis werd beschreven als de bewaker van het lichaam van Osiris na zijn dood. Anubis hield ook toezicht op de mummificatie van het lichaam en assisteerde Osiris bij het oordelen over de zielen van de doden. De vele beschermende amuletten, suggestieve grafschilderingen en geschreven heilige teksten die bewaard zijn gebleven...Anubis werd ook afgeschilderd als een agent van wraak en een krachtige uitvoerder van vervloekingen die werden uitgesproken over iemands vijanden of om zich te verdedigen tegen soortgelijke vervloekingen.

Hoewel Anubis een prominente plaats inneemt in voorstellingen van kunstwerken in de grote historische boog van Egypte, komt hij in veel Egyptische mythen niet voor. Anubis' taak als de Egyptische Heer van de Doden was beperkt tot het uitvoeren van een enkele rituele functie. Hoewel ontegenzeggelijk plechtig, was dit ritueel niet geschikt voor verfraaiing. Als de beschermer van de doden, de initiatiefnemer van het mummificatieprocesen spiritueel ritueel om het lichaam van de overledene te conserveren voor het hiernamaals, lijkt Anubis te veel in beslag genomen te worden door zijn religieuze plichten om betrokken te raken bij het soort roekeloze en wraakzuchtige escapades die de andere goden en godinnen van Egypte worden toegeschreven.

Het priesterschap van Anubis

Het priesterschap dat Anubis diende was uitsluitend mannelijk. De priesters van Anubis waren vaak gekleed in maskers van hun god, gemaakt van hout, terwijl ze rituelen uitvoerden die heilig waren voor zijn cultus. De cultus van Anubis was geconcentreerd in Cynopolis, wat vertaald kan worden als "de stad van de hond" in Boven-Egypte. Maar, net als bij de andere goden van Egypte, werden er overal in Egypte functionerende heiligdommen opgericht ter ere van Anubis. Dat hij alom werd vereerdDe cultus van Anubis, zoals die van vele andere Egyptische godheden, overleefde tot ver in de latere Egyptische geschiedenis dankzij zijn theologische connectie met de goden van andere beschavingen.

De verering van Anubis gaf de mensen in het oude Egypte de zekerheid dat hun lichaam na hun dood eerbiedig zou worden behandeld en voorbereid op de begrafenis. Anubis beloofde ook bescherming voor hun ziel in het hiernamaals en dat het levenswerk van de ziel eerlijk en onpartijdig zou worden beoordeeld. De oude Egyptenaren deelden deze hoop met hun hedendaagseDaarom is de blijvende populariteit en lange levensduur van Anubis als middelpunt van rituele cultusverering gemakkelijk te begrijpen.

Vandaag de dag blijft het beeld van Anubis een van de meest herkenbare van alle goden in het Egyptische pantheon en reproducties van zijn grafschilderingen en standbeelden blijven populair, vooral onder hondenliefhebbers.

Beeld van een God

Howard Carter ontdekte misschien wel de meest herkenbare afbeelding van de hondachtige god Anubis die tot ons is gekomen toen hij het graf van Toetanchamon ontdekte. De liggende figuur was bedoeld als bewaker van een zijkamer naast de hoofdbegraafkamer van Toetanchamon. De gebeeldhouwde houten figuur stond voor het heiligdom met de canopische kist van Toetanchamon.

Het fijn gesneden houten beeld leunt sierlijk achterover in een sfinx-achtige pose. Het Anubis-beeld, gedrapeerd in een sjaal toen het voor het eerst werd gevonden, siert een glinsterende vergulde sokkel compleet met bijgevoegde palen om het beeld in een heilige processie te kunnen dragen. Deze slanke representatie van Anubis in zijn hondachtige vorm wordt beschouwd als een van de meesterwerken van de oude Egyptische diersculptuur.

Reflecteren op het verleden

Wat fascineert ons zo aan de dood en de mogelijkheid van een leven na de dood? De blijvende populariteit van Anubis is gebaseerd op de diepste angsten en de grootste hoop van de mensheid, concepten die moeiteloos tijdperken en culturen omspannen.

Headerafbeelding met dank aan: Grzegorz Wojtasik via Pexels