Gebruikten Samurai Katana's?

Het Japanse zwaard, ook bekend als Katana, is een integraal onderdeel van de krachtige geschiedenis van Japan. Hoewel de Katana de laatste jaren is opgekomen als een kunstwerk, was de waarde ervan ongeëvenaard in het feodale Japan.

Dus, gebruikten Samurai Katana's? Ja, dat deden ze.

Het oude Samuraizwaard heeft een opmerkelijk lemmet en werd een symbool van eer en trots voor veel Samuraikrijgers. In dit artikel verkennen we de verschillende facetten van een Katana en hoe het een statussymbool werd in het middeleeuwse Japan.

Inhoudsopgave

Wat is een Katana?

Als een van de meest opmerkelijke Samuraizwaarden was een Katana een van de meest gewaardeerde bezittingen in de collectie van een Samurai. Hoewel het een opmerkelijke waarde heeft, dateert deze stijl van kling uit de 12e eeuw als opvolger van een eerder zwaard bekend als tachi.

Kakidai, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons

Katana werd ontwikkeld in 1281 na de nederlaag van Japan tegen de beruchte krijger Kublai Khan. [1] Oudere Japanse zwaarden bleken ineffectief tegen het meedogenloze Mongoolse leger, wat onbedoeld aanzette tot de uitvinding van het symbolische lemmet.

De geschiedenis gaat meer dan twintig eeuwen terug voordat Japanse zwaarden slechts een variatie waren op Chinese zwaarden die recht waren en een tweesnijdend lemmet hadden.

De eerste Katana werd gebruikt door leden van de militaire adel van het feodale Japan en zou zijn ontwikkeld door Amakuni Yasatsuna en zijn zoon, die als eersten het lange zwaard met gebogen snede creëerden dat bekend staat als tachi in 700 na Christus. [2]

Waarom gebruikten Samurai ze?

Aan het begin van de Heian-periode kwam de Samurai-klasse op. Deze elitekrijgers wierpen de keizerlijke regering omver en stelden in 1192 een militaire regering in.

Met de opkomst van de Samuraiklasse werd het Katana zwaard een symbool van macht en eer in de Japanse samenleving.

Het is belangrijk om de verandering in de militaire stijl tijdens de slag op te merken, die van invloed was op de fijnere weergave van de tachi Vroeger werden zwaarden gemaakt voor één-op-één duels, vandaar het subtiele vakmanschap van eerdere zwaarden.

Tijdens de Mongoolse invasies kregen Japanse soldaten echter te maken met sterk georganiseerde en tactische vijanden. Het voorheen lange zwaard moest worden vervangen door een fijner gebogen lemmet dat naadloos kon worden bediend door voetsoldaten, waardoor ze de flexibiliteit hadden van een relatief kort zwaard om vijanden op het slagveld uit te dagen.

De verbeterde versie van de tachi werd het kenmerkende wapen van Samurai-krijgers en kon alleen door hen worden gehanteerd in latere jaren. De prevalentie van het Katana-zwaard duurde slechts tot het einde van de Edo-periode, waarna Japan in een snelle fase van industrialisatie kwam [3].

De kunst van het zwaardvechten

De Katana was een cruciaal element in het leven van een Samurai. Met name de kunst van het zwaardvechten of martial arts was een voorname vaardigheid in het feodale Japan. Militaire dapperheid werd zeer vereerd door kameraden en het mat ook het niveau van respect en eer in de Japanse samenleving.

Rodrigja, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons

Kenjutsu, of de manieren van het Samuraizwaard, moesten door elke Samuraikrijger worden beheerst [4].

Omdat ze zich bezighielden met situaties op leven en dood, was vaardigheid in de manieren van het zwaard een integraal onderdeel van het leven van een krijger. De kunst van het Japanse zwaardvechten moest zowel fysiek als spiritueel geperfectioneerd worden.

Een jonge Samurai leerde de ingewikkelde manieren om een zwaard efficiënt te hanteren om te zegevieren op het slagveld. De Samuraiklasse werd getraind om als de bliksem te snijden en de vijand in een enkele slag te executeren.

Het proces van Katana maken

Katana's ontstonden na het inkorten van de lengte van een tachi Dit betekent dat het nog steeds een gebogen lemmet had met een enkele snijkant in vergelijking met de eerste, die langer was en dubbele snijkanten had.

Zie pagina voor auteur, Publiek domein, via Wikimedia Commons

Het fabricageproces hing meestal af van de stijl en de voorkeuren van de individuele krijger. Authentieke katana's werden gemaakt van een metaal dat bekend staat als tamahagane of "juwelenmetaal".

Hoe hebben meester-ambachtslieden de sterkte van een Katana zwaard getest? Het antwoord is heel eenvoudig. Tameshigiri, Aangezien er geen vrijwilligers waren om als aas te gebruiken, werden criminelen en dieren op brute wijze afgehakt of zelfs gedood om de buigzaamheid van het oude zwaard te testen.

Het maken vergde veel geduld en een ongelooflijke vaardigheid. Hieronder vind je een aantal van de stappen:

• Voorbereiding van ruwe ingrediënten, zoals houtskool en metalen, samen met het benodigde gereedschap, werd aangeschaft.
• In de eerste fase werd ruw staal gesmeed tot ingewikkelde blokken.
• Het hardere staalmetaal werd gebruikt voor de buitenste laag, terwijl het zachtere staalmetaal de kern vormde.
• De uiteindelijke vorm van het zwaard werd gevormd.
• Vervolgens werd de ruwe afwerking toegevoegd, zoals het rechtmaken en vlakken van het blad.
• Vervolgens werd klei toegevoegd om de hamon patroon, een visueel golfeffect langs de rand van een blad.
• Er werd ook warmte toegevoegd om dit patroon te creëren.
• De laatste hand werd aan het lemmet gelegd en het werd versierd met vleselijke groeven of gravures.

Realistisch gezien werd het bovenstaande proces voltooid in de loop van 3 maanden. Vanwege de flexibiliteit en precisie werd een enkele Katana geprijsd tot tienduizenden dollars. Het vakmanschap ging gepaard met superieure vaardigheid en nauwkeurigheid; daarom was de prijs te rechtvaardigen voor het werk en de toewijding van een ervaren zwaardvechter.

Conclusie

Het ingewikkelde vakmanschap van een Katana zwaard is ongeëvenaard door de talloze andere Japanse zwaarden in de collectie van een Samurai. Met de beweeglijkheid van een speer en de precisie van een pijl was dit zwaard een van de grootste wapens in de Japanse geschiedenis.

Met eer en trots geassocieerd met zijn waarde, is het een onderwerp van discussie geworden, zelfs voor de jeugd van vandaag. Zijn erfenis is gegraveerd in de geschiedenis, zelfs na eeuwen van zijn heropleving.