Symbolika mandali (9 najważniejszych znaczeń)

Symbolika mandali (9 najważniejszych znaczeń)
David Meyer

Mandala, luźno tłumaczona z sanskrytu jako okrąg, to symbol, który ma istotne znaczenie religijne i tradycyjne w wielu kulturach i religiach na całym świecie.Mandala jest geometryczna konfiguracja symboli .

Uważa się, że najwcześniejsze znane pojawienie się mandali miało miejsce w IV wieku w regionach Azji Wschodniej, w szczególności w Indiach, Tybecie, Japonii i Chinach. Symbolika mandali jest również obecna w wielu współczesnych i starożytnych religiach i kulturach.

Spis treści

Zobacz też: Kwiaty symbolizujące braterstwo

    Symbolika mandali

    Mandala w religiach Wschodu, takich jak buddyzm i hinduizm, reprezentuje mapę ich bóstw, rajów i świątyń. Mandale są narzędziami duchowego przewodnictwa i medytacji. Symbolikę mandali możemy również znaleźć w sztuce, architekturze i nauce.

    Początki mandali

    Uważa się, że mandale reprezentują różne aspekty wszechświata. Ogólnie rzecz biorąc, mandala reprezentuje duchową podróż, zaczynając od zewnątrz, poprzez warstwy, aż do wewnętrznego rdzenia. Wnętrze mandali może mieć różne kształty i formy, takie jak kwiat, drzewo lub klejnot. Podstawą każdej mandali jest jej środek, którym jest kropka.

    Początki mandali sięgają IV wieku w Indiach, najpierw wykonane przez buddyjskich mnichów, od których ich użycie rozprzestrzeniło się na cały kraj, a później na sąsiednie kraje. Dokonali tego podróżując Jedwabnym Szlakiem, który jest głównym szlakiem handlowym przez Azję.

    Dziś mandale są nadal używane w religiach Wschodu, ale są również obecne w kulturach zachodnich. Mandale są głównie używane do reprezentowania indywidualnego duchowości w krajach zachodnich. Często można zobaczyć mandale wokół ludzi, którzy praktykują jogę.

    W różnych kulturach istnieją trzy rodzaje mandali: nauczające, lecznicze i piaskowe.

    Nauczanie mandali

    Każdy kształt, linia i kolor w mandali dydaktycznej symbolizuje inną koncepcję z systemu filozoficznego lub religijnego. Opierając się na koncepcjach projektowych i konstrukcyjnych, uczniowie tworzą swoje mandale, aby przedstawić wszystko, czego się nauczyli. Twórcy mandali dydaktycznych używają ich jako żywych map mentalnych.

    Uzdrawiające mandale

    Uzdrawiające mandale są przeznaczone do medytacji i są bardziej intuicyjne niż mandale dydaktyczne. Mają na celu przekazywanie wiedzy, promowanie emocji spokoju oraz kierowanie skupieniem i koncentracją.

    Mandale z piasku

    Piaskowe mandale od dawna są powszechną praktyką pobożności wśród buddyjskich mnichów. Liczne symbole utworzone z kolorowego piasku, które oznaczają przemijalność ludzkiego życia, są wykorzystywane w tych skomplikowanych wzorach. Piaskowe mandale są również obecne w kulturach Navajo jako element kulturowy i religijny.

    Symbole w mandalach

    Wewnątrz mandali można rozpoznać typowe symbole, takie jak koło, kwiat, drzewo, trójkąt itp. Centrum mandali jest zawsze kropka uważana za wolną od wymiarów. Kropka jest początkiem duchowej podróży i oddania się boskości.

    Linie i geometryczne kształty otaczające kropkę symbolizują wszechświat. Najpopularniejsze symbole mandali to

    • Bell: Dzwony oznaczają mentalne otwarcie i oczyszczenie niezbędne do uzyskania wglądu i jasności.
    • Trójkąt: Trójkąty oznaczają ruch i energię, gdy są skierowane w górę, oraz kreatywność i poszukiwanie wiedzy, gdy są skierowane w dół.
    • Kwiat lotosu: Symetria kwiatu lotosu, czczonego w buddyzmie emblematu, reprezentuje harmonię. Człowiek poszukujący duchowego przebudzenia i oświecenia jest podobny do tego, jak lotos wspina się z wody do światła.
    • Słońce: Słońce jest częstym punktem wyjścia dla współczesnych wzorów mandali. Słońca często reprezentują wszechświat i niosą ze sobą znaczenia związane z życiem i energią, ponieważ słońce podtrzymuje życie na Ziemi.
    • Zwierzęta: Zwierzęta są również często przedstawiane w mandalach. Znaczenie mandali zwierzęcych zależy od cech przedstawionego zwierzęcia. Zwierzęta są popularne w nowoczesnych mandalach, ponieważ są świeckimi symbolami niezwiązanymi z religią lub kulturą.

    Mandale w różnych religiach i kulturach

    Hinduizm

    Obraz przedstawiający mandalę Wisznu.

    Jayateja (, zm. n.e.), domena publiczna, za pośrednictwem Wikimedia Commons

    W hinduizmie można znaleźć podstawową mandalę zwaną jantrą. Jantra ma postać kwadratu z czterema bramami w środku, z których jest okrąg z punktem środkowym (Bindu). Jantry mogą być dwu- lub trójwymiarowymi kompozycjami geometrycznymi używanymi w sadhanach, pudży lub rytuałach medytacyjnych.

    W praktyce hinduistycznej jantry są objawionymi symbolami kosmicznych prawd i instruktażowymi wykresami duchowego aspektu ludzkiego doświadczenia.

    Aztecki kamień słoneczny

    Według starożytnej religii Azteków, Kamień Słońca Azteków jest uważany za reprezentację wszechświata. Interesujące w Kamieniu Słońca jest jego niesamowite podobieństwo do tradycyjnych mandali.

    Przeznaczenie Kamienia Słońca jest przedmiotem wielu dyskusji. Niektórzy uważają na przykład, że kamień służył starożytnym Aztekom jako kalendarz. Inni uważają, że miał on istotne znaczenie religijne. Współcześni archeolodzy uważają, że Kamień Słońca był najprawdopodobniej używany jako ceremonialny basen lub rytualny ołtarz do składania ofiar gladiatorom.

    Zobacz też: Symbolika cieni (10 najważniejszych znaczeń)

    Chrystus i jedność

    Wzory przypominające mandale można również znaleźć w sztuce i architekturze chrześcijańskiej. Jednym z przykładów są chodniki Cosmati w Opactwie Westminsterskim, które geometrycznie przypominają tradycyjne mandale.

    Innym przykładem jest Sigillum Dei (Pieczęć Boga), geometryczny symbol stworzony przez chrześcijańskiego alchemika, matematyka i astrologa Johna Dee. Pieczęć Boga zawiera w uniwersalnym porządku geometrycznym imiona archaniołów, wywodzące się z wcześniejszych form klucza Salomona.

    Buddyzm

    Obraz mandali - Krąg ognia

    Rubin Museum of Art / Domena publiczna

    W buddyzmie mandale są używane jako wsparcie dla medytacji. Osoba medytująca kontempluje mandalę, aż zinternalizuje każdy jej szczegół i może mieć żywy i wyraźny obraz w swoim umyśle. Każda mandala ma swoją powiązaną liturgię, teksty znane jako tantry.

    Tantry są instrukcjami dla praktykujących, jak rysować, budować i wizualizować mandalę. Wskazują również mantry, które praktykujący powinien recytować podczas rytuału.

    Piaskowe mandale są również ważne w buddyzmie, wykonane z piasku i rytualnie niszczone. Piaskowe mandale pochodzą z VIII wieku w Indiach, a każda z nich jest poświęcona konkretnemu bóstwu.

    Mandale z piasku są tworzone przez mnichów szkolonych w klasztorze przez trzy do pięciu lat. Zniszczenie mandali ma symbolizować nietrwałość. Nietrwałość to przekonanie, że śmierć nie jest końcem naszej podróży.

    Proces tworzenia mandali

    Tworzenie mandali wiąże się z precyzyjną procedurą, która rozpoczyna się od rytuału, podczas którego wszyscy mnisi poświęcają miejsce, w którym ma powstać dzieło oraz wzywają dobro i uzdrowienie za pomocą muzyki, śpiewu i medytacji.

    Następnie przez 10 dni mnisi przesypują cząsteczki kolorowego piasku za pomocą metalowych lejków zwanych "czak-purs". W trakcie tego procesu środowisko i ludzie tworzący dzieło są oczyszczani i uzdrawiani. Mandala jest dekonstruowana natychmiast po jej ukończeniu, co oznacza przemijalność świata. Błogosławieństwa są następnie rozdawane wszystkim za pomocą rozpadającego się piasku.

    Malowanie mandali wymaga jednak bardzo zorganizowanego procesu:

    Przygotowanie powierzchni

    Tkanina jest najpierw naciągana na drewnianą ramę przez artystów, którzy następnie powiększają ją żelatyną. Na koniec polerują warstwę gesso, aby zapewnić nieskazitelną i gładką powierzchnię.

    Wybór projektu

    Temat mandali jest często wybierany przez osobę zamawiającą mandalę. Malarz może przedstawić schemat, który pomoże mu zwizualizować mandalę.

    Jednak kompozycje są zwykle z góry określone przez tradycję artystyczną i symbolikę buddyjską. Używając kredki węglowej, malarze opracowują wstępny projekt mandali. Szkice czarnym tuszem wspierają ostateczny rysunek.

    Pierwsze warstwy farby

    Podczas tworzenia mandali malarze stosują dwa różne rodzaje farb. Są to pigmenty mineralne i barwniki organiczne. Do nich dołączona jest drewniana rączka i delikatna sierść zwierzęca, z której wykonane są pędzle. Przed dodaniem pigmentów mineralnych do farby, artyści łączą je ze spoiwem, takim jak klej do skóry.

    Konturowanie i cieniowanie

    Cieniowanie odgrywa istotną rolę w malarstwie i zwraca uwagę na wiele elementów, które sprawiają, że sztuka mandali jest tak piękna. Zastosowanie organicznych barwników przez malarzy do cieniowania i obrysowywania kształtów wewnątrz okrągłego obwodu dodaje dziełu złożoności i poziomu szczegółowości.

    Odkurzanie

    Większość malarzy kończy swoją pracę, zeskrobując powierzchnię ostrzem noża po zakończeniu malowania. W ten sposób uzyskuje się płótno o równej fakturze.

    Następnie gotowe dzieło jest ostatecznie odkurzane szmatką i szybko przecierane maleńką kulką ciasta wykonaną z ziarna i mąki. Ciasto z mąki zbożowej nadaje obrazowi matową teksturę i wyłapuje resztki pyłu z farby.

    Interpretacje psychologiczne

    Wprowadzenie mandali do zachodniej psychologii przypisuje się psychologowi Carlowi Jungowi, który w swoich badaniach nad nieświadomym umysłem poprzez sztukę zauważył wspólny wygląd koła w różnych religiach i kulturach.

    Zgodnie z hipotezą Junga, rysunki kół odzwierciedlają wewnętrzny stan umysłu w momencie tworzenia. Według Junga, chęć tworzenia mandali pojawia się w chwilach intensywnego rozwoju osobistego.

    Wnioski

    Symbolika mandali pojawia się powszechnie w wielu religiach i kulturach, zarówno współczesnych, jak i starożytnych. Mandale są często używane do reprezentowania wszechświata jako całości oraz do osobistych podróży duchowych.

    Mandale mają istotne znaczenie religijne w praktykach buddyjskich i hinduskich, ale są również szeroko rozpowszechnione w kulturach zachodnich, głównie wśród osób praktykujących jogę i sztukę.




    David Meyer
    David Meyer
    Jeremy Cruz, zapalony historyk i pedagog, jest kreatywnym umysłem stojącym za urzekającym blogiem dla miłośników historii, nauczycieli i ich uczniów. Z głęboko zakorzenioną miłością do przeszłości i niezachwianym zaangażowaniem w szerzenie wiedzy historycznej, Jeremy stał się zaufanym źródłem informacji i inspiracji.Podróż Jeremy'ego do świata historii rozpoczęła się w dzieciństwie, kiedy z zapałem pochłaniał każdą książkę historyczną, jaka wpadła mu w ręce. Zafascynowany historiami starożytnych cywilizacji, przełomowymi momentami w czasie i jednostkami, które ukształtowały nasz świat, od najmłodszych lat wiedział, że chce dzielić się tą pasją z innymi.Po ukończeniu formalnej edukacji historycznej Jeremy rozpoczął karierę nauczyciela, która trwała ponad dekadę. Jego zaangażowanie w krzewienie miłości do historii wśród uczniów było niezachwiane i nieustannie poszukiwał innowacyjnych sposobów angażowania i zniewalania młodych umysłów. Dostrzegając potencjał technologii jako potężnego narzędzia edukacyjnego, zwrócił swoją uwagę na sferę cyfrową, tworząc swój wpływowy blog historyczny.Blog Jeremy'ego jest świadectwem jego zaangażowania w udostępnianie i wciąganie historii dla wszystkich. Dzięki elokwentnemu pisarstwu, skrupulatnym badaniom i barwnej narracji tchnął życie w wydarzenia z przeszłości, pozwalając czytelnikom poczuć się tak, jakby byli świadkami historii rozgrywającej się wcześniej.ich oczy. Niezależnie od tego, czy jest to rzadko znana anegdota, dogłębna analiza ważnego wydarzenia historycznego, czy badanie życia wpływowych postaci, jego urzekające narracje zdobyły oddanych fanów.Poza swoim blogiem Jeremy jest również aktywnie zaangażowany w różne działania na rzecz ochrony zabytków, ściśle współpracując z muzeami i lokalnymi stowarzyszeniami historycznymi, aby zapewnić ochronę historii naszej przeszłości dla przyszłych pokoleń. Znany ze swoich dynamicznych wystąpień i warsztatów dla innych nauczycieli, nieustannie stara się inspirować innych do zagłębiania się w bogatą historię.Blog Jeremy'ego Cruza jest świadectwem jego niezachwianego zaangażowania w udostępnianie, wciąganie i adekwatność historii w dzisiejszym pędzącym świecie. Dzięki swojej niesamowitej zdolności przenoszenia czytelników w samo serce momentów historycznych, nadal rozbudza miłość do przeszłości zarówno wśród entuzjastów historii, nauczycieli, jak i ich gorliwych uczniów.