ڇا رومن وٽ فولاد ھو؟

جڏهن ته فولاد هڪ جديد مواد وانگر لڳي سگهي ٿو، اهو 2100-1950 ق. 2009 ۾، آثار قديمه جي ماهرن کي ترڪي جي آثار قديمه واري ماڳ مان هڪ ڌاتوءَ جو نمونو مليو.

هيءَ ڌاتوءَ جو نمونو فولاد جو ٺهيل هو، ۽ اهو مڃيو وڃي ٿو ته اهو گهٽ ۾ گهٽ 4,000 سال پراڻو آهي [1]، جنهن ڪري اهو سڀ کان پراڻو ڄاتل سڃاتل سامان آهي. دنيا ۾ فولاد. تاريخ اسان کي ٻڌائي ٿي ته ڪيترين ئي قديم تهذيبن فولاد ٺاهڻ جو رستو ڳوليو، جنهن ۾ رومن سلطنت به شامل آهي.

رومن سلطنت بنيادي طور تي لوهه جي دور جي ڪيترن ئي عام برادرين جو هڪ سٺو نيٽ ورڪ مجموعو هو. جيتوڻيڪ اهي فولاد ۽ ٻين مصرعن جي ڀيٽ ۾ گهڻو ڪري لوهه جو استعمال ڪندا هئا، پر اهي ڄاڻندا هئا ته فولاد ڪيئن ٺاهيو وڃي.

رومن ڪهڙن ڌاتن/ مصرعن کي استعمال ڪيو

اهي ڌاتو جا نمونا جيڪي آهن. قديم رومن آثار قديمه جي ماڳن مان مليا آهن يا ته هٿيار، روزمره جا اوزار، يا زيورن جون شيون. انهن مان گهڻيون شيون نرم ڌاتن جون ٺهيل هونديون آهن، جهڙوڪ ليڊ، سون، ٽامي، يا برونز.

رومن ميٽالرجيءَ جي اوچائي موجب، اهي جيڪي ڌات استعمال ڪندا هئا انهن ۾ ٽامي، سونا، ليڊ، اينٽيموني، ارسنڪ، پارو شامل هئا. ، لوهه، زنڪ، ۽ چاندي.

هن اوزار ۽ هٿيار ٺاهڻ لاءِ به ڪيترائي مصرع استعمال ڪيا، جهڙوڪ فولاد ۽ برونز جو مواد (ٽين ۽ ٽامي جو ميلاپ).

نانوسانچز، پبلڪ ڊومين، وڪيميڊيا ڪامنز ذريعي

انهن ڪهڙي قسم جو فولاد استعمال ڪيو؟

اسٽيل هڪ آهيلوهه-ڪاربن مصر، ٻنهي عناصرن کان وڌيڪ طاقت ۽ سختي سان، جيڪي ان کي ٺاهيندا آهن. ان کان اڳ جو اسان اسٽيل رومن جي استعمال جي قسم تي بحث ڪريون، مختلف فولاد جي قسمن کي سمجهڻ ضروري آهي.

• هاء ڪاربن اسٽيل : 0.5 کان 1.6 سيڪڙو ڪاربن تي مشتمل آهي
• ميڊيم ڪاربن اسٽيل : 0.25 کان 0.5 سيڪڙو ڪاربان
• گهٽ ڪاربن اسٽيل : 0.06 کان 0.25 سيڪڙو ڪاربان (جنهن کي هلڪو اسٽيل به سڏيو ويندو آهي)

جيڪڏهن لوهه ڪاربن مصر ۾ ڪاربان جو مقدار 2 سيڪڙو کان وڌيڪ هجي ته ان کي گرين ڪاسٽ آئرن سڏيو ويندو، نه ته فولاد. في سيڪڙو ڪاربان [2]. تنهن هوندي به، رومن اسٽيل ۾ ڪاربان مواد جي مقدار غير منظم طور تي مختلف آهي، ان جي خاصيتن کي تبديل ڪندي.

قديم رومن اسٽيل ڪيئن ٺاهيو ويو؟

اسٽيل ٺاهڻ جي عمل لاءِ هڪ فرنس جي ضرورت آهي جيڪا لوهه کي ڳرڻ لاءِ تمام گهڻي گرمي پد تي پهچي سگهي. پوءِ لوهه کي تيزيءَ سان ٿڌو ڪيو وڃي ٿو [3]، جيڪو ڪاربان کي ڦاسائي ٿو. نتيجي طور، نرم لوهه سخت ٿي وڃي ٿو ۽ ٽٽل فولاد ۾ تبديل ٿي وڃي ٿو.

قديم رومن وٽ لوهه کي ڳرڻ لاءِ بلومري [4] (هڪ قسم جو ڀٽي) هوندو هو، ۽ اهي ڪاربن جي ذريعن طور چارڪو استعمال ڪندا هئا. هن طريقي سان ٺهيل فولاد کي نورڪ اسٽيل پڻ سڏيو ويندو هو، جنهن جو نالو Noricum علائقي (جديد دور جي سلووينيا ۽ آسٽريا) جي نالي سان رکيو ويو آهي، جتي رومن جون مائنون واقع هيون.

رومنن فولاد ٺاهڻ جي مقصدن لاءِ نوريڪم مان لوهه جي معدنيات جي کوٽائي ڪئي. . کان کني هڪ خطرناڪ ۽ هوان زماني ۾ اڻ وڻندڙ ​​ڪم هو ۽ اهو ڪم رڳو ڏوهي ۽ غلام ڪندا هئا.

خانن مان لوهه گڏ ڪرڻ کان پوءِ رومي ان کي لوهه جي ڌاتوءَ مان نجاست ڪڍڻ لاءِ سمٿن ڏانهن موڪليندا هئا. ان کان پوءِ ڪڍيل لوهه کي بلومريز ڏانهن موڪليو ويو ته جيئن ڳري ڪوئلي جي مدد سان فولاد ۾ تبديل ٿي وڃي.

جڏهن ته رومن جيڪو عمل استعمال ڪيو انهن کي فولاد ٺاهڻ جي اجازت ڏني وئي، اهو ان دور جي بهترين معيار جو نه هو. ادبي ثبوت ڏيکاري ٿو ته رومن دور جي بهترين معيار جو فولاد سيرڪ اسٽيل جي نالي سان مشهور هو [5]، جيڪو هندستان ۾ پيدا ٿيو هو.

اها ڳالهه نوٽ ڪرڻ ضروري آهي ته رومن اسٽيل ۽ ٻيون شيون ٺاهڻ لاءِ گهربل ڪيترائي خام مال پڻ درآمد ڪيا. دنيا جي ٻين علائقن مان metals. سون ۽ چاندي اسپين ۽ يونان مان، ٽين برطانيه مان، ۽ ٽامي اٽلي، اسپين ۽ قبرص مان آيا.

انهن مواد کي پوءِ گندو ڪيو ويو ۽ ٻين مادي سان ملائي فولاد ۽ ٻيون ڌاتون ٺاهيون ويون. اهي ماهر ڌاتو ڪم ڪندڙ هئا ۽ اهي مواد مختلف قسم جا هٿيار، اوزار ۽ ٻيون شيون ٺاهڻ لاءِ استعمال ڪندا هئا.

ڇا رومن هٿيار ٺاهڻ لاءِ فولاد استعمال ڪندا هئا؟

رومن روزمره جي ڌاتوءَ جون ڪيتريون ئي شيون ۽ زيور ته ٺاهيندا هئا، پر ان مقصد لاءِ نرم ڌاتو ۽ مصرع استعمال ڪندا هئا. اهي فولاد خاص طور تي هٿيارن لاءِ ٺاهيندا هئا، جهڙوڪ تلوارون، ڀولڙا، ڀاڻ ۽ خنجر.

Rama فرض ڪيو (ڪاپي رائيٽ جي دعويٰ جي بنياد تي)، CC BY-SA 3.0، Wikimedia Commons جي ذريعي

سڀ کان وڌيڪ عام قسم جي تلوار جيڪا اهيفولاد مان ٺھيل ٺھيل کي Gladius سڏيو ويندو آھي [6]. اها هڪ ٻه طرفي ننڍڙي تلوار هوندي هئي جنهن ۾ ڪيترائي حصا هوندا هئا، جن ۾ هينڊ گارڊ، هينڊ گرپ، پومل، ريوٽ نوب ۽ هيلٽ شامل هئا.

ان جي تعمير تمام پيچيده هئي، ۽ رومن ان کي ٺاهڻ ۾ لوهه ۽ فولاد ٻنهي جو استعمال ڪيو. لچڪدار ۽ مضبوط.

جيتوڻيڪ اهي فولادي تلوارون ٺاهڻ ۾ سٺا هئا، پر اهي اهي نه هئا جن انهن کي ايجاد ڪيو. تاريخي ثبوتن جي مطابق [7]، پنجين صدي ق.

قديم رومن فن تعمير، تعمير، سياسي سڌارن، سماجي ادارن، قانونن ۽ فلسفي لاءِ مشهور آهن. اهي شاندار دھاتي دستڪاري ٺاهڻ لاءِ مشهور نه آهن، جنهن جو مطلب آهي ته رومن ٺاهيل نورڪ اسٽيل غير معمولي اعليٰ معيار جو نه هو.

جيتوڻيڪ اهو انهن کي مضبوط ۽ ڊگھي تلوارون ٺاهڻ جي اجازت ڏئي ٿو، اهو هو سيرڪ فولاد جيتري سٺي نه هئي، جيڪا هندستانين ان وقت ٺاهي هئي.

رومن مهذب دھات ساز هئا، پر اهي نه ڄاڻندا هئا ته اعلي معيار جي فولاد ٺاهڻ جو بهترين طريقو آهي. انهن جو بنيادي مقصد فولاد ۽ لوهه جي پيداوار وڌائڻ بجاءِ ان جي معيار کي بهتر بنائڻ هو.

انهن لوهه ٺاهڻ جي عمل ۾ ڪا جدت نه ڪئي. ان جي بدران، اهي ان کي پکڙيل آهن ته لوهه جي پيداوار کي وڌائڻ لاء [8]. اُهي خالص لوهه جي بدران لوهه ٺاهيندا هئا، جنهن ۾ ٿوري مقدار ۾ گندگي (غلطي) ڇڏي ويندي هئي.جيئن ته خالص لوهه اڪثر اوزارن لاءِ تمام نرم هوندو آهي.

Final Words

رومنن لاءِ فولاد هڪ اهم مواد هو، ۽ اهي ان کي مختلف قسم جا هٿيار ۽ اوزار ٺاهڻ لاءِ استعمال ڪندا هئا. هنن اهو سکيو ته لوهه کي ڪاربن سان گرم ڪري اسٽيل ڪيئن ٺاهيو وڃي ته جيئن لوهه کان وڌيڪ مضبوط ۽ سخت مواد پيدا ٿئي.

هنن فولاد کي مختلف مفيد شڪلين ۾ جڙڻ ۽ شڪل ڏيڻ جون ٽيڪنڪون پڻ تيار ڪيون. بهرحال، اسٽيل جيڪو ٺاهيو ويو هو بهترين معيار جو نه هو. اهو ئي سبب آهي جو سيرڪ اسٽيل انڊين تيار ڪيو ويو مغربي دنيا ڏانهن.