سامورایی ها از چه سلاح هایی استفاده کردند؟

در بیشتر تاریخ ژاپن، این کشور توسط جنگ‌های قبیله‌ای که برای قدرت و قدرت نظامی رقابت می‌کردند، ویران شد. در نتیجه، دسته ای از رزمندگان که خدمت سربازی را انجام می دادند، ظهور کردند تا نیاز به افراد حرفه ای آموزش دیده را اثبات کنند.

به این رزمندگان نخبه شمشیرهای تیز داده شد تا از ملت در برابر مهاجمان محافظت کنند. بسیاری از مردم در مورد سلاح های استفاده شده توسط جنگجویان سامورایی در میدان جنگ ژاپن کنجکاو هستند.

اسلحه های اصلی سامورایی مورد استفاده عبارتند از: شمشیر کاتانا، شمشیر واکیزاشی، چاقوی تانتو، کمان بلند یومی و سلاح تیرک ناگیناتا.

در این مقاله به بحث خواهیم پرداخت. سلاح های اصلی که توسط آنها برای فرود ضربه های با درایت به دشمنان استفاده می شود.

افتخار سلاح

فلیس بیتو، دامنه عمومی، از طریق ویکی‌مدیا کامانز

قبل از ما وارد جزئیات پیچیده سلاح های سامورایی شوید، ابتدا باید میزان افتخار و غرور مرتبط با عنوان را درک کنیم. جنگجویان سامورایی افتخار خود را با سلاح ها و تجهیزات خود به نمایش گذاشتند.

در دوره قرون وسطی، آنها به دلیل مهارت نظامی و مهارت های باورنکردنی خود، بخش اساسی ارتش ژاپن بودند. مفهوم Bushido-The Way Of The Warrior بر اصول شرافت و آزادی از مرگ تأکید داشت. [1] از آنجایی که سامورایی ها روح بوشیدو را تسخیر کردند، آنها همیشه بدون ترس می جنگیدندو شکست را در برابر مرگ پذیرفت.

این به جنگجویان سامورایی این امکان را می داد که هرکسی را که به آنها بی احترامی می کرد، نابود کنند. قدرت بی رحم و بی امان آنها میراث آنها را در تاریخ ژاپن مستحکم کرد.

آنها از چه تیغه هایی استفاده کردند؟

جنگجویان سامورایی به خاطر تسلیحات منحصر به فرد خود شناخته شده بودند. در ژاپن قرون وسطی، فقط به بهترین مردان عنوان سامورایی اعطا می شد.

آنها به تعدادی سلاح، عمدتاً شمشیر، مجهز بودند که نشان دهنده سلاح های مورد استفاده طبقه نخبه از مردان جنگجو در دوره قرون وسطی و زره های منحصر به فرد سامورایی بود.

کاتانا

به عنوان یکی از تیغه های معروف ژاپن، شمشیر کاتانا یکی از سلاح های مجموعه سامورایی ها بود.

این یک شمشیر باریک و خمیده با یک لبه تیز بود. کاتانا با اندازه‌گیری دو یا سه فوت طول دارد و به جای یک دست برای گرفتن آسان، دو دست را در خود جای می‌دهد.

Kakidai، CC BY-SA 4.0، از طریق Wikimedia Commons

به‌عنوان سلاح امضاکننده سامورایی، معمولاً روی ران چپ با لبه کاملاً رو به پایین پوشیده می‌شد.

تیغه را استادکاران با ترکیب انواع فولاد و حرارت دادن و تا زدن مکرر آن برای تولید تیغه های چابک و تیز ساخته اند. در قرون وسطی، کاتانا به عنوان نمادی از افتخار و موفقیت در نظر گرفته می شد. [2]

اعتقاد بر این بود که فقط اعضای طبقه سامورایی می توانند شمشیر معتبر را به کار ببرند. وقتی افرادی از طبقات پایین تردر حالی که تیغه مورد اعتماد را در دست داشتند، پیدا شدند و بلافاصله به قتل رسیدند.

اغلب با یک شمشیر همراه کوچکتر به نام واکیزاشی جفت می شد.

Wakiza s hi

شمشیری کوتاهتر از کاتانای معروف، تیغه Wakizashi توسط جنگجویان سامورایی در فضاهای بسته و مناطق با سقف کم استفاده می شد. از آنجایی که کاتانا در این فضاها کاملاً کاربردی نبود، شمشیر واکیزاشی جایگزینی بدون درز برای همتای خود بود.

منبع: کریس 73 / ویکی‌مدیا کامانز

همچنین برای جنگجویان ژاپنی حمل دو یا سه اسلحه تیغه‌ای در آن واحد یک امر عادی بود. جنگجویان سامورایی اغلب با پوشیدن کاتانا و واکیزاشی به عنوان یک دایشو (جفت) دیده می شدند. دومی به عنوان شمشیر کمکی برای انجام خودکشی تشریفاتی سپپوکو استفاده شد. طول آن حدود یک تا دو فوت است و منحنی است تا با قامت کاتانا مطابقت داشته باشد.

Wakizashi معمولاً با یک Tsuba مربع شکل که با مضامین کلاسیک، نمادها و نقوش سنتی در هم تنیده شده بود نصب می شد. طبق سنت ژاپنی، سامورایی اجازه داشت واکیزاشی خود را هنگامی که وارد خانه می شد، نگه دارد، اما مجبور بود از کاتانای خود جدا شود. [3]

تانتو

یک جنگجوی سامورایی به دلیل شمشیرها و تیغه‌های تیزی که در اختیار داشت، به طور گسترده از تانتو استفاده نکرد. با این حال، در نفوذ بی امان به زره های ژاپنی موثر بود.

دادروت، عمومیدامنه، از طریق Wikimedia Commons

A Tanto یک چاقوی تیغه مستقیم تک یا دو لبه است که اساساً برای بریدن یکپارچه از میان سلاح ها طراحی شده است. از آنجایی که خنجر کوتاه اما تیز است، معمولاً برای پایان دادن به مبارزه با ضربه مهلک استفاده می شد.

هدف تانتو عمدتاً تشریفاتی و تزئینی بود. درست مانند Wakizashi، بسیاری از جنگجویان از آن برای پایان دادن به زندگی خود پس از شکست در میدان نبرد استفاده کردند.

سامورایی ها از چه سلاح های دیگری استفاده کردند؟

جنگ سامورایی های اولیه شامل کمان و نیزه بود که معمولاً پیاده یا سواره می جنگیدند. این سربازان پیاده از کمان های بلندی به نام یومی و از سلاح های تیغه بلند به نام ناگیناتا استفاده می کردند.

یومی

در دوره فئودالی ژاپن، یومی یک کمان بلند ژاپنی نامتقارن بود که کمانداران ماهر از آن استفاده می کردند. این به طور سنتی از بامبو، چرم و چوب چند لایه ساخته می‌شد و از ارتفاع کماندار بیشتر از 2 متر بود.

inazakira، CC BY-SA 2.0، از طریق Wikimedia Commons

برای جنگجویان سامورایی، ژاپنی ها کمان توسط جعبه های کوچولو برای بازیابی راحت تر نگه داشته می شد. یومی تاریخچه ای طولانی دارد و به دوران یایویی برمی گردد، زمانی که جنگجوی سامورایی یک سرباز سوار بود که کمان بلند را سوار بر اسب حمل می کرد.

بعدها، در دوره سنگوکو، هکی دانجو ماتسوگو کمان طولانی یومی را با یک کمان جدید و جدید تغییر داد.رویکرد دقیق [4] در آن زمان‌ها، سامورایی‌ها معمولاً با آن برای مسابقات و چالش‌ها تمرین می‌کردند.

Naginata

در نهایت، ناگیناتا یک سلاح تیرک تیغه‌ای بلند بود که توسط جنگجویان ژاپنی استفاده می‌شد. از اشراف بالا در میان گروهی از راهبان جنگجو معروف به سهی بیشترین محبوبیت را داشت.

SLIMHANNYA، CC BY-SA 4.0، از طریق Wikimedia Commons

این سلاح حداقل هشت فوت طول و سنگین‌تر و کندتر از شمشیر ژاپنی داشت. ناگیناتا در درجه اول به دلیل پایین آوردن یکپارچه سربازان سواره متمایز بود.

نتیجه

از این رو، به جنگجویان سامورایی سلاح های زیادی داده شد تا مهارت های عالی خود را در میدان نبرد نظامی به نمایش بگذارند. آنها به عنوان یکی از برجسته ترین طبقات سلسله مراتبی، توانستند بر بسیاری از مناطق قدرت و کنترل داشته باشند.

افتخار و قدرتی که به سلاح سامورایی نسبت داده می شود، چیزی است که آنها را قدرتمند و شکست ناپذیر می کند.