Czy Juliusz Cezar był cesarzem?

Istnieje tylko kilka okresów w historii, które miały większy wpływ na historię ludzkości niż starożytny Rzym. Od współczesnego alfabetu i systemu politycznego po kalendarz i architekturę, wszędzie można znaleźć pozostałości starożytnego Rzymu.

Mówiąc o historii Rzymu, nie sposób pominąć jednego z najpopularniejszych imion - Gajusza Juliusza Cezara. Ludzie, którzy nie wiedzą zbyt wiele o starożytnym Rzymie, mogą myśleć, że był on cesarzem.

Nie jest to jednak prawda, ponieważ Cezar nigdy nie posiadał tytułu cesarza rzymskiego Porozmawiajmy o tym, kim właściwie był i co sprawiło, że był tak popularny i potężny.

Spis treści

Kim był Juliusz Cezar?

Jak wspomniano, Juliusz Cezar nie był cesarzem, ponieważ nigdy nie został oficjalnie ogłoszony cesarzem. Był rzymskim generałem i mężem stanu, który odegrał kluczową rolę pod koniec republiki rzymskiej i powstania imperium rzymskiego.

Clara Grosch, domena publiczna, za pośrednictwem Wikimedia Commons

Urodzony w patrycjuszowskiej rodzinie w Rzymie w 100 r. p.n.e. Cezar był popularnym i odnoszącym sukcesy przywódcą wojskowym, który podbił dla Rzymu wiele terytoriów, w tym Galię i część Brytanii.

Był również utalentowanym politykiem i oratorem, który wykorzystywał swoje umiejętności publicznego przemawiania, aby zdobyć poparcie ludu rzymskiego.

Sukcesy militarne Cezara i jego popularność wśród ludu rzymskiego sprawiły, że stał się on potężną postacią w polityce. Wprowadził wiele fundamentalnych reform, które położyły podwaliny pod przyszłe Imperium Rzymskie.

Zwiększył rozmiar rzymskiego senatu, aby reprezentował więcej cywilów, stworzył kalendarz juliański / rzymski (którego nadal używamy), dokonał redystrybucji bogactwa, aby wzmocnić pozycję biednych, i zaoferował obywatelstwo rzymskie każdemu, kto żył pod jego rządami.

W 44 r. p.n.e. ogłosił się dożywotnim dyktatorem [1], co dało mu pełną kontrolę nad państwem rzymskim. Działanie to wzburzyło jednak członków rzymskiego senatu, którzy obawiali się, że aspiruje on do roli króla.

Jak stał się tak potężny?

Kiedy Juliusz Cezar miał 16 lat, jego ojciec zmarł, a on stał się głową rodziny w tak młodym wieku. W tym czasie Rzymianie przechodzili przez chaotyczny okres, ponieważ dyktator Sulla obalił Republikę.

Aby uciec od chaosu, wstąpił do armii rzymskiej, gdzie rozpoczął karierę polityczną. W 59 r. p.n.e. [2] ubiegał się o stanowisko konsula, co pozwoliło mu zyskać rozgłos.

Chociaż wyścig polityczny w tym czasie był brudny i niebezpieczny z powodu korupcji i przekupstwa, Cezarowi udało się wygrać. Jednym z powodów, dla których wygrał wybory, było wsparcie Marka Licyniusza Krassusa [3], jednego z najbardziej wpływowych politycznie i najbogatszych ludzi w Rzymie.

Utworzenie pierwszego triumwiratu

Zaraz po wygraniu wyborów Cezar połączył siły z Pompejuszem, znanym również jako Gnejusz Pompejusz Magnus [4]. Oprócz bycia sławnym generałem, Pompejusz był również popularnym i wpływowym politycznie człowiekiem.

Ci trzej ludzie zawarli nieformalny sojusz zwany Pierwszym Triumwiratem [5], co pozwoliło im kontrolować sprawy publiczne. Aby jeszcze bardziej wzmocnić ten sojusz, Pompejusz poślubił córkę Cezara, Julię.

Pozwoliło to Juliuszowi Cezarowi stworzyć najsilniejszy blok polityczny, który kontrolował Rzym jako dyktator, chociaż wygrał wybory na konsula tylko na jeden rok. Po zakończeniu tego roku otrzymał zarząd nad dużym terytorium, w tym Galią Transalpejską, Ilirią i Galią Cisalpińską, dzięki swojemu sojuszowi politycznemu.

Należy zauważyć, że kadencja gubernatora w tamtym czasie trwała tylko jeden rok, jednak została przedłużona dla Caesara i ustalona na pięć lat.

Przeniósł się do Galii Transalpejskiej i wypowiedział wojnę plemionom germańskim, aby zwiększyć swoją władzę i bogactwo. Chociaż plemiona te były prawie równe pod względem siły w porównaniu z armią, którą przyprowadził Cezar, były podzielone i nie mogły pokonać Rzymian.

Mary Harrsch, CC BY-SA 4.0, za pośrednictwem Wikimedia Commons

Odnowienie Triumwiratu

Później, w 56 r. p.n.e., Cezar i pozostali dwaj członkowie Pierwszego Triumwiratu odnowili swój sojusz i podzielili rzymskie prowincje [6]. Cezar otrzymał Galię, Krassus zyskał kontrolę nad Syrią, a Pompejusz zaczął kontrolować Hispanię. Był to szczyt potęgi Cezara.

Upadek Triumwiratu

Triumwirat był skazany na upadek, ponieważ wszyscy trzej członkowie chcieli władzy i bogactwa dla siebie. W 54 r. p.n.e. córka Cezara, Julia, zmarła podczas porodu [7], a stosunki między Pompejuszem a Cezarem zaczęły się psuć.

Później, w 53 r. p.n.e., Krassus również zginął w bitwie pod Carrhae [8], a Triumwirat dobiegł końca. W 50 r. p.n.e. rządy Cezara dobiegły końca, a on sam został wezwany do Rzymu z Galii, ale odmówił powrotu. Myślał, że zostanie aresztowany przez Pompejusza, który był wówczas przywódcą prorepublikańskich wojsk.

Pompejusz oskarżył go o zdradę i niesubordynację. W rezultacie Cezar zabrał swoje armie i przekroczył rzekę Rubikon, co było wypowiedzeniem wojny, znanej jako wojna domowa [9]. Pompejusz został pokonany i uciekł do Egiptu, ale później został zatrzymany i zabity, co zakończyło wojnę domową.

Jak zginął Juliusz Cezar?

Jak wspomniano, Cezar ogłosił się dożywotnim dyktatorem Rzymu w 44 r. p.n.e. Członkowie senatu zaniepokoili się, ponieważ ten krok mógł odebrać władzę senatowi. Dlatego kilku członków senatu spiskowało, aby go zabić.

15 marca 44 r. p.n.e. Gajusz Juliusz Cezar został zabity przez kilku senatorów. Marcus Junius Brutus był tym, który pierwszy zaatakował, dźgając Cezara w plecy.

Vincenzo Camuccini, domena publiczna, za pośrednictwem Wikimedia Commons (przycięte)

Jego zabójstwo uniemożliwiło konsolidację władzy i ustanowienie formalnej monarchii.

Po jego śmierci Imperium Rzymskie zostało ostatecznie ustanowione przez jego prawnuka i adoptowanego syna, Oktawiana, który został pierwszym cesarzem rzymskim i był znany jako cesarz August lub Cezar August.

Tak więc, chociaż Juliusz Cezar był ważną postacią w historii Rzymu i odegrał kluczową rolę w przejściu Republiki Rzymskiej do Cesarstwa Rzymskiego, sam nie był cesarzem.

Słowa końcowe

Juliusz Cezar nigdy nie został oficjalnie ogłoszony cesarzem Rzymu, ale położył podwaliny pod ostateczny rozwój Imperium Rzymskiego.

W czasie, gdy był przywódcą, był w stanie rozszerzyć Republikę Rzymską i uzyskać kontrolę nad wieloma terytoriami, co pomogło zwiększyć jego władzę i wpływy. Przeprowadził także kilka reform, które wzmocniły rząd rzymski i jego instytucje.

Jego działania i reformy położyły podwaliny pod ostateczne powstanie rzymskich cesarzy, którzy rządzili rozległym imperium, które przetrwało wieki.