Inhoudsopgave
Geografie bepaalde hoe de oude Egyptenaren over hun land dachten. Ze zagen hun land als verdeeld in twee verschillende geografische zones.
Kemet het zwarte land bestond uit de vruchtbare oevers van de Nijl, terwijl Deshret Het Rode Land was de uitgestrekte dorre woestijn die zich over een groot deel van de rest van het land uitstrekte.
Het enige bouwland was de smalle strook landbouwgrond die elk jaar door de overstromingen van de Nijl werd bemest met afzettingen van rijk zwart slib. Zonder het water van de Nijl zou landbouw in Egypte niet levensvatbaar zijn.
Het Rode Land fungeerde als grens tussen de grens van Egypte en de buurlanden. Binnenvallende legers moesten een woestijnoversteek overleven.
Dit dorre gebied voorzag de oude Egyptenaren ook van edelmetalen zoals goud en halfedelstenen.
Inhoudsopgave
Feiten over de geografie en het klimaat van het oude Egypte
- Geografie, met name de rivier de Nijl, domineerde de oude Egyptische beschaving.
- Het klimaat in het oude Egypte was heet en droog, vergelijkbaar met dat van vandaag.
- De jaarlijkse overstromingen van de Nijl vernieuwden de rijke velden van Egypte en hielpen de Egyptische cultuur 3000 jaar lang in stand te houden.
- De oude Egyptenaren noemden de woestijnen de Rode Landen omdat ze als vijandig en dor werden gezien.
- De kalender van de oude Egyptenaren weerspiegelde de overstromingen van de Nijl. Het eerste seizoen was "Inundatie", het tweede was het groeiseizoen en het derde was de oogsttijd.
- Goud en kostbare edelstenen werden gedolven in de bergen en woestijnen van Egypte.
- De Nijl was in het oude Egypte het belangrijkste vervoersknooppunt tussen Opper- en Neder-Egypte.
Oriëntatie
Het oude Egypte ligt in het noordoostelijke kwadrant van Afrika. De oude Egyptenaren verdeelden hun land in vier delen.
De eerste twee divisies waren politiek en bestonden uit de kronen van Opper- en Neder-Egypte. Deze politieke structuur was gebaseerd op de stroming van de rivier de Nijl:
- Opper-Egypte lag in het zuiden en begon bij de eerste cataract van de Nijl bij Aswan.
- Neder-Egypte lag in het noorden en omvatte de enorme Nijldelta
Opper-Egypte was geografisch gezien een riviervallei, ongeveer 19 kilometer breed op zijn breedst en slechts ongeveer drie kilometer breed op zijn smalst. Hoge kliffen flankeerden de riviervallei aan beide zijden.
Neder-Egypte bestond uit de brede rivierdelta waar de Nijl zich splitste in meerdere stromende kanalen naar de Middellandse Zee. De delta creëerde een uitgestrekt gebied met moerassen en rietvelden die rijk waren aan wilde dieren.
De laatste twee geografische zones waren de Rode en Zwarte Landen. De westelijke woestijn bevatte verspreide oases, terwijl de oostelijke woestijn voornamelijk een uitgestrekt dor, dor land was, vijandig voor leven en leeg op een paar steengroeven en mijnen na.
Met zijn imposante natuurlijke barrières, de Rode Zee en de bergachtige Oostelijke Woestijn in het oosten, de Sahara-woestijn in het westen, de Middellandse Zee die de enorme moerassen van de Nijldelta in het noorden omzoomt en de Nijlcataracten in het zuiden, genoten de oude Egyptenaren van een natuurlijke bescherming tegen binnenvallende vijanden.
Hoewel deze grenzen Egypte isoleerden en beschermden, maakte de ligging aan oude handelsroutes Egypte tot een kruispunt van goederen, ideeën, mensen en politieke en sociale invloed.
Klimatologische omstandigheden
Foto door Pixabay op Pexels.com
Het klimaat van het oude Egypte leek op dat van vandaag, een droog, heet woestijnklimaat met zeer weinig neerslag. Het kustgebied van Egypte genoot van de winden uit de Middellandse Zee, terwijl de temperaturen in het binnenland verzengend waren, vooral in de zomer.
Tussen maart en mei waait de Khamasin, een droge, hete wind, door de woestijn. Deze jaarlijkse wind zorgt voor een scherpe daling van de luchtvochtigheid, terwijl de temperaturen oplopen tot boven de 43° Celcius (110 graden Fahrenheit).
Rond Alexandrië aan de kust is er vaker regen en bewolking dankzij de invloed van de Middellandse Zee.
Het bergachtige Sinaïgebied van Egypte heeft de koelste nachttemperaturen als gevolg van de hoogte. Hier kunnen temperaturen in de winter dalen tot wel -16° Celcius (drie graden Fahrenheit) 's nachts.
Zie ook: Symboliek van de maan (Top 9 betekenissen)Geologie van het oude Egypte
De ruïnes van de kolossale monumenten in het oude Egypte worden gekenmerkt door massieve stenen bouwwerken. Deze verschillende steensoorten vertellen ons veel over de geologie van het oude Egypte. De meest voorkomende steensoorten in bouwwerken uit de oudheid zijn zandsteen, kalksteen, chert, travertijn en gips.
De oude Egyptenaren hakten enorme kalksteengroeves uit in de heuvels die uitkijken over de vallei van de rivier de Nijl. In dit uitgebreide netwerk van groeves zijn ook afzettingen van kert en travertijn ontdekt.
Andere kalksteengroeves bevonden zich in de buurt van Alexandrië en het gebied waar de Nijl de Middellandse Zee ontmoet. Rotsgips werd gedolven in de westelijke woestijn en in gebieden bij de Rode Zee.
De woestijn voorzag de oude Egyptenaren van hun primaire bron van stollingsgesteente zoals graniet, andesiet en kwartsdioriet. Een andere wonderbaarlijke bron van graniet was de beroemde Aswan granietgroeve aan de Nijl.
De minerale afzettingen van het oude Egypte in de woestijnen, een eiland in de Rode Zee en in de Sinaï leverden een reeks edelstenen en halfedelstenen voor het maken van sieraden. Deze gewilde stenen waren onder andere smaragd, turkoois, granaat, beryl en peridot, plus een breed scala aan kwartskristallen waaronder amethist en agaat.
Zie ook: Waarom verloor Athene de Peloponnesische oorlog?De Zwarte Landen van het Oude Egypte
Door de geschiedenis heen stond Egypte bekend als het "geschenk van de Nijl", in navolging van de bloemrijke beschrijving van de Griekse filosoof Herodotus. De Nijl was de drijvende bron van de Egyptische beschaving.
Het oude Egypte werd gevoed door weinig regen, wat betekende dat water voor drinken, wassen, irrigatie en het drenken van vee allemaal uit de rivier de Nijl kwam.
De Nijl wedijvert met de Amazonerivier om de titel van 's werelds langste rivier. De bovenloop ligt diep in de Ethiopische hooglanden in Afrika. Drie rivieren voeden de Nijl: de Witte Nijl, de Blauwe Nijl en de Atbara, die de regen van de Ethiopische zomermoesson naar Egypte brengt.
Elk voorjaar stroomt het smeltwater van de Ethiopische hooglanden in de rivier, waardoor deze jaarlijks stijgt. Voor het grootste deel was het overstromingswater van de Nijl voorspelbaar: ergens eind juli overstroomde het zwarte land, voordat het zich in november weer terugtrok.
De jaarlijkse afzetting van slib bemestte de Zwarte Landen van het Oude Egypte, waardoor de landbouw kon floreren en niet alleen de eigen bevolking kon onderhouden, maar ook een overschot aan graan produceerde dat geëxporteerd kon worden. Het Oude Egypte werd de graanschuur van Rome.
De rode landen van het oude Egypte
De Rode Landen van het oude Egypte bestonden uit uitgestrekte woestijnen die zich aan weerszijden van de Nijl uitstrekten. De uitgestrekte Westelijke Woestijn van Egypte maakte deel uit van de Libische Woestijn en besloeg zo'n 678.577 vierkante kilometer.
Geografisch gezien bestond het vooral uit valleien, zandduinen en af en toe bergachtige gebieden. In deze verder onherbergzame woestijn lagen een paar oases, waarvan we er vandaag de dag nog vijf kennen.
De Oostelijke Woestijn van het oude Egypte reikte tot aan de Rode Zee en maakt tegenwoordig deel uit van de Arabische Woestijn. Deze woestijn was dor en droog, maar was de bron van oude mijnen. In tegenstelling tot de Westelijke Woestijn had de geografie van de Oostelijke Woestijn meer rotsachtige vlakten en bergen dan zandduinen.
Reflecteren op het verleden
Het oude Egypte wordt gedefinieerd door zijn geografie. Of het nu gaat om de schenking van water door de rivier de Nijl en de voedzame jaarlijkse overstromingen, de hoge kliffen van de Nijl die steengroeven en tombes leverden of de mijnen in de woestijn met hun rijkdom, Egypte is geboren uit zijn geografie.
