Wie was Cleopatra VII? Familie, relaties & nalatenschap

Cleopatra VII (69-30 v. Chr.) had de pech de troon te bestijgen in een tijd waarin de rijkdom en militaire macht van Egypte afnamen en een agressief en assertief Romeins Rijk zich uitbreidde. De legendarische koningin had ook te lijden onder de neiging van de geschiedenis om machtige vrouwelijke heersers te definiëren aan de hand van de mannen in hun leven.

Cleopatra VII was de laatste heerseres van Egypte in haar lange geschiedenis voordat ze door Rome werd geannexeerd als een Afrikaanse provincie.

Cleopatra is ongetwijfeld beroemd vanwege haar tumultueuze affaire en vervolgens huwelijk met Marcus Antonius (83-30 v. Chr.), een Romeinse generaal en staatsman. Cleopatra had ook een eerdere relatie met Julius Caesar (ca. 100-44 v. Chr.).

Cleopatra VII's verwikkelingen met Marcus Antonius dreven haar in een onvermijdelijke botsing met de ambitieuze Octavianus Caesar, later bekend als Augustus Caesar (r. 27 BCE-14 CE). In dit artikel zullen we ontdekken wie Cleopatra VII precies was.

Inhoudsopgave

Feiten over Cleopatra VII

• Cleopatra VII de laatste Ptolemeïsche farao van Egypte
• Officieel regeerde Cleopatra VII met een co-regent
• Ze werd geboren in 69 voor Christus en met haar dood op 12 augustus 30 voor Christus werd Egypte een provincie van het Romeinse Rijk.
• Cesarion, de zoon van Cleopatra VII en Julius Caesar, werd vermoord voordat hij haar kon opvolgen op de Egyptische troon.
• De Ptolemeïsche farao's waren van Griekse afkomst in plaats van Egyptisch en regeerden meer dan driehonderd jaar over Egypte.
• Cleopatra sprak vloeiend meerdere talen en gebruikte haar opmerkelijke charme om de meest effectieve en machtige van de latere Ptolemeïsche farao's van Egypte te worden voordat ze Rome ontmoette.
• Cleopatra VII werd omvergeworpen door Pothinus, haar belangrijkste adviseur, samen met Theodotus van Chios en haar generaal Achillas in 48 voor Christus, voordat ze door Julius Caesar weer op de troon werd gezet.
• Door haar relaties met Caesar en later Marcus Antonius verzekerde Cleopatra VII het Romeinse Rijk van een tijdelijke bondgenoot in een turbulente tijd.
• Aan de heerschappij van Cleopatra VII kwam een einde nadat Marcus Antonius en de Egyptische strijdkrachten in 31 v. Chr. in de Slag bij Actium door Octavianus werden verslagen. Marcus Antonius pleegde zelfmoord en Cleopatra maakte een einde aan haar leven door een slangenbeet in plaats van als gevangene van Octavianus geketend door Rome te worden rondgeleid.

De familielijn van Cleopatra VII

Alexander de Grote sticht Alexandrië

Placido Costanzi (Italiaans, 1702-1759) / Publiek domein

Hoewel Cleopatra VII waarschijnlijk de beroemdste koningin van Egypte was, stamde Cleopatra zelf af van de Griekse Ptolemeïsche dynastie (323-30 v. Chr.), die Egypte regeerde na de dood van Alexander de Grote (ca. 356-323 v. Chr.).

Alexander de Grote was een Griekse generaal uit de Macedonische regio. Hij stierf in juni 323 v. Chr. Zijn enorme veroveringen werden verdeeld onder zijn generaals. Een van Alexanders Macedonische generaals, Soter (r. 323-282 v. Chr.), besteeg de Egyptische troon als Ptolemaeus I en stichtte de Ptolemaeïsche dynastie in het oude Egypte. Deze Ptolemaeïsche lijn, met zijn Macedonisch-Griekse etnische afkomst, regeerde bijna driehonderd jaar over Egypte.

Cleopatra VII Philopator werd geboren in 69 v. Chr. en regeerde aanvankelijk samen met haar vader, Ptolemaeus XII Auletes. Cleopatra's vader stierf toen ze achttien was, waardoor ze alleen op de troon zat. Omdat de Egyptische traditie een mannelijke partner op de troon naast een vrouw eiste, werd Cleopatra's broer, de toen twaalf jaar oude Ptolemaeus XIII met veel ceremonieel met haar getrouwd als haar medeheerser, in overeenstemming met de wensen van de Egyptische regering.Cleopatra schrapte al snel alle verwijzingen naar hem uit regeringsdocumenten en regeerde volledig voor zichzelf.

De Ptolemeën koesterden zich in hun Macedonisch-Griekse afkomst en regeerden bijna driehonderd jaar in Egypte zonder zich te verwaardigen de Egyptische taal te leren of de Egyptische gewoonten volledig te omarmen. Alexander de Grote had in 331 v. Chr. de haven van Alexandrië aan de Middellandse Zee gesticht als de nieuwe hoofdstad van Egypte. De Ptolemeën sloten zich op in Alexandrië, dat in feite een Griekse stad was.Er waren geen huwelijken met buitenstaanders of inheemse Egyptenaren, broer trouwde met zus of oom trouwde met nicht om de integriteit van het koninklijke geslacht te behouden.

Cleopatra toonde echter al op jonge leeftijd haar talenkennis: ze sprak op charmante wijze vloeiend Egyptisch en haar moedertaal Grieks en was bedreven in verschillende andere talen. Dankzij haar talenkennis kon Cleopatra gemakkelijk communiceren met bezoekende diplomaten zonder haar toevlucht te hoeven nemen tot een vertaler. Het lijkt erop dat Cleopatra haar zelfvoorzienende stijl heeft voortgezet na de dood van haar vader.overlegde zelden over staatszaken met haar raad van adviseurs.

Cleopatra's neiging om op eigen houtje beslissingen te nemen en op eigen initiatief te handelen zonder advies te vragen aan hooggeplaatste leden van haar hof lijkt sommige van haar hoge functionarissen te hebben beledigd. Dit resulteerde in haar omverwerping door Pothinus, haar belangrijkste adviseur samen met Theodotus van Chios, en haar generaal Achillas in 48 v. Chr. De plotters installeerden haar broer Ptolemaeus XIII in haarCleopatra en haar halfzus Arsinoe vluchtten vervolgens naar Thebaid om zich daar in veiligheid te brengen.

Pompeius, Caesar en de botsing met Rome

Marmeren standbeeld van Julius Caesar

Afbeelding met dank aan: pexels.com

Rond deze tijd versloeg Julius Caesar Pompeius de Grote, een vooraanstaand Romeins politicus en generaal in de Slag bij Pharsalus. Pompeius had veel tijd doorgebracht in Egypte tijdens zijn militaire campagnes en was de voogd van de jongere Ptolemaeus kinderen.

In de veronderstelling dat zijn vrienden hem zouden verwelkomen, ontsnapte Pompeius uit Pharsalus en reisde naar Egypte. Caesars leger was kleiner dan dat van Pompeius en men dacht dat Caesars verbluffende overwinning erop wees dat de goden Caesar gunstiger gezind waren dan Pompeius. Ptolemaeus XIII's adviseur Pothinus overtuigde de jonge Ptolemaeus XIII ervan om zich aan te sluiten bij de toekomstige heerser van Rome in plaats van bij zijn verleden. Dus in plaats van toevlucht te zoeken inIn Egypte werd Pompeius vermoord toen hij aan land kwam bij Alexandrië onder het toeziend oog van Ptolemaeus XIII.

Bij de aankomst van Caesar en zijn legioenen in Egypte, vertellen contemporaine verslagen dat Caesar woedend was over de moord op Pompeius. Caesar kondigde de staat van beleg af en vestigde zijn hoofdkwartier in het koninklijk paleis. Ptolemaeus XIII en zijn hof vluchtten vervolgens naar Pelusium. Caesar liet hem echter onmiddellijk terugkeren naar Alexandrië.

Na haar ballingschap begreep Cleopatra dat ze een nieuwe strategie nodig had om tot een vergelijk te komen met Caesar en zijn legioenen in Alexandrië. Omdat ze inzag dat haar terugkeer naar de macht via Caesar verliep, werd Cleopatra volgens de legende in een tapijt gerold en door de vijandelijke linies vervoerd. Toen ze het koninklijk paleis bereikte, werd het tapijt aan Caesar overhandigd, ogenschijnlijk als een geschenk voor de Romeinse generaal. Zij enToen Ptolemaeus XIII de volgende ochtend in het paleis aankwam voor zijn audiëntie bij Caesar, waren Cleopatra en Caesar al geliefden geworden, tot grote ergernis van Ptolemaeus XIII.

Cleopatra's relatie met Julius Caesar

Geconfronteerd met Cleopatra's nieuwe alliantie met Caesar maakte Ptolemaeus XIII een grote fout. Gesteund door Achillas, zijn generaal, koos Ptolemaeus XIII ervoor om zijn aanspraak op de Egyptische troon gewapenderhand door te zetten. Er brak oorlog uit tussen Caesars legioenen en het Egyptische leger in Alexandrië. Arsinoe, Cleopatra's halfzus, die met haar was teruggekeerd, vluchtte van het paleis in Alexandrië naar het kamp van Achilles. Daar had zeHet leger van Ptolemaeus XIII belegerde Caesar en Cleopatra zes lange maanden in het koninklijke paleiscomplex totdat Romeinse versterkingen eindelijk aankwamen en door het Egyptische leger braken.

Ptolemaeus XIII probeerde in de nasleep van de slag te ontsnappen, maar verdronk in de Nijl. De andere coupplegers tegen Cleopatra stierven in de slag of tijdens de nasleep ervan. Cleopatra's zus Arsinoe werd gevangen genomen en naar Rome gestuurd. Caesar spaarde haar leven en verbande haar naar Efeze om haar dagen in de tempel van Artemis door te brengen. In 41 v. Chr. liet Marcus Antonius haar executeren bijOp aandringen van Cleopatra.

Na hun overwinning op Ptolemaeus XIII begonnen Cleopatra en Caesar aan een triomftocht door Egypte, waarmee Cleopatra's heerschappij als farao van Egypte werd bekrachtigd. In juni 47 v. Chr. baarde Cleopatra Caesar een zoon, Ptolemaeus Caesar, later Caesarion en zalfde hem als haar erfgenaam en Caesar stond toe dat Cleopatra over Egypte regeerde.

Caesar vertrok in 46 voor Christus naar Rome en nam Cleopatra, Caesarion en haar gevolg mee om bij hem te wonen. Caesar erkende Caesarion formeel als zijn zoon en Cleopatra als zijn gemalin. Omdat Caesar getrouwd was met Calpurnia en de Romeinen strenge wetten hanteerden die bigamie verboden, waren veel senatoren en leden van het publiek ongelukkig met Caesars huiselijke afspraken.

Cleopatra's relatie met Marcus Antonius

De ontmoeting tussen Antonius en Cleopatra

Lawrence Alma-Tadema / Publiek domein

In 44 v. Chr. werd Caesar vermoord. Uit angst voor hun leven ontsnapte Cleopatra met Caesarion uit Rome en scheepte zich in naar Alexandrië. Marcus Antonius, een bondgenoot van Caesar, voegde zich bij zijn oude vriend Lepidus en achterneef Octavianus in de achtervolging en uiteindelijke nederlaag van de laatste samenzweerders bij de moord op Caesar. Na de Slag bij Philippi, waar de troepen van Antonius en Octavianus de legers van Brutus en Cassius versloegen,Het Romeinse Rijk werd verdeeld tussen Antonius en Octavianus. Octavianus bezat de westelijke provincies van Rome, terwijl Antonius werd aangesteld als heerser over de oostelijke provincies van Rome, waaronder Egypte.

Antonius riep Cleopatra op om in 41 v. Chr. in Tarsus voor hem te verschijnen om te reageren op beschuldigingen dat ze Cassius en Brutus had geholpen. Cleopatra stelde het gehoorzamen aan Antonius' oproep uit en stelde vervolgens haar aankomst uit. Deze acties bevestigden haar status als koningin van Egypte en lieten zien dat ze op haar eigen tijd en op haar eigen manier zou aankomen.

Ondanks het feit dat Egypte op de rand van een economische ineenstorting stond, verscheen Cleopatra gehuld in haar regalia als hoofd van een soevereine staat. Cleopatra kwam voor Antonius, gekleed als Aphrodite in al haar luxe versieringen op haar koninklijke schuit.

Plutarch geeft ons een verslag van hun ontmoeting. Cleopatra voer de rivier de Cydnus op in haar koninklijke schuit. De achtersteven van de schuit was versierd met goud, terwijl de zeilen paars zouden zijn geverfd, een kleur die koninklijkheid aanduidt en uiterst kostbaar is om te verkrijgen. Zilveren roeispanen stuwden de schuit op het ritme van fluiten, harpen en fluiten. Cleopatra lag loom onder een baldakijn vanEen gouden kleed, gekleed als Venus, begeleidde mooie jonge jongens, geschilderde Cupido's die haar onophoudelijk wuifden. Haar dienstmeisjes waren gekleed als Gratiën en zeenimfen, sommigen stuurden het roer, anderen werkten aan de touwen van de schuit. Verfijnde parfums verspreidden zich naar de menigte die op beide oevers stond te wachten. Het nieuws verspreidde zich snel over de op handen zijnde komst van Venus om te feesten met de Romeinse Bacchus.

Marcus Antonius en Cleopatra werden meteen minnaars en bleven de volgende tien jaar bij elkaar. Cleopatra zou Marcus Antonius drie kinderen baren, Antonius van zijn kant beschouwde Cleopatra blijkbaar als zijn vrouw, ook al was hij wettelijk getrouwd, eerst met Fulvia en daarna met Octavia, de zus van Octavianus. Antonius scheidde van Octavia en trouwde met Cleopatra.

Romeinse burgeroorlog en de tragische dood van Cleopatra

In de loop der jaren verslechterden de relaties tussen Antonius en Octavianus gestaag totdat uiteindelijk een burgeroorlog uitbrak. Het leger van Octavianus versloeg Cleopatra en de troepen van Antonius beslissend in 31 v. Chr. in de Slag bij Actium. Een jaar later pleegden beiden zelfmoord. Antonius stak zichzelf neer en stierf vervolgens in de armen van Cleopatra.

Octavianus legde vervolgens zijn voorwaarden uit aan Cleopatra in een audiëntie. De gevolgen van een nederlaag werden duidelijk. Cleopatra zou als gevangene naar Rome worden gebracht om Octavianus' triomftocht door Rome op te luisteren.

Omdat ze begreep dat Octavianus een geduchte tegenstander was, vroeg Cleopatra tijd om zich voor te bereiden op deze reis. Cleopatra pleegde toen zelfmoord door een slangenbeet. Volgens de overlevering koos Cleopatra voor een adder, hoewel hedendaagse geleerden geloven dat het waarschijnlijker een Egyptische cobra was.

Octavianus liet Cleopatra's zoon Caesarion vermoorden en bracht haar overlevende kinderen naar Rome waar zijn zus Octavia ze opvoedde. Dit maakte een einde aan de Ptolemeïsche dynastieke heerschappij in Egypte.

Schoonheid of Intelligentie en Charme

Een gravure van Cleopatra VII

Élisabeth Sophie Chéron / Publiek domein

Terwijl hedendaagse verslagen over Cleopatra de koningin afschilderen als een fabelachtige schoonheid, zijn de verslagen die ons zijn nagelaten door schrijvers uit de oudheid consequent vol lof over Cleopatra's charme en snelle intelligentie in plaats van haar fysieke aspecten.

Schrijvers als Plutarch vertellen hoe haar schoonheid niet adembenemend boeiend was, maar dat haar persoonlijkheid zowel de machtige als de nederige burger fascineerde. Cleopatra's charme bleek bij talrijke gelegenheden onweerstaanbaar, zoals zowel Caesar als Antonius konden beamen, en Cleopatra's gesprekken brachten haar levendige karakter tot leven. Het waren dan ook eerder haar intelligentie en manieren dan haar uiterlijkdie anderen boeide en in haar ban bracht.

Een koningin die de historische neergang van Egypte niet kan keren

Schriftgeleerden hebben erop gewezen dat Cleopatra VII weinig positieve bijdrage heeft nagelaten aan de economische, militaire, politieke en sociale systemen van het oude Egypte. Het oude Egypte onderging een lange periode van geleidelijke neergang. De Ptolemeïsche aristocratie en de koninklijke leden van de Egyptische samenleving werden zwaar beïnvloed door de Griekse cultuur die tijdens de verovering door Alexander de Grote werd geïmporteerd.van het land.

Deze laatste echo's van de Griekse en Macedonische invloed beheersten de Oude Wereld echter niet langer. In plaats daarvan was het Romeinse Rijk opgekomen als de dominante kracht, zowel militair als economisch. De Romeinen hadden niet alleen het oude Griekenland veroverd, ze hadden ook een groot deel van het Midden-Oosten en Noord-Afrika onder hun controle gebracht tegen de tijd dat Cleopatra VII tot koningin van Egypte werd gekroond. Cleopatra VII volledigrealiseerde dat de toekomst van het oude Egypte als onafhankelijk land afhing van hoe ze de relatie tussen Egypte en Rome aanpakte.

Erfenis

Cleopatra had de pech Egypte te regeren in een periode van tumult en strijd. Haar romantische verwikkelingen hebben haar prestaties als laatste farao van Egypte lang overschaduwd. Haar twee epische romances vormden een exotisch aura waarvan de allure zelfs vandaag de dag nog steeds betoverend is. In de eeuwen na haar dood blijft Cleopatra de beroemdste koningin van het oude Egypte. Films, televisieprogramma's,boeken, toneelstukken en websites hebben zich verdiept in het leven van Cleopatra en ze is het onderwerp geweest van kunstwerken in de opeenvolgende eeuwen tot en met de dag van vandaag. Hoewel de oorsprong van Cleopatra misschien eerder Macedonisch-Grieks was dan Egyptisch, is Cleopatra in onze verbeelding veel meer de weelde van het oude Egypte gaan belichamen dan enige andere Egyptische farao, behalve misschien de enigmatischeKoning Toetanchamon.

Reflecteren op het verleden

Waren Cleopatra's ondergang en uiteindelijke zelfmoord het gevolg van rampzalige inschattingsfouten in haar persoonlijke relaties of was de opkomst van Rome onvermijdelijk de ondergang van zowel haar als de onafhankelijkheid van Egypte?

Afbeelding met koptekst met dank aan: [Publiek domein], via Wikimedia Commons