Tempel van Edfu (Tempel van Horus)

Vandaag de dag is de tempel van Edfu in Opper-Egypte tussen Luxor en Aswan een van de mooiste en best bewaarde van heel Egypte. De tempel staat ook bekend als de Tempel van Horus en de uitzonderlijk goed bewaarde inscripties hebben Egyptologen opmerkelijke inzichten gegeven in de politieke en religieuze ideeën van het oude Egypte.

Een kolossaal beeld van Horus in zijn valkvorm weerspiegelt de naam van de site. Inscripties in de tempel van Edfu bevestigen dat deze was gewijd aan de god Horus Behdety, de heilige havik uit de oudheid die meestal werd afgebeeld door een man met een havikskop. Auguste Mariette, een Franse archeoloog, groef de tempel in de jaren 1860 uit zijn zanderige tombe op.

Inhoudsopgave

Feiten over de Tempel van Edfu

• De tempel van Edfu werd gebouwd tijdens de Ptolemeïsche Dynastie, tussen ca. 237 v.Chr. en ca. 57 v.Chr.
• Het was gewijd aan de god Horus Behdety, de heilige havik uit de Egyptische oudheid, afgebeeld door een man met een havikskop.
• Een kolossaal beeld van Horus in zijn valkvorm domineert de tempel.
• De Tempel van Horus is de best bewaarde tempel in Egypte.
• De tempel werd na verloop van tijd ondergedompeld in sediment van de overstromingen van de Nijl, zodat in 1798 alleen nog de top van de reusachtige tempelmasten zichtbaar was.

Bouwfasen

De tempel van Edfu werd in drie fasen gebouwd:

1. De eerste fase omvatte het oorspronkelijke tempelgebouw, dat de kern van de tempel vormt, met inbegrip van een zuilenhal, twee andere kamers, een heiligdom en verschillende zijkamers. Ptolemaeus III begon met de bouw rond ca. 237 v.Chr. Ongeveer 25 jaar later werd het hoofdgebouw van de tempel van Edfu voltooid op 14 augustus 212 v.Chr.regel werden de deuren van de tempel geïnstalleerd, naast verschillende objecten.
2. In de tweede fase werden de muren versierd met inscripties. Het werk aan de tempel ging bijna 97 jaar door, door periodes van inactiviteit veroorzaakt door sociale onrust.
3. In de derde fase werden de zuilenhal en de voorhal gebouwd. Deze fase begon rond het 46e jaar van de regering van Ptolemaeus IX.

Architecturale invloeden

Er zijn aanwijzingen dat de bouw van de Tempel van Horus bijna 180 jaar in beslag nam. De bouw van de tempel begon onder Ptolemaeus III Euergetes in ongeveer 237 v.Chr. Inscripties suggereren dat de tempel uiteindelijk rond 57 v.Chr. klaar was.

De tempel van Edfu werd gebouwd op een plek waarvan de oude Egyptenaren geloofden dat het de plek was waar het epische gevecht tussen Horus en Seth plaatsvond. De tempel van Horus is georiënteerd op een noord-zuid as en verving een eerdere tempel die een oost-west oriëntatie lijkt te hebben gehad.

De tempel toont traditionele elementen van een klassieke Egyptische bouwstijl vermengd met Ptolemeïsche Griekse nuances. Deze majestueuze tempel ligt in het hart van de cultus van drie godheden: Horus van Behdet, Hathor en Hor-Sama-Tawy hun zoon.

Plattegrond

De Tempel van Edfu bestaat uit een hoofdingang, een binnenplaats en een heiligdom. Ten westen van de hoofdingang staat het Geboortehuis, ook bekend als de Mamisi. Hier werd elk jaar het Kroningsfeest gehouden ter ere van Horus en de goddelijke geboorte van de farao. In de Mamisi staan verschillende afbeeldingen die het verhaal vertellen van de hemelse geboorte van Horus onder toezicht van Hathor, de godin van het moederschap, de liefde,en vreugde, vergezeld door andere geboortegoden.

De belangrijkste architectonische kenmerken van de Tempel van Horus zijn ongetwijfeld de monumentale pylonen die bij de ingang van de tempel staan. De pylonen, met daarop feestelijke gevechtsscènes van koning Ptolemaeus VIII die zijn vijanden versloeg ter ere van Horus, torenen 35 meter de lucht in en zijn daarmee het hoogste overgebleven oude Egyptische bouwwerk.

Als je door de hoofdingang en tussen de kolossale pylonen doorloopt, kom je op een open binnenplaats. De zuilen op de binnenplaats zijn versierd met kapitelen. Voorbij de binnenplaats ligt een Hypostyle Hall, de Hof van Offering. Twee zwart granieten beelden van Horus sieren de binnenplaats.

Eén standbeeld doemt drie meter de lucht in. Het andere standbeeld is van zijn benen ontdaan en ligt op de grond.

Een tweede, compacte Hypostyle Hall, The Festival Hall ligt voorbij de eerste hal. Dit is het oudste bewaard gebleven deel van de tempel. Tijdens hun vele festivals parfumeerden de oude Egyptenaren de hal met wierook en versierden ze hem met bloemen.

Vanuit de Festival Hall gaan bezoekers naar de Hall of Offerings. Hier zou het goddelijke beeld van Horus naar het dak worden getransporteerd zodat het licht en de warmte van de zon het weer nieuw leven kunnen inblazen. Vanuit de Hall of Offerings gaan bezoekers naar het binnenste Sanctuary, het meest heilige deel van het complex.

In de oudheid mocht alleen de hogepriester het heiligdom betreden. Het heiligdom herbergt een heiligdom dat is uitgehouwen uit een blok massief zwart graniet en is gewijd aan Nectanebo II. Hier toont een reeks reliëfs Ptolemaeus IV Philopator die Horus en Hathor aanbidt.

Hoogtepunten

• De pyloon bestaat uit twee immense torens. Voor de pyloon staan twee grote beelden die de god Horus symboliseren.
• De Grote Poort is de hoofdingang van de Tempel van Edfu. Ze werd gemaakt van cederhout, ingelegd met goud en brons en bekroond door een gevleugelde zonneschijf die de god Horus Behdety voorstelt.
• De tempel bevat een Nilometer die werd gebruikt om het waterpeil van de Nijl te meten en zo de komst van de jaarlijkse overstroming te voorspellen.
• Het Heilige der Heiligen was het heiligste deel van de tempel. Alleen de koning en de hogepriester mochten hier naar binnen.
• De Eerste Wachtkamer was de altaarruimte van de tempel waar offers aan de goden werden gebracht.
• Inscripties in de Sun Court tonen de reis van Nut op haar zonnebark tijdens de 12 uren daglicht

Reflecteren op het verleden

De inscripties die in de tempel van Edfu zijn gevonden, geven een fascinerend inzicht in de culturele en religieuze overtuigingen van het oude Egypte in de Ptolemeïsche tijd.

Afbeelding voorkop met dank aan: Ahmed Emad Hamdy [CC BY-SA 4.0], via Wikimedia Commons