Muskets पछिल्लो पटक कहिले प्रयोग गरियो?

तिनीहरूले 'अन्तिम प्रयोग' मान्ने कुरामा इतिहासकारहरू भिन्न छन्। कतिपयको मत छ कि वास्तविक युद्धमा हतियार प्रयोग भएको घटनालाई मात्र 'अन्तिम प्रयोग' मानिन्छ, जबकि अरूले हतियार राखेको भए पनि सेना वा सेनाको डिभिजन, र यो हाल प्रयोग भइरहेको हतियारको अंश होइन, यो अझै प्रयोगमा रहेको मानिन्छ।

Muskets पछिल्लो पटक क्रिमियन युद्ध (1853-1856) र अमेरिकी गृहयुद्ध (1861-1865) को समयमा प्रयोग गरिएको थियो [1]।

तिनीहरूलाई आधिकारिक रूपमा कुनै पनि सेनाद्वारा सैन्य प्रयोगको लागि राखिएको छैन। राइफलहरू धेरै विकसित भएका छन्, र युद्ध रणनीतिहरू यति फरक छन् कि तिनीहरू युद्धको मैदानमा उपयोगी छैनन्।

यद्यपि, धेरै व्यक्तिहरूले अझै पनि निजी संग्रहमा मस्केटहरू राख्छन्। यी युद्ध-तयार हतियार हुन् जुन आवश्यक भएमा आज पनि प्रयोग गर्न सकिन्छ।

सामग्रीको तालिका

क्रिमियन युद्ध र गृहयुद्धमा मस्केट्स

19 औं शताब्दीको मध्यमा, मस्केटहरू, मुख्य रूपमा स्मूथबोर मस्केटहरू , संसारभरका सेनाहरूले रोजेको हतियार थिए। राइफलहरू अवस्थित थिए, तर तिनीहरूको सीमित प्रदर्शनले उनीहरूलाई युद्धमा निम्न छनौट बनायो। तिनीहरू मुख्य रूपमा खेलकुद र शिकारको लागि प्रयोग गरिन्थ्यो।

Smithsonian Institution, Public Domain, Wikimedia Commons मार्फत

यी प्रारम्भिक राइफलहरू पनि थूथनले भरिएका थिए, जसको अर्थ आगोको दर कम थियो, तर ठूलो समस्या थियो। पाउडर फोउलिंग को मुद्दा [2]। बोरराइफल बारूदले भरिनेछ, यसले मस्केट बललाई राम्रोसँग लोड गर्न झन् गाह्रो बनाउँछ, र मस्केटलाई सही रूपमा फायर गर्न लगभग असम्भव हुनेछ। अन्ततः, हतियार राम्ररी चलाउनको लागि सम्पूर्ण बोरलाई म्यानुअल रूपमा सफा गर्न आवश्यक पर्दछ।

मस्केटहरूले यो समस्याको सामना गरेनन् जसले तिनीहरूलाई युद्धको अवस्थामा अझ प्रभावकारी बनायो। यद्यपि, मस्केट, विशेष गरी स्मूथबोर मस्केट, स्मूथबोर मस्केट ब्यारेल डिजाइनको कारणले सीमित सटीकता थियो।

क्राइमियन युद्ध र गृहयुद्धको समयमा, नयाँ ब्यारेल डिजाइनले मिनि बल, मस्केटहरूका लागि राइफल गरिएको बुलेट प्रस्तुत गर्‍यो। यी धेरै सटीक थिए र धेरै लामो दायरा थिए।

बुलेट र ब्यारेल डिजाइनको यो विकासले युद्ध रणनीतिमा ठूलो प्रभाव पारेको थियो, र सेनाहरूलाई उनीहरूले युद्धमा प्रयोग गर्ने संरचनाहरू परिवर्तन गर्न बाध्य पारियो र उनीहरूले युद्धको मैदानमा विरोधको सामना कसरी गरे।

गृहयुद्धको समयमा, राइफल मस्केटहरू सामान्य बनिसकेको थियो - उच्च पुन: लोड दर, सुधारिएको सटीकता र लामो दायराको साथमा, तिनीहरूलाई युद्धमा विनाशकारी तत्व बनायो।

मस्केटको ब्यारेलको डिजाइनले यसलाई विभिन्न प्रकारका गोलाबारूद फायर गर्न अनुमति दियो। यी मध्ये सबैभन्दा सरल सीसा मस्केट बलहरू वा साधारण धातुका बलहरू थिए, जुन निर्माण गर्न धेरै सजिलो थियो।

यसलाई चाहिने धातुले भरिएको गोला बारुदको फलामको बल मोल्ड मात्र चाहिन्छ। युद्धको समयमा, एक साधारणगोलाबारुद निर्माणको लागि उत्पादन प्रक्रिया ठूलो रणनीतिक फाइदा थियो।

फायरिङ मेकानिजम

मस्केटहरू 16 औं शताब्दीको अन्तदेखि 19 औं शताब्दीको अन्तसम्म र 20 औं शताब्दीको प्रारम्भमा पनि सेनाहरूमा प्रयोग गरिन्थ्यो। युरोपेली सेनाहरूको सम्पूर्ण सैन्य इतिहासमा, मस्केटले महत्त्वपूर्ण भूमिका खेलेको छ र धेरै परिवर्तनहरू र स्तरवृद्धिहरूबाट गुज्र्यो।

ब्यारेल र बुलेट डिजाइनको साथमा, स्मूथ-बोर मस्केटहरूको लोडिङ र फायरिङ मेकानिज्मले महत्त्वपूर्ण भूमिका खेलेको छ। आफ्नो प्रदर्शन मा भूमिका। यस लामो अवधिमा, तिनीहरूले फायरिङ मेकानिजमको लागि धेरै पुनरावृत्तिहरू पार गरे र अन्ततः ब्रीचलोडिङ डिजाइनमा आए, जुन अझै पनि आधुनिक ह्यान्डगनहरूमा प्रयोग गरिन्छ।

सुरुमा, मस्केटलाई अपरेटर वा सहायकको मद्दतले म्यानुअल रूपमा प्रज्वलन गर्नुपर्थ्यो। पछि, म्याचलक मेकानिज्म [३] विकसित भयो, जुन प्रयोगयोग्य थियो तर युद्धको अवस्थामा धेरै प्रभावकारी थिएन। म्याचलक मस्केट युगको दौडान, त्यहाँ एक पाङ्ग्रा पनि थियो [४], तर यो उत्पादन गर्न धेरै महँगो थियो र सेना वा युद्धहरूमा ठूलो मात्रामा प्रयोग गरिएन।

English Wikipedia, Public Domain, Wikimedia Commons मार्फत इन्जिनियर comp geek

16 औं शताब्दीको उत्तरार्धमा, फ्लिन्टलकलाई मस्केटको लागि प्रज्वलन गर्ने उत्कृष्ट माध्यमको रूपमा विकसित गरिएको थियो। 17 औं शताब्दीको अन्त्यमा, फ्लिन्टलक मस्केट [५] सामान्य भइसकेको थियो, र सेनाहरूविशेष रूपमा तिनीहरूलाई प्रयोग।

फ्लिन्टलक एक धेरै सफल प्रविधि थियो, र यी उच्च सैन्य-शैली मास्केटहरूले लगभग 200 वर्षसम्म शासन गरे जबसम्म उनीहरूलाई क्याप/पर्कसन लक [6] द्वारा हटाइन्थ्यो। पर्कसन लकको डिजाइन र मेकानिक्सले मस्केट र राइफलहरूलाई थूथन-लोडबाट ब्रीच-लोडमा सार्न सम्भव बनायो।

एक पटक राइफलहरू ब्रीच-लोड हुन सके, तिनीहरू तुरुन्तै तिनीहरूको मुद्दाको रूपमा मस्केटहरू भन्दा उच्च भए। फाउलिंग र आगोको ढिलो दर हल गरियो।

त्यसपछि, मस्केटहरू हराउन थाले, र राइफलहरू सेना र व्यक्तिहरूका लागि एकै किसिमको रोजाइको हतियार बन्यो।

WW1 मा मस्केट्स

इटालियन आर्मी, CC0, विकिमीडिया कमन्स मार्फत

मस्केट्स र राइफलहरूमा सबै प्राविधिक प्रगति थियो युरोपमा इन्जिनियर र वैज्ञानिकहरु द्वारा बनाईएको।

यूरोपीय संसार र उत्तर अमेरिकासँग आवश्यक अनुसन्धानमा लगानी गर्न आर्थिक बल थियो र यी उच्च-अन्त हतियारहरू उत्पादन गर्न सक्थे, जबकि विश्वका अन्य भागहरूमा राष्ट्रहरूले नवीनतम हतियार किन्न सक्दैनन्। तिनीहरू अझै पनि पुरानो मस्केटहरूमा भर परे, र तिनीहरूको तोपखाना अपग्रेड गर्न उनीहरूलाई धेरै समय लाग्यो।

पहिलो विश्वयुद्धमा, यमन र बेल्जियमका सेनाहरूले अझै पनि अघिल्लो पुस्ताको एनफिल्ड मस्केट राइफलहरू प्रयोग गरे। स्वाभाविक रूपमा, यसले राम्रोसँग सुसज्जित सेनाहरू विरुद्ध उनीहरूको प्रदर्शनमा बाधा पुर्‍यायो, तर अझ महत्त्वपूर्ण कुरा, यसले उनीहरूलाई असक्षम बनायो।विपक्षीहरूले आफ्नो उच्च हतियारको कारण प्रयोग गर्ने रणनीतिहरू ह्यान्डल गर्दै।

आर्थिक रूपमा सक्षम राष्ट्रहरूले आफ्ना फ्रन्ट-लाइन सिपाहीहरूको लागि शीर्ष-स्तरीय हतियारहरूमा लगानी गरे। युद्धको मुख्य दृष्टिकोण आक्रामक र सधैं आक्रमणकारी हुनु थियो। ब्याक-अप बलहरू, रिजर्भहरू, र रक्षात्मक एकाइहरूले अझै पनि मस्केटहरू सहित पुरानो पुस्ताका उपकरणहरू प्रयोग गर्थे।

पहिलो विश्वयुद्ध पछि, सेनाहरूले ब्रीचलोडिङ राइफलको सम्भावना महसुस गरे र नवीनतम हतियारहरूमा स्तरवृद्धि गर्नु बाहेक अरू कुनै विकल्प थिएन। WW2 सम्म, मस्केटहरू अब युद्धमा प्रयोग गरिएन।

निष्कर्ष

मस्केट्स, र यी हतियारहरूलाई शक्ति दिन प्रयोग गरिने प्रविधिले आधुनिक हतियारहरूको जग बसाल्यो, चाहे Glock जस्ता सानो ह्यान्डगन होस् वा डबल ब्यारेल शटगन जस्ता ठूला हतियारहरू।

Muskets ले लगभग 300 वर्ष लामो दौड गरेको थियो, र यस चरणमा, तिनीहरूले धेरै विकासहरू पार गरे। ब्रीचलोडिङ मेकानिजम र पर्कसन लक अझै पनि लगभग सबै ह्यान्डहेल्ड बन्दुकहरूमा प्रयोग गरिन्छ।

मजल-लोड गरिएको हतियारको अवधारणा अहिले लगभग अस्तित्वमा छैन, र RPG जस्ता उत्कृष्ट हतियारहरूले आफ्नो स्थान लिएका छन्।