Muskets آخري ڀيرو استعمال ڪيا ويا؟

تاريخ دان ان ڳالهه تي اختلاف رکن ٿا ته انهن کي ’آخري استعمال‘ سمجهيو وڃي ٿو. ڪجهه راءِ آهي ته صرف ان صورتن ۾ جتي هٿيار حقيقي جنگ ۾ استعمال ڪيا ويا آهن، ان کي ’آخري استعمال‘ شمار ڪيو وڃي ٿو، جڏهن ته ٻين جو خيال آهي ته هٿيارن جي استعمال جي صورت ۾ فوج يا فوج جي هڪ ڊويزن، ۽ اهو هٿيارن جو حصو ناهي جيڪو هن وقت استعمال ڪيو پيو وڃي، اهو اڃا تائين استعمال ۾ سمجهيو ويندو آهي.

Muskets آخري ڀيرو Crimean War (1853-1856) ۽ آمريڪي گهرو ويڙهه (1861-1865) دوران استعمال ڪيا ويا [1].

اهي سرڪاري طور تي هاڻي ڪنهن به فوج طرفان فوجي استعمال لاءِ نه رکيا ويا آهن. رائفلز تمام گهڻي ترقي ڪئي آهي، ۽ جنگي حڪمت عمليون هاڻي ايتريون مختلف آهن جو اهي صرف جنگ جي ميدان تي ڪارائتو نه آهن.

بهرحال، ڪيترائي ماڻهو اڃا تائين خانگي مجموعن ۾ مشڪيون رکن ٿا. اهي جنگ لاءِ تيار هٿيار آهن جيڪي اڄ به استعمال ڪري سگهجن ٿا جيڪڏهن ضرورت هجي.

موضوعات جو جدول

ڪريميائي جنگ ۽ گهرو ويڙهه ۾ مشڪيٽ

19 صدي جي وچ واري عرصي دوران، مسڪيٽ، بنيادي طور تي اسموٿ بور مسڪيٽس ، سڄي دنيا جي فوجن پاران پسند جو هٿيار هئا. رائفلون موجود هيون، پر انهن جي محدود ڪارڪردگي انهن کي جنگ ۾ گهٽ پسند ڪيو. اهي بنيادي طور تي راندين ۽ شڪار لاء استعمال ڪيا ويا.

The Smithsonian Institute, Public domain, via Wikimedia Commons

اهي شروعاتي رائفلون به موزول لوڊ ٿيل هيون، جنهن جو مطلب اهو هو ته باهه جي شرح گهٽ هئي، پر وڏو مسئلو هو. پاؤڊر جي ڀڃڪڙي جو مسئلو [2]. بوررائيفل جو بارود سان ڀريو پيو هوندو، جنهن ڪري مسڪيٽ بال کي صحيح طرح سان لوڊ ڪرڻ مشڪل ٿي ويندو، ۽ مسڪيٽ کي صحيح طرح فائر ڪرڻ لڳ ڀڳ ناممڪن هوندو. آخرڪار، سڄي بور کي هٿ سان صاف ڪرڻ جي ضرورت پوندي ته هٿيارن کي صحيح طريقي سان هلائڻ لاء.

مسڪيٽس کي ان مسئلي کي منهن نه ڏيڻو پيو، جنهن ڪري کين جنگي حالتن ۾ وڌيڪ اثرائتو بڻايو. بهرحال، مشڪ، خاص طور تي سموٿ بور مسڪيٽ، سموٿ بور مسڪيٽ بيرل ڊيزائن جي ڪري محدود درستگي هئي.

ڪريميا جي جنگ ۽ گهرو ويڙهه واري دور ۾، هڪ نئين بيرل ڊيزائن ميني بال متعارف ڪرايو، جيڪو مشڪي لاءِ رائفل ٿيل گولي. اهي تمام گهڻو صحيح هئا ۽ هڪ تمام گهڻي حد هئي.

گوليءَ ۽ بيرل ڊيزائن جي هن ترقيءَ جو جنگي حڪمت عملين تي وڏو اثر پيو، ۽ فوجن کي مجبور ڪيو ويو ته هو ان قسم جي فارميشن کي تبديل ڪن، جن کي هو جنگ ۾ استعمال ڪندا هئا ۽ ايستائين جو انهن کي جنگ جي ميدان ۾ مخالفن سان ڪيئن منهن ڏيڻو پيو.

خانو جنگي جي وقت تائين، رائفلڊ مشڪيٽس معمول بڻجي چڪا هئا - اعلي ٻيهر لوڊ ڪرڻ جي شرح، بهتر درستگي ۽ ڊگهي رينج سان گڏ، انهن کي جنگ ۾ تباهه ڪندڙ عنصر بنايو.

مسڪيٽ جي بيرل جي ڊيزائن ان کي مختلف قسم جي گولا بارود کي باهه ڏيڻ جي اجازت ڏني. انهن مان سڀ کان سادو ليڊ مسڪيٽ بالز يا سادو ڌاتو جا گولا هئا، جيڪي ٺاهڻ ۾ تمام آسان هئا.

ان کي گهربل ڌاتو سان ڀرڻ لاءِ صرف گولا بارود جي لوهه جي گولي جي ضرورت هوندي هئي. جنگ جي وقت ۾، هڪ ساديگولا بارود جي تياري لاءِ پيداواري عمل هڪ وڏو اسٽريٽجڪ فائدو هو.

فائرنگ جو طريقو

16هين صديءَ جي آخر کان وٺي 19هين صديءَ جي آخر تائين ۽ 20هين صديءَ جي شروعات تائين فوجن ۾ مشڪيون استعمال ڪيون ويون. يورپي فوجن جي فوجي تاريخ ۾، مشڪيٽ هڪ اهم ڪردار ادا ڪيو ۽ ڪيترن ئي تبديلين ۽ اپ گريڊن مان گذريو.

بيرل ۽ بلٽ ڊيزائن سان گڏ، هموار بور مشڪيٽ جي لوڊ ڪرڻ ۽ فائرنگ ڪرڻ واري ميڪانيزم هڪ اهم ڪردار ادا ڪيو. انهن جي ڪارڪردگي ۾ ڪردار. هن ڊگهي عرصي دوران، اهي فائرنگ جي ميڪانيزم لاء ڪيترن ئي ورهاڱي جي ذريعي ويا ۽ آخرڪار بريچ لوڊ ڪرڻ واري ڊيزائن ۾ آيا، جيڪو اڃا تائين جديد هٿيارن ۾ استعمال ٿيندو آهي.

شروعات ۾، مشڪ کي دستي طور تي آپريٽر يا اسسٽنٽ جي مدد سان روشن ڪيو ويندو هو. بعد ۾، ميچ لاڪ ميڪنزم [3] تيار ڪيو ويو، جيڪو استعمال جي قابل هو پر اڃا به جنگ جي صورتحال ۾ ايترو ڪارائتو نه هو. ميچ لاک مسڪيٽ جي دور ۾، اتي هڪ ڦيٿي پڻ هو [4]، پر اهو ٺاهڻ ۾ تمام گهڻو قيمتي هو ۽ ڪڏهن به وڏي پيماني تي فوجن يا جنگين ۾ استعمال نه ڪيو ويو.

انگريزي وڪيپيڊيا تي انجنيئر ڪمپ گيڪ، پبلڪ ڊومين، وڪيميڊيا ڪامنز ذريعي

16 هين صدي جي آخر ۾، فلنٽ لاڪ کي مشڪي لاءِ اگنيشن جي هڪ اعليٰ وسيلا طور ترقي ڪئي وئي. 17 هين صدي جي آخر تائين، فلنٽ لاڪ مشڪيٽ [5] معمول بڻجي چڪو هو، ۽ فوجونخاص طور تي ان کي استعمال ڪيو.

The flintlock هڪ تمام ڪامياب ٽيڪنالاجي هئي، ۽ اهي اعليٰ فوجي طرز جي مشڪيون لڳ ڀڳ 200 سالن تائين راڄ ڪنديون رهيون جيستائين انهن کي ڪيپ/پرڪيوشن لاڪ ذريعي ختم نه ڪيو ويو [6]. پرڪيوشن لاڪ جي ڊيزائن ۽ ميڪنڪس مشڪيٽس ۽ رائفلن لاءِ ممڪن ڪيو ته هو موزول لوڊ ٿيڻ کان بريچ-لوڊڊ ڏانهن منتقل ٿين.

هڪ دفعو رائفلز کي بريچ-لوڊ ڪيو وڃي ٿو، اهي فوري طور تي مشڪين کان بهتر ٿي ويا آهن جيئن انهن جو مسئلو آهي. باهه جي ڀڃڪڙي ۽ سست رفتار کي حل ڪيو ويو.

ان کان پوءِ، مشڪيون ختم ٿيڻ لڳيون، ۽ رائفلون لشڪر ۽ فردن لاءِ پسند جو هٿيار بڻجي ويون.

WW1 ۾ Muskets

اطالوي فوج، CC0، Wikimedia Commons ذريعي

مسڪيٽس ۽ رائفلز ۾ سموري ٽيڪنيڪل ترقي هئي يورپ ۾ انجنيئرن ۽ سائنسدانن پاران ٺاهيل.

يورپي دنيا ۽ اتر آمريڪا وٽ مالي طاقت هئي ته هو ضروري تحقيق ۾ سيڙپڪاري ڪري ۽ اهي اعليٰ قسم جا هٿيار پيدا ڪري سگهن ٿا، جڏهن ته دنيا جي ٻين حصن ۾ قومون جديد هٿيارن جي متحمل نه ٿيون ٿي سگهن. اهي اڃا تائين پراڻن مشڪن تي ڀروسو ڪندا هئا، ۽ انهن کي پنهنجي آرٽلري کي اپڊيٽ ڪرڻ ۾ گهڻو وقت لڳو.

پهرئين عالمي جنگ ۾، يمن ۽ بيلجيم جي فوجن اڃا تائين اڳئين نسل جي اينفيلڊ مسڪيٽ رائفلز استعمال ڪيون. قدرتي طور، اهو انهن جي ڪارڪردگي کي انهن قوتن جي خلاف روڪيو، جيڪي بهتر طور تي ليس هئا، پر وڌيڪ اهم طور تي، اهو انهن کي ناگزير بڻائي ڇڏيوانهن حڪمت عملين کي هٿي ڏيڻ، جيڪي اپوزيشن پنهنجي اعليٰ هٿيارن جي ڪري استعمال ڪيا.

مالي طور تي قابل قومون پنهنجي فرنٽ لائن سپاهين لاءِ اعليٰ درجي جي هٿيارن ۾ سيڙپڪاري ڪن ٿيون. جنگ جو بنيادي طريقو اهو هو ته جارحانه ۽ هميشه حملو ڪيو وڃي. بيڪ اپ فورسز، رزرو، ۽ دفاعي يونٽ اڃا تائين پراڻي نسل جو سامان استعمال ڪيو، بشمول مشڪيون.

پهرين عالمي جنگ کان پوءِ، فوجن کي بريچل لوڊ ڪرڻ واري رائفل جي صلاحيت جو احساس ٿيو ۽ انهن وٽ جديد هٿيارن ۾ اپ گريڊ ڪرڻ کان سواءِ ٻيو ڪو به رستو نه هو. WW2 کان وٺي، مشڪيون هاڻي جنگ ۾ استعمال نه ڪيا ويا.

نتيجو

Muskets جو هڪ ڊگهو دورو لڳ ڀڳ 300 سالن تي محيط هو، ۽ هن مرحلي دوران، اهي ڪيترن ئي ارتقا مان گذريا. بريچل لوڊ ڪرڻ وارو ميڪنزم ۽ پرڪيوشن لاڪ اڃا تائين لڳ ڀڳ سڀني هٿياربند هٿيارن ۾ استعمال ٿيندا آهن.

توتن سان ڀريل هٿيارن جو تصور هاڻي تقريباً موجود ناهي، ۽ اعليٰ هٿيار جهڙوڪ آر پي جي پنهنجي پوزيشن سنڀالي ورتي آهي.