Księża w średniowieczu

Księża w średniowieczu
David Meyer

Historycy definiują średniowiecze jako okres od końca Cesarstwa Rzymskiego w 476 r. n.e. do początku renesansu w XV w. W tym czasie Kościół katolicki był dosłownie siłą stojącą za tronem, mianując władców, kontrolując rządy i działając jako moralny strażnik narodów. W rezultacie księża w średniowieczu byli głównymi graczami w społeczeństwie.

Księża, mianowani przez króla bezpośrednio lub za pośrednictwem biskupów, byli często traktowani jak szlachta ze względu na rolę, jaką odgrywali. W średniowiecznym społeczeństwie feudalnym struktura klasowa była bardzo sztywna, a ci z niższej klasy, chłopi i poddani, byli skazani na pozostanie niewykształconymi i biednymi.

Mówiono, że średniowieczne społeczeństwo składało się z tych, którzy się modlili, tych, którzy walczyli i tych, którzy pracowali. Chłopi byli robotnikami, podczas gdy rycerze, kawalerzyści i piechurzy walczyli, a duchowni, w tym biskupi i księża, modlili się i byli uważani za najbliższych Bogu.

>

Księża w średniowieczu

Nawet Kościół w średniowieczu miał swoją własną hierarchię. Podczas gdy niektórzy duchowni byli niezwykle bogaci i politycznie potężni, inni na drugim końcu skali byli niepiśmienni i biedni.

Kapłani i hierarchia kościelna

Jak wspomniano, Kościół katolicki stał się centrum władzy i kontroli po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Papież był prawdopodobnie najpotężniejszą postacią w średniowiecznej Europie. Był w stanie mianować władców, detronizować królów, ustanawiać i egzekwować prawa oraz wpływać na każdy aspekt społeczeństwa.

Poniżej papieża pod względem starszeństwa w Kościele znajdowali się kardynałowie, a następnie arcybiskupi i biskupi, często niezwykle zamożni, właściciele wspaniałych domów i pracodawcy wieśniaków i poddanych w swojej diecezji. Księża byli mianowani przez króla, działającego za pośrednictwem biskupów, i znajdowali się na kolejnym szczeblu w hierarchii kościelnej.

Byli oni najbardziej publicznymi duchownymi, jeśli nie najbardziej wpływowymi politycznie, odgrywając bezpośrednią rolę w codziennym życiu wioski lub parafii, w której mieszkali. Poniżej księży znajdowali się diakoni, którzy pomagali kapłanom podczas mszy i w funkcjonowaniu Kościoła. Wreszcie, mnisi i mniszki tworzyli najniższy szczebel duchowieństwa, żyjąc w klasztorach i klasztorach w ubóstwie i ubóstwie.czystość i poświęcenie się życiu modlitwy.

Obowiązki księży w średniowieczu

Papież Urban II wygłaszający kazanie na soborze w Clermont

Jean Colombe, domena publiczna, za pośrednictwem Wikimedia Commons

Ponieważ księża odgrywali wiodącą rolę w społeczeństwie w średniowieczu, byli zwolnieni z płacenia podatków i, choć nie byli ściśle częścią struktury klasowej, byli uważani za część szlachty.

Nie można przecenić roli, jaką Kościół odgrywał w średniowiecznej Europie - poprzez swój wpływ i kontrolę nad monarchią, był on w rzeczywistości centralnym filarem rządu. Biskupi posiadali znaczne części ziemi przyznane jako lenna przez króla, a księża byli w rzeczywistości ich przedstawicielami w parafiach i wioskach diecezji.

Z tego powodu księża mogą być postrzegani jako pierwsi urzędnicy państwowi i mieli do odegrania wiele ról. Ich obowiązki były kluczowe dla dobrobytu każdego członka społeczności od narodzin do śmierci i później:

Zobacz też: Faraon Snefru: jego ambitne piramidy i pomniki
  • Odprawianie mszy w każdą niedzielę dla parafian. W średniowiecznych społecznościach było to nabożeństwo, w którym wszyscy uczestniczyli w celu podniesienia poziomu religijnego, ale także w celu interakcji społecznych.
  • Chrzty nowo narodzonych dzieci, ich chrzest, a później bierzmowanie.
  • Małżeństwa parafian
  • Udzielanie ostatnich obrzędów i przewodniczenie nabożeństwom pogrzebowym
  • Zapewnienie, że wola zmarłej duszy została spełniona bez konieczności korzystania z usług prawnika

Poza samym odprawianiem nabożeństw, obowiązki księdza rozciągały się na wszystkie inne aspekty życia w wiosce, w szczególności na zapewnienie społeczności pewnego poziomu edukacji.

Chrzest księcia Włodzimierza.

Wiktor Michajłowicz Wasniecow, domena publiczna, za pośrednictwem Wikimedia Commons

Podczas gdy lokalni księża wiejscy często sami posiadali jedynie podstawowe wykształcenie i w najlepszym wypadku byli tylko częściowo piśmienni, księża parafialni mogli być lepiej przygotowani do nauczania. Wszyscy księża byli jednak zobowiązani do zakładania szkół, aby spróbować podnieść poziom lokalnej ludności, ucząc ich podstawowych umiejętności czytania i pisania.

Księża, jako liderzy społeczności i prawdopodobnie najbardziej piśmienni, byli również zobowiązani do pełnienia roli administratorów dla pana dworu, zajmując się duplikatami aktów własności, a także prowadzeniem rejestrów i rachunków dotyczących działalności samorządu lokalnego wioski.

W ramach tych obowiązków administracyjnych kapłan był zobowiązany do pobierania podatków od ludzi, co biorąc pod uwagę, że sam nie był zobowiązany do płacenia podatków, czyniło go niepopularną postacią w społeczności. Ale ponieważ był najbliżej Boga, słuchał spowiedzi, kierował moralnym zachowaniem mieszkańców i był w stanie rozgrzeszyć ludzi z ich grzechów, kapłan był również bardzo szanowany.

Jak mianowano księży w średniowieczu?

Podczas gdy współcześni księża przeszli szkolenie w seminariach i zakłada się, że są głęboko zaangażowani w swoje przekonania, w średniowieczu tak nie było. Duchowieństwo było postrzegane raczej jako godny zawód niż powołanie religijne, a zarówno rodzina królewska, jak i szlachta często mianowały członków swoich rodzin na wyższe stanowiska w Kościele na obszarach, które kontrolowali.

Często dotyczyło to drugich synów, którzy nie mogli odziedziczyć tytułu i majątku po ojcu i byli rekompensowani wyższymi stanowiskami kościelnymi.

Innym interesującym aspektem dotyczącym sposobu wyświęcania księży jest to, że kapłani mogli zawierać małżeństwa i mieć dzieci przez pewien okres w X i XI w. Wynikające z tego liberalnego podejścia kapłaństwo danej parafii mogło być dziedziczone przez syna obecnego księdza.

Nawet gdy małżeństwo zostało zakazane dla księży katolickich, nadal ignorowali oni nałożone na nich ograniczenia celibatu i mieli dzieci z "gosposiami" lub konkubinami. Nawet ich nieślubni synowie mogli zostać wyświęceni na księży po uzyskaniu specjalnej dyspensy od Kościoła.

Kapłaństwo było również otwarte dla członków niższych klas, po prostu ze względu na liczbę księży potrzebnych w diecezji. Chłop z wystarczającą determinacją mógł zwrócić się do pana dworu lub proboszcza i uzyskać wstęp do Kościoła, być może jako diakon, a następnie zostać księdzem - wykształcenie nie było warunkiem wstępnym.

Metoda mianowania księży doprowadziła do korupcji, ponieważ bogaci szlachcice "kupowali" konkretną parafię za władzę polityczną i instalowali wybraną przez siebie osobę jako proboszcza, niezależnie od jego zdolności do wykonywania pracy.

Co nosił ksiądz w średniowieczu?

Europejski ksiądz niosący książkę i trzymający różaniec.

Zobacz stronę autora, CC BY 4.0, za pośrednictwem Wikimedia Commons

Zobacz też: 9 najlepszych kwiatów symbolizujących smutek

We wczesnym średniowieczu strój księży był taki sam jak strój osób świeckich. W miarę jak stawali się oni coraz bardziej wpływowi w swoich społecznościach, zmieniło się to i Kościół uznał za konieczne, aby księża byli rozpoznawani po tym, co noszą.

W VI wieku Kościół zaczął regulować sposób ubierania się księży i zadekretował, że powinni oni nosić tunikę zakrywającą nogi, w przeciwieństwie do świeckich. Ta tunika była znana jako alba, która była następnie przykrywana zewnętrzną szatą, tuniką lub płaszczem podczas odprawiania mszy. Długi szal zakrywający ramiona był również częścią wymaganego "munduru".

W XIII wieku księża w Anglii byli zobowiązani przez Kościół do noszenia peleryny z kapturem zwanej cappa clausa, aby dodatkowo zidentyfikować ich jako duchownych.

Jak księża zarabiali na życie w średniowieczu?

Dziesięcina była główną formą opodatkowania ubogich, ustanowioną w VIII wieku przez Kościół, który uczynił jej pobieranie odpowiedzialnym za lokalnego księdza. Jedna dziesiąta produktów rolników lub handlarzy musiała zostać zapłacona księdzu, który miał prawo zatrzymać jedną trzecią zebranej kwoty na własne utrzymanie.

Pozostała część dziesięciny była przekazywana biskupowi diecezji i była wykorzystywana częściowo przez Kościół, a częściowo na wsparcie ubogich. Ponieważ dziesięciny były zwykle w naturze, a nie w pieniądzach, były one przechowywane w stodole dziesięcinnej do czasu ich rozdzielenia.

Życie księży w późnym średniowieczu

Księża parafialni i ich ludzie w średniowiecznej Anglii.

Internet Archive Book Images, bez ograniczeń, za pośrednictwem Wikimedia Commons

Podczas gdy kilku księży w większych parafiach mogło zgromadzić pewien majątek, zwykle tak nie było. Oprócz części dziesięciny, do której byli uprawnieni, księża zwykle otrzymywali niewielką pensję od pana dworu w zamian za pracę sekretarską. Aby się utrzymać, niektórzy księża zwrócili się do rolnictwa, aby uzupełnić swoje skromne dochody.

Podczas gdy w większych parafiach plebania księdza była pokaźnym kamiennym domem, a on sam mógł mieć nawet służącego do pomocy w obowiązkach domowych, wielu księży żyło w ubóstwie, w drewnianych chatach podobnych do tych, które mieli chłopi pańszczyźniani i chłopi. Hodowali świnie i kury na małym kawałku ziemi i prowadzili życie bardzo różniące się od bogatych starszych duchownych, którym służyli.

Ponieważ wielu księży prowadziło takie życie, podobnie jak ich parafianie, odwiedzali te same tawerny i, pomimo dwunastowiecznego nakazu celibatu, mieli kontakty seksualne, płodzili nieślubne dzieci i nie byli moralnymi, prawymi obywatelami.

Pod koniec średniowiecza jakość kapłanów była ogólnie słaba i chociaż Kościół nadal odgrywał kluczową rolę w średniowiecznym społeczeństwie, brak moralności widoczny na każdym poziomie, od papiestwa po kapłaństwo, spowodował rozczarowanie wśród coraz bardziej świadomej ludności i ostatecznie narodziny renesansu.

Wnioski

Księża w średniowieczu odgrywali centralną rolę w życiu swoich parafian, głównie ze względu na ogromny wpływ Kościoła na każdy poziom społeczeństwa europejskiego po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Gdy ta kontrola zaczęła słabnąć, zmieniła się również pozycja księży w ich społeczności. Ich życie, choć nigdy nie było bardzo uprzywilejowane, straciło wiele na znaczeniu w coraz bardziej świeckim świecie.

Referencje

  1. //about-history.com/priests-and-their-role-in-the-middle-ages/
  2. //moodbelle.com/what-did-priests-wear-in-the-middle-ages
  3. //www.historydefined.net/what-was-a-priests-role-during-the-middle-ages/
  4. //www.reddit.com/r/AskHistorians/comments/4992r0/could_medieval_peasants_join_the_clergy
  5. //www.hierarchystructure.com/medieval-church-hierarchy

Zdjęcie w nagłówku dzięki uprzejmości: Internet Archive Book Images, bez ograniczeń, za pośrednictwem Wikimedia Commons




David Meyer
David Meyer
Jeremy Cruz, zapalony historyk i pedagog, jest kreatywnym umysłem stojącym za urzekającym blogiem dla miłośników historii, nauczycieli i ich uczniów. Z głęboko zakorzenioną miłością do przeszłości i niezachwianym zaangażowaniem w szerzenie wiedzy historycznej, Jeremy stał się zaufanym źródłem informacji i inspiracji.Podróż Jeremy'ego do świata historii rozpoczęła się w dzieciństwie, kiedy z zapałem pochłaniał każdą książkę historyczną, jaka wpadła mu w ręce. Zafascynowany historiami starożytnych cywilizacji, przełomowymi momentami w czasie i jednostkami, które ukształtowały nasz świat, od najmłodszych lat wiedział, że chce dzielić się tą pasją z innymi.Po ukończeniu formalnej edukacji historycznej Jeremy rozpoczął karierę nauczyciela, która trwała ponad dekadę. Jego zaangażowanie w krzewienie miłości do historii wśród uczniów było niezachwiane i nieustannie poszukiwał innowacyjnych sposobów angażowania i zniewalania młodych umysłów. Dostrzegając potencjał technologii jako potężnego narzędzia edukacyjnego, zwrócił swoją uwagę na sferę cyfrową, tworząc swój wpływowy blog historyczny.Blog Jeremy'ego jest świadectwem jego zaangażowania w udostępnianie i wciąganie historii dla wszystkich. Dzięki elokwentnemu pisarstwu, skrupulatnym badaniom i barwnej narracji tchnął życie w wydarzenia z przeszłości, pozwalając czytelnikom poczuć się tak, jakby byli świadkami historii rozgrywającej się wcześniej.ich oczy. Niezależnie od tego, czy jest to rzadko znana anegdota, dogłębna analiza ważnego wydarzenia historycznego, czy badanie życia wpływowych postaci, jego urzekające narracje zdobyły oddanych fanów.Poza swoim blogiem Jeremy jest również aktywnie zaangażowany w różne działania na rzecz ochrony zabytków, ściśle współpracując z muzeami i lokalnymi stowarzyszeniami historycznymi, aby zapewnić ochronę historii naszej przeszłości dla przyszłych pokoleń. Znany ze swoich dynamicznych wystąpień i warsztatów dla innych nauczycieli, nieustannie stara się inspirować innych do zagłębiania się w bogatą historię.Blog Jeremy'ego Cruza jest świadectwem jego niezachwianego zaangażowania w udostępnianie, wciąganie i adekwatność historii w dzisiejszym pędzącym świecie. Dzięki swojej niesamowitej zdolności przenoszenia czytelników w samo serce momentów historycznych, nadal rozbudza miłość do przeszłości zarówno wśród entuzjastów historii, nauczycieli, jak i ich gorliwych uczniów.