روحانیت در قرون وسطی

روحانیت در قرون وسطی چه می کردند و چرا اینقدر مهم بودند؟ شما نمی توانید قرون وسطی را بدون مطالعه اهمیت روحانیت و کلیسا در این زمان مطالعه کنید. اما چرا آن‌ها در آن زمان تا این حد مرکزی بودند و چه چیزی باعث شد که روحانیت در قرون وسطی اهمیت زیادی داشته باشد؟ بخشی جدایی ناپذیر در جامعه قرون وسطی. پاپ از قدرتی برابر با خانواده سلطنتی برخوردار بود. کلیسای کاتولیک احتمالاً ثروتمندترین مؤسسه آن زمان بود و بیشترین قدرت را داشت.

من اهمیت و عملکرد کلیسای کاتولیک رومی در قرون وسطی را مطالعه کرده ام و مهمترین حقایق را در مورد آن به اشتراک خواهم گذاشت. اگر در مورد روحانیت در قرون وسطی سؤالی دارید، پاسخ آن را در زیر خواهید یافت.

فهرست مطالب

نقش روحانیون در قرون وسطی؟

روحانیت در قرون وسطی نقش غیرقابل انکاری داشت. گفته می‌شود که پاپ که رئیس انتصابی کلیسای کاتولیک بود، بنده منصوب خدا بر روی زمین است. تمام تصمیمات مربوط به مردم، کشور و سیاست باید به تایید روحانیون آن زمان می رسید.

روحانيان قدرتي برابر با خانواده سلطنتي داشتند و اغلب خود را مهمتر از آنها مي دانستند. آنها همچنین خود را فراتر از قانون می دیدند که در اواخر قرون وسطی مشکلاتی را ایجاد کرد.

اما نقش روحانیت دقیقاً چه بود؟ نقش روحانیون نظارت بر تقوای دینی مردم و حفظ ایمان مسیحی بود. روحانیت یکی از سه «خانه» قرون وسطی بود. خانه های دیگر جنگجویان (شوالیه ها و اشراف) و زحمتکشان (کارگران و کشاورزان) بودند [3].

اعضای روحانیون وظایف روزانه مختلفی داشتند و جزء لاینفک جامعه و جوامع محلی بودند. روحانیون اغلب تنها افراد باسواد در یک جامعه بودند که مسئولیت نسخ خطی، ارتباطات و ثبت سوابق را بر عهده داشتند [2].

اعضای روحانیون وظیفه مشاوره به پادشاهان و مراقبت از آنها را بر عهده داشتند. فقیر، پیر و یتیم، کپی کتاب مقدس، و مراقبت از کلیسا و همه پیروان آن. در قرون وسطی روحانیون مختلفی وجود داشتند و هر جناحی نقش های خاص خود را داشت. روحانیت متشکل از پنج گروه بود - پاپ، کاردینال ها، اسقف ها، کشیشان، و رهبانی [4].

1. پاپ

پاپ رئیس کلیسای کاتولیک رومی بود و گفته می شود که رهبر منصوب شده توسط خدا برای کلیسا است. در آن زمان فقط یک پاپ منصوب می شد. پاپ عمدتاً در رم زندگی می کرد، اما برخی از پاپ ها نیز در فرانسه زندگی می کردند. پاپ تصمیم گیرنده نهایی کلیسا بود و سایر روحانیون تابع او بودند.

2. کاردینالها

بعد از پاپ کاردینالها آمدند. آنها بودندمدیران پاپ و اغلب در مورد امور محلی با اسقف ها ارتباط برقرار می کردند. کاردینال ها به این امر توجه کردند که اراده پاپ، و در نتیجه، اراده خدا، در هر کلیسا انجام شود.

3. اسقف ها

اسقف ها به عنوان رهبران منطقه ای کلیسای کاتولیک منصوب شدند و بر منطقه بزرگتر نظارت داشتند. اسقف ها اغلب به اندازه اشراف ثروتمند بودند و زندگی مجللی داشتند. آنها همچنین زمینی را از کلیسا به دست آوردند که باعث غنای بیشتر آنها شد. علاوه بر این، اسقف ها اطمینان حاصل کردند که اراده پاپ در منطقه آنها اجرا می شود و جامعه به خواست خدا وفادار می ماند.

4. کشیشان

کشیشان زیر نظر اسقف ها خدمت می کردند. آنها زندگی بسیار ساده تری داشتند و اغلب در کنار کلیسا اقامت داشتند. کشیش مراسم دسته جمعی و کلیسا را ​​برای مردم برگزار کرد، به اعترافات آنها گوش داد و بر مراقبت از محوطه کلیسا نظارت داشت. کشیش ها در زندگی مردم جوامع خود بسیار نقش داشتند، زیرا آنها مراسم عروسی، تشییع جنازه و غسل تعمید را رهبری می کردند.

آنها همچنین از افراد بیمار دیدن کردند و به آخرین اعترافات آنها قبل از مرگ گوش دادند. سرانجام، کاهنان می‌توانستند با دستور توبه و پشیمانی به مردم کمک کنند تا از گناهانشان پاک شوند [4].

5. دستورات رهبانی

جناح نهایی روحانیون، فرمانروایی رهبانی بود. . این دسته را می توان به دو دسته تقسیم کرد - راهبه ها و راهبه ها. رئیس راهبان یک راهب بود و رئیسراهبه ابی بود.

راهبان در صومعه‌ها با هم زندگی می‌کردند، جایی که آنها مسئول کپی کردن کتاب مقدس و سایر نسخه‌های خطی بودند. راهبان آثار مسیحی را برای کلیساها نقاشی می کردند و می ساختند. آنها همچنین به دیدار فقرا می رفتند و غذا و لباس می دادند. راهبان کارهای سختی انجام می دادند و اغلب زمین ها را برای حفظ خود کشت می کردند.

راهبان اغلب به عنوان معلم برای پسران نجیب منصوب می شدند. برخی از فرزندان بزرگوار برای آموختن از راهبان مدتی به صومعه پیوستند و برای تکریم خانواده و جلب لطف خداوند به آنجا فرستاده شدند [1]. راهبان زندگی بسیار ساده تری نسبت به کشیش ها داشتند و به ندرت گوشت یا غذاهای خوب می خوردند.

راهبه ها در صومعه ها زندگی می کردند و بر دعا و مراقبت از ضعیفان تمرکز داشتند. راهبه ها اغلب به عنوان خواهر در بیمارستان ها خدمت می کردند و از بیماران مراقبت می کردند. آنها همچنین مسئول یتیم خانه ها بودند و برای فقرا و گرسنگان غذا می بردند. راهبه ها مانند راهبان زندگی ساده ای داشتند.

برخی راهبه ها باسواد بودند و وظایف رونویسی را انجام می دادند. با این حال، هدف اصلی راهبه ها دعا و مراقبت از افراد ضعیف بود. دختران اغلب برای خدمت در کلیسا به صومعه ها می پیوستند. پیوستن دختران دهقان به رهبانیت بیشتر از دختران نجیب رایج بود.

راهبان و راهبه‌ها معمولاً به عنوان بخشی از خود روحانیت در نظر گرفته نمی‌شوند، بلکه بیشتر به‌عنوان امتداد آن در نظر گرفته می‌شوند. با این حال، ابی ها یا ابی ها از صومعه ها یا صومعه ها به عنوان بخشی از روحانیت دیده می شدند. آنها عمدتاً با آنها صحبت می کردندکشیش و اسقف هایی که از آنها تکالیف خود را گرفتند.

روحانیون در قرون وسطی چه رتبه ای داشتند؟

روحانیت در قرون وسطی جایگاه والایی داشت که از قسمت قبل می توان حدس زد. روحانیت در هر طبقه اجتماعی به نوعی درگیر بود. پاپ غالباً نفوذ زیادی بر سلطنت داشت و در تصمیم گیری آنها شرکت داشت [1].

اسقفان نیز همین نفوذ را بر مقامات نجیب و بلندپایه داشتند. آن‌ها اغلب با این گروه‌ها معاشرت می‌کردند تا برای کلیسا یا جیب خود کمک مالی جمع کنند. برخی از اسقف‌ها اشراف ثروتمند را به برزخ تهدید می‌کردند تا آنها را متقاعد کنند که کمک‌های هنگفتی به کلیسا بدهند.

همان‌طور که قبلاً ذکر شد، کشیش‌ها به شدت درگیر زندگی فقرا و ثروتمندان بودند، همانطور که تضمین می‌کردند. روح جوامع آنها در امان بود. برخی از کشیش ها نیز گهگاه از ایده برزخ یا تکفیر برای پیشبرد اهداف خود و پیشرفت خود استفاده می کردند.

راهبان عمدتاً جدا از جامعه زندگی می کردند، اما تنها منبع سواد در بسیاری از جوامع بودند و آنها را به بخشی اساسی از جامعه تبدیل می کرد. انجمن. راهبه ها از آنجایی که از بیماران، یتیمان و فقیران مراقبت می کردند، نقش به همان اندازه مهمی داشتند. راهبه ها بسیار بیشتر از راهبان درگیر زندگی روزمره جامعه بودند و بسیاری از آنها رابطه نزدیکی با مردم داشتند.

به طور کلی، روحانیت اهمیت یکسانی برای روحانیون داشتپادشاهان در حالی که خانواده سلطنتی خود را بالاتر از کلیسا می‌دانستند، روحانیون خود را بالاتر از هر چیز دیگری می‌دانستند زیرا مستقیماً از طرف خدا برای انجام کارهای او منصوب شده بودند.

عموم مردم نیز اهمیت روحانیت را پذیرفتند. در قرون وسطی، تنها دین پذیرفته شده مسیحیت بود که توسط کلیسای کاتولیک رومی حمایت می شد. قرار نبود کلیسا مورد بازخواست یا چالش قرار گیرد و انجام این کار ممکن است منجر به تکفیر و طرد شدن شود [4].

جامعه نقش روحانیون را در میان آنها پذیرفت و آنچه را که کلیسا خواست بدون چون و چرا انجام داد. این بدان معنی بود که کلیسا هزینه های خود را به عنوان دهک مطالبه می کرد، که مردم با کمال میل آن را به عنوان بخشی از نجات خود می دادند.

در طول قرون وسطی، برخی از مردم کلیسا را ​​به دلیل فاسد بودن و خود خدمتی به چالش کشیدند. اما این افراد قبل از اینکه بتوانند بر جمعیت بیشتر تأثیر بگذارند تکفیر و تبعید شدند. روحانیون با تکفیر کسانی که آداب و رسوم کلیسا را ​​زیر سوال می بردند در قدرت باقی ماندند. علاوه بر این، آنها هشداری برای کسانی که جرأت داشتند با آنها تفاوت داشتند، فرستادند.

از آغاز قرون وسطی، روحانیت جایگاه غیرقابل انکاری در جامعه داشت که برای چندین قرن به راحتی جایگزین نمی شد. اما چه چیزی باعث کاهش قدرت روحانیون در قرون وسطی شد؟

در آغاز قرون وسطی،روحانیت یکی از اساسی ترین نقش ها را در جامعه بر عهده داشت. اما نقش روحانیون در پایان قرون وسطی بسیار متفاوت به نظر می رسید.

عوامل بسیاری در کاهش قدرت روحانیون نقش داشتند. اما هیچ عاملی به اندازه طاعون بوبونیک 1347 تا 1352 به جایگاه روحانیت لطمه وارد نکرد [4]. بسیاری از مردم احساس می کردند که کلیسا در محافظت و درمان آنها در طول همه گیری مرگ سیاه شکست خورده است.

کشیشان و راهبه ها چیزی از این ویروس نمی دانستند و می توانستند درد و رنج را آسان کنند. در نتیجه، مردم شروع به زیر سوال بردن کارآمدی روحانیت در نجات آنها کردند و روحانیون بسیاری از ایمان کور مردم را از دست دادند.

از عوامل دیگری که باعث کاهش باور مردم به قدرت روحانیت شد، جنگ‌های صلیبی، جنگ‌ها و خشکسالی‌ها در سراسر اروپا بود که باعث رنج و زیان شد. آخرین ضربه ای که جایگاه روحانیت را در جامعه ربود، اصلاحات پروتستانی بود که بین سالهای 1517 و 1648 روی داد [4].

اصلاحات معترضان طرز تفکر جدیدی ایجاد کرد که منجر به از دست دادن قدرت کلی روحانیت در جامعه شد. تا به امروز، کلیسای کاتولیک رومی قدرتی را که در آغاز قرون وسطی داشت، پس نگرفته است. در آن زمان، روحانیت قوی ترین بود و احتمالاً خواهد بود.

نتیجه

روحانیت در قرون وسطی موقعیت غیرقابل انکاری داشت. اعضای روحانیت درگیر بودندعملا همه اقشار جامعه پنج جناح در درون روحانیت کلیسا را ​​تقویت کردند و به مردم خدمت کردند.

افزایش قدرت روحانیون زمانی اتفاق افتاد که نتوانستند مردم را از مرگ سیاه نجات دهند و ضربه نهایی به قدرت آنها توسط پروتستان وارد شد. اصلاحات به سوی قرون وسطی متأخر.

مراجع

1. //englishhistory.net/middle-ages/life-of-clergy-in-the-middle -ages/
2. //prezi.com/n2jz_gk4a_zu/the-clergy-in-the-medieval-times/
3. //www.abdn.ac.uk/sll/disciplines/english /lion/church.shtml
4. //www.worldhistory.org/Medieval_Church/

تصویر هدر با حسن نیت ارائه می‌شود: picryl.com