Duchowieństwo w średniowieczu

Czym zajmowali się duchowni w średniowieczu i dlaczego byli tak ważni? Nie można studiować średniowiecza bez studiowania znaczenia duchowieństwa i kościoła w tym czasie. Ale dlaczego byli tak ważni dla tamtych czasów i co sprawiło, że duchowieństwo było tak ważne w średniowieczu?

Duchowieństwo, składające się z papieża, biskupów, księży, mnichów i zakonnic, odgrywało integralną rolę w społeczeństwie średniowiecza. Papież miał taką samą władzę jak rodzina królewska, jeśli nie większą. Kościół katolicki był prawdopodobnie najbogatszą instytucją tamtych czasów i posiadał największą władzę.

Przeanalizowałem znaczenie i funkcje kościoła rzymskokatolickiego w średniowieczu i podzielę się najważniejszymi faktami na jego temat. Jeśli masz jakieś pytania dotyczące duchowieństwa w średniowieczu, poniżej znajdziesz odpowiedzi.

Spis treści

Jaka była rola duchowieństwa w średniowieczu?

Duchowieństwo odgrywało niezaprzeczalną rolę w średniowieczu. Papież, który był mianowaną głową kościoła katolickiego, był uważany za wyznaczonego przez Boga sługę na ziemi. Wszystkie decyzje dotyczące ludzi, kraju i polityki musiały być zatwierdzone przez duchowieństwo w tamtym czasie.

Duchowni mieli władzę równą rodzinie królewskiej i często uważali się za ważniejszych od niej. Postrzegali siebie również jako stojących ponad prawem, co powodowało problemy pod koniec średniowiecza.

Ale jaka była dokładnie rola duchowieństwa? Rolą duchowieństwa było nadzorowanie pobożności religijnej ludzi i utrzymywanie wiary chrześcijańskiej. Duchowieństwo było jednym z trzech "domów" średniowiecza. Pozostałe domy to ci, którzy walczyli (rycerze i szlachta) oraz ci, którzy pracowali (robotnicy i rolnicy) [3].

Członkowie kleru mieli różne codzienne zadania i byli integralną częścią społeczeństwa i lokalnych społeczności. Członkowie kleru byli często jedynymi piśmiennymi ludźmi w społeczności, co sprawiało, że byli odpowiedzialni za rękopisy, komunikację i prowadzenie dokumentacji [2].

Członkowie kleru byli odpowiedzialni za doradzanie monarchom, opiekę nad biednymi, starymi i osieroconymi, kopiowanie Biblii oraz opiekę nad kościołem i wszystkimi jego wyznawcami. W średniowieczu istniało wielu różnych członków kleru, a każda frakcja miała swoje własne role. Duchowieństwo składało się z pięciu frakcji - papieża, kardynałów, biskupów, księży i zakonów monastycznych [4].

1) Papież

Papież był głową kościoła rzymskokatolickiego i był uważany za wyznaczonego przez Boga przywódcę kościoła. W danym czasie był tylko jeden wyznaczony papież. Papież rezydował głównie w Rzymie, ale niektórzy papieże mieszkali również we Francji. Papież był ostatecznym decydentem kościoła, a wszyscy inni duchowni byli mu podporządkowani.

2) Kardynałowie

Po papieżu przyszła kolej na kardynałów. Byli oni administratorami papieża i często komunikowali się z biskupami w sprawach lokalnych. Kardynałowie pilnowali, aby wola papieża, a co za tym idzie, wola Boża, była wypełniana w każdym kościele.

3) Biskupi

Biskupi byli mianowani regionalnymi przywódcami kościoła katolickiego i nadzorowali większy obszar. Biskupi często byli tak bogaci jak szlachta i prowadzili luksusowe życie. Nabywali także ziemię od kościoła, co dodatkowo ich wzbogacało. Ponadto biskupi zapewniali, że wola papieża była wykonywana w ich regionie i że społeczność pozostała wierna woli Boga.

4) Księża

Kapłani podlegali biskupom. Prowadzili znacznie prostsze życie i często mieszkali obok kościoła. Kapłan odprawiał msze i nabożeństwa dla ludzi, słuchał ich spowiedzi i nadzorował opiekę nad terenami kościelnymi. Kapłani byli bardzo zaangażowani w życie ludzi w swoich społecznościach, ponieważ prowadzili śluby, pogrzeby i chrzty.

Odwiedzali również chorych i słuchali ich ostatniej spowiedzi przed śmiercią. Wreszcie, kapłani mogli pomóc ludziom uzyskać rozgrzeszenie z grzechów, wydając im nakazy pokuty i żalu [4].

5) Zakony monastyczne

Ostatnią frakcją kleru był zakon klasztorny, który można podzielić na dwie frakcje - mnichów i mniszki. Głową mnichów był opat, a głową mniszek była opatka.

Mnisi mieszkali razem w klasztorach, gdzie byli odpowiedzialni za kopiowanie Biblii i innych manuskryptów. Mnisi malowali i tworzyli chrześcijańskie relikwie dla kościołów. Odwiedzali także biednych i rozdawali żywność i odzież. Mnisi wykonywali ciężką pracę i często uprawiali ziemię, aby się utrzymać.

Mnisi byli często wyznaczani na wychowawców szlacheckich synów. Niektórzy szlacheccy synowie dołączali do klasztoru na pewien czas, aby uczyć się od mnichów i byli tam wysyłani, aby uhonorować swoje rodziny i zdobyć łaskę Boga [1]. Mnisi prowadzili znacznie prostsze życie niż kapłani i rzadko jedli mięso lub wykwintne potrawy.

Zakonnice żyły w klasztorach, koncentrując się na modlitwie i opiece nad słabszymi. Zakonnice często służyły jako siostry w szpitalach, opiekując się chorymi. Były również odpowiedzialne za sierocińce i dostarczały żywność biednym i głodnym. Zakonnice prowadziły proste życie, podobnie jak mnisi.

Niektóre zakonnice były piśmienne i wykonywały obowiązki transkrypcji. Jednak głównym celem zakonnic była modlitwa i opieka nad słabszymi. Dziewczęta często wstępowały do klasztorów, aby służyć w kościele. Częściej do zakonu wstępowały dziewczęta chłopskie niż szlacheckie.

Mnisi i mniszki zwykle nie byli uważani za część duchowieństwa, ale raczej za jego przedłużenie. Jednak opaci lub opatki z klasztorów lub klasztorów byli postrzegani jako część duchowieństwa. Rozmawiali głównie z księdzem i biskupami, od których otrzymali swoje zadania.

Jaka była ranga duchowieństwa w średniowieczu?

Duchowieństwo miało wysoką pozycję w średniowieczu, jak można się domyślić z poprzedniej sekcji. Duchowieństwo było w taki czy inny sposób zaangażowane w każdą klasę społeczną. Papież często miał duży wpływ na monarchię i był zaangażowany we wszystkie podejmowane przez nią decyzje [1].

Biskupi mieli taki sam wpływ na szlachtę i wysokich rangą urzędników. Często spotykali się z tymi grupami, aby zebrać fundusze dla kościoła lub własnych kieszeni. Niektórzy biskupi grozili bogatym szlachcicom czyśćcem, aby przekonać ich do przekazania dużych darowizn na rzecz kościoła [4].

Księża, jak wspomniano wcześniej, byli mocno zaangażowani w życie zarówno biednych, jak i bogatych, ponieważ zapewniali bezpieczeństwo duszom swoich społeczności. Niektórzy księża czasami wykorzystywali ideę czyśćca lub ekskomuniki, aby wspierać swoją sprawę i rozwijać się.

Mnisi żyli w większości oddzieleni od społeczeństwa, ale byli jedynym źródłem umiejętności czytania i pisania w wielu społecznościach, co czyniło ich istotną częścią społeczności. Zakonnice odgrywały równie ważną rolę, ponieważ opiekowały się chorymi, osieroconymi i biednymi. Zakonnice były znacznie bardziej zaangażowane w codzienne życie społeczności niż mnisi, a wiele z nich miało bliskie relacje z ludźmi.

Ogólnie rzecz biorąc, duchowieństwo miało równe znaczenie z monarchami. Podczas gdy rodzina królewska uważała się za wyższą od kościoła, duchowni uważali się za wyższych od wszystkich innych, ponieważ byli bezpośrednio wyznaczani przez Boga do wykonywania jego dzieła.

Ogólna populacja zaakceptowała również znaczenie duchowieństwa. W średniowieczu jedyną akceptowaną religią było chrześcijaństwo, które było podtrzymywane przez kościół rzymskokatolicki. Kościół nie mógł być kwestionowany ani kwestionowany, a robienie tego mogło prowadzić do ekskomuniki i odrzucenia [4].

Społeczeństwo zaakceptowało rolę kleru wśród nich i robiło to, czego kościół wymagał bez pytania. Oznaczało to, że kościół domagał się swoich opłat w dziesięcinach, które ludzie chętnie oddawali jako część swojego zbawienia.

W średniowieczu niektórzy ludzie kwestionowali kościół jako skorumpowany i samolubny. Ale ci ludzie zostali ekskomunikowani i wygnani, zanim mogli wpłynąć na większą populację. Duchowieństwo pozostało u władzy, ekskomunikując tych, którzy kwestionowali zwyczaje kościoła. Ponadto wysłali ostrzeżenie do tych, którzy ośmielili się różnić od nich.

Od początku średniowiecza duchowieństwo zajmowało niezaprzeczalnie ważne miejsce w społeczeństwie, którego nie można było łatwo zastąpić przez kilka stuleci. Ale co spowodowało upadek władzy duchowieństwa w średniowieczu?

Co spowodowało upadek władzy duchowieństwa w średniowieczu?

Na początku średniowiecza duchowieństwo pełniło jedną z najważniejszych ról w społeczeństwie. Jednak pod koniec średniowiecza rola duchowieństwa wyglądała znacznie inaczej.

Wiele czynników przyczyniło się do upadku władzy kleru, ale żaden czynnik nie zaszkodził tak bardzo pozycji duchowieństwa, jak dżuma dymienicza w latach 1347-1352 [4]. Wielu ludzi uważało, że kościół nie zdołał ich ochronić i wyleczyć podczas pandemii Czarnej Śmierci.

Księża i zakonnice nie wiedzieli nic o tym wirusie i nie byli w stanie pomóc cierpiącym. W rezultacie ludność zaczęła kwestionować skuteczność duchowieństwa w ratowaniu ich, a duchowieństwo straciło wiele ze ślepej wiary, jaką ludzie mieli wcześniej.

Inne czynniki, które spowodowały spadek wiary ludzi we władzę duchowieństwa, obejmowały wyprawy krzyżowe, wojny i susze w całej Europie, które spowodowały cierpienie i straty. Ostatecznym ciosem, który pozbawił duchowieństwo jego pozycji w społeczeństwie, była reformacja protestancka, która miała miejsce w latach 1517-1648 [4].

Reformacja protestancka przyniosła nowy sposób myślenia, który doprowadził do utraty przez kler całkowitej władzy w społeczeństwie. Do dziś kościół rzymskokatolicki nie odzyskał władzy, jaką miał na początku średniowiecza. W tym czasie kler był najsilniejszy i prawdopodobnie nigdy nie będzie.

Wnioski

Duchowieństwo zajmowało niezaprzeczalnie potężną pozycję w średniowieczu. Członkowie kleru byli zaangażowani w praktycznie wszystkie sekcje społeczeństwa. Pięć frakcji wewnątrz kleru wzmocniło kościół i służyło ludziom.

Upadek władzy kleru nastąpił, gdy nie był on w stanie uchronić ludzi przed czarną śmiercią, a ostateczny cios zadała mu reformacja protestancka w późnym średniowieczu.

Referencje

1. //englishhistory.net/middle-ages/life-of-clergy-in-the-middle-ages/
2. //prezi.com/n2jz_gk4a_zu/the-clergy-in-the-medieval-times/
3. //www.abdn.ac.uk/sll/disciplines/english/lion/church.shtml
4. //www.worldhistory.org/Medieval_Church/

Obrazek nagłówka dzięki uprzejmości: picryl.com