Pirat kontra szeregowiec: poznaj różnicę

"Pirat" i "korsarz" brzmią bardzo podobnie, ale są to dwa różne terminy o unikalnym znaczeniu. Znajomość różnicy między tymi dwoma terminami może mieć ogromne znaczenie w zrozumieniu prawa morskiego i historii.

Piraci to przestępcy, którzy rabują statki dla własnego zysku, podczas gdy rząd zezwala korsarzom na atakowanie statków swoich wrogów w czasie wojny. [1]

W tym artykule wyjaśniono, czym różnią się piraci od korsarzy i jak wpisują się w prawo morskie.

Spis treści

Pirat

Piraci dopuszczają się aktów przemocy lub rabunku na morzu bez oficjalnej sankcji ze strony jakiegokolwiek rządu lub przywódcy politycznego. Może to obejmować wchodzenie na pokład statków handlowych, kradzież ładunku lub rzeczy osobistych od pasażerów, a nawet atakowanie innych statków w celu zdobycia bogactwa.

Należy zauważyć, że piractwo było problemem od czasów starożytnych, a piraci działali między innymi u wybrzeży Grecji, Rzymu i Egiptu.

Rządy tradycyjnie postrzegały piratów jako przestępców, ponieważ ich działalność często powodowała znaczne straty gospodarcze dla ich krajów. Jednak wielu piratów było również uważanych za bohaterów ludowych.

Privateer

Rząd lub przywódca polityczny udzielił komuś licencji na atakowanie i przejmowanie statków należących do wrogiego kraju. Może to obejmować przejmowanie ładunku, zatapianie statków wroga, a nawet angażowanie się w bitwy na pełnym morzu.

Korsarze byli często postrzegani jako cenne narzędzie przez rządy w czasach wojny, ponieważ pozwalali im wykorzystywać zasoby innych ludzi w celu uzyskania przewagi nad wrogami bez otwartego wypowiadania wojny.

Byli również uważani za mniejsze zagrożenie dla własnego kraju, ponieważ atakowali tylko zagraniczne statki i mieli poparcie swojego rządu. To sprawiało, że prawdopodobieństwo spowodowania strat gospodarczych dla ich kraju było znacznie mniejsze niż w przypadku piratów działających bez oficjalnych sankcji.

Francis Drake jest powszechnie znany jako najsłynniejszy korsarz wszech czasów [2].

Złoty wiek piractwa i korsarstwa

Złota era piractwa (1650-1730) znacząco wpłynęła na wiele regionów, takich jak Karaiby, Ameryka Północna, Wielka Brytania i Afryka Zachodnia.

Era ta jest zwykle podzielona na trzy segmenty: etap korsarski, rundę piracką i okres po sukcesji hiszpańskiej.

Wielu korsarzy, którzy zostali pozbawieni pracy z powodu zakończenia wojny o sukcesję hiszpańską, zwróciło się w tym okresie ku piractwu.

Warunki takie jak zwiększona ilość cennych ładunków transportowanych przez oceany, mniejsze siły morskie, doświadczony personel morski pochodzący z europejskich marynarki wojennych oraz nieskuteczne rządy w koloniach przyczyniły się do piractwa w Złotym Wieku.

Wydarzenia te ukształtowały współczesne wyobrażenie o piratach, choć mogą występować pewne nieścisłości. Potęgi kolonialne walczyły z piratami i toczyły z nimi znaczące bitwy w tym czasie. Korsarze również stanowili dużą część tych wydarzeń.

Polowanie na piratów i szeregowców

Polowania na piratów i korsarzy były częstym zajęciem sił morskich wielu krajów w tym okresie. Korsarze otrzymywali list wojenny, który pozwalał im legalnie atakować statki wroga, podczas gdy piraci nie mieli żadnego dokumentu, który by im na to pozwalał.

Korsarze byli często postrzegani jako mniej niebezpieczni niż piraci, co powodowało, że polowano na nich mniej energicznie. Polowania na piratów były prowadzone zarówno przez siły rządowe, jak i samych korsarzy, choć ci pierwsi działali częściej. Statki korsarzy często posiadały ułaskawienia lub amnestie od władz, aby uniknąć konfrontacji z okrętami marynarki wojennej.

Słynny pirat Czarnobrody, aktywny w tym czasie, był ścigany przez brytyjską Royal Navy i ostatecznie zabity. Pokazuje to, jak daleko posunęłyby się rządy, aby wyeliminować piractwo i działalność korsarską w tej epoce [3].

Samuel Scott, domena publiczna, za pośrednictwem Wikimedia Commons

Upadek piractwa i korsarstwa

Wiele czynników doprowadziło do spadku piractwa i korsarstwa pod koniec XVIII wieku.

Zwiększona potęga morska

Spadek piractwa i korsarstwa można przypisać wzrostowi sił morskich w różnych krajach, szczególnie w XVIII wieku.

Rządy Wielkiej Brytanii, Francji, Hiszpanii i Portugalii intensywnie inwestowały w technologię wojskową, w tym większe statki z bardziej zaawansowaną artylerią. Pozwoliło im to podróżować dalej i szybciej niż kiedykolwiek wcześniej, umożliwiając większą kontrolę nad morzami.

Zwiększona władza oficerów marynarki wojennej pozwoliła im zakończyć wiele działań pirackich i korsarskich, drastycznie zmniejszając ich liczbę. Rządy takie jak Wielka Brytania zaczęły oferować ułaskawienia i amnestie dla tych, którzy chcieli porzucić piractwo, zapewniając bardziej kuszącą alternatywę dla wielu marynarzy.

Zwiększone regulacje

Innym ważnym czynnikiem, który przyczynił się do ich upadku, była zwiększona regulacja działalności morskiej. Rządy takie jak Hiszpania i Francja uchwaliły prawa, które ograniczyły korzystanie z listów markiz i nałożyły surowe kary na osoby zaangażowane w nielegalną działalność na morzu.

Brytyjski rząd przyjął również ustawę o piractwie z 1717 r., zgodnie z którą piractwo było karane śmiercią, co dodatkowo zniechęcało ludzi do podejmowania życia na pełnym morzu.

Utrata popularności

Ostatnim gwoździem do trumny była utrata popularności wśród zwykłych ludzi. W okresie Złotego Wieku piractwo było postrzegane przez wielu jako zawód heroiczny, a słynni piraci, tacy jak Czarnobrody, Kapitan Kidd, Anne Bonny i Henry Morgan, stali się bohaterami ludowymi w niektórych częściach świata.

W późniejszych okresach postacie te nie były już postrzegane z podziwem, a idea piractwa stała się raczej źle widziana [4].

Cornelis Vroom, domena publiczna, za pośrednictwem Wikimedia Commons

Dziedzictwo pozostaje

Choć złoty wiek piractwa już minął, jego spuścizna trwa nadal.

Piraci i korsarze istnieją w różnych formach, choć obecnie działają na podstawie różnych przepisów i praw. Zorganizowane syndykaty przestępcze, takie jak kartele narkotykowe i handlarze ludźmi, są przez wielu postrzegane jako współczesny odpowiednik piratów.

Co więcej, piractwo w świecie cyfrowym stało się poważnym problemem, a hakerzy kradną dane z firm na całym świecie.

Romantyczne wyobrażenie o słynnych korsarzach i piratach jest nadal popularne, a książki, filmy i programy telewizyjne często przedstawiają historie morskich przestępców.

Byli oni istotną częścią morskiej historii wielu krajów i choć dziś nie są już tak ważni, ich dziedzictwo wciąż żyje. Działania te pomogły ukształtować świat, który znamy dzisiaj i dały początek niektórym z najbardziej znanych postaci w historii żeglugi morskiej.

Mimo że przestępstwa te są obecnie uważane za nielegalne i surowo karane, pozostawiły one trwały ślad w historii świata. Znajomość różnicy między piratami a korsarzami jest niezbędna do zrozumienia prawa morskiego i historii [5].

Przemyślenia końcowe

Ogólnie rzecz biorąc, pirat a korsarz to kluczowe rozróżnienie, które należy wprowadzić podczas omawiania prawa morskiego i historii. Chociaż oba terminy odnoszą się do osób atakujących statki na morzu, mają one bardzo różne motywacje stojące za ich działaniami i znacznie różnią się statusem prawnym w oczach prawa.

Zrozumienie różnicy między nimi może pomóc nam lepiej docenić rolę, jaką odegrały one w historii i prawie morskim, odważne czyny jednostek, które wypłynęły na pełne morze w poszukiwaniu chwały lub fortuny, oraz to, jak są one nadal aktualne.

Niezależnie od tego, czy jest to skromny pirat, czy szlachetny korsarz, ich ślady są niezatarte. Mogą odejść, ale ich dziedzictwo pozostaje.