Franse mode in de jaren 1950

Heb je je ooit afgevraagd wat vrouwen droegen tussen het atoomtijdperk en het ruimtetijdperk in Frankrijk? De hele wereld was aan het herstellen van een tijdperk van pijn en wreedheid.

Ze snakten naar normaliteit na al deze onzekerheid en angst. De Franse mode in de jaren 1950 is flamboyant en leuk. Hier zijn enkele kenmerken in looks uit die periode.

Inhoudsopgave

Terugkeer van vrouwelijkheid

De jaren 1950 luidden een tijdperk in van het heroveren van vrouwelijkheid. Vrouwen hadden voor het eerst in de geschiedenis zeer mannelijke rollen op zich genomen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Hun acceptatie en vastberadenheid voor hun nieuwe rollen waren duidelijk te zien aan de grote, benadrukte schouders in hun kleding in de jaren 1940.

Vrouwen wilden echter het einde van moeilijke tijden vieren en zich weer conventioneel vrouwelijk voelen.

Schoonheid was in de ogen van de toeschouwer omdat mannelijke ontwerpers de jaren 50 domineerden en alleen Mademoiselle Chanel zelf zich staande hield tegenover meesters als Balenciaga, Dior, Givenchy en Cardin in de Franse couturewereld.

Hoewel mannelijke ontwerpers prachtig gevormde kledingstukken konden ontwerpen die vrouwelijkheid vierden, waren hun ontwerpen vaak beperkend of ongemakkelijk.

Een outfit voor elke gelegenheid

Avondjurken, uitgaansjurken, zonnejurken, nachtjurken, dansjurken, strandjurken, enzovoort. Voor elke activiteit was er een apart type gespecialiseerd kledingstuk. De garderobe van een vrouw was als een catalogus voor elke mogelijke fotoachtergrond.

Shapewear

Iedereen en hun moeder droegen een gordel in de jaren 50. Deze gewoonte was niet exclusief voor Frankrijk, maar een wereldwijde trend. Gordels, korsetten en vormgevende onderkleding maakten een revival door.

Uitgebreide onderkleding en petticoats gaven je het gevoel dat je terug was getransporteerd naar de zeventiende eeuw.

Als je naar oude foto's kijkt en je afvraagt hoe iedereen eruitzag als een designerillustratie, dan komt dat omdat ze ongelooflijk beperkende onderkleding droegen om hun taille in te trekken.

Shapewear was verkrijgbaar in verschillende lengtes, als eendelige of tweedelige set.

Samen met gordels droegen vrouwen controlebroeken om hun benen strakker te maken. Gordels of korsetten hadden linten om ze aan kousen te bevestigen.

Mensen zouden het weten en je veroordelen als je geen complete set vormend ondergoed droeg.

De nieuwe look van Dior

Het huis Dior, opgericht in december 1946, leidde de wereldwijde mode-industrie en definieerde de Franse mode in de jaren 50. In 1947 bracht hij zijn debuutcollectie van negentig jurken uit.

De looks waren strak in de taille en accentueerden de buste en heupen, waardoor een begeerd zandloperfiguur ontstond. De stad van de mode raakte in de ban van dit gedurfde nieuwe silhouet en begon hem onmiddellijk te aanbidden.

Dit werd al snel gevolgd door de rest van de wereld. Weinig ontwerpers zijn erin geslaagd om essentiële silhouetten te creëren en de "nieuwe look" van Christian Dior werd zeer geprezen door Carmel Snow, de redacteur van Harper's Bazar in die tijd.

Het merk werd bekritiseerd omdat het te veel stof gebruikte voor een enkele jurk in plaats van de kleding die werd gemaakt tijdens de strenge rantsoeneringsperiode van de oorlog.

Dior wilde dat mensen herinnerd werden aan de luxe en weelde waartoe kleding in staat was en een glimp opvangen van de toekomst van de mode na zulke moeilijke jaren.

Met volle rokken gemaakt van tien meter stof, jasjes met peplums en grote hoeden, handschoenen en schoenen was Dior rond de eeuwwisseling goed voor 5% van de exportinkomsten van Frankrijk. Zonder de handschoenen, hoed en schoenen kon men niet pronken met de nieuwe look van Dior in zijn volle glorie. Zelfs de Britse koninklijke familie was vaste klant.

In 1955 nam Dior een jonge man genaamd Yves Saint Laurent aan als zijn assistent. Hij benoemde hem later tot zijn opvolger voordat zijn vroegtijdige dood de wereld voor de tweede keer schokte.

Voordat hij ons verliet, drukte Dior een stempel op de wereld en vestigde hij Parijs weer als modehoofdstad nadat het door de oorlog was verscheurd. We kunnen gerust zeggen dat Christian Dior de Franse mode in de jaren 50 bepaalde.

Zijn eenentwintigjarige opvolger deed zijn naam eer aan door meer innovatieve en comfortabele looks te creëren volgens dezelfde populaire A-lijn vorm.

Hij bewees dat mooie kleding niet altijd baleinen of harde geometrische lijnen nodig had voor structuur. Zijn inzichten had hij opgedaan tijdens het passen van klanten in een van de ateliers van Dior.

De New Look bleef dus domineren aan het eind van de jaren 50 en werd alleen maar comfortabeler voor jongere klanten.

Toen Christian stierf, raakte de Franse modewereld in paniek omdat hij in zijn eentje Parijs weer in haar oude glorie herstelde en geld terugbracht in de Franse mode-industrie.

Maar na de debuutcollectie van Saint Laurent was het duidelijk dat Frankrijk gered was.

Het Chanel-jasje

Terwijl anderen nog aan het meeliften waren op het succes van de late jaren veertig, bracht Gabrielle Chanel het Chanel-jasje uit in haar collectie, die bekend staat als "The Comeback".

Critici haatten de collectie en dit jasje. Ze geloofden niet dat zoiets mannelijks ooit aan vrouwen zou verkopen.

Vrouwen wachtten echter op iets nieuws en moderns.

Deze jasjes waren boxy en eindigden in de taille, waardoor het afval werd geaccentueerd zonder het af te knellen.

Het moderne Chanel-jasje had vier functionele zakken en knopen met verplichte knoopsgaten en tweed uit Ierland. Het jasje werd in verschillende toekomstige shows opnieuw vormgegeven. Voor het eerst was damescouture comfortabel om in te bewegen.

Het jasje werd gecombineerd met een smalle rok. De afgewerkte look was als een pak voor mannen, met een vrouwelijke touch. Het werd een klassiek elegant maar krachtig vrouwelijk slot om de wereld mee te rocken.

De Chanel jas combinatie van praktisch en comfortabel werd al snel een favoriet voor vele actrices zoals Brigitte Bardot en Grace Kelly.

Hoewel het in die tijd geen hit was, werd de collectie aan meer mensen verkocht dan iemand had verwacht. Als Dior het begin van de mid-eeuw inluidde, dan markeerde Chanel het einde ervan en hielp ons de overgang naar de jaren 1960 te maken.

Dit was een compleet tegenovergestelde stijl van de nieuwe look en veel praktischer voor de drager.

Veelvoorkomende misvattingen over mode in de jaren 1950

Veel modetrends uit de jaren 1950 zijn in de loop der tijd verkeerd vertaald of overgeromantiseerd. Hier zijn een paar dingen die je misschien hebt gehoord over Franse mode uit de jaren 1950 die zo echt zijn als een biljet van drie dollar.

Curvere modellen

Veel mensen willen je doen geloven dat plus-size modellen in de jaren 50 een kortstondig moment in de schijnwerpers stonden.

Maar dat is niet waar. Als je redactionele artikelen en catalogi uit die tijd bekijkt, waren vrouwen nog dunner dan de modellen van nu. Vrouwen waren ook ondervoed door de oorlog.

Marilyn Monroe, de vrouw die mensen als voorbeeld gebruiken, is eigenlijk heel klein maar heeft een prachtig figuur met volle ronde rondingen.

Dat blijkt wel uit het feit dat Kim Kardashian, ondanks pogingen om veel gewicht te verliezen, nauwelijks in Marilyns beroemde "Happy Birthday" jurk paste.

De bron van deze misvatting is in feite het succes van strategische kledingconstructies. De jaren 50 waren het decennium van de zandlopervorm.

Jurken accentueerden de buste en heupen terwijl ze in de taille omsloten. Deze stijl creëerde de illusie van een voluptueus figuur.

Tegenwoordig is de mode-industrie veel inclusiever dan toen.

Kortere pofrokjes

Bijna elke op de jaren '50 geïnspireerde jurk heeft een rok boven de knie. Maar dat kan niet verder van de werkelijkheid af liggen. Mensen waren het zat om stof te moeten sparen tijdens de oorlog.

Ze waren klaar voor lange, volle rokken met zwierige lagen of peplums. De jurken werden korter tegen het einde van het decennium en authentieke rokken tot boven de knie kwamen in de jaren 60 op.

Deze namaakkostuumjurken zijn niet alleen kort, maar ze zijn ook ongelooflijk gezwollen. Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat de jaren '50 helemaal in het teken stonden van de volumineuze rok, maar vrouwen droegen niet elke dag petticoats.

De jurken zouden niet zo gezwollen zijn, tenzij ze voor een evenement of een high-class avond waren. Zelfs dan hadden veel feestjurken met A-lijn volume door de hoeveelheid stof die gebruikt was om ze te maken en niet door te vertrouwen op een petticoat.

Het had dus een meer gestroomlijnd volume, veel jurken en rokken uit de jaren 1950 hadden ook smallere stijlen voor vrijetijdskleding.

Alle accessoires

Handschoenen, hoeden, zonnebrillen, sjaals en tassen maakten de outfit zeker compleet, maar alleen de juiste. Als een vrouw alleen een blouse en een rok droeg, zou ze geen van deze accessoires tegelijk dragen.

Je zou ze hun accessoires alleen zien dragen bij een mooie cocktailjurk of op een chique lunchevenement.

Misschien zouden oudere vrouwen nooit de deur uitgaan zonder hun handschoenen, maar dat zouden dan korte handschoenen zijn, geen opera-schoenen.

Als ik door de looks op Pinterest blader die de Franse mode in de jaren 1950 laten zien, zie ik duizenden foto's van vrouwen versierd met accessoires in eenvoudige outfits zoals een trui en een rok.

Verrassend genoeg is dit over-accessorizing met simpele outfits nu net zo gewild als het toen belachelijk zou zijn geweest. Ik zeg niet dat het er niet geweldig uitziet, alleen dat het niet accuraat is.

Conclusie

De Franse mode in de jaren 1950 was een botsing tussen twee silhouetten. De eerste domineerde de wereld vanaf eind jaren 1940, de zandlopervorm van Dior en de rechte jas-look van het klassieke Channel.

Het jasje werd al snel een favoriet, ondanks wat critici zeggen, vanwege het praktische nut. Een paar dingen definiëren deze modeperiode, zoals de sterke aanwezigheid van vrouwelijkheid, shapewear onderkleding en meer stof gebruikt in kleding.

In de jaren 1950 was de Franse mode weer helemaal terug van weggeweest dankzij de waanzinnige nieuwe looks van Dior en Channel. Beiden hadden totaal verschillende visies, stylden en richtten zich op een deel van de elitaire clientèle.

Koptekst afbeelding met dank aan: Afbeelding door cottonbro van Pexels