Franse mode in de jaren 1960

De jaren 1960 waren een explosieve periode met funky tot op het randje vreemde space-age trends tot gloednieuwe androgyne silhouetten.

Synthetische stoffen en verfstoffen maakten mode gemakkelijker beschikbaar voor de gewone vrouw. Elke regel werd met vreugde overtreden. Het was een periode van langverwachte verandering.

Veel mensen waren het zat om in dezelfde conventionele vorm gegoten te worden.

Inhoudsopgave

De vorm

Het silhouet van de jaren zestig kan worden onderverdeeld in drie categorieën, die in de jaren zestig door verschillende vrouwen werden gedragen.

Hypervrouwelijk en klassiek

De hypervrouwelijke stijl van de late jaren '50 met volle cirkelrokken, jurken met A-lijnen en jurken in mantelpakjes sloeg over naar het begin van de jaren '60.

De beste versie van deze stijl was te zien bij Jackie Kennedy, gekleed door Givenchy en Chanel, en wordt vandaag de dag nog steeds gedragen door Kate Middleton.

Deze vorm blijft de keuze van veel vrouwen, ook al veranderen de trends dat rokken korter worden en jurken minder structuur krijgen.

Dat komt omdat ze willen vasthouden aan het damesachtige imago van de jaren 1950 en de culturele connotaties daarvan.

Hoewel het op zijn eigen manier elegant en stijlvol is, kan het niet tippen aan de golf van innovatie die de nieuwe mode van de jaren 60 heeft geraakt.

Jongere meisjes droegen jurken met een boothals of bloezen met knoopjes en een peter pan kraag.

Vormloos Maar Kleurrijk

Aan het begin van de jaren 60 kwamen de jurken tot boven de knie en de eerste Dior-collectie onder leiding van Yves Saint Laurent was minder gestructureerd dan die van zijn voorganger.

Halverwege de jaren zestig maakten we kennis met de minirokbeweging van vrijvallende shiftjurken. Deze androgyne stijl zat losjes en comfortabel.

Het vrouwelijke lichaamstype van Audrey Hepburn won aan populariteit ten opzichte van de volslanke zandloper, zoals die van Marilyn Monroe.

Gamines waren tenger en bijna jongensachtig met kort haar.

Frankrijk was in dit decennium sterk geïnspireerd door de Britse Youthquake modebeweging. Synthetische stoffen en verfstoffen maakten het mogelijk om ingewikkeld ontworpen jurken met opdruk in hoogwaardige stoffen in massa te produceren voor de gewone vrouw.

Als je in de jaren zestig in Parijs op straat liep, zag je een heleboel mouwloze, felgekleurde of zwart-wit bedrukte rechte jurken met extreem korte zomen.

Het brein achter deze look was een Britse ontwerpster genaamd Mary Quant. De stijl werd echter geïmporteerd naar de Franse catwalks door ontwerpers als Andre Courreges en Pierre Cardin.

Mannen konden ook genieten van gekke patronen op button down overhemden en pakken. Er waren nooit eerder vertoonde patronen en combinaties van patronen op de catwalk en in zowel de hoge als de gewone maatschappij.

Mannelijk en symbolisch

Broeken en smokings voor vrouwen. Er waren echter maar weinig vrouwen die al broeken droegen sinds de jaren 30. In de jaren 40 werden veel traditioneel mannelijke banen overgenomen door vrouwen om de economie draaiende te houden.

In deze tijd waren jurken niet praktisch en veel vrouwen kozen uit gemak voor een broek.

Broeken zijn altijd het symbool geweest van financiële onafhankelijkheid sinds de grote Amerikaanse depressie. Het was in de jaren 60 toen vrouwen de vrijheid kregen om te werken en de traditionele huisvrouwenpropaganda begonnen te verwerpen.

Dit werd weerspiegeld in hun kledingkeuze; vrouwen gingen meer broeken dragen dan ooit tevoren. Deze verschuiving was nog voordat broeken werden geaccepteerd als echt androgyn.

Dit werd dus nog steeds gezien als een rebellie tegen de traditionele gendernormen.

De tweede feministische golf in de jaren '60 was een zeer optische beweging die veel feministen liet zien dat wat traditioneel vrouwelijk was, hen niet langer in de greep hield.

Korsetten verdwenen volledig en beha's werden op straat verbrand. Veel feministen van de tweede golf kozen ervoor om broeken te dragen om hun gelijkheid met mannen te symboliseren - een subtieler symbool dan een brandende beha.

Precies deze politieke fase maakte van Yves Saint Laurents Le Smoking Damessmoking, die in 1966 werd gelanceerd, de grote hit die het was.

Hij werd geciteerd toen hij zei dat een smoking iets is waarin een vrouw zich altijd in stijl zal voelen. Aangezien mode vervaagt en stijl eeuwig is.

Hij deed een vrouw niet zomaar een mannenpak aan, maar vormde het naar haar lichaam. Door zijn opleiding bij Christian Dior was de Franse ontwerper goed op de hoogte van het belang van structuur in kleermakerswerk.

Legendes als Brigitte Bardot en Françoise Hardy droegen regelmatig broeken en broekpakken.

Het haar

De Franse mode in de jaren zestig was niet compleet zonder het kapsel. Bij kapsels in de jaren zestig draaide het allemaal om volume. Terwijl Amerikanen bekend stonden om hun uitspraak: "Hoe hoger het haar, hoe dichter bij God."

De Fransen kenden de kracht van gematigdheid. Godzijdank!

De op het randje pluizige bob die veel beroemdheden en actrices in de jaren 1960 droegen, was een gematigde manier om kort haar te hebben.

Velen waren niet bang om al hun haar af te knippen in een pixie zoals Audrey Hepburn. Maar degenen die ervoor kozen om hun haar lang te dragen, droegen het in luxueuze blowouts en opsteekkapsels.

Je zou je kunnen voorstellen dat haar inspiratie haalt uit de paddestoelwolk van de atoombom. Hoe vreemd het ook klinkt, het was het effect van de rage van het atoomtijdperk.

Maar zoals alle trends concurrenten hebben, concurreerde het pluizige volatilized haar met de gladde geometrische bob. Beide stijlen overleven tot op zekere hoogte vandaag, elk met zijn eigen cultaanhang.

De make-up

Make-up in de vroege jaren zestig was hetzelfde als in de jaren vijftig. Vrouwen kozen voor veel blush en gekleurde oogschaduw.

Pastelblauwe en roze tinten met cat eyeliner waren nog steeds helemaal in. Donkere lippen domineerden nog steeds het straatbeeld en valse wimpers waren een must om zulke zwaar gekleurde ogen in balans te brengen.

Halverwege de jaren zestig zagen we echter veel aandacht voor het aanbrengen van mascara op de onderste wimpers en falsies om de ogen ronder en kinderlijker te laten lijken.

Terwijl gekleurde oogschaduw tot op zekere hoogte bleef, werd het ook gecombineerd met ronde grafische liner en bleke nude lippen. De combinatie van pastelkleurige schaduw en grafische liner is teruggekeerd dankzij de make-up in de populaire HBO-show "Euphoria".

Een van de hoofdpersonen, Maddy's make-up moodboards, zijn sterk geïnspireerd op redactionele looks uit de jaren 1960.

Maar zo populair als deze trend vandaag de dag is, gingen trendy vrouwen uit die tijd, vooral Parijzenaars, eind jaren 60 over op de art deco revival uit de jaren 1920. Zij gaven de voorkeur aan smokey eyes met vlekken.

Shows zoals Netflix's "The Queen's Gambit" laten zien hoe de mode zich ontwikkelde vanaf het begin van de jaren 60 tot het einde ervan.

De schoenen

Heb je ooit het beroemde liedje van Nancy Sinatra gehoord, "These boots are made for walking?" Dan weet je dat de zanger gelijk had toen hij zei dat deze laarzen op een dag over je heen zullen lopen.

Nu vrouwen steeds onafhankelijker worden en zomen steeds korter worden, maakten schoenmakers van de gelegenheid gebruik om de benen van vrouwen te laten zien.

Knielange leren laarzen deden voor het eerst hun intrede. Enkellaarsjes waren ook welkom in de garderobe van de werkende vrouw.

Mode uit het ruimtetijdperk

Afbeelding met dank aan: Piqsels

Het ruimtetijdperk heeft een enorm effect gehad op de mode-industrie. Eind jaren zestig werden hele collecties uitgebracht gebaseerd op het concept dat ze in de ruimte gedragen konden worden of geïnspireerd waren op ruimtereizen.

Uniek gevormde jurken, kronkelige hoofddeksels, dijhoge leren laarzen, geometrische leren riemen en nog veel meer werden aan het eind van het decennium in de modewereld geïntroduceerd.

De film "2001: A Space Odyssey" illustreert de gevoelens en voorspellingen die mensen in de jaren '60 hadden over de eenentwintigste eeuw.

Hoewel sommige van deze ontwerpen gewoonweg bizar waren en niet lang meegingen, openden ze een nieuw tijdperk van onbegrensde creativiteit in de modewereld.

Ontwerpers waren nooit zo vrij als nu. Vanuit zakelijk oogpunt in de mode-industrie was elke publiciteit goede publiciteit.

Dit was nog maar het begin van gekke controversiële stunts om de aandacht van de wereld te krijgen in een steeds competitievere modewereld.

Deze rage van het ruimtetijdperk was niet exclusief voor kleding, maar elke industrie probeerde producten te maken die pasten bij een futuristische esthetiek.

Er is een zeer specifieke space-age stijl van meubels, technologie, keukengerei en zelfs voertuigen.

Net zoals mensen ervoor kiezen om zich te kleden in historische kleding uit de zestiende en zeventiende eeuw, bestaat er ook een subcultuur voor mode uit de ruimtevaart.

Conclusie

Veranderende rolpatronen, de beschikbaarheid van goedkopere materialen, frisse nieuwe ontwerpers en prêt-à-porter collecties leidden tot een nieuw tijdperk van Franse mode in de jaren 1960.

Regels werden door velen overboord gegooid, terwijl sommigen zich vastklampten aan oudere silhouetten.

De jaren '60 waren ongetwijfeld een van de meest iconische decennia uit de modegeschiedenis, met veel trends die vandaag de dag nog steeds trouw worden gevolgd.

De wereld was hongerig naar verandering en de mode-industrie leverde met extra hulp. Ze begrepen de opdracht, bij wijze van spreken.

Hoewel het breken van de regels een paar mislukkingen en toevalstreffers betekende, werd er in zeer korte tijd meer bereikt in de modegeschiedenis dan ooit tevoren.

Koptekst met dank aan: Afbeelding door Shervin Khoddami van Pexels