مواد جي جدول
جيزا ۽ اسفنڪس جي اہرامن سان گڏ، جڏهن اسان قديم مصر جي باري ۾ سوچيو ٿا، ته اسان فوري طور تي هڪ ابدي ممي جي تصوير طلب ڪريون ٿا، جيڪا پٽين ۾ ڍڪيل هئي. شروعات ۾، اهو قبرن جو سامان هو جيڪو مامي سان گڏ بعد جي زندگي ۾ آيو، جيڪو مصر جي ماهرن جي ڌيان کي وڌايو. هاورڊ ڪارٽر جي بادشاهه توتنخامون جي محفوظ مقبري جي شاندار دريافت مصري دنيا ۾ هڪ جنون کي جنم ڏنو، جيڪو گهٽ ۾ گهٽ گهٽجي ويو آهي.
ان وقت کان وٺي، آثار قديمه جي ماهرن هزارين مصري مميز کي دريافت ڪيو آهي. افسوسناڪ، گھڻن کي pulverized ڪيو ويو ۽ ڀاڻ لاءِ استعمال ڪيو ويو، ٻاڦ واري ٽرين لاءِ ٻارڻ جي طور تي ساڙيو ويو يا طبي ايلڪسير لاءِ گرائونڊ اپ ڪيو ويو. اڄ، مصر جا ماهر قديم مصر جي بصيرت کي سمجهن ٿا جيڪي مميز جي مطالعي مان حاصل ڪري سگهجن ٿيون.
ڏسو_ پڻ: قزاق ڇا پيئندا هئا؟مضمون جو جدول
قديم مصري مميز بابت حقيقتون
- پهرين مصري مميون قدرتي طور تي محفوظ ڪيون ويون ريگستاني رڻ جي ٻرندڙ اثر سبب
- قديم مصري باء کي روح جو حصو مڃيندا هئا، هر رات ان جي موت کان پوءِ جسم ڏانهن موٽندا هئا، تنهنڪري جسم کي محفوظ ڪرڻ هو. آخرت ۾ روح جي بقا لاءِ ضروري آهي
- مصري ممي جو پهريون X-ray 1903ع ۾ ڪيو ويو
- Embalmers صدين تائين پنهنجي فن کي مڪمل ڪرڻ لاءِ ڪم ڪيو.
- مصر جي نئين بادشاهت ايمبلنگ ڪرافٽ جي apogee جي نمائندگي ڪري ٿي
- ممڪن واري دور جي ممي ايمبلنگ آرٽ ۾ مسلسل گهٽتائي ڏيکاري ٿي
- گريڪو-رومن مميز هڪ تفصيلي نمونو استعمال ڪيولينن bandaging جي
- شاهي خاندان جي ميمبرن کي سڀ کان وڌيڪ تفصيلي ممي ڪرڻ جي رسم ملي ٿي
- مصر جي ماهرن هزارين ممي ٿيل جانور دريافت ڪيا آهن
- بعد جي دورن ۾، مصري ايمبلمر اڪثر ڪري هڏا ڀڃي، گم ٿي ويا. جسم جا حصا يا ان کان سواءِ لڪايل جسم جا ٽڪڙا به لفافي ۾.
قديم مصر جي مٽيءَ جي مٽائڻ جو طريقو
اڳي قديم مصري پنهنجن مئلن کي ٿر ۾ دفن ڪرڻ لاءِ ننڍڙا کڏا استعمال ڪندا هئا. ريگستان جي قدرتي گھٽ نمي ۽ سڪل ماحول دفن ٿيل لاشن کي جلدي صاف ڪري ڇڏيو، هڪ قدرتي حالت پيدا ڪئي جنهن سان مٽيءَ جي شڪل اختيار ڪئي وئي.
اهي ابتدائي قبرون اوائلي مستطيلون يا اوول هيون ۽ بدريان دور (سي. 5000 ق. م) جي تاريخ جون هيون. بعد ۾، جيئن قديم مصري پنهنجن مئلن کي تابوت يا سرڪوفگس ۾ دفن ڪرڻ شروع ڪيو ته جيئن انهن کي ريگستاني اسڪينجرز جي بدحالي کان بچايو وڃي، انهن محسوس ڪيو ته تابوت ۾ دفن لاش سڙي ويا آهن جڏهن اهي ريگستان جي خشڪ، گرم ريل جي سامهون نه هئا.
قديم مصري بي اي کي هڪ شخص جي روح جو حصو مڃيندا هئا، رات جو ان جي موت کان پوء جسم ڏانهن موٽندا هئا. اهڙيءَ طرح روح جي بقا لاءِ مرحوم جي جسم کي محفوظ رکڻ ضروري هو. اتان کان، قديم مصرين ڪيترن ئي صدين تائين لاشن کي محفوظ رکڻ لاءِ هڪ عمل جوڙيو، ان ڳالهه کي يقيني بڻايو ته اهي زندهه رهن.
مڊل ڪنگڊم جي ڪيترن ئي راڻين جون شاهي مميون وقت جي تباهيءَ کان بچي ويون آهن. اهي راڻيون 11هين خاندان جون آهنانهن جي عضون سان خوشبو ڪئي وئي. انهن جي زيورن مان ٺهيل انهن جي چمڙي تي نشان ان ڳالهه جو ثبوت آهن ته انهن جي جسمن تي رسم الخط نه ڪيو ويو هو جڏهن انهن کي ويڙهيو ويو هو.
مصر جي نئين بادشاهت مصري ايمبلنگ ٽريڊ ڪرافٽ جي اپوگي جي نمائندگي ڪري ٿي. شاهي خاندان جي ميمبرن کي پنهنجن هٿن سان سندن سينن تي پار ڪيو ويو. 21 هين سلطنت ۾، شاهي مقبرن جي لٽ مار غارتگرن طرفان عام ڳالهه هئي. قيمتي تعويذن ۽ زيورن جي ڳولا ۾ مميون لڪايون ويون. پادرين شاهي ممي کي ٻيهر ويڙهي ڇڏيو ۽ انهن کي وڌيڪ محفوظ ذخيرن ۾ دفن ڪيو.
قبر جي ڌاڙيلن جي خطري سبب قديم مصري دفنائڻ جي طريقن ۾ تبديليون آيون. چور اعضاءَ ۾ رکيل ڪينوپڪ جار تيزي سان ٽوڙي ڇڏيا. ايمبلمر اعضن کي چمڪائڻ شروع ڪيو، ان کان اڳ انهن کي ويڙهيل ۽ جسم ڏانهن موٽايو.
ممڪن جي آخري دور ۾ مصري امبلنگ ۾ استعمال ٿيندڙ مهارتن ۾ مسلسل گهٽتائي ڏيکاري ٿي. مصر جي ماهرن لاش جا حصا گم ٿيل ممي دريافت ڪيا آهن. ڪجهه مميون مليون هيون جن کي رڳو ممي جي شڪل جي نقل ڪرڻ لاءِ ويڙهيل هڏا هئا. ليڊي ٽيشات جي ممي جي ايڪس ري ان جي ٽنگن جي وچ ۾ لڪايل هڪ غلط کوپڙي کي ظاهر ڪيو.
گريڪو-رومن دور جي مميءَ کي ايمبلنگ ٽيڪنڪ ۾ وڌيڪ گهٽتائي ڏيکاري ٿي. اهي انهن جي لينن لفافي طريقن ۾ سڌارن جي ڪري ختم ٿي ويا. ڪاريگرن معياري پٽيون ٺاھيون آھن، جن جي مدد سان ايمبلمرن کي جسمن کي ڍڪڻ ۾ تفصيلي نمونو استعمال ڪرڻ جي اجازت ڏني وئي آھي. ايمشهور لفافي جو انداز ظاهر ٿئي ٿو ته هڪ تري وارو نمونو آهي جيڪو بار بار ٿيندڙ ننڍڙن چوڪن کي پيدا ڪري ٿو.
پورٽريٽ ماسڪ پڻ گريڪو-رومن مميز جي هڪ خاص خصوصيت هئا. هڪ فنڪار ان شخص جي تصوير ٺاهي هئي جڏهن هو يا هوءَ اڃا جيئري هئي ڪاٺ جي نقاب تي. اهي تصويرون فريم ڪيون ويون ۽ انهن جي گهرن ۾ ڏيکاريون ويون. مصري ماهرن انهن موت جي نقابن ڏانهن اشارو ڪن ٿا جيئن ته قديم ترين سڃاتل پورٽريٽ مثال آهن. ڪجهه مثالن ۾، ايمبولرز ظاهري طور تي تصويرن کي پريشان ڪيو. هڪ ممي جي ايڪسري مان ظاهر ٿيو ته لاش عورت جو هو، پر ان جي باوجود هڪ مرد جي تصوير ممي سان وڙهي وئي. embalmers جو احاطو. هتي خدمت جا ٽي سطح موجود هئا. دولتمندن لاءِ سڀ کان سٺي هئي ۽ تنهن ڪري سڀ کان مهانگي خدمت. مصر جو وچولو طبقو هڪ وڌيڪ سستي اختيار جو فائدو وٺي سگهي ٿو، جڏهن ته پورهيت طبقو شايد صرف اهو ئي برداشت ڪري سگهي ٿو جو سڀ کان گهٽ سطح تي ايمبلنگ دستياب هجي.
قدرتي طور تي، هڪ فرعون کي سڀ کان وڌيڪ تفصيلي ايمبلنگ علاج ملي ٿو جيڪو بهترين محفوظ جسم ۽ تفصيل سان پيدا ڪري ٿو. دفنائڻ جون رسمون.
جيڪڏهن ڪو خاندان سڀ کان مهانگو امبلنگ جي صورت ۾ برداشت ڪري سگهي ٿو پر پوءِ به هڪ سستي خدمت جو انتخاب ڪري ٿو ته انهن کي خطرو آهي ته انهن جي فوتگين جو شڪار ٿي وڃي. عقيدو اهو هو ته مقتول ڄاڻندو هو ته انهن کي هڪ سستي ايمبلنگ سروس ڏني وئي هئي جيڪا انهن جي لائق هئي. اهو روڪيندوانهن کي پرامن طريقي سان آخرت ۾ سفر ڪرڻ کان. ان جي بدران، اهي پنهنجن مائٽن کي پريشان ڪرڻ لاء واپس ايندا، انهن جي زندگين کي ڏکوئيندڙ بڻائيندي، جيستائين مقتول جي خلاف ڪيل غلطيء کي درست نه ڪيو وڃي. پهرين، ايمبلنگ سروس جي سطح کي چونڊيو ويو. اڳيون، هڪ تابوت چونڊيو ويو. ٽيون اهو فيصلو آيو ته تدفين ۽ تدفين جي پٺيان ڪيل تدفين جون رسمون ڪهڙيون تفصيلي هونديون هيون ۽ آخر ۾، تدفين جي تياري دوران لاش کي ڪيئن علاج ڪيو ويندو هو. عمل نيترون يا ديوي لوڻ هو. Natron سوڊيم ڪاربونيٽ، سوڊيم بائيڪاربونٽ، سوڊيم ڪلورائڊ ۽ سوڊيم سلفيٽ جو مرکب آهي. اهو قدرتي طور تي مصر ۾ ٿئي ٿو، خاص طور تي قاهره کان 64 ڪلوميٽر اتر اولهه ۾ Wadi Natrun ۾. اهو مصري ماڻهن جي ترجيحي ڊيسيڪنٽ هئي ان جي ٿلهي ۽ خشڪ خاصيتن جي مهرباني. عام لوڻ کي به سستي امبلنگ سروسز ۾ متبادل بڻايو ويو.
موت جي مرڻ کان چار ڏينهن پوءِ رسم الخط شروع ڪيو ويو. خاندان لاش کي نيل نديءَ جي اولهندي ڪناري تي هڪ هنڌ منتقل ڪيو.
جنهن جي سڀ کان مهانگي شڪل لاءِ، لاش کي ميز تي رکيو ويو ۽ چڱيءَ طرح ڌويو ويو. ان کان پوءِ ايمبلمر دماغ کي لوهه جي ٿلهي ذريعي نڪ ذريعي ڪڍي ڇڏيو. ان کان پوء کوپڙي کي صاف ڪيو ويو. اڳيان، پيٽ کوليو ويوچقمقي چاقو استعمال ڪندي پيٽ جو مواد هٽايو ويو.
مصر جي چوٿين خاندان جي شروعات کان وٺي، ايمبلمر وڏن عضون کي هٽائڻ ۽ محفوظ ڪرڻ شروع ڪيو. انهن عضون کي چار ڪينپيڪ جار ۾ جمع ڪيو ويو هو، جيڪو نيٽرن جي حل سان ڀريل هو. عام طور تي اهي ڪينوپڪ جار، الابسٽر يا چونا پٿر مان ٺاهيا ويا هئا ۽ هورس جي چئن پٽن جي شڪل ۾ نمايان ٿيل ڍڪيل هئا. پٽ، Duamutef، ۽ Imsety، Qebhsenuef ۽ Hapy اعضاء تي نگهباني ۾ بيٺا هئا ۽ عام طور تي چار ديوتائن جي مٿاهين جارن جو هڪ سيٽ هوندو هو.
ان کان پوء خالي گفا کي چڱي طرح صاف ڪيو ويو ۽ ڌوء، پهرين ۾ پام جي شراب جو استعمال ڪيو ويو. ۽ پوء زمين جي مصالحن جي انفيوژن سان. علاج ڪرڻ کان پوءِ، جسم کي سلائي ڪرڻ کان اڳ خالص ڪيسيا، مرر ۽ ٻين خوشبوءِ جي ملاوٽ سان ڀريو ويو.
انهيءَ مرحلي ۾، جسم کي نيترون ۾ ڊبو ۽ مڪمل ڍڪيو ويو. پوءِ سڪي وڃڻ لاءِ چاليهه کان ستر ڏينهن جي وچ ۾ رهجي ويو. ان وقفي کان پوءِ، جسم کي مٿي کان پيرن تائين ويڙهيل ڪپڙو ڪٽڻ کان اڳ هڪ ڀيرو ٻيهر ڌوئي ويو. اهو 30 ڏينهن جي ضرورت ٿي سگھي ٿو لفافي جي عمل سان ختم ڪرڻ لاء، لاش کي دفن ڪرڻ لاء تيار ڪرڻ. لينن جون پٽيون هيٺئين پاسي گم سان ڳاڙهيون هيون.
جنهن کي پوءِ لٺ جي انساني شڪل واري تابوت ۾ قيد ڪرڻ لاءِ خاندان ڏانهن واپس ڪيو ويو. مقبري جي اڳيان دفن ڪرڻ جا اوزار اڪثر دفن ڪيا ويندا هئا.
ڏسو_ پڻ: باچ موسيقي کي ڪيئن متاثر ڪيو؟21st ۾خانداني دفن، ايمبلمرز ڪوشش ڪئي ته جسم کي وڌيڪ قدرتي ۽ گهٽ صاف نظر اچي. انهن ڳلن کي ڪپڙي سان ڀري ڇڏيو ته جيئن چهرو ڀرپور نظر اچي. Embalmers سوڊا ۽ ٿلهي جي ميلاپ جي ذيلي هيٺان انجيڪشن سان پڻ تجربا ڪيا.
هي ايمبلنگ عمل جانورن لاءِ به ڪيو ويو. مصري باقاعدگي سان هزارين مقدس جانورن کي پنهنجن پالتو ٻلين، ڪتن، بابن، پکين، غزالن ۽ حتي مڇين سان گڏ ميم ڪيو. Apis بيل کي خدا جي اوتار جي طور تي ڏٺو ويو پڻ مميف ڪيو ويو.
مصري مذهبي عقيدن ۾ مقبرن جو ڪردار
قبرن کي مئل جي آخري آرام گاهه طور نه ڏٺو ويو پر جسم جي ابدي گهر جي طور تي. . قبر هاڻي اها هئي جتي روح جسم کي ڇڏي ڏنو هو ته جيئن آخرت جي سفر ۾. ان اعتقاد ۾ مدد ڪئي ته جيڪڏهن روح کي ڪاميابيءَ سان اڳتي وڌڻو هو ته جسم کي برقرار رهڻو پوندو.
هڪ دفعو پنهنجي جسم جي پابندين کان آزاد ٿي، روح کي انهن شين ڏانهن ڇڪڻ جي ضرورت آهي جيڪي زندگيءَ ۾ واقف هيون. انهيءَ ڪري مقبرن کي اڪثر تفصيلي رنگ ڏنو ويندو هو.
قديم مصرين لاءِ، موت جي پڄاڻي نه هئي پر رڳو وجود جي هڪ شڪل کان ٻئي ۾ منتقلي هئي. اهڙيءَ طرح، جسم کي لازمي طور تي تيار ڪيو وڃي ته جيئن روح هر رات پنهنجي قبر ۾ جاڳڻ تي ان کي سڃاڻي سگهي.
ماضيءَ تي غور ڪندي
قديم مصري مڃيندا هئا ته موت زندگيءَ جو خاتمو نه هو. . مقتول اڃا به ڏسي ۽ ٻڌي سگهي ٿو. جيڪڏهنظلم ڪيو ويو، ديوتا طرفان موڪل ڏني ويندي هئي ته انهن جي مائٽن تي انهن جي خوفناڪ انتقام کي درست ڪرڻ لاء. هن سماجي دٻاءَ ۾ مرڻ وارن سان عزت ۽ احترام سان علاج ڪرڻ تي زور ڏنو ويو ۽ انهن کي غسل ڏيڻ ۽ جنازي جون رسمون مهيا ڪرڻ، جيڪي سندن حيثيت ۽ وسيلا لاءِ مناسب آهن.
هيڊر تصوير بشڪريه: Col·lecció Eduard Toda [عوامي ڊومين]، Wikimedia ذريعي عام
