Inhoudsopgave
De Vikingen werden aan het begin van de Middeleeuwen vaak geassocieerd met meedogenloze gevechten en woeste rooftochten. Ze besteedden echter niet al hun tijd aan bloedige gevechten - ze waren ook bedreven in landbouw- en jachttechnieken om zichzelf in stand te houden.
Hoewel ze voor hun levensonderhoud afhankelijk waren van een eenvoudig dieet, aten ze sporadisch vis en vlees.
In dit artikel leren we hoe de Vikingen hun vismethoden gebruikten om vis te bereiden en met succes te vangen, wat een voorloper werd van de moderne vistechnieken.
Inhoudsopgave
Hielden de Vikingen van vissen?
Volgens archeologisch bewijs speelde de visserij een belangrijke rol in de economie van de Vikingen [1].
Na verschillende opgravingen zijn er talrijke stukken van hun visuitrusting gevonden in de ruïnes, graven en oude steden.
De Scandinaviërs waren gewend aan allerlei extreme temperaturen. Toen het onmogelijk was om gewassen te verbouwen bij temperaturen onder het vriespunt, ontwikkelden de meesten van hen vaardigheden op het gebied van vissen, jagen en houthakken die voortdurend moesten worden onderhouden. Omdat ze veel tijd op het water doorbrachten, vormde vissen een belangrijk deel van wat de Vikingen aten.
Archeologisch bewijs bevestigt dat ze bekwame vissers waren. Van Vikingen is bekend dat ze elke soort vis aten die de zee te bieden had. [2] Van haringen tot walvissen, ze hadden een uitgebreid voedselpalet!
Zie ook: Weer Symboliek (Top 8 Betekenissen)
Leiv Eiriksson ontdekt Noord-Amerika Christian Krohg, Publiek domein, via Wikimedia Commons
Viking Vismethoden
De visuitrusting uit het Vikingtijdperk was vrij beperkt als we het vergelijken met de uitrusting van de moderne wereld.
Omdat er relatief weinig uitrusting uit het verleden is teruggevonden, is het moeilijk om de vispraktijken van de Vikingen in de middeleeuwen volledig te analyseren.
Ze genoten van een grote verscheidenheid aan vis - zoetwatervissen zoals zalm, forel en paling waren populair. Daarnaast werden zoutwatervissen zoals haring, kabeljauw en schelpdieren ook veel gegeten.
De Vikingen gebruikten unieke vismethoden om hun viseconomie te verrijken, waarvan er hieronder enkele worden genoemd.
Visnetten
Haafnetten is een van de meest prominente vistechnieken in de Ierse Zee [3] In tegenstelling tot de rudimentaire manier om vis te vangen met netten, was haafnetten een praktijk waarbij 16 voet gaas over een stok van 14 voet werd gespannen.
Volgens veel historici ontwikkelden de Noordse zeelieden, toen de Noormannen in de Ierse zee aankwamen, een vismethode die beter was aangepast aan de lokale getijden [4] Bij deze methode wierpen de Noordse vissers geen lijnen uit vanuit hun comfortabele boten, maar stonden ze in het water en droegen ze tegelijkertijd de haafnetpaal.
Deze methode creëerde een voetbaldoelachtige structuur waarin nietsvermoedende zalmen of forellen in de geulen werden gevangen. Dit proces staat ook bekend als Haafing.
Hoewel het een effectieve methode is, kan het tijdrovend zijn, volgens de hedendaagse nettenboeters. Deze vissers moesten urenlang in het koude water staan terwijl de vis vanuit alle richtingen met zijn kop in hun benen zwom.
Zie ook: Symboliek van de kornoeljeboom (Top 8 Betekenissen)De opwinding van het haafseizoen inspireerde Scandinavische vissers om hun grenzen te testen!
Speren
In de Middeleeuwen werd er meestal gevist in kano's in de buurt van de zeebodem.
Speervissen en hengelen waren niet ongewoon onder Vikingvissers. Er wordt wel gespeculeerd dat er naast vishaken en vishengels ook speren werden gemaakt van geslepen takken.
Het waren ijzeren tanden met een specifieke scherpte in het boogvormige gebied. Er wordt aangenomen dat de visser twee armen op de lange paal monteerde en dat de palingen tegelijkertijd werden gespiest.
Netdrijvers en zinkers
Naast visnetten werden in Scandinavische landen ook drijvers veel gebruikt. Deze drijvers werden gemaakt van opgerolde berkenschors met een meestal lage dichtheid. Deze drijvers werden gebouwd om lang mee te gaan en waren een geweldig alternatief voor andere visvallen, zoals een hengel of vislijn.
Netten zinkers werden gemaakt van speksteen en zagen er typisch uit als stukken vuursteen waar gaten doorheen geboord waren met houten stokken die in deze grote gaten gestoken werden. Deze stukken werden aan het netweefsel bevestigd, waardoor het drijfvermogen behouden bleef terwijl de vis naadloos gevangen werd.
Hoe bereidden ze vis?
Hoewel granen en groenten van vitaal belang waren voor het dieet van de Vikingen, genoten hun fijnproevers enorm van vis en vlees. Terwijl huisdieren in boerderijen werden gefokt en gemakkelijk te bereiden waren, moest vis worden gerookt, gezouten en gedroogd voordat het op tafel kon worden gezet.
Gefermenteerd vlees van Groenlandse haaien Naamsvermelding: Chris 73 / Wikimedia Commons
Vikingen bereidden gezouten vis op de volgende manieren:
- Ze sneden de koppen en ingewanden van de vissen en maakten de delen grondig schoon.
- De visdelen werden vervolgens in lagen opgeslagen in een houten vat met genoeg zout om de lagen van elkaar te scheiden.
- Ze werden een paar dagen in deze vaten bewaard
- Vervolgens droogden ze het zout af en maakten ze met een scherp mes een snee in de staart.
- De vis werd vervolgens met een vlasdraad in paren aan de staarten vastgebonden.
- Hierna werd het weer opgehangen aan een stevig touwtje en een week lang buiten gedroogd.
- Als het klaar was om te eten, werden de vlezige delen van het bot gescheiden of in dunne reepjes gesneden met behulp van een schaar.
Dit rigoureuze proces vergde evenveel inspanning als het kost om vis te vangen op de zeebodem.
Conclusie
De Vikingen waren hun tijd ver vooruit, ondanks het feit dat ze een prominente groep vormden in de Middeleeuwen. Vissen maakte een groter deel uit van hun economie dan landbouw, waardoor het een van de meest voorkomende beroepen was in de Vikingtijd.
De Vikingen waren op veel gebieden bedreven en gebruikten hun unieke technieken in verschillende niches.
Header afbeelding met dank aan: Christian Krohg, Publiek domein, via Wikimedia Commons (toegevoegde overlay moderne man met denkende bel)
